Κυριακή, Οκτωβρίου 14, 2007

ΟκΤωΒρΙαΝόΣ ύΜνΟσ


Άλλαξε ο καιρός. Έβαλε λίγο κρύο. Το σκηνικό πιο γαλάζιο από ποτέ. Υπόνοια βροχής. Μυρωδιά φθινοπώρου. Όλα υγρά.
Έφτιαξα τον υπολογιστή μου. Ξανάκοψα τα μαλλιά μου, πιο κοντά ακόμα.
Πούλησα κι άλλα κολλάζ. Κατέβασα το νέο cd των Radiohead.Έχει λιώσει στο repeat μαζί με τις σκέψεις που κάνω την ώρα που περνάνε από μπροστά μου τα σύννεφα. Σκέφτηκα να γράψω μια ιστορία μεταφυσικού τρόμου για τις εκδόσεις Οξύ.
Έβρεχε χτες τη νύχτα πολύ. Μούσκεψε η φράση που έχω χαραγμένη με πένα, πίσω από τον κοντοκουρεμένο αυχένα μου. Λέει κλαίγοντας «Αντέχεις να είσαι ευτυχισμένη;»
Τη νύχτα στο σκοτάδι ακούω να γεννιούνται σκυλιά και αλυχτίσματα. Φόβοι και πόνος συμπυκνωμένος και φυτεμένος μέσα στα υγρά χώματα.
Γεννιούνται γαλαξίες και μεγάλες αγάπες μέσα μας. Ψυχή μου αστερόεσσα πόσα αστέρια αντέχεις να γεννήσεις αυτό το βράδυ;
Τις νύχτες του Οκτώβρη διάλεξα να σε κοιτάζω κατάματα και να σου δείχνω όλους τους σπασμούς στο πρόσωπο μου. Έρχεσαι μέσα στα δειλινά μου με εκείνα τα κόκκινα λεπτά σου χείλη και τα κίτρινα μάτια που θυμίζουν λεμόνι κομμένο στη μέση. Σε θυμάμαι σαν ένα ξεχασμένο λουλούδι,που έβαλα ανάμεσα στις σελίδες ενός αγαπημένου μου βιβλίου κοιτώντας ένα απόγευμα την δύση του ήλιου να καίει πρόστυχα την μήτρα του ουρανού.
Κάπως έτσι.
Ο Οκτώβρης με μια περίεργη χλωμάδα ξαπλώνει πάνω στα σεντόνια μου κάθε πρωί.
Κοιτάω τα μαλλιά του. Είχες δίκιο, είναι γεμάτα ξεραμένους αστερίες και φύλλα κίτρινα, που όταν πέφτουν ψιθυρίζουν ύμνους Οκτωβριανούς για μια νεράιδα που χάθηκε μέσα σε ένα δάσος όπου ζούνε δέντρα στολισμένα με αστερίες οι οποίοι έχασαν τον προσανατολισμό τους και δεν βρήκαν ποτέ τη θάλασσα.
Απλώνω το χέρι μου να τα χαϊδέψω. Κάθε φορά που το κάνω αυτό σβήνουν οι λάμπες στο δρόμο. Και έπειτα έτσι ξαφνικά φεύγει από τα σεντόνια μου.
Ξημερώνει πιο γλυκά η μέρα τον μήνα αυτό. Μου μοιάζει σαν φρεσκοξυρισμένο αντρικό πρόσωπο.

Γράφω μικρές λέξεις στο φουσκωμένο μου ημερολόγιο.Αγκαλιες,λύκοι,πάγωμένα τοπία,το Ρέικιαβικ σε σχήμα πιπιλιάς στο λαιμό μου. Φωνές,σκέψεις, άνθρωποι χώρια. Άνθρωποι με βλέφαρα κλειστά. Βροχή που όλο δυναμώνει .Κρύο. Χνότα που θολώνουν το παρμπρίζ του αυτοκινήτου μου,πολλές γυμνές ηλεκτρικές λάμπες. Μαγνητικά πεδία, βαρύτητα. Πόδια που δεν λένε να κατακτήσουν κανένα τετραγωνικό που απλώνεται λίγο παρακάτω τους. Χέρια με μουτζούρες. Φίλοι και λευκά κρασιά. Κόκκινο κραγιόν. Σύντομα φιλιά. Τα κάθετα βράχια του αγκώνα σου και οι γλώσσα μου που όλο σκαρφαλώνει σε αυτά. Χαλασμένες φωνές κοριτσιών στο τηλέφωνο που σχεδόν λησμόνησα. Ακόμα δεν έστειλες νέα σου. Ίσως καταφέρω και σου γράψω πρώτη εγώ. Δώσε μου το χέρι σου,έχω έναν νέο προορισμό. Κάτω από εκείνο το ηλεκτρισμένο αστέρι που μοιάζει έτοιμο να κλάψει. Έλα θα σου δείξω όλα όσα έχω δει,αλλά υποσχέσου μου να μην τα πεις πουθενά. Ξάπλωσε δίπλα μου και ετοίμασε στις δερμάτινες παλιές βαλίτσες τα όνειρα σου.
Θα σε χαϊδεύω όλο το βράδυ μέχρι να σβήσουν οι λάμπες στο δρόμο.

30 σχόλια:

Βαγγέλης Μπέκας είπε...

Αν προλάβεις να ολοκληρώσεις το μυθιστόρημα για το διαγωνισμό μέσα σε 2 μήνες, τότε ο Vita Mi θα σου βγάλει το καπέλο...

Εκτός αν έχεις ξεκινήσει ήδη...

ΠΥΓΜΑΛΙΩΝ είπε...

Την ημερα που θα ακουσω μια γυναικα να μου σιγοψιθυριζει ΕΠΙ ΛΕΞΕΙ

"...Έλα θα σου δείξω όλα όσα έχω δει,αλλά υποσχέσου μου να μην τα πεις πουθενά. Ξάπλωσε δίπλα μου και ετοίμασε στις δερμάτινες παλιές βαλίτσες τα όνειρα σου.
Θα σε χαϊδεύω όλο το βράδυ μέχρι να σβήσουν οι λάμπες στο δρόμο...."

...τοτε θα νιωσω πως θα εχω βρει το αλλο μου μισο!

Μεχρι τωρα το περισσοτερο που εχω βρει ηταν ενα χαμενο μου τεταρτημοριο!

bidibis είπε...

Υποθέτω ότι τους radiohead τους κατέβασε από το site τους

Από καθαρό κουτσομπολιό ρωτάω: πόσο τον πλήρωσες το δίσκο;

Άξιζε τα λεφτά που έδωσες;

Filotas είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

just found you. φοβερό το Blog σου.
υπέροχο post. θα σε παρακολουθώ.
καλή εβδομάδα μικρη.

Dee Dee είπε...

Εχω περασει πολλες φορες, δεν εχω κατι να σχολιασω.....καλη κρυα βδομαδα !

adaeus είπε...

Πραγματικά υπέροχο. Δεν ξέρω αν ποτέ αυτά που γράφουμε, τα λέμε στον αγαπημένο/η μας. Εντελώς εγωιστικά τα κρατάμε για τον εαυτό μας ή τα χαρίζουμε σε άγνωστους και ανυποψίαστους αναγνώστες. Τι ειρωνία!

etalon είπε...

Υπάρχει μια λαθος μερα
κι ειναι η σημερινη
κι ενα λαθος κειμενο
το δικο σου
οταν
καταμουτρα
μου φυσας την απουσια μου
τη σιωπη μου
εδω
ομως στ' αληθεια
ξερεις
πως
εσυ εισαι η πραγματικη αιτία
που υπάρχω
εδω
εσυ
τα κειμενα σου
η ατμοσφαιρα σου
που την λάθος μερα
στο λαθος κειμενο
να εχω βαθεια αναγκη
να απαντησω
να σου πω
ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ!

Ανώνυμος είπε...

!!!!!!!

candyblue είπε...

@ VITA MI BAROUAK: χε χε, try me









@ Πυγμαλίων: Όλα έρχονται την κατάλληλη στιγμή...
Θα με θυμηθείς.
Όλα.

Εσύ βρήκες ένα τεταρτημόριο άλλοι δεν τολμούν να το φανταστούν ούτε αυτό








@ bidibis (aka g.a.n.g): Ε ναι,πως αλλιώς;
Δεν κυκλοφορεί αλλού.
Η πλάκα είναι ότι δεν το ήξερα και έβαλα ένα ποσό κοντά στην πραγματική τιμή
Όταν είδα το περάστε μπείτε και πάρτε…η αλήθεια είναι ότι κάπως μούδιασα.
Γαμώ τις κινήσεις έτσι;
Τα λεφτά τα άξιζε και με το παραπάνω.

Η αλήθεια είναι ότι θα έπρεπε να αλλάξω το ρήμα…θα το αλλάξω










@ Angelito: Σε ευχαριστώ πολύ- πολύ....ιδίως για αυτό «με την ανάσα θαρρώ!...»
Ναι με την ανάσα. Να έρθω και γω μαι βόλτα στο βουνό;
Πάει καιρός που το μόνο βουνό που ανεβοκατέβηκα ήταν το μέσα μου.
Όσο για το cd λιώστο. Αξίζει!









@ ammos sta malia mou: Κάλως ήρθες στην γειτονιά μου λοιπόν. Φέρε λίγο άμμο από τα μαλλιά σου να φυτέψω στα νύχια μου.
Εσύ ωστόσο μπορείς να παρακολουθείς πόσο εύκολα θα αλλάζω χρώματα και σχήματα μετά.


Ωραία Φώτο!

candyblue είπε...

@ Dee Dee: Καλησπέρα κορίτσι του Dee.
Μου φτάνει το καλή εβδομάδα.Σπουδαίο σχόλιο. Εφόδιο ολόκληρο είναι .Σκέψου το καλύτερα.










@ adaeus: Τα λέμε πρώτα στους αγαπημένους μας και μετά εδώ. Και αυτοί που βρίσκονται εκεί έξω ξέρουν πολύ καλά τι και πως.
Τίποτε δεν κρατιέται μέσα μας στην ουσία. Δοκίμασε και θα δεις πόσο γρήγορα θα πεταχτεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.
Έλα,δοκίμασε.
Ξέρεις οι αναγνώστες εδώ μέσα δεν είναι καθόλου τυχαίοι ,άγνωστοι και πάνω από όλα ανυποψίαστοι. Είναι οι αποδέκτες όλων αυτών που γράφω...
:)














@ etalon: Την αλήθεια την φτιάχνει κανείς όπως και το ψέμα. Το ίδιο φτιάχνει κανείς το λάθος μαζί με το σωστό.
Μου φτάνει που είσαι εδώ. Ακόμα κι έτσι. Τόσο σποραδικά.
Είσαι σίγουρος για όλα αυτά που γράφεις; Δεν είναι Τιτάνια και βροντερά αυτά που λες; Αλήθεια τα πιστεύεις;
Όπως και να έχει πάντως το θέμα σου λέω πως και γω είμαι το ίδιο εδώ μαζί με σένα.
Είσαι ξεχωριστό παιδί. Ξέρε το.










@ padrazo:Έλα βάλε άλλο ένα...μην τα τσιγκουνεύεσαι. Άλλο ένα. Μπορεί στο δρόμο κάποιο να χάσει τον προσανατολισμό του. Είναι πολύ ευαίσθητα τα θαυμαστικά,το ξέρεις.

Ηλιας....Just me! είπε...

Σκέφτεσαι ακόμα το Καλοκαιράκι;

Καπετάνισσα είπε...

Κοντοκουρεμένο;
Μικρή μου;

Ναι, ε;
Καλύτερα δηλαδή;

Μάλλον. Διάδρομος γυμνός, πέρασμα σε χάδι ολονύχτιο.
Να΄χουν να λένε κι οι Οκτώβρηδες πως πατήσανε στα μαλακά.
Σαν φιλιά που φυσάνε προσμονές.
Χειμωνιάτικες πλέον.

Μου'χεις λείψει.
Ξέρεις.

markos-the-gnostic είπε...

ωραία ιδεά αυτή για το Οξύ - εκδίδουν κι έλληνες συγγραφείς;

efoudi είπε...

πάλι βγήκε εκείνο το σημάδι στο δεξί μου χέρι
το καλοκαίρι εμφανίστηκε και βγαίνει κάθε φορά που χάνω κάτι

δεν θα τα πώ πουθενά στο ορκίζομαι
αρκεί να μην με αφήσεις..μέχρι να σβήσουν οι λάμπες στο δρόμο
μετά θα σε προσέχω εγώ

Caesar είπε...

"Όμως απόψε βιάζομαι απόψε
να παραμερίσω όλη τη λησμονιά
και στη θέση της
ν' ακουμπήσω μια μικρή ανεμώνη"

(Τ.Λ.)

melomenos είπε...

καλό φθινόπωρο!
Έχω μια μικρή πρόσκληση στο blog μου για σένα!
Καλησπέρα σου

Aris Grandman είπε...

Σου έστειλα μέιλ γυρνώντας από Φραγκφούρτη. Δεν το πήρες;

the navigator είπε...

Από τις αποθήκες ενός παλιού Οκτωβριάτικου μεσημεριού σε μη-αστικό τοπίο...

----------------------------------
«Ποιο λουλούδι σου αρέσει απ’όλα ?
Εμένα όλα...»

Φυσάς καπνό σε μαγιολούλουδα...
Κρύος αέρας,
κυρίαρχος...
Ανακατώνεται με λόγια απ’τα χαραγμένα ξύλα...

Α+Γ, Ε+Β, Ζ+Θ,....
αλφαβητική πρόοδος,
ανάγλυφες πορείες
με ξεχασμένους μίτους...από μυστήρια κινέζικη κλωστή...
σε μια κρυφή Κνωσό...

Κι ύστερα ο ήλιος.
Πορτοκαλής, όπως προβλέπεται στο μυθιστόρημα
Δαγκώνοντας με πείσμα,
ένα ματσάκι πευκοβελόνες
και υπέροχες στιγμές...
συμπυκνωμένο αίμα...

Βάφει τα σκουλαρίκια σου κόκκινα.

Τα δέντρα δεν μιλούν
δεν έχουν χρόνο...
--------------------------------

για το νυχτερινό σου πετάω μια προσκλησούλα...

http://melani-stin-asphalto.blogspot.com/2007/10/yldzl-gece.html

Nice to meet u !

fish eye είπε...

μ αρεσουν πολυ τα κειμενα σου..μ αρεσουν τα κολαζ σου..φιλι!!

candyblue είπε...

@ Ηλιας....Just me!: Να θυμηθώ την επόμενη φορά που θα βγάλω το αντηλιακό από την τσάντα να βγάλω και μένα,από την θήκη των γυαλιών.
Να με απλώσω στον ήλιο για να με στεγνώσω από την υγρασία και το ψέμα,που με πότισαν τα απόνερα του ρομαντισμού μου,όλα αυτά τα καλοκαίρια που κατεδάφισα μεγαλώνοντας.
Άσε που τώρα τελευταία δεν μπορώ να κάνω upload κανένα καλοκαιρινό "ενσταντανέ"...

Δεν το αποχωρίζομαι ποτέ γιατί ποτέ δεν το χορταίνω







@ Καπετάνισσα: Σχεδόν...μπροστά τραβάει και γυρίζει και πίσω είναι κοντό και φουσκωτό,σαν φουντούκι.
Και μένα μου ’χεις λείψει.
Μέσα και έξω από δω

Δεν ξέρω πια πως είσαι και γιατί μόνο φαντάζομαι.
Και την τελευταία φορά φαντάστηκα πως είσαι καλά.










@ markos-the-gnostic: Ναι Έλληνες μόνο. Ρίξε μια ματιά.
http://www.oxy.gr/community/events.cfm?ID=4359








@ efi:Να με προσέχεις,σπάω εύκολα. Ιδίως όταν σβήνουν τα φώτα των δρόμων.

candyblue είπε...

@ CAESAR: Στην θέση της ο καθένας μπορεί να ακουμπήσει ότι ποθεί η στιγμή του.










@ melomenos: Το είδα...το είδα και όλο χαμογέλαγα.
Μπορεί και να δεχτώ να σου την δείξω...είτε από δω είτε μέσα από ένα μειλ.









@ Grandman: Απάντησα πιστεύω. Είναι αυτή η βραδινή αχλύ της τηλεοπτικής κοιτίδας που με κάνει και σέρνομαι ενίοτε











@ the navigator: Έχεις κι άλλα τέτοια αποθέματα στις αποθήκες...να τα κατεβάζεις πιο συχνά και να μου τα φέρνεις.

Φανταστικός είσαι.
Nice to meet you too









@ φεγγαραγκαλιες: Και μένα μου αρέσεις εσύ
Όσα φιλιά θες.

:)

maya είπε...

έφτασα εδώ απο ένα πανέμορφο σχόλιο που διάβασα σε έναν γείτονα. δροσερή ματιά, ερωτική γραφή, συναισθήματα σε όλες τις αποχρώσεις.
δεν έχω δυστυχώς χρόνο να αράξω να διαβάσω κι άλλα σήμερα αλλά θα ξανάρθω σίγουρα! ο οκτώβριος μου πάει κι εμένα πολύ. ο έρωτας και η ζωή επίσης, με όλα της τα κουσούρια.

Σου εύχομαι να μην γλυτώσεις ποτέ απο τα όμορφα!

καλημέρα πολύχρωμη!
χ

blueblood είπε...

Waiting for the sun to set in your eyes,
thinking that kind words are just for disguise.
I wonder why you think i should say goodbye,
when two wrongs won't make things right.

Καθώς μπαίνω στους δρόμους των κειμένων σου νοιώθω ξένος. Οι λέξεις με προσπερνούν και με κοιτάζουν αδιάφορα. Δεν ξέρω ούτε καν που βγάζουν αυτοί οι δρόμοι. Αλλά λεώ να κάνω λίγες βόλτες ακόμα.

candyblue είπε...

@ maya: Ναι να μην γλιτώσω ποτέ...Για πάντα δεμένη χειροπόδαρα εκεί στην γλυκιά τους οικουμένη.
Όσο για τον χρόνο είναι ατελείωτος...κάποτε θα βρεις τον χρόνο να ανοίξεις την αιώρα σου κάτω από τα πεύκα μου.
Εδώ θα είμαι .
Χάρηκα που έπεσες επάνω μου Μάγια των χρωμάτων!











@ blueblood: Γαλαζοαίματε να μην νοιώθεις ξένος. Εδώ μέσα όλα είναι προσιτά. Όλα πηγαινοέρχονται στο μέγεθος που εσύ τα θες. Όλα είναι έτσι και όλα είναι και αλλιώς. Και πάνω από όλα,όλα είναι μπλε,σαν τα κύτταρα μου, το αίμα σου και την ανυπαρξία. Γιατί η ανυπαρξία είναι ένα απέραντο κενό και το κενό είναι μπλε και τίποτα δεν είναι πιο όμορφο από το μπλε...


Να κάνεις όσες βόλτες θες. Να τρέχεις δυνατά για να μπορώ να σε ακούω.

Ηλιας....Just me! είπε...

Δεν είναι και πολύ κακό όλο αυτό Candy μου! Κάθε άνθρωπος έχει τις αδυναμίες του! Α και κάτι ακόμα. με ενδιαφέρει πάρα πολύ η τέχνη του κολλάζ! Που μπορώ να βρω πληροφορίες σχετικά με αυτό στην Αθήνα; Υπάρχει κάποιο εργαστήριο, ή όλα αυτά τα κολλάζ τα φτιάχνεις στο σπίτι σου;

alzap είπε...

Εξαιρετικό,
αλλά
το πρόσχημα είναι ο Οκτώβριος.

Οι ατέλειωτες ώρες στις σκοτεινές αίθουσες τον περασμένο μήνα είναι η αιτία.
:-)

Καλή σου μέρα!

candyblue είπε...

@ Ηλιας....Just me!: Όχι δεν είναι. Καθόλου κακό θα έλεγα.
Δεν έχω ιδέα για το που μπορεί κανείς να βρει πληροφορίες για την τεχνική του κολλάζ. Μάλλον σε σχολές καλών τεχνών.
Εγώ το ξεκίνησα μόνη μου και είμαι ερασιτέχνης. Όλα αυτά τα φτιάχνω σπίτι μου και τα ξεκίνησα σπίτι μου τελείως μόνη μου και τελείως ψηλαφίζοντας.
Είναι όλα digital art.Δεν κάνω κάτι με χαρτοκοπτική. Ακόμα τουλάχιστον.
Αν θες κάτι άλλο να με ρωτήσεις mail me.








@ alzap: Ναι το ξέρω. Και όλο μπερδεύω την ζωή με τις ταινίες κι ολο γράφω σα να έγραφε κάποιος άλλος από την θέση μου.
Που χάθηκες πάλι;
Όλο λέω να σε ψάξω κι όλο το αφήνω. Πάει λέω...χάθηκε για τα καλά.

Ανώνυμος είπε...

Εικόνα: Νύχτα. Υγρασία έξω. Ο δρόμος να ασημίζει και τα φώτα του δρόμου να είναι γαλαζωπά αντί για λευκά...γαλαζωπά. Έτσι όταν σβήσουν να δώσουν το γλυκό τους μπλε στη νέα μέρα χωρίς αισθητές διαφορές. Χωρίς πληγές

candyblue είπε...

@lolipop: Τέλειο!Εικόνα φοβερή και τρομερή.