Κυριακή, Ιουλίου 22, 2007

ΜίΑ νΥχΤα ΤοΝ ιΟύΛιΟ


Μικρές άσχημες ειδήσεις. Ξαφνικοί θάνατοι. Καυτός Ιούλιος. Άδειος από πράσινο. Σε κάθε σπίτι από δω και στο εξής θα υπάρχει μια μπουκάλα οξυγόνου και κάτω από κάθε μαξιλάρι το λήμμα της λέξης δάσος. Για τις επόμενες γενιές. Για να μαθαίνουν τι ήταν δάσος κάποτε. Θερινή μελαγχολία .Ο γλυκασμός αυτής της μελαγχολίας πονάει,όπως πονάνε οι αντιστάσεις στο πένθος. Μέσα σε μια κρεμώδη ρέμβη σκέφτομαι, βλέποντας τον Υμηττό απέναντι, όλους τους νέρωνες και τους δασοκτόνους που παρήλασαν. Σαββατόβραδο από αυτά που αφήνουν τα υγρά τους κάτω από το δέρμα σου και νοιώθεις σαν παραγινωμένο φρούτο. Θερινό σινεμά. Στην σκιά των 4 γιγάντων. Κάτω από το βράχο της ακρόπολης,ο Κάρυ Γκραντ με παίρνει μαζί του σε εκείνη τη στάση στη μέση του πουθενά. Μέρα μεσημέρι, χωρίς κανένα σκοτεινό σημείο, σε μια αχανή πεδιάδα. Τίποτα δεν συμβαίνει. Σκηνοθετώ την προσωπική έκδοση καταστροφής μου, γελώντας δυνατά, γιατί ούτε είμαστε άνθρωποι και ούτε θα γίνουμε ποτέ. Παρατηρώ ξανά το κοστούμι του. Ένα μυστήριο αεροπλάνο πετάει πάνω από τα κεφάλια μας. Κάπου θα έπιασε φωτιά σκέφτομαι,δεν μπορεί κάτι θα καίγεται και σήμερα. Το αεροπλάνο κάνει κύκλους και κάτι περίεργους ελιγμούς. Έρχεται κατά πάνω μας. Μας πυροβολεί, μας ψεκάζει. Δεν υπάρχει ούτε μια σπιθαμή γης για να κρυφτούμε. Σαν το μέλλον μας ακούγεται. Κάποιος μας τιμωρεί. Κάποιος μας κάνει πλάκα γενικότερα. Μπορεί στην θέση του πιλότου να είναι ένα έλατο που στόχος του είναι να μας αφανίσει από προσώπου Γης. Ξεπατικώνω τις κινήσεις του Κάρυ Γκραντ. Τρέχω μαζί του να ξεφύγω από κάτι που καμία λογική δεν το χωρά. Ονειρικοί χρόνοι που περνάνε σαν καυτοί αέρηδες κάτω από τα ρούχα μας. Κανείς δεν ξέρει τι μας περιμένει κι όλοι κατά βάθος το περιμένουμε με την μάχαιρα στο χέρι. Και όσο σκέφτομαι όλα αυτά,πεσμένη στο έδαφος δεν θ' αργήσει να εμφανιστεί ένα φορτηγό πάνω στο οποίο, ξαφνικά, θα προσκρούσει το αεροπλάνο! Πραγματικότητα είναι ότι σου δίνουν. Παρόλα αυτά θεωρώ τυχερό ακόμα τον εαυτό μου που έχει την πολυτέλεια των ενατενίσεων των άστρων μακριά από τα φώτα της πόλης που και που. Την πολυτέλεια να σαλιώνει βότσαλα για να δει το χρώμα τους,να μυρίζει τις οσμές των χόρτων τις Ιουλιανές νύχτες,να βλέπει τον βυθό με μυωπικό βλέμμα και να μυρίζει το ονειρικό εκχύλισμα της νύχτας,κεντημένος κάπου πάνω στην φόδρα του χρόνου. Απομακρύνεται η αντιαισθητικότητα εν μέσω αλκοόλ και συμμεθέξεων. Με την αναμονή των διακοπών η ψυχή ανοίγεται. Οι ψίθυροι της Ιουλίας νύχτας απλώνονται και κολλάνε στους τοίχους των σπιτιών,ανεβαίνουν στα δέντρα και αγκαλιάζουν τους καρπούς. Περπατάνε στους ήσυχους υποφωτισμένους δρόμους της πόλης. Ψίθυροι και σπασμένα φιλιά. Η Αποστόλου Παύλου πιο μαγική από ποτέ. Λυτρωτική και τόσο δροσερή μέσα σε αυτή την καυτή νύχτα. Σάββατο βράδυ σε μια ταράτσα κάνουν πάρτυ. Με περίμενες κατά βάθος, άλλα οι έκπτωτοι άγγελοι αποφεύγουν τις ταράτσες. Μένει μια νύχτα μέχρι να έρθει το πρωί. Να θυμάσαι, δεν είμαστε άνθρωποι και ούτε θα γίνουμε ποτέ.

20 σχόλια:

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Ειναι ομορφη η πολη το καλοκαιρι...
Το ιδιο και οι ιστοριες των ανθρωπων που μενουν πισω...

Κολοκύθι είπε...

Nοσταλγικό, γλυκό,όμορφο και απίστευτα ρεαλιστικό.

Το ρεαλιστικό το είπα για κακό. ;-)

PeNNy LaNe είπε...

Δυστυχώς δε μπορεί να αλλάξει το εφιαλτικό φετινό καλοκαίρι. Έγινε ήδη λιγότερο όμορφο.

Ανώνυμος είπε...

ποτέ όμως...

anyone είπε...

.....και εγώ την λατρεύω αυτήν την πόλη....αλλά δεν θέλω να μείνω για πάντα εδώ....ότι όμορφο υπάρχει μέσα της διαλύεται σιγά σιγά...

I.I είπε...

δεν θα γίνουμε, έχεις δίκιο.
κοίτα να περάσεις καλές διακοπές, για να μπορείς ν' αντέχεις, μετά.

Δημοσθένης Μιχαλακόπουλος είπε...

καλό ξημέρωμα λοιπόν στο βασίλειο των απανθρώπων..

Ανώνυμος είπε...

απο την "ταράτσα" της κορυφής του ταύγετου σου κλείνω το μάτι μέ ένα πεφταστέρι σου στέλνω μήνυμα γλυκό να δροσίζει τις νύχτες που καίγονται..

candyblue είπε...

@ ΠΡΕΖΑ TV: Αρκεί να είναι αληθινοί οι άνθρωποι...και ότι μένει πίσω








@ Κολοκύθι: Μα για κακό θα έπρεπε να το πεις. Έτσι όπως γίναμε και όπως θα γίνουμε ακόμα,όλα στο κακό θα είναι ταγμένα.

Μια τελευταία προσευχή!





@ PeNNy LaNe: Λιγότερο λες? Αβάσταχτο λέω εγώ. Δεν ξέρω πια αν πράγματι θέλω να φύγω και να πάω κάπου. Καμένη γη όλα







@ κοινωφελής κώνωψ: Να είσαι σίγουρος για αυτό. Πιες τους το αίμα.
Θηρία όλοι με ματωμένες καρδιές. Μην το ξεχνάς

candyblue είπε...

@ anyone: όπως η βιταμίνη στο ποτήρι με το νερό. Μόνο που αυτή την πίνεις και δυναμώνεις ,ενώ αυτή την ασχήμια πρέπει να την φτύνεις όσο πιο δυνατά μπορείς. Να την αποβάλλεις όσο συχνότερα γίνεται. Μήπως σταθείς τυχερός και δεν δηλητηριαστείς...μήπως...








@ Ιουδας Ισκαριωτης: Θα κάνω ότι καλύτερο μπορώ για ένα χειρότερο μετά που περιμένει σκεφτικό τραβώντας τζούρες στη μέση του δρόμου μου.





@ αλαφροίσκιωτος: Καλό ξημέρωμα στη πόλη των θηρίων.









@ Efi: Το έπιασα το αστέρι. Το κρατάω στη χούφτα μου γερά. Θα την κοιτάω κάθε νύχτα και χωρίς ενοχές θα γεμίζω τα πρωινά μου μπαγιάτικα όνειρα.
Κατέβα από κει. Σε περιμένω εδώ.

etalon είπε...

Θα παω στο Θησειον. Με επεισες. Κι εκει την ωρα που ολοι στο party του μικροαστικου ελληνικου marketing του Geroge M. ολοι θα "διασκεδαζουν" εγω θα ακολουθήσω τα βηματα του Καρυ Γκραντ οχι για να αποδειξω την δικη μου αθωότητα για τα καμμενα, αλλα να αντεξω την κρυφη μου ενοχη για ολα αυτα τα της "πραγματικοτητας"

Καλες (και συναρπαστικες) ΔΙΑΚΟΠΕΣ!!!

Ηλιας....Just me! είπε...

Ήταν ένα από τα καλύτερα posts που έχω διαβάσει εδώ και πολύ καιρό.... Με άγγιξες Candyblue.... Και όχι τίποτα άλλο αλλά έπαιζε και μουσική ηχητική υπόκρουση από Coldplay to scientist και ήρθε και έδεσε.... Ελπίζω να περνάς καλά και...καλώς όρισα στο blogoφτωχικό σου!

Ανώνυμος είπε...

Σωστότερο θα ήταν "Δεν είναι άνθρωποι και δεν θα γίνουν ποτέ"!!
Ευτυχώς υπάρχουν Ανθρωποι όπως η candyblue, για να μας θυμίζουν τη διαφορά!

ΥΓ Ακόμα κι αν προτιμάς το "έκπτωτος άγγελος", αντί για Άνθρωπος.

lo-li είπε...

....
Δυστυχώς δε μας κάνει κανείς πλάκα τελικά.Έχουμε γεμίσει από απ-άνθρωπους που γουστάρουν να παίζουν ΜΟNOPOLY στα δαση κι οπουδήποτε δεν κατοικούν όμοιοι τους. Γιατί νομίζουμε ότι μας ανήκουν τα πάντα και μπορούμε να τα κάνουμε ότι θέλουμε..Έτσι. Για να ξυπνάμε με γκρίζους ουρανούς σε ασπρόμαυρες κι άχαρες τσιμεντουπόλεις..

ΥΓ:Τι ωραίο ποστάκι:-)

ΥΓ2:Προσπαθώ εδώ και μια βδομάδα να πάω στους 4 γίγαντες στο Θησείον..πφφφ!

candyblue είπε...

@ etalon:Αργούν ακόμα οι διακοπές...αργούν. Έχουν ουρά 2 εβδομάδων και τρίχωμα πρώιμου Αυγούστου.
Θα το λατρέψεις αυτό το κουστούμι που φοράει ο Κάρυ Γκραντ. Κουβαλάει όλη την ιστορία της εξαίρετης αυτής ταινίας. Ελπίζω να πας.







@ Ηλιας....Just me!: Ωραίοι οι Coldplay.Δεν ξέρω αν μου πάνε,αλλά κάποιες φορές ταιριάζουν στις σκέψεις μου.
Περνάω καλά,όσο μπορώ τουλάχιστον. Χάρηκα που κοντοστάθηκες και εκτίμησες την θέα μου
Καλώς σε βρήκα και γω.








@ Κώστας: Κι όμως υπάρχουν στιγμές που νοιώθω ότι ανήκω σε αυτά που δεν είμαστε. Συνυπεύθυνοι όλοι στην τρέλα του παραλόγου. Ακόμα και οι έκπτωτοι άγγελοι είναι υπεύθυνοι για την τόσο λαθραία πτώση τους. Κοίτα χάλια...τίποτα δεν κατάφεραν να διορθώσουν τελικά.

Σε ευχαριστώ πάντως,για όλα αυτά που βλέπεις πίσω από τις λέξεις.






@ lo-li:Κατασκευαστικό λάθος που βρίσκεται στο είδος μας. Οι άνθρωποι ονειρεύονται και σκέφτονται λες και πρόκειται να ζήσουν για πάντα.


**Κοίταξε να τα καταφέρεις και να πας. Αξίζει τον κόπο.

Ανώνυμος είπε...

να' σαι καλά που με παρότρυνες...Χίτσκοκ με γεύση candyblue...Υπέροχο κοκτέιλ.

Υπέροχο σινεμά.

Ανώνυμος είπε...

Η Αμηχανια του θεατή έρχεται πρώτα μαζί με την αμηχανία του αναγνώστη μετά


Απορώ πως τα σκέφτεσαι όλα αυτά ετσι; Αλλά δεν θέλω να μου πεις
προτιμω να μην ξέρω
προτιμώ το μυστικό απο την φανέρωση

Κάποιες φορές, οπως έλεγε και ενας μεγαλος φυσικός «η φαντασία είναι καλύτερη από την γνώση»

candyblue είπε...

@ Lolipop: Είσαι σίγουρη για το super κοκτέιλ; Ξανασκέψου το....




@ Busy bee: «η φαντασία είναι καλύτερη από την γνώση» Πάντα. Πάντα όμως

Ανώνυμος είπε...

Οι έκπτωτοι άγγελοι αποφεύγουν τα πάντα. Μέχρι αυτά τ απάντα να έρθουν και να τους κατοικίσουν

candyblue είπε...

Σε βρίσκω πολύ ενημερωμένο/η
Χαίρομαι για αυτό.
Καλό καλοκαίρι έτσι κι αλλιώς