Δευτέρα, Ιουλίου 02, 2007

ΛίΓο ΠρΙν - ΛίΓο ΜεΤά


Ετοιμαζόμουνα για όλα αυτά που θα έρθουν να με βρουν όταν τα σύννεφα πιάσανε φωτιά. «Δεν είναι σύννεφα, καπνός είναι», σε άκουσα να μου λες. Και ο νους μου έγινε στάχτη που κάλυψε όλη την Πάρνηθα και όλα τα κουφάρια εκείνων των ελαφιών που θα έβρισκαν μετά. Και εκείνη η πληγή στη ράχη της, έκαιγε τα δικά μου δάση κάπου πολύ βαθιά μέσα μου. Κι όμως, σαν πορτοκαλί παχουλό σύννεφο μοιάζει, επέμεινα. Και έτρεχα ξοπίσω σου στο λιμάνι κοιτάζοντας τα πυρρόξανθα μαλλιά σου και τα γυμνά σου πόδια, καθώς κοκκινίζαν και αυτά από το φως του ήλιου. Στην επιστροφή δεν είχε φανάρια. Τίποτα δεν είχε. Μόνο ζέστη,και αφόρητα συναισθήματα. Βρέξαμε τα πόδια μας στην βεράντα σου με το λάστιχο. Να σε είχα εδώ με βρεγμένα χέρια να μου χάιδευες τις γάμπες και να μου πιτσιλούσες το στόμα με νερό. Και ας καιγόμασταν μετά στην ράχη του πληγωμένου μας βουνού. Αυτού που όλοι έχουμε μέσα μας. Κι έπειτα βγήκε εκείνο το τεράστιο φεγγάρι που μίσευε από το ένα μέρος του κάτω αριστερά. Σου τηλεφώνησα και σε ρώτησα αν θα ήθελες να το πηγαίναμε στα επείγοντα περιστατικά. Σε λίγο θα μάτωνε τον ουρανό δίχως άλλο. Δεν προλάβαινα όμως κι έτσι το παράτησα σε ένα μικρό τετραγωνικό όρασης, χωρίς βάθος πεδίου. Και ήρθε η προετοιμασία της έκθεσης μια νύχτα που αν δεν ήταν νύχτα θα ήταν πύρινη γλώσσα ή πυρετός λίγο πριν το ξημέρωμα. Και άναψαν τα φώτα της πρόβας και οι συζητήσεις μιας αρχής που τώρα γυαλίζει το σημείο της εκκίνησης της. Και ήρθες με μια κατάφαση στο βλέμμα και τρεις κουβέντες γλυκιές. Έτσι πρέπει. Να ελευθερωθείς μέσα από μένα και μέσα από σένα να ελευθερωθεί εκείνη η ερωτική κραυγή, που βγάζει μόνο τις γάμπες της μέσα από τον κοκκινωπό ουρανίσκο σου. Τόσο χώρο της επιτρέπεις. Κι άλλο μπορείς. Σάββατο βράδυ. Πόσοι πολλοί άνθρωποι χωράνε σε ένα και μόνο βλέμμα; Πόσους πολλούς κατάφερα να βάλω σε μια τόσο μικρή αγκαλιά, σαν την δική μου; Πως το κατέφερα αυτό. Και όλη αυτή η αποδοχή; Πως το κατάφερα αλήθεια; Πόσα μάτια κοίταξαν με θαυμασμό αυτά που σιωπηλά υφαίνω μέσα στον ψηφιακό μου πυργίσκο τόσο καιρό; Ήρθατε όλοι. Όλοι όσοι περίμενα και όλοι όσοι έχω αγαπήσει χρόνια τώρα. Όλο το παρελθόν συμφιλιώθηκε με το χαρούμενο μέλλον μου γύρω από μια αγκαλιά. Κι αν δεν ήταν αυτή η ζέστη να με μετεωρίζει κάθε λεπτό και να ψάχνω αέρα, θα είχα σβήσει πιο νωρίς από όλα τα φώτα εκεί μέσα. Κι αν δεν υπήρχες εσύ θα ένιωθα πιο μόνη και από εκείνο το μικρό μαμούνι που περπάταγε γύρω από την πατημένη φλούδα λεμονιού. Και αν δεν είχα μαζί μου τον γάντζο που έχεις κρεμάσει στην νυχτερινή μεριά της ψυχής μου θα μπορούσα να πετάξω μέχρι τα αστέρια. Τα αστέρια, που με παρακάλαγαν να τα κοιτάξω εκείνο το βράδυ, όπου κανείς δεν με γνώρισε, κανείς δεν πάτησε τα γυμνά μου δάχτυλα,και κανείς δεν ψιθύρισε το όνομα μου σαν να το είχε από πάντα μέσα του, μυστικό που τον λιώνει. Φιλιά, χαιρετισμοί,καλά λόγια,σκόρπιες μαγεμένες ματιές. Τέλος της νύχτας. Γλυκό αγόρι με τα ναυαγισμένα μάτια σε ευχαριστώ για το κοκαλάκι στα μαλλιά. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα έκανες κάτι τέτοιο για μένα. Τέλος της νύχτας candyblue.Πάρε τα μάτια σου από τα κολλάζ σου και δρόμο. Σκάστο μαζί τους,λίγο πριν το ξημέρωμα σε ένα ταξί, μέσα σε μια αγκαλιά. Το πράσινο φόρεμα της,οι λεπτές της γάμπες,τα απαίσια τραγούδια στο ραδιόφωνο του ταρίφα. Η νύχτα που αλλάζει χρώμα. Η μέρα που έπεται. Μια γυμνή αλήθεια που τρίβεται από ώρα πάνω μας. Χαστούκισε την να φύγει η φίλα την με πάθος. Κυριακή,τελική ευθεία. Παίρνω ένα βελάκι και το καρφώνω στον περιφερειακό της καρδιάς σου. Ο τελευταίος μου προορισμός είναι αυτός για σήμερα. Όλα τελειώνουν εδώ. Και γω,όπως και συ, νοιώθω σα να επιστρέφω από ένα μεγάλο ταξίδι. Έλα να βάλουμε μια άνω τελεία. Πάω να φέρω τους αζιμουθιακούς πίνακες. Εσύ ωστόσο,σκέψου την πιο μακρινή απόσταση ενός άστρου από τον μεσημβρινό ενός τόπου που λατρεύεις και πάμε.

24 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ναι πρώτος θα σε σχολιάσω……
Γεια
Εδώ πρωιν θρίπας , τώρα θόδωρας ο dada


Ελάτε και στην Θεσαλλλονίκη να μας παρουσιαστείτε;
Και υπόσχομαι ότι θα φέρω πολύ κόσμο στην έκθεση σου , σκεφτείς να πώ όλη την παράταξη και από άλλες σχολές, να πώ την θεατρική ομάδα, συν τα παιδία από την σχολή , να βάλω τα παιδία από το μαγαζί ... Τα σκέφτηκα όλα θα τους πω ότι παρουσιάζω και εγώ κ ότι κερνάμε τρίγωνο πανοράματος για να ρθουν.

ΤΙ ΚΑΝΕΙς γλυκιά candy ;

Σε έχω πρόταση , μπές στο www.ardas.gr μη με πεις δεν μπορώ , με υποσχέθηκες ότι θα έρθεις .

Γιατι επέλεξες γάμπα να σε χαιδέψουν ;;

Θα σε πω εγω .
Μήπως γιατι δεν ιδρώνει τόσο ευκολα όσο άλλα μερη του σώματος ;

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ

* Πόσους πολλούς κατάφερα να βάλω σε μια τόσο μικρή αγκαλιά, σαν την δική μου;
*Πως το κατέφερα αυτό.
*Πως το κατάφερα αλήθεια;
*Πόσα μάτια κοίταξαν με θαυμασμό!!!!!! αυτά που σιωπηλά υφαίνω μέσα στον ψηφιακό μου πυργίσκο τόσο καιρό

Αυτά θα μπορούσαν να παραληφθουν χωρις να θέλω να σε μειώσω κατά τα άλλα τέλεια όπως πάντα

Σε αφήνω πρέπει να ψάξω πληροφορίες για κωνσταντινούπολη θα πάω στο masstival να δω την tori amos και την layrin hill. Cake ,

DADA

Tamara de Lempicka είπε...

ειδες που σου ελεγα πως για οσα γινονται υπαρχει παντα καποιος λογος?
κι ακομη δεν ειδαμε τιποτα...(ειπε η "πυθια"... ;-)

παω τωρα βαλω την ανω τελεια μου...

ως τον επομενο προορισμο...

bereniki είπε...

δεν είχα πάρει καν χαμπάρι ότι είχε πανσέληνο εκείνο το βράδυ.. φεύγοντας χάζεψα λίγο την ακρόπολη και έτσι την είδα! ευτυχώς που τα κολλάζ σου με τράβηξαν έξω από το σπίτι και δεν έχασα την πρώτη πανσέληνο του καλοκαιριού ;) χάρηκα πολύ που σε είδα γλυκιά καραμελίτσα - και ακόμα πιο πολύ που αυτά τα ψηφιακά πολύχρωμα υφαντά σου άρχισαν να αναπνέουν!
makia
*****

Ανώνυμος είπε...

καταπληκτική δουλειά candyblue. Τυχαία βρέθηκα εκεί και σε είδα.
Θέλω να δω ποιος θα είναι ο πρώτος που θα κινηθεί έξυπνα και γρήγορα αφού σε ανακαλύψει


εύχομαι τα περιοδικά να βρουν το φαινόμενο candyblue

Ρωξάνη είπε...

xm. candyblue μου.....πες τους!
...Όχι.. μην τους πεις! :)

Σε σκεφτόμουν. Χαίρομαι που πήγε καλά.
Την αγάπη μου.

γιωργος είπε...

Χάρηκα που απο ψηφιακά τα είδα και "ζωντανά". Καλή συνέχεια...

fish eye είπε...

λυπαμαι που δε μπορεσα να τα δω απο κοντα..χαιρομαι που ολα πηγαν πολυ πολυ καλα..μα ειναι υπεροχα!!

Κολοκύθι είπε...

Ωραία είναι να μοιράζεσαι πράγματα τελικά. :-)

Άβατον είπε...

Στάθηκες στο χείλος της ανάσας σου. Κοίταξες με μάτια φωτεινά την σκοτεινή νύχτα.
Έλαμψες βρίσκοντας πρόσκαιρο "προορισμό" και δέχθηκες Αγάπη που τόσο σε ξενίζει όταν την εμπνέεις.

Να θυμάσαι πως όλα ομορφαίνουν όταν υποκλίνονται στο Ουροβόρο Δούναι & Λαβείν.

Ανώνυμος είπε...

γεια σου candy...

ήμουν περίεργος να δω τι έχεις γράψει και...ομολογώ πως δεν το περίμενα... είχα τις εικόνες μου αλλά εσύ τους έδωσες άλλη οπτική...δεν ξέρω ίσως να ταίριαζε και η δική μου ψυχολογία (ξέρεις μια μικρή μελαγχολία γι αυτό που πέρασε) με το κείμενο σου ,μου άρεσε πολύ. εις το επόμενο λοιπόν...
και αν δεν κατάλαβες ποιος είμαι, για άσε έναν αναπτήρα πάνω στο τραπέζι...

markos-the-gnostic είπε...

που είσαι blue; πρόλαβες και πήγες στα άστρα; αλήθεια όσοι χάσαμε την έκθεση επειδή δεν είμαστε Αθήνα το Σ/Κ πότε θα τη δούμε;

candyblue είπε...

@ Πρώην τρύπα: Αν όλα πάνε καλά ίσως καταφέρουμε από Νοέμβρη να το κάνουμε.
Ναι καλά τα σκέφτηκες. Να τα τους πεις ότι παρουσιάζεις και συ κ ότι κερνάμε τρίγωνο πανοράματος και δεν ξέρω τι άλλο.

Γλυκύτατε Θοδωρή τον Αύγουστο έχω πάλι έκθεση στο Ρέθυμνο
Και πολύ φοβάμαι ότι θα είμαι εκεί και μόνο. Για πιο μετά δεν ξέρω. Πάντως θα έρθω στα σίγουρα κάποτε. Και σταμάτα να με πειράζεις όλο.
:)






@ Tamara de Lempicka: Πάρε κι εκείνο το βιβλίο μαζί σου με τα δύο κορίτσια,την Μπλεδίτσα και την Λαμπίτσα και αποτελείωσε το,καθώς θα γυαλίζεις την άνω τελεία σου.


Ναι μικρή Ταμάρα,θα συμφωνήσω πως ακόμα δεν είδαμε τίποτα.







@ bereniki: Σε ευχαριστώ που ήρθατε. Το εκτιμώ αφάνταστα. Μα πιο πολύ εκτιμώ όλα τα άλλα που σκέφτηκες φεύγοντας και δεν μου είπες ποτέ.
Θα μου κάνεις ποδαρικό από δω και στο εξής στις εκθέσεις μου.







@ Tereza:Φέξε μου και γλίστρησα!
Κανείς δεν πρόκριτε να μας ανακαλύψει γιατί κανείς δεν ενδιαφέρεται ν ψάξει παραπέρα.
Άσε να ανακαλύψουμε εμείς εμάς και βλέπουμε.
Σε ευχαριστώ που με βρήκες και που σχολίασες .Θέλει τόλμη κάποιες φορές αυτό.

Εύχομαι να πάνε όλα καλά.






@ Hliodendron: Δεν τους λέω ακόμα,τίποτα. Ούτε εσύ. Μην το μαρτυρήσεις. Όταν θα έρθει η ώρα μόνο.
Την αγάπη σου είχε μέσα ο χώρος,να είσαι σίγουρη

Σε ευχαριστώ πολύ.

candyblue είπε...

@ γεώργιος-axenbax:Μου είπαν ότι πέρασες με την μικρή. Που ήμουνα πάλι.
Θα ήθελα τόσο πολύ να σε γνωρίσω. Καλά και συ γιατί δεν ρωτάς,που είναι αυτή η τρελέγκω;

Και γω χάρηκα που έκανες τον κόπο και ήρθες. Σε ευχαριστώ πολύ.









@ φεγγαραγκαλιες:Δεν πειράζει .Άλλη φορά. Καλά μα είμαστε να εκθέτουμε.
Είναι λες ε?

Μακάρι να είναι για όλους έτσι. Θα με ευχαριστούσε ιδιαιτέρως.








@ Κολοκύθι:Ναι, είναι σα να τρως βανίλια υποβρύχιο από το ίδιο κουτάλι. Σκέψου το λίγο. Δεν είναι και τόσο εύκολο.








@ Άβατον: Που τόσο με ξενίζει όταν την εμπνέω...αυτό ξαναπές το.
Σε ευχαριστώ για την υπενθύμιση. Χάρηκα πολύ που σε γνώρισα και πιο πολύ που σε οδήγησα μέχρι αυτά τα ψηφιακά υφαντά που έχουν να κάνουν με τον «προορισμό» πού τόσο αγαπάς.








@ Ανώνυμο: Είσαι εσύ ένας...Άλλος κανένας!
Άσε κάτω τον αναπτήρα. Άντε πια. Έχεις κάνει όλους εδώ γύρω να ζητάνε φωτιά από τον διπλανό τους.

Στην επόμενη έκθεση,κοίτα να βάλεις δαδιά γύρω, γύρω για να εξυπηρετηθούνε όλοι.

Δεν σου κρύβω πως χάρηκα που επιτέλους μπήκες εδώ μέσα. Κερνάμε αναπτηράκι γλυκό του κουταλιού και καφέ με μέλι.









@ markos-the-gnostic: Πρόλαβα και πήγα στα άστρα. Και γαντζώθηκε το φουστάνι μου σε ένα από αυτά και δεν κατάφερα να κατέβω τη νύχτα του Σαββάτου από εκεί. Μέχρι που ήρθε το επόμενο πρωί και με κατέβασε,χαζογελώντας. Δυστυχώς δεν θα τη δείτε.
Αλλά στην επόμενη κοίτα να είσαι εκεί. Ιδίως εσύ.

Μαρκησία του Ο. είπε...

Τι εννοείς πως το κατάφερες;

το είχες ήδη καταφέρει.

σε φιλώ (και σου τραβάω την κοτσίδα ;-)

ΧΧΧ

candyblue είπε...

και θα ήθελα να προσθέσω ότι...τα καλύτερα έπονται...


Γυαλίσου!

Ανώνυμος είπε...

μπράβο γλυκιά μου..

απ'όσο κρίνω απο τα σχόλια..έσκισες!
πολύ θα ήθελα να είμαι κι εγώ κοντά..αλλά αναμένουμε την άφιξη στη θεσ/νίκη.υπομονή=αρετή,έτσι;

έχω τόσους προορισμούς στο κεφάλι μου..αρχίζω την άλλη δευτέρα να πετάω βελάκια..πρόσεχε μην σε πετύχει κάποιο!!

xxx

Bliss είπε...

gluko fili sthn glukia mas candy:*


sugxarhthria kai stis 2 sas!

Ανώνυμος είπε...

Καλό ξεκίνημα.Δέσου.Εξοπλίσου.

Πάρε και αντικουνουπικό!
και να δεις για πότε το όνειρο γίνεται πραγματικότητα.

candyblue είπε...

Σας ευχαριστώ πολύ όλους.





@ Έφη: Ναι καλά πήγαμε. Ανέλπιστα καλά. Θα έχουμε καλή συνέχεια απ’ όσο ξέρω. Κανόνισε...μου χρωστάς ένα βελάκι
Στέκομαι ακίνητη και εύχομαι να με πετύχει!!!





@ Bliss: Σε ευχαριστούμε πολύ που ήρθες. Ευτυχώς που υπάρχουν αληθινοί άνθρωποι μέσα σε αληθινές καταστάσεις.






@ Κουνούπι: όλα τα ξέρεις εσύ. Όλα όμως!
Έχω ξεκινήσει παντός το ανέβασμα. Οψόμεθα.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ χαρούμενος που έσκισες...
Πολύ λυπημένος που δεν ήμουν εκεί...

ΥΓ. Στα ύψη που θα βρεθείς λοιπόν να έχεις καθαρή ματιά, όπως μέχρι τώρα

Ανώνυμος είπε...

siginithika Annula ton paramithion!
mu arese poli ayto pu egrapses...toso oso ki afta pu den egrapses akoma!
prosexe kala giati tha se katavrexo me to lastixo.se filo Tita Bon

candyblue είπε...

@ Κώστας: Μπορείς να επανορθώσεις. Κάποιος τρόπος θα βρεθεί. Αρκεί να υποθέσουμε ότι είμαστε στο ξεκίνημα και θα ακολουθήσουν κι άλλα πολλά.
Αν βρεθώ ποτέ στα ύψη που λες εύχομαι να μην είμαι μόνη,πρώτον και δεύτερον θα κάνω τα πάντα για αυτή την καθαρή ματιά.





@ Ανώνυμη Τίτα:Δεν σε πιστεύω. Κοίτα που τελικά το έκανες. Τα κατάφερες έτσι;
Χαίρομαι που με ανακάλυψες.
Θα γράφω όσο αντέχω,στο υπόσχομαι. Εδώ θα είμαι και εδώ θα με βρίσκεις στο εξής. Πίσω από τις λέξεις.

Ανώνυμος είπε...

piso ap tis lexis vre,kribete o Alexis,
tita bon

candyblue είπε...

@ Ανώνυμο:Χε!