Σάββατο, Μαΐου 12, 2007

ΥπΑρΧοΥν ΟνΕιΡα...


Υπάρχουν τα τραυματικά όνειρα: Είδα λέει ότι σκότωσα δύο κορίτσια με μαύρα μαλλιά και μαύρα μάτια...η μια καθότανε στον καναπέ του σπιτιού μου κάθε βράδυ και η άλλη μπαινόβγαινε στα όνειρα που ύφαινα και τα έκαιγε. Την μία την έλεγαν μιζέρια και την άλλη θλίψη. Ξύπνησα κάθιδρη έχοντας στην παλάμη μου την καμπυλότητα του γονάτου της Κλαίρης.
Τα όνειρα προηγούμενης ζωής: Ήμουν ο Βασιλιάς Σαύρας και δεν μπορούσε κανείς να με πιστέψει πια. Τότε μπήκα λυπημένος στο αυτοκίνητο μου και την ώρα που έβαζα μπροστά την μηχανή πρόσεξα στη θέση του συνοδηγού μια παλάμη που κρατούσε ένα περίστροφο. Κομμένη παλάμη. Για μια στιγμή σκέφτηκα να σκοτώσω τον Βασιλιά Σαύρα,αλλά δεν το έκανα. Αντ’ αυτού, έβγαλα το παπούτσι μου και σκότωσα την παλάμη που κράταγε το περίστροφο. Από το παράθυρο τότε μπαίνει και κάθεται στο πέτο μου ένα μικρό χρυσαλιφούρφουρο. Ξυπνάω με μια απίστευτη φαγούρα στο λαιμό μου.
Όνειρα φοβιών:
Είμαι νύχτα σε ένα δρόμο μακρύ και ο ουρανός όλο χαμηλώνει. Τα άστρα μουρμουρίζουν και το μουρμουρητό τους όλο και με προσεγγίζει. Ο δρόμος μακραίνει συνεχώς, σα να μην έχει τέλος και η νύχτα όλο και μοιάζει με πηχτή ομίχλη, μαύρου χρώματος. Κοντεύω να χάσω την ανάσα μου,δεν μπορώ ούτε να φωνάξω. Σχεδόν πνίγομαι από ένα έντονο αίσθημα δύσπνοιας, και τότε κοιτάω τον ουρανό που όλο χαμηλώνει και τα άστρα του σαν καρφίτσες με απειλούν. Ξυπνάω από τον πόνο των μουδιασμένων μου χεριών.

Όνειρα μελλοθάνατων:
Πάντα εκείνο το παλιό σπίτι με όλα τα έπιπλα του σκεπασμένα με λευκά σεντόνια. Εμείς πουθενά. Κανείς πουθενά. Όλοι πεθαμένοι από άγνωστη αιτία. Ακόμα και τότε ψάχνω εσένα μέσα σε εκείνο το σπίτι. Υπάρχουν όλα όπως όταν τα αφήσαμε. Αισθήματα και μνήμες καλυμμένες με άσπρα σεντόνια,ποτέ λουλουδάτα. Ανοίγω τα συρτάρια σου να βρω τις αποδείξεις του γιατρού. Πάω στο μπάνιο και ψαχουλεύω τα ερμάρια να θυμηθώ ξανά τους τίτλους των φαρμάκων σου. Σηκώνω τα σεντόνια από τα έπιπλα σιγά,σα να σηκώνω γάζα από τραύμα. Και τότε ακούω την σκουριασμένη σου φωνή να με ρωτάει: «Βλέπεις πουθενά χρυσαλιφούρφουρα;»

Υπάρχουν όνειρα επαναλαμβανόμενα:
Κρατάω την καρδιά σου μες την καρδιά μου.
Βελόνα κλωστή- βελόνα κλωστή,να με ράψω μαζί με σένα,μην σκορπίσω! Σούπα από μαύρο ουρανό την πίνω και πικρίζει, πικρίζω και εγώ. Τρέχω ξυπόλυτη. Μέχρι και τα πόδια μου έγιναν μπλε. Τρέχω στο αθάνατο δάσος της απελπισίας. Σιγά μην είναι ο λύκος εδώ. Εδώ κατοικούν μόνο μπλε δέντρα με ασημένια φύλλα,φριζαρισμένος πόνος και παχύρρευστη ντεγκραντέ μελαγχολία. Ποιο είναι το μικρό αυτό αγόρι; Τι να θέλει από μένα; Ποιο είναι το μικρό αυτό αγόρι; Τι να θέλει από μένα; Τρέχω ξυπόλυτη. Μέχρι και τα πόδια μου έγιναν μπλε. Κρατάω την καρδιά σου μες την καρδιά μου. Βελόνα κλωστή- βελόνα κλωστή,να με ράψω μαζί με σένα,μην σκορπίσω!
Όνειρα εφιαλτικά:
Είδα ότι ήρθε και με βρήκε. Κρατούσε στο χέρι της όλα τα πλαστικά κεφάλια από τις παμπάλαιες κούκλες μου. Την παρακάλεσα να μου τα δώσει. Έφυγε επιδεικτικά. Την έχασα.
Την ξαναβρήκα μέσα σε μια μεγάλη σάλα γεμάτη κόσμο. Χτένιζε τα λευκά της μαλλιά και ήταν τώρα ντυμένη νύφη. Τραγούδαγε υπέροχα,όπως τότε. Την πλησίασα ,ανασηκώθηκα στις μύτες των ποδιών μου, για να φτάσω την μυρωδιά των μαλλιών της. Γύρισε απότομα και με αγκάλιασε θερμά και ένιωσα μαζί της όπως τότε. Τότε που ήταν αληθινή η αγκαλιά της. Ξύπνησα με αναφιλητά. Έκλαιγα έτσι πολύ ώρα. Σκέφτηκα για μια στιγμή να χαρακώσω το δέρμα μου να φύγει από κει όλος αυτός ο πόνος. Να ανακουφιστώ.
Όνειρα πτώσεως:
Είμαι στην άκρη ενός μπαλκονιού και ακροβατώ. Δεν έχω φόβο. Μέχρι που κάτι μου αποσπάει την προσοχή. Κάτι σαν εκείνο το βλέμμα που μου ρίχνεις όταν θυμώνεις. Και πέφτω. Από κάτω μου υπάρχει πάντα μια θάλασσα Ποτέ ένας δρόμος. Και μέσα στην θάλασσα βυθισμένα πλοία, που κάποτε ταξίδευα πάνω τους, για να πάω στο νησί μου. Αέρας δεν υπάρχει να ανεμίζει τα μαλλιά μου την ώρα της πτώσης. Κάποτε πέφτω στο βυθό με τρομερό θόρυβο και γίνομαι κορίτσι. Μικρό κορίτσι με εκείνο το ροζουλί φόρεμα. Τα πόδια μου και τα χέρια μου τρομερά αδύνατα όλο και μακραίνουν. Και γω πνίγομαι γιατί δεν μπορώ να βγω στην επιφάνεια. Και συ συνεχίζεις να με κοιτάς μέσα από βλέμματα ψαριών. Και κει ξυπνάω βήχοντας.
Διαισθητικά όνειρα:
Δεν είμαστε μόνοι. Νιώθω πως βρίσκομαι ταυτόχρονα εδώ και κάπου αλλού,σε μιαν άλλη Άννα, που για να την ανακαλύψω,πρέπει να αφεθώ στην διαίσθηση και στο πεπρωμένο, που κάποιος πάντα το κινεί. Ίσως να είναι και εκείνη εκεί η κυρία στην παλιά μου γειτονιά που κρατάει μέσα στη σακούλα του Σκλαβενίτη εκείνο το κατάξανθο μωρό. Να ναι αυτό ένα μεταμφιεσμένο χρυσαλιφούρφουρο;


Ήμουνα πάντα ονειροπόλα. Στα όνειρα μπορεί να συμβεί,ότι θέλεις να συμβεί. Στα όνειρα σου δεν χρειάζεται να εξηγήσεις τίποτα. Κανείς δεν ρωτάει γιατί,διότι δεν υπάρχουν απαντήσεις. Η ηλικία δεν υπάρχει στα όνειρα. Είμαστε πάντα νέοι και όμορφοι. Τα όνειρα είναι το μπλε οξυγόνο μας. Να σβήνετε πάντα την λάμπα του κομοδίνου σας, για να μην καψαλιστούν. Ακόμα να βρω εκείνο το χρυσαλιφούρφουρο.

26 σχόλια:

Horexakias είπε...

Τι γινετε με τα Ονειρα χαρας και ευτυχιας?Δεν υπαρχουν αραγε? Ή, οι εφιαλτες εχουν υπερισχυσει?

Ανώνυμος είπε...

Εγω θα σου πω οτι δεν υπαρχουν ονειρα. Ουτε οταν κοιμασαι, ουτε οταν δεν κοιμασαι. Δεν ειναι να σε στεναχωρει αυτο. Απλως σε παραμυθιαζουν με αυτο απο τοτε που γεννιεσαι. Τα ονειρα δεν ειναι ονειρα. Υπαρχει μονο η πραγματικοτητα. Ειδα κι εγω να σκοτωνω καποιους σε ονειρο. Τους σκοτωσα κανονικα. Δεν υπαρχουν πλεον. Αφου ετσι ηθελε καποια συγκεκριμενη συναψη του εγκεφαλου καποιο βραδυ. Γιατι να ειναι ονειρο αυτο. Κι αναρωτιεται ο πρωταγωνιστης μιας αγαπημενης ταινιας " Ονειρευτηκα οτι ειχα αλλη κοπελα, οχι τη Σιμον...Ξυπνησα το πρωι πανικοβλητος. Την ειχα πληγωσει;..."

Δρομοι, μερη που δεν εχεις δει ποτε, ανθρωποι αγνωστοι...
Ολα αυτα ειναι η πραγματικοτητα.
Αφου το παραδεχεσαι κι εσυ, επαναλαμβανονται, αρα ειναι πραγματικοτητα.
Γιατι τα αποκαλεις ονειρο;

Κολοκύθι είπε...

Τα όμορφα όνειρα είναι αυτά που όταν ξυπνάς κάτι σου θυμίζουν. Απλά κάτι σου θυμίζουν. :-)

ΔemΩΝ είπε...

κάνε όνειρα σου λέει! κάνω ρε μαλάκα. όσα γουστάρω!

BeBe είπε...

Και στον ύπνο και στον ξύπνιο ήμουν, είμαι και θα θέλω να είμαι ονειροπόλα...
Ακόμα και η άλλη Άννα, θα γράφει τόσο όμορφα όσο εσύ. Είμαι σίγουρη.
Καλημέρα

markos-the-gnostic είπε...

βρε blueδάκι έχεις κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα κατηγοριοποίηση. όλα πολύ ονειρικά αλλά κυρίως των φοβιών και της πτώσης...

alzap είπε...

Υπάρχουν και οι στερημένοι από τα όνειρα όπως εγώ.
Αυτοί δηλαδή που δεν τα θυμούνται το πρωί. Ή καλύτερα αυτοί που ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ να τα θυμούνται, γιατί ξέρουν καλά πως ο κόσμος των ονείρων είναι πιο πραγματικός απο τον πραγματικό κόσμο.
Βολεύονται με τις ψευδαισθήσεις της μέρας που είναι τελείως ανώδυνες μπροστά στα όνειρα της νύχτας.

Και ξέρουν επίσης πως πρέπει να έχεις καθαρή καρδιά και θάρρος για να ξυπνάς και να έχεις το όνειρο, καλό ή κακό, στο νου σου.

Ελπίζω ν΄αποκτήσω κάποτε και τα δύο, θάρρος και καθαρή καρδιά.

Καλή σου μέρα και καλά όνειρα.

γιωργος είπε...

Και όνειρα ερωτικά αλλά θα είμαστε πάντα νέοι και όμορφοι τότε; Και όνειρα που φτιάχνεις εσύ. Γνωρίζω κάποιους ανθρώπους που αποκοιμιούνται και μόνοι τους φτιάχνουν τα όνειρά τους.

salvador είπε...

Ωραίο αυτο που μου έγραψες πριν
και ας εκανες κοπι/πειστ
δικο σου ήταν/είναι
όσο για τα όνειρα , υπάρχουν ..
όπως ενας κτύπος εχει απόηχο
μια στιγμή έχει λήξη
ενας κήπος εχει πατημένα ανθη
και στο τέλος αυτου ξυλινο φράκτη
που δεν ξες αν πρέπει να πηδηξεις
ή να περάσεις απο κάτω
και αν δεις ενα αλογο πιο πέρα
θα πεις οτι έχει μακρυα χαίτη
όπως και το λιοντάρι έχει ,θα σκεφτείς
όμως δεν γίνεται να έχει αναβάτη.


ωραία είναι μέσα στα όνειρα
Σαν κανονικά

Καλυνήχτα

Sedissor είπε...

Όνειρα ελπίδας: Ήρθες πάλι ξανά στον ύπνο μου, κρατούσες ενα καλάθι με λουλούδια και μπύρες, μεθυστικά και τα δύο, και στο κέντρο με χρυσή κλωστή δεμένες οι καρδιές, που βελόνα-κλωστή, βελόνα-κλωστή, κατάφερες τελικά να ενώσεις. Είναι εύκολο να τα καταφέρεις, είπες. Χαμογέλασα και ένιωσα τις ραφές μου να με σφίγγουν. Είχαν ήδη γίνει μέρος μου. Θα τις κρατούσα για ακόμα λίγες μέρες, κοντά μου, μέσα μου, αλλότε να χαλαρώνουν, άλλοτε να σφίγγουν, άλλοτε να με αγχώνουν και άλλοτε να μου δίνουν ασφάλεια. Μια μελωδία σιγοτραγούδισα, και ξύπνησα σε ένα κόσμο που έβλεπα για πρώτη φορά. Καλή ημέρα να έχεις candyblue!

mario είπε...

Μου αρέσουν τα όνειρα και νιώθω τυχερή που μπορώ να ονειρεύομαι... γενικά..
Τι είναι το χρυσαλιφούρφουρο?
Μέρα καλή candy

Y. K. είπε...

Στα λαγκαδια της Λιλιπουπολης
βγαινει ενα λουλουδακι
που το λεν Χρυσαλιφουρφουρο
και μοιαζει με χρυσο τριανταφυλλακι.

Φυσα, φυσα το Χρυσαλιφουρφουρο,
φυσα το την ανοιξη να φερεις.
Κι αν πεταξει σαν φτερο και πουπουλο,
καποιος σ' αγαπαει και δεν το ξερεις.

Χρυσαφενια φλουρακια κρεμονται
κατω απο τα πεταλα του.
Και στου Ζεφυρου το παιχνιδισμα
σαν να κουδουνιζει καπου καπου.

Φυσα, φυσα το Χρυσαλιφουρφουρο,
που κρατας την Άνοιξη στο χέρι
Κι αχ! Αν γινει σκονη και χρυσοσκονη,
καποιον αγαπας και δεν το ξερει.


Σσσσς..μυστικο..ηρθε σημερα στον υπνο σου και δεν ηθελε να σε ξυπνησει καραμελιτσα..:)
μου το ειπε να σ΄το ψιθυρησω

3:29 μμ

Ανώνυμος είπε...

Αυτές οι μέρες κάπου με τρομάζουν.

Ναι!

Κι όμως είναι η αλήθεια και το αντίο που τσακίζουν κόκκαλα κάτω απο τον ήλιο του μεσημεριού.

Μου άρεσε αυτό που έδωσες.

Δημοσθένης Μιχαλακόπουλος είπε...

Να ονειρεύομαι απ' το παράθυρο να ταξιδεύω
Να μπαίνω μέσα σου να καταστρέφομαι και να πεθαίνω
Η σωτήρια μου είναι ο θάνατος και το κορμί σου
Να μπαίνω μέσα σου να καταστρέφομαι και να πεθαίνω

Να ονειρεύομαι απ το παράθυρο να ταξιδεύω
Σ' ένα πλατύ γιαλό στην εγκατάλειψη λευκού χειμώνα
Ν' αγγίζω το βυθό και να ξοδεύομαι γιατί το θέλω
Σ' ένα πλατύ γιαλό στην εγκατάλειψη λευκού χειμώνα

Να ονειρεύομαι απ το παράθυρο να ταξιδεύω
Η γύμνια λάμπει με του λευκού την λάμψη
Μαγεύει το θάνατο με το λευκό
Απουσία κι όλα τίποτα. Δαπάνη, γύμνια...

Να ονειρεύομαι απ το παράθυρο να ταξιδεύω
Με τον έρωτα γύρω και το θάνατο κάτω απ' τα μάτια
Ξόδεμα συνεχεία δεν υπάρχουν μάσκες
Τ' όνειρο είναι που μαγεύει ανοίγω, ξημερώνει...

κερασμένο ένα τραγούδι του Δημήτρη Λάγιου!

Ανώνυμος είπε...

..βλέπω συνέχεια μια αγκαλιά στα όνειρα μου..συγκεκριμένη αγκαλιά..αλλά δεν βλέπω το πρόσωπο..βλέπω τα ρούχα,τα μαλλιά,ακούω την ανάσα,τους ψιθύρους,καμιά φορά βλέπω και τα μάτια-που με παραπλανούν-αλλά ποτέ το πρόσωπο..το καλύπτει ένα χρυσαλιφούρφουρο..

κάθε εβδομάδα έρχεται μου κάνει μια αγκαλιά και φεύγει..τόσο ζωντανή ρε συ άννα..

koolkiller-ess είπε...

έχεις απόλυτο δίκιο, υπάρχουν όνειρα κι όνειρα, κι είναι όλα προμήνυμα άλλης ζωής. τα προσωπικά αγαπημένα μου είναι τα όνειρα πτώσης, σαν την Αλικη που πέφτει στην τρύπα προς τη χώρα των θαυμάτων τα ακολουθώ, περίεργη για το που θα με βγάλουν σε ποια ακτή θα με ξεβράσουν

candyblue είπε...

@ Horexakias:Υπάρχουν αλλά αυτά δεν τα ονειρεύομαι .Τα ζω κάθε μέρα με τα μάτια ανοιχτά και άοπλα απέναντι στο φως.






@ Under Control:Είναι μια περίεργη άποψη αυτή. Ασυνήθιστη θα έλεγα. Οι διαχωριστικές γραμμές κάποιων καταστάσεων είναι αφανέρωτες.
Εγώ όταν κλείνω τα μάτια στην μαλακή αγκαλιά του Μορφέα έχω μια δεύτερη ζωή
Κι ας όταν τα ανοίγω την θυμάμαι σαν κάτι που ξέχασα να ζήσω.






@ Κολοκύθι: Αυτό ακριβώς...να νοσταλγείς κάτι που ακόμα δεν γνώρισες ποτέ.
Πιο πράσινο από την άλλη φορά μου φαίνεσαι όσο πας και ομορφαίνεις εσύ!!





@ diavolikon:Ξέρει ο μαλάκας τι σου λέει
Βιομηχανία όνειρων είμαστε,είτε με μάτια ανοιχτά είτε με μάτια κλειστά







@ BeBe: Σε ευχαριστώ…πάντα με το γλυκό τον λόγο στο κουταλάκι του καφέ είσαι...
Είμαστε αυτό που θέλουμε να είμαστε και ονειρευόμαστε αυτό που θα θέλαμε να ζήσουμε αν δεν ήμασταν αυτό που ορίσαμε εμείς.
Keep on dreaming

candyblue είπε...

@ markos-the-gnostic:Υπάρχουν κι άλλα...κοίτα γύρω σου. Αναπνέεις τα αποκαΐδια τους κάθε μέρα...κάθε μέρα...κάθε μέρα.








@ alzap:Δεν είσαι στερημένος από όνειρα. Μπορεί να είσαι στερημένος από διάθεση να πιστέψεις σε αυτά.
Είμαστε βιομηχανία όνειρων...εκκρίνουμε ορμόνες και όνειρα
Χημεία και όνειρα. Το πρώτο υλικό τους. Το έχεις κάτω από τα πέλματα μέσα στις γραμμές της παλάμης σου
Πίσω από τον ιδρωμένο σβέρκο
Μέσα στους σκοτεινούς σου νευρώνες
Και όλα αυτά τα έχει κάθε ένας μας που έχει καθαρή καρδιά και θάρρος
Αυτοί που δεν έχουν δεν ξέρουν να μιλήσουν για αυτά
Εσύ μιλάς

Αρκεί αυτό!!








@ γεώργιος-axenbax :Πάντα νέοι και όμορφοι...τον χρόνο τον καταπίνουμε μόνο ξαπλωμένοι λίγο πριν κοιμηθούμε. Ξυπνάμε φαγωμένοι από χρόνο και χώρο. Είναι μαι διαδικασία που απαιτεί όνειρα για να γίνει.
Όλοι φτιάχνουμε μόνοι μας τα όνειρα μας. Κάθε βράδυ. Άλλοι μάθαμε να τα υπηρετούμε και άλλοι να τα γ@%#%^#με








@ salvador:Μόλις περιέγραψες ένα ασύνδετο όνειρο σαν κανονική στιγμή ζωής.
Πρέπει να είσαι πολύ τυχερός άνθρωπος.
Άραγε το ξέρεις;









@ Sedissor:Ταιριάζουν τα όνειρα που κάνουμε...το ξέρεις αυτό έτσι?
Καλό απόγευμα και σε σένα.

Από έναν κόσμο μπλε ανοιχτό πια...σχεδόν γαλάζιο.







@ mario: όλοι εμείς που ονειρευόμαστε είμαστε τυχεροί. Ιδίως αυτοί που θυμούνται να τα ζήσουν μετά
Το χρυσαλιφούρφουρο είναι ο «κλέφτης» το γνωστό λουλουδάκι...που το φυσάς και διαλύεται.

Επίσης Από τη μαγική ραδιοφωνική σειρά του Γ' Προγράμματος του Μάνου Χατζιδάκι "Εδώ Λιλιπούπολη" θα βρεις το γνωστό και αγαπημένο απο πολλούς κομματι "Το Χρυσαλιφούρφουρο" σε μουσική Νίκου Κηπουργού, και στίχους Μαριαννίνας Κριεζή .Τραγουδά ηΣαββίνα Γιαννάτου.

candyblue είπε...

@ alicia «κάποιον αγαπάς και δεν το ξέρει» λέει το κομμάτι, αλλά να σου πω να ξέρεις πως αυτοί που αγαπάω είναι εδώ... και το ξέρουν.
Εκεί...εκεί μακριά είναι αυτοί που αγάπησα κάποτε και δεν θα ξαναδώ.
Και αυτοί το ξέρουν.
Άρα όλοι ξέρουν αυτά που πρέπει να ξέρουν,και όλοι είναι μέσα στις θέσεις των ονείρων μου,όπως πρέπει...με ζωές-πρόσωπα-φωνές-δανικές αλλά αγάπη μια και αληθινή. έχει γεμίσει ο τόπος χρυσαλιφούρφουρα...χαίρομαι που τα θυμήθηκες μαζί μου.






@ Sigmataf: Ναι,αλλά κάποιες φορές υπάρχουν και μέρες που τρομάζουν από εμάς.
Είναι πολλά τα πράγματα που μας τσακίζουν πια...είναι κι άλλα τόσα αυτά που μας ξανακολλάνε όμως.

Την καλησπέρα μου.







@ αλαφροίσκιωτος :Απίστευτο κομμάτι...τρομερή αγάπη έχω στον Λάγιο
Νομίζω το έχω ξαναπεί ε?
Μου έφτιαξες το μεσημέρι...πάω να το βάλω να το ακούσω.





@ Efi: Ποιος είναι?Και γιατί μόνο εκεί?






@ koolkiller-ess: Ναι και μένα με εξιτάρουν τα όνειρα πτώσης,ενώ με προσδιορίζουν τα διαισθητικά όνειρα....εκεί να δεις κιλά από τέτοια

Ανώνυμος είπε...

"όταν τα ανοίγω την θυμάμαι σαν κάτι που ξέχασα να ζήσω."
Αντιφαση. Εισαι σιγουρη οτι ειναι "δευτερη ζωη". Κι οχι η πρωτη; 'Η ανακατεμενη με την "πρωτη";
Κατι που ξεχασες να ζησεις, αρα ειναι συμπληρωμα της. Η τελευταια γωνια, το πιο ευκολο κομματι του παζλ. Δεν χρειαζεται να παρεις καμια αποφαση για το που θα το βαλεις. Πηγαινει μονο του στη θεση του. Δεν εχεις κανενα ελεγχο πανω του. Δε θα δοκιμασεις αν παει καπου αλλου. Μονο εκει μπορει να μπει.

Αυτο ειναι. Περιεργη αποψη.

Ανώνυμος είπε...

Αρκεί το να ονειρεύεσαι...
ότι και να δεις
ότι και να σου συμβει στο όνειρο
είναι μια ακόμα ευκαιρία να ξυπνήσεις...

μακάρι να έβλεπα πιο συχνα...

Ανώνυμος είπε...

Γεια σου όμορφη

Πολύ ωραίο ποστ , εγώ έχω δει πολλά από αυτά , πολλά αγχωτικά και πολλά όνειρα φοβιών .


Εγώ δεν θα ξεχάσω το όνειρο που είχα δει μικρός ότι σκότωσα τον λουκι λου και την σκιά του και παντρεμέυτικα την όλιβ .

Τα διαισθητικά είναι αυτά προβλέπουν και γεγονότα στο μέλλον.
Αν ναι δες σε παρακαλώ τι θα γίνω όταν μεγαλώσω.

Επίσης Σε παρακαλώ δες όνειρο αν περάσω το μάθημα έντομα φυτών μεγάλης καλλιέργειας και λαχανικών και το εργαστήριο που δίνω το Σάββατο.. και επίσης να περάσω τα αλλά 15 μαθήματα που δίνω μέχρι τέλει Ιουνίου . …….

Και την μεθαλη βδομάδα παρουσιάζω κ το εργάκι


ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ …..ΒΑΡΙΕΜΑΙ ……. Και ιδρώνω ,αλλα δεν αγχώνομαι


ΘΡΙΠΑΣ

Santiago Nasar είπε...

...Υπάρχει και το λεγόμενο dreamsurfing, που μπορεί να χαλάει τη μαγεία του αιφιδιασμού στα όνειρα, αλλά παλιότερα που επιδιδόμουν ασύστολα σε αυτό είχε πολύ πλάκα. Τώρα πλέον δεν μπορώ να το κάνω συχνά, ίσως επειδή τα χρόνια με κάνουν περισσότερο ανασφαλή.

* Dreamsurfing, είναι να μπορείς να αλλάζεις την τροπή των ονείρων σου κατά βούληση, έχοντας υποσυνείδητα επίγνωση ότι ονειρεύεσαι αλλά χωρίς αυτό να αλλοιώνει την ισχυρή αίσθηση του ονείρου. Ίσως κάποια στιγμη γράψω ένα post γι' αυτό.

Πάντως, τα καλύτερα όνειρα είναι αυτά που μπορείς να ζήσεις ξύπνιος.

Ανώνυμος είπε...

Υπάρχουν και άνθρωποι μισοί πραγματικότητα-μισοί όνειρο.

Και συ κομμένη στα 2 είσαι
και όχι μόνο...καμιά φορά νομίζω ότι το όνειρο fadeαρει στην αληθινή σου ζωή

Πως πάνε τα σημάδια από τα κουνούπια σου?

Ανώνυμος είπε...

αν θέλω να πιστέψω και να βάλω το όνομα που φαντάζομαι τότε σίγουρα θα ζω μια δεύτερη ζωή στα όνειρα μου..

εκείνη που δεν πρόλαβα να ζήσω όταν έπρεπε..ή μια άλλη που ξεκινά σε διαφορετικό χωρόχρονο..

τουλάχιστον στα όνειρα σκηνοθέτης είμαι εγώ ενώ στη ζωή...

candyblue είπε...

@ Under Control: Και τρίτη και τέταρτη. Κάνεις δεν έχει μόνο μια. Καιρός να το παραδεχτούμε...μπορεί κανείς να ζει 2 ζωές εδώ και 2 ζωές κάπου άλλου...στο όνειρο ας πούμε....να είχε άλλες 5 περασμένες και άλλες 6 που περιμένουν στη σειρά να βιωθούν
Όλα είναι σχετικά για αυτό και ανεκτά.
Και προς θεού τίποτα δεν είναι Under Control
Όταν ζω 100 διαφορετικές ζωές σε κάποια από αυτές που θα ανοίξω τα μάτια μου θα έχω την αίσθηση ότι κάτι ξέχασα να ζήσω. Να το τελειώσω ζώντας το αν θες.






@ dr.Uqbar:Εσύ το ζεις το όνειρο γιατρέ,το ζεις,απλά δεν το έχεις καταλάβει ακόμα...








@ Ανώνυμε Θρίπα: Ψεύτη! Η Όλιβ ζει...όπως και ο Μέγας Αλέξανδρος,και ρώτα όποιον θες.
Όταν μεγαλώσεις θα γίνεις δεινόσαυρος...
Αλλά πριν γίνεις δεινόσαυρος θα έχεις περάσει όοοοοοοολα τα μαθήματα. και θα νοιώθεις καλά και σαν δεινόσαυρος και σαν φοιτητής που επιτελούς τελείωσε. Δυστυχώς εμείς δεν θα είμαστε εκεί να σε δούμε να ορκίζεσαι!!






@ Sandiago Nasar: * «Dreamsurfing, είναι να μπορείς να αλλάζεις την τροπή των ονείρων σου κατά βούληση, έχοντας υποσυνείδητα επίγνωση ότι ονειρεύεσαι αλλά χωρίς αυτό να αλλοιώνει την ισχυρή αίσθηση του ονείρου»
Μα αυτό είναι ζωή η ίδια η ζωή...δεν είναι όνειρο. Κοίτα μας πόσο καλά σερφάρουμε

Και ναι, γράψε αυτό το ποστ,έχω μεγάλη περιέργεια να το διαβάσω






@ κοινωφελής κώνωψ: Υπάρχουν και άνθρωποι μισοί κακία μισή αγάπη,μισοί ύφαλοι μισοί βυθός
Προσοχή σε αυτούς...πληγώνουν το όνειρο
Τα σημάδια φεύγουν αργά και βασανιστικά...αλλά φεύγουν.
Θα ’ρθουν άλλα δεν χαίρομαι






@ Efi:Και στην ζωή εμείς πάλι είμαστε...απλά ο παραγωγός είναι άλλος. Αυτός που κάποια στιγμή θα μπει στον κόπο να μας πει ότι τα λεφτά τελείωσαν και η υπερπαραγωγή μας θα πρέπει να κοπεί...μετά συνεχίζουμε στα όνειρα...μετά αυτό όμως.
Ακόμα δεν κατάλαβα ποιος είναι αυτός που σε ορίζει.