Δευτέρα, Απριλίου 02, 2007

ΙσΤοΡίΕς ΑπΟ τΟ δΑσΟς ΤοΥ bLoGsPoT-κΙ όΜωΣ εΚεΙνΟς ΣτΗν ΑγΑπΗ πΑνΤα Θα ΑμΦιΒάΛλεΙ.


Στάθηκαν για λίγο μακριά. Αρκέστηκαν σε μια εξ αποστάσεως αναγνώριση των προθέσεων τους. Μια συνομιλία βουβή. Μια συνεννόηση από καιρό συντελεσμένη. Ένα κρίμα προκαθορισμένο. Ύστερα φιλήθηκαν. Ένωσαν τα μάγουλα τους. Χέρια απαλά που αγκαλιάζουν τους ώμους, ίσα να αγγίξουν, ίσα να νιώσουν τη θέρμη των σωμάτων τους. Κάθισαν απέναντι, σε ένα τελευταίο δείπνο ομοτράπεζοι, οι δυο τους μόνο. Μοιράστηκαν το κρασί και το ψωμί, στυφά και τα δυο στη γεύση τους φάνηκαν. Είχαν καιρό που μελετούσαν το μαρτύριο. Είχαν δει πως το θαύμα του ενός θα βαραίνει για πάντα τη συνείδηση του άλλου. Ο ένας για τον άλλο. Όπως ταίριαζε σε τούτη τη φιλία μέχρι ρανίδας αίματος. Αντάλλαξαν σιωπές. Μόνο τα χέρια τους αγγίζονταν, μιλώντας το ένα στο άλλο.

«Αυτός ο δείκτης θα σημάνει τη βασιλεία μου. Το πέρας των ημερών του ανθρώπου. Είσαι η οδός για την πραγματική μου φύση. Εκείνη που φοβόσαστε να δείτε. Αυτή που δεν ομολογείτε πως θέλετε να έχω. Ούτε στιγμή μη σκεφθείς το πάθος. Φτωχή είναι η διαδρομή του σώματος. Περπατημένο το ‘χετε καλά αυτό το μονοπάτι. Δανείστηκα τη μορφή σας, μα άφησα έξω την ψυχή σας. Μελέτησα τις γραφές, τις επιθυμίες σας που εικονίζετε στο πρόσωπο μου. Πόσο λάθος! Δεν ήρθα για να σώσω ό,τι πιστεύετε. Ήρθα, για να πιστέψετε. Θα το γνωρίζεις πια καλά».

«Τούτη την παλάμη, σκέφτομαι, το δέρμα το τρυφερό. Πως θα λυγίσει στα καρφιά του ψεύδους. Πως θα δεχτεί πάνω του το βάρος των ανθρώπων. Δεν δέχτηκες την ψυχή μας, μα και μόνο η ανθρώπινη μορφή σου, την άλλαξε. Πιστέψαμε σε έναν λυτρωτή της σάρκας, αυτόν που θα γλιτώσει τις ζωές μας από το πάθος. Μα εσύ, αυτό ήρθες να διδάξεις, πως είναι πέρα από τον άνθρωπο η λύτρωση, πως το ταξίδι ξεκινάει αφού τελειώσει η διαδρομή της σάρκας. Το χέρι το ευγενικό με νοιάζει. Πως βρίσκει το θάρρος τη μέχρι τώρα ζωή μας να ξεγράψει, θέτωντας τη δική του σε βέβαιο κίνδυνο».

«Ο κίνδυνος είναι το όρος που πρέπει ν’ ανέβω. Δες τα δάχτυλα μου, κόψε όποιο θες, το ίδιο θα πονέσω. Έτσι σας έχω στην καρδιά μου. Αυτή τη δύναμη γυρεύεις. Να αγαπάς. Και ν’ αγαπιέσαι. Γι’ αυτή σας την αδυναμία, εγώ θα κινδυνέψω. Κι ας είναι ο θάνατος μου βέβαιος, για σας θα γίνει το σημάδι. Τίποτα δεν θα μείνει από τη μορφή μου. Από τις πολλές διηγήσεις, θα σβηστεί. Καθρέπτες άσχημοι θα μεταφέρουν τα λόγια μου, το νόημα μου θα χαλάσουν χτίζοντας οίκους ισχυρούς στ’ όνομα μου. Μα εσύ, εδώ κοίτα. Ο δρόμος είσαι που οδηγεί στο σταυρό, μέσα από σένα θα γίνω η αγάπη».

«Αξίζει, αυτή η θυσία; Να φθείρεις το σώμα για να κερδίσεις την αγάπη;»

«Ζήσε μια μέρα με τα μάτια κλειστά. Σφράγισε τα βλέφαρα σου στις αχτίδες του ήλιου, περπάτα στις σκιές και θα δεις πόσο πολύτιμο είναι το φως. Έτσι είναι η αγάπη. Για να τη γνωρίσεις, πρέπει πρώτα να ζήσεις μακριά της. Άλλο μη μιλάς. Με τα λόγια δεν θα καταλάβεις. Σ’αυτά τα χέρια που τώρα ακουμπώ, θέτω τη ζωή μου. Το έργο μου αρχίζει εδώ, με το τέλος που εσύ θα ορίσεις. Οδήγησε με, σε μένα. Δείξε μου την αρχή μου. Αυτό που πάντα ήμουν. Είναι το χρέος σου, να μου δείξεις το δικό μου χρέος».

«Ρωτάω και πάλι, αξίζει αυτή η αγάπη;»

«Όσο καθυστερείς τη θυσία, τόσο θα αργείς να γνωρίσεις την αγάπη».


pOSTED BY
ioudas

16 σχόλια:

homelessMontresor είπε...

Δεν ξέρω αν θα ακουστεί αφελής η ερώτηση μου, αλλά γιατί να είναι η αγάπη μόνο θυσία; Δεν μπορεί να φανεί κ με άλλο τρόπο?

I.I είπε...

Δεν ξέρω αν ακουστεί αφελής η απάντηση μου, αλλά το όλο νόημα της σταύρωσης είναι συνδεδεμένο με τη θυσία, έτσι δεν είναι;

etalon είπε...

σαν πιο αφελης ολων
πιστευω πως ολο το νοημα της υπαρξης μας
εμπεριεχει την θυσια.

candy
μωβ βιολετα τουτου του σκληρου Απρίλη
ευχες για συναρπαστικες διακοπες.

Ανώνυμος είπε...

Η αγάπη είναι θυσία του εαυτου (τουλάχιστον)...

o kairos είπε...

Ναι,αξιζει.

drskafidas είπε...

apo plhgh se giorth..

Ανώνυμος είπε...

χίλια αρώματα απο λουλούδια να συντροφεύουν την άνοιξη που έρχεται..

να καθαρίσουν την ψυχή μας..
να γράφουμε τις ιστορίες μας..

ANemos είπε...

«Αξίζει, αυτή η θυσία; »

Πάντα αξίζει!

Καλή Ανάσταση

candyblue είπε...

Αξίζει έστω λίγη προσπάθεια για αυτήν
Έστω

Καλή σας ανάσταση
Μαζι ΤΟΥ και μεις φετός

the BluElephant είπε...

candyblue αρκετές προτάσεις μέσα στο κείμενο σου είναι γοητευτικές. όσο για την ανάσταση, αυτή υπάρχει κάθε μέρα…και όχι μόνο μέσα από τον θάνατο. ο χριστιανός ορθόδοξος όμως φυλακισμένος μέσα στην μαστούρα της ελληνικής εκκλησίας χάνει και αρνείται την ύπαρξη της ελευθέριας του.

candyblue είπε...

@the BluElephant : Δεν έχεις άδικο σε αυτο που λες.Καθόλου άδικο.


Και για να ξέρεις Το κείμενο ανήκει στον iouda και στον κύκλο - ΙσΤοΡίΕς ΑπΟ τΟ δΑσΟς ΤοΥ bLoGsPoT-
(κοιτα κάτω κάτω τι λεει posted by ioudas)

Και για όσους καινούργιους παρεβρισκόμενους, το blog μου φιλοξενεί 2 φορές το μήνα,στην πανσέληνο και έπειτα στη νέα σελήνη,τις "Ιστορίες από το δάσους του Blogspot".
Τις ιστορίες αυτες τις γράφουν άλλοι bloger και εγω τις φιλοξενώ.
Αν κάποιος blogger με ευαισθησίες και προχωρημένες ανάγκες θέλει, μπορεί να συμμετέχει λέγοντας από μια ιστορία που θα την φιλοξενήσω αυτούσια χωρίς διορθώσεις, σε αυτές τις 2 φάσεις κάθε μήνα.

Unknown είπε...

Καλημέρα

Καλή Ανάσταση
Καλό Πάσχα

Αγάπη σε όλους

Καλό πρωινό

markos-the-gnostic είπε...

ναι το πιστεύω ότι ο ιούδας είναι η εσέτερη φύση του ιησού, η ανάγκη να αυτοαναιρεθεί, δηλαδή να θυσιαστεί...
περί του ιούδα

ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΩ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΩ είπε...

AN ΑΞΙΖΕΙ... ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΙ ΘΕΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΣΤΟ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ ΑΞΙΩΝ...

Άβατον είπε...

πολύ όμορφο...

candyblue είπε...

Χρόνια πολλά και καλά
χαίρομαι που σας ξαναβρίσκω
Ιούδα σε ευχαριστώ για την πληθωρική σου παρουσία κατά την διάρκεια του ταξιδιού μου
Σου χρωστάω μια ιστορία...