Τρίτη, Απριλίου 10, 2007

ΥγΡόΣ οΥρΑνΟσ


Μ. Πέμπτη. Κατευθυνόμαστε στην Καστοριά και στα λιμνίσια παραμύθια αυτής της πόλης με τις δύο πλευρές. Στο πέταλο του Μαλιακού σταθμεύουμε αντί να οδεύουμε, σα να φτάσαμε σε ένα προορισμό που έπρεπε, χωρίς να ξέρουμε το λόγο. Σαν κάποιος να μας είπε, πως αυτό εδώ είναι το μέρος, που πρέπει όλοι να δούμε. Ίσως μια μικρή, δωρεάν, αναβίωση της δικής μας σταύρωσης κάτω όμως από άλλες συνθήκες. Την συνθήκη του τιμονιού, του λεβιέ και των μουδιασμένων ποδιών στο φρένο. Τσουλάμε βάζοντας μόνο μικρές ταχύτητες για 3 ώρες. Βρίζουμε το κράτος, τη χώρα, τον πρωθυπουργό, το κόμμα, τον διπλανό που τον ψήφισε, τον από πίσω,τον ακόμα πιο μπροστά και όλους αυτούς που μας έκαναν να ασφυκτιούμε για άσχετο λόγο. Όταν κάποτε σταματάει η παραφροσύνη του ανεξήγητου κάματου, όλα καταστέλλονται. Μουσική,βροχή στα τζάμια,και παιχνίδια που βγάζουν γέλιο και στάζουν σταγόνες βαλεριάνας στο νευρικό σύστημα.
Φτάνοντας στο δωμάτιο ανοίγω την τηλεόραση να δω τι άφησα πίσω.


Μ. Παρασκευή. Η Καστοριά θυμίζει κάτι από κάπου αλλού.
Κολλάζ πόλεων και εξαντλημένων δικών μας στιγμών από πόλεις σε πόλεις που την θυμίζουν. Η λίμνη ατάραχη και περίεργα μπλε ησυχάζει. Ούτε ένα μεσημεριανό της όνειρο δεν αποκαλύπτει μπροστά μας. Που και που φανερώνονται μόνο κάποιοι κορμοράνοι και πιο μπροστά μερικοί υπέροχοι κύκνοι που όλο μιλάν στα φτερά τους. Από μακριά μοιάζουν σα να στέλνουνε σήματα σε κάτι που μας ξεπερνά.
Τα σύννεφα τρέχουν από πάνω μας σα να έχουν οπλές. Αλλάζουν συνεχώς σχήματα. Ο ήλιος είναι δυνατός. Σε σκάει για να μάθει την αλήθεια σου. Αυτή που κρύβεις κάτω από το πουκάμισο,δίπλα στην ελιά που έχεις στο στήθος.
Το σώμα του Χριστού κηδεύεται.
Μ. Παρασκευή η σοβαρότερη μέρα του Χριστιανικού εορτολογίου.
Βόλτα στο κέντρο της πόλης με σουσαμένιο κουλούρι στο χέρι.
Οξυγόνο ανακατεμένο με τα εγκώμια της Μ. Παρασκευής. Κόσμος καλά ντυμένος,χτενισμένος,βαμμενος.Μυρωδιά σαπουνιού και αρωμάτων παντού.
Κάπου μέσα τους σπρώχνω να βρω χώρο και γω. Πέρασα κάτω από τον επιτάφιο. Είχα πολλά χρόνια να το κάνω. Όταν βρέθηκα στην άλλη μεριά έψαχνα το χέρι της μητέρας μου .Και έπειτα πάλι η βόλτα στην παραλία .Γούνες, δερμάτινα. Γούνες δερμάτινα. Ψαροταβέρνες .Μικρά καφέ, σκάλες που οδηγούν στο κέντρο της παλιάς πόλης. Αρχοντικά. Οι βλαστοί τεντώνουν τα μέσα τους. Τους ακούω που προσπαθούν να ανοίξουν. Βυζαντινές εκκλησίες. Οι κωπηλάτες στην λίμνη πασχίζουν.
Το σώμα του Χριστού κηδεύτηκε.

Μ. Σάββατο. Πρέσπες. Περπάτημα που σφίγγει ξανά τους μηρούς. Λιμνάζοντα νερά. Ερωδιοί 2-3, είναι νωρίς ακόμα. Νούφαρα και καλαμιές. Κοάσματα πουλιών. Άγιος αχίλλειος. Πεζοπορία 2 ώρες πάνω στην πλαγιά. Οξυγόνο καθαρό. Μπλε οξυγόνο. Βόλτα με βαρκάκι στη μεγάλη Πρέσπα. Τα σύνορα με την Αλβανία συνωμοτούν καθώς το νερό λαμπυρίζει έντονα. Αγιογραφίες σους βράχους. Υπολείμματα σπιτιών από μοναχούς που μόνασαν κάποτε σε αυτά τα βράχια, κι εκείνη η υπέροχη εκκλησία με τα 180 σκαλοπάτια να σε καλεί να πιστέψεις στο μετά και όχι στο πριν.
Πήρα για ενθύμιο ένα βότσαλο. Δεν θα στο δώσω.
Στην επιστροφή συναντήσαμε δύο- τρία φυλάκια. Γέλια και ελληνικά τραγούδια από κάποιο ραδιόφωνο. Το Βίτσι χιονισμένο. Και από αριστερά, νοητά τα Σκόπια τεντώνουν τις ραφές των συνόρων τους. Άλλη Ελλάδα εδώ. Δεν ξέρω τι να πρωτοκοιτάξω. Στα πόδια μου το αίμα ακόμα κάνει θόρυβο. Τα μηνίγγια μου μουδιάζουν κι άλλο, όσο ανεβαίνουμε. Τα βλέφαρα βαραίνουν από την πεζοπορία. Ο ήλιος δύει κάπου πίσω από όλα αυτά τα χιονισμένα μεγαθήρια. Είμαι σίγουρη. Τα μάτια μου ανοιγοκλείνουν σα να συνέρχομαι από νάρκωση. Είναι αραιό εδώ το οξυγόνο.
Το βράδυ ο Χριστός αναστήθηκε σε μια μικρή εκκλησία ριγμένη στο σκοτάδι. Πάνω από την λίμνη της Καστοριάς,δίπλα σε ένα πλάτανο 900 χρόνων. Φυσικό μνημείο διαβάζω κάπου. Η νύχτα μοιάζει σαν σκηνικό βγαλμένη από παράγραφο νεοελληνικής λογοτεχνίας. Σε ψάχνω μέσα στο πλήθος. Η μοίρα μου είπε ότι θα έχω μια καρμική επαφή τρίτου τύπου. Και να που έρχεσαι. Αναπάντεχο το γεγονός. Αυτά συμβαίνουν μόνο στις ταινίες. Αλήθεια σου λέω. Οι ψαλμοί λούζουν την ύπαρξη μας. Η εκκλησία μου φαίνεται σαν να μεγαλώνει διαρκώς. Ανταλλάσσουμε κεριά και αμήχανες ματιές. Χαίρομαι που σε βρήκα εδώ. Μεγάλη σύμπτωση…σαν βελάκι που κάπου παραπέμπει.

Πάσχα. Χωριό Δισπήλι. Αναπαράσταση παραλίμνιου οικισμού. Υγρός ουρανός…τα σύννεφα ζαρώνουν από ξαφνικούς ομόκεντρους κύκλους στην επιφάνεια της λίμνης όπου καθρεφτίζονται. Υγρός ουρανός και μέσα μου,χωρίς ομόκεντρους κύκλους, χωρίς αναταράξεις. Έπειτα με μάτια υγρά ακόμα τραβήξαμε για καφέ και βόλτα στο Νυμφαίο,
ένα χωριό που πρέπει να το διαδώσεις. Φυλλοβόλα δέντρα παντού γύρω μας. Νερά που κατεβαίνουν σαν βρύση που ξέχασες ανοιχτή Αρκτούρος. Η μεγαλοψυχία των ανθρώπων. Οι αρκούδες μας οσμίζονται. Ο ξεναγός λέει πως μας ξεχωρίζουν σαν ανώτερα θηλαστικά. Μας φοβούνται. Στην πλατεία του χωριού για καλό φαΐ και καλό κρασί στυφό. Γυμναστική στους πνεύμονες που όλο και προσπαθούν νΑ αναπνεύσουν εδώ πάνω.
Επιστροφή και στάση στη Φλώρινα. Κεντρικός πεζόδρομος γεμάτος φοιτητές,ανοιχτά μαγαζιά με μαντζούνια και κόκκινες πιπεριές σαν μεγάλο κολιέ. Το ρολόι ακόμα εκεί καλογυαλισμένο.
Πρόσωπα κόκκινα από το κάψιμο του ήλιου,τσάι του βουνού. Άφιξη στην πόλη της Καστοριάς. Μπαίνοντας στο δωμάτιο είχα ακόμα στα μάτια μου το νυχτερινό χάρτη του ουρανού και την ζώνη του Ωρίωνα στο παντελόνι μου.

Δευτέρα. Σε όλες τις τσέπες μου κουβαλάω εικόνες και ευχές από τους περαστικούς.
Επιστρέφουμε στη πόλη μας. Πρώτη στάση στα Μετέωρα. Καμένο θυμίαμα, κατάνυξη,κερί που μυρίζει μέλι. Κάτω από τα μοναστήρια στους ελεύθερους βράχους, αναρριχητές με κόκκινα σχοινιά. Που προσπαθούν να φτάσουν άραγε; Πιο κοντά στο σύννεφο νούμερο 9.Βράχοι σαν ξερός βυθός. Χαμένη Ατλαντίδα λες. Κάθε φορά που πάω εκεί μου λείπει η θάλασσα από το τοπίο. Και όλο νομίζω πως αν κάνω δεξιότερα την άκρη του ματιού μου θα αγγίξω το μπλε της με τα βλέφαρα. Στο μεγάλο μετέωρο το θέαμα είναι μοναδικό. Στα δέντρα του μοναστηριού κρέμονται Μάρτηδες. Βραχιολάκια με ασπροκόκκινες κλωστές γεμάτα ευχές. Περιμένουν τα πουλιά να τα πάρουν μαζί τους. Φεύγοντας πήρα ένα. Έχω και γω φτερά κι ας μην είμαι πουλί.
Συνεχίζουμε βήχοντας στην λίμνη Πλαστήρα για φαγητό. Χωριό Καστανιά. Το χωριό σου. Μας δείχνεις επιλεκτικά αυτά που πρέπει να μάθουμε για αυτό και για σένα. Γεμίζουμε το πλαστικό μπουκάλι με νερό της πηγής. Νέκταρ. Στο τρίστρατο, λίγο πιο έξω από την Καρδίτσα νομίζω πως πήρε το μάτι μου τα μαντίλι μιας Νεράιδας.
Η Αθήνα νυσταγμένη θα γυρνάει πλευρό την ώρα που θα μπαίνουμε. Το «πέταλο» του Μαλιακού,άδειο ώρα 11.Το μόνο που με απασχολεί είναι να είναι καλά ο γάτος μου. Το μόνο που με απασχολεί είναι να μην με βρω εκεί,όπως την μέρα που με άφησα.

Χρόνια πολλά.

38 σχόλια:

Santiago Nasar είπε...

Χρόνια πολλά με πολλά ταξίδια, πολλές εικόνες και πολλές ευχές περαστικών στις τσέπες.

nosyparker είπε...

Με ταξίδεψες σε γνώριμα μέρη που μου έχουν λείψει. Χρόνια καλά.

zouri1 είπε...

ωραιο ταξιδι σε μερη και σκεψεις.

Κολοκύθι είπε...

Ντουγρού ευθεία.

Καλά το πάω?

Παπαρούνα είπε...

η Καστοριά και η λίμνη Πλαστήρα είναι από τα μέρη που δεν έχω επισκεφτεί ποτέ και όμως τα αγαπάω. Το πέταλο του Μαλιακού είναι κάτι σαν τη Γέφυρα των Στεναγμών.
χρόνια πολλά.

drskafidas είπε...

ORAIES diadromes.. paparouna i kastoria k i plastira einai apo ta pio ipertimimena merh

Παπαρούνα είπε...

γιατί γιατρέ?τόσος μύθος στο κεφάλι μου είναι απλα μια σαπουνόφουσκα;;

alex είπε...

Άσχετο.Έχεις δει αυτή την cult ταινία της ντισκοφρενικής δεκαετίας "Liquid sky"?

alex είπε...

Το χειρότερο θα ήταν βεβαίως να σε αφήσεις εκεί που σε βρήκες.

Ανώνυμος είπε...

niceeee ;-)

fish eye είπε...

ομορφους τοπους επισκεφτηκες..νυμφαιο ημουν τελευταια και εφτιαξα και δυο ποστ με φωτογραφιες..
καλως γυρισες λοιπον και του χρονου σου ευχομαι..

homelessMontresor είπε...

Το περιγράφεις λες και είσαι μια προσκυνήτρια της φύσης που έκανε το δικό της εσωτερικό ταξίδι...

bereniki είπε...

makia mikri karamelitsa!
kastoria einai i kaliteri mou fili... zhlepsa!
m'arese o tropos pou ezhses to ta3idi!
welcome back :)
makia k xronia polla!
*****

Sigmataf είπε...

ευτυχισμένο το νέο έτος.

candyblue είπε...

@ Sandiago Nasar:Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές ανταποδίδω
Ελπίζω να πέρασες όμορφα. Βασικά είμαι σίγουρη για αυτό.



@ nosyparker: Χαίρομαι διπλά τότε. Να περνάς όσο μπορείς καλά.



@ zouri1: Σε ευχαριστώ. Τα μέρη ευθύνονται για αυτό




@ Κολοκύθι: Εξαρτάται που θες να φτάσεις.



@ παπαρούνα: Να πας να τα δεις όποτε μπορέσεις. Την Καστοριά θα ήταν καλύτερα να την δεις γύρω στα τέλη Απριλίου,που θα έχει ανθίσει η φύση γιατί η Άνοιξη αργεί ακόμα εκεί πάνω και επειδή τα δέντρα είναι Φυλλοβόλα φαίνεται άνυδρη και καμένη.
Και αυτό όταν είσαι μέσα στην πόλη τονίζει ακόμα περισσότερο τη μιζέρια της ελληνικής επαρχίας. Δυστυχώς.



@ drskafidas: Αλλά είναι όμορφα. Η λίμνη Πλαστήρα τέτοια εποχή είναι μια κούκλα!! Εκεί να δεις χρώματα. Σου έρχεται να κατεβείς και να τα φορέσεις.



@ alex said: Ναι την είχα δει. Πάει καιρός όμως ε? Να με αφήσω εκεί που με βρήκα είναι εφιάλτης μασίφ.





@ keimgreek: Έτσι ακριβώς ήταν...σε ευχαριστώ



@ φεγγαροαγκαλιασμενη: Καλώς σε βρήκα. Θα μου δανείσεις την αγκαλιά σου να βάλω κι εγώ ένα φεγγάρι που βρήκα στα ανοιξιάτικα?





@ homelessMontresor: Αλήθεια ,είμαι μια προσκυνήτρια της φύσης που έκανε το δικό της εσωτερικό ταξίδι
Αρκεί, που το κατάλαβες αυτό.

candyblue είπε...

@ bereniki :Κάποιοι μου λένε ότι μου αφήνεις ευχές και γλυκόλογα.
Η καλύτερη σου φίλη είχε όμορφα νερά και ήσυχες εικόνες
Σου στέλνει σήματα μέσω ταξιδιάρικων πουλιών.






@ thripas :Το κόμμα είναι δίπλα στην τελεία. Αυτό είναι τι κόμμα.
Ανταρτόπαιδο μου εσύ. Την επόμενη φορά σκοπεύω να ανέβω κατά κει
Να΄σαι έτοιμος όταν με δεις. Και στην πόλη σου και στο χωριό σου. Μαγευτικά πρέπει να είναι και εκεί,το ξέρω.

Δεν τρώω αρνί
Ποτέ δεν έτρωγα για τους γνωστούς ευαίσθητους λόγους ,άσωτε Θρίπα

Εσύ?
Το ξεκοκάλισες όμως...σε βλέπω με άγριες διαθέσεις





Sigmataf: Πάλι; Κάτσε ρε παιδί δεν πέρασαν ούτε 6 μήνες ακόμα από την αλλαγή του
Μπάστα!

harlequinpan είπε...

Is this a motif from Greek mythology "Leda and the Swan"?

Beautiful and peaceful scene!

Ανώνυμος είπε...

Ένας κοινός γνωστός μας λέει ότι, σύμπτωση είναι η μοίρα στα μάτια του τυφλού.

Αμηχανία και κεριά που αλλάζουν χέρια.

Σαν ταινία, ναι.

Τι γίνεται παρακάτω;

Tamara de Lempicka είπε...

το καλυτερο ταξιδι ειναι αυτο που γεμιζει το μεσα σου ακομη και αν ειναι στο βουναλακι της γειτονιας σου η στη διπλανη σου καφετερια με καποια καρμικη σου σχεση...ποσο μαλλον οταν και η διαδρομη και η αποσταση σε βοηθα...μα τα ξερεις καλα αυτα δε σε φοβαμαι.θα σε βρισκεις παντα με καινουριες λεξεις στο μυαλο που θα ανυπομονουν να γραφτουν πανω στην αιωνιοτητα σαν στιγμα ανεξιτηλο

Unknown είπε...

Καλημέρα

Χρόνια πολλά και καλά

Πολύ ωραίο οδοιπορικό
τα οδοιπορικά είναι η μεγάλη μου
αγάπη, γιατή η ζωή μου ήταν πάντα
ένα μεγάλο οδοιπορικό και έτσι
εξακολουθεί να είναι

καλό πρωινό

melomenos είπε...

όμορφες εικόνες,
χρόνια σου πολλά!

Ανώνυμος είπε...

χρόνια πολλά και πάντα καλά..

όμορφο το ταξίδι σου..ένιωσα σαν να ήμουν μαζί σου διαβάζοντας το..
νόμιζα ότι συνατηθήκαμε εκεί..κάτω απ'τον πλάτανο..στη λίμνη πλαστήρα,είχα κάνει απ'τους καλύτερους ύπνους κάποτε με σκηνή στις όχθες του..ίσως άφησα την άυρα μου κάπου εκεί και την ακούμπησες..

εύχομαι πάντα τέτοια καλά ταξίδια γλύκα μου..

etalon είπε...

πολλα μερη, πολλες εικονες πολλα συναισθηματα. μην αφησεις τη μνημη να τα σβυσει.
Μη αφηνεις την μνημη να κανει του κεφαλιου της, αλλα κρατα τα καλα, αυτα που σε εκαναν αλλιως στο γυρισμο να εισαι...
η μηπως βαθια μεσα σου ηθελες να παραμεινεις ιδια με πριν?
Ρητορική ερώτηση.
Χρονια πολλα
το καλοκαιρι στελνει χαιρετισματα σημερα...

markos-the-gnostic είπε...

τελικά σε βρήκες;

Ανώνυμος είπε...

και συ παράγεις οξυγόνο...το λεγόμενο μπλε οξυγόνο


Δύσκολος καιρός για κουνούπια.
Ευτυχώς οι καταγραφές σου παραμένουν το ίδιο ζωντανές κι έτσι βλέπουμε αυτά που βλέπεις και σνιφάρουμε το οξυγόνο σου
Χρόνια πολλά.

Ανώνυμος είπε...

Σκεφτηκες ποτε οτι το μπλε της θαλασσας των Μετεωρων,θα εμοιαζε πολυ με το δικο σου μπλε,candy-blue???

candyblue είπε...

@ harlequinpan : These are places that I ve visited recently
Beautiful and peaceful north scene of my country! Greece was really a god’s place




@ argyrenia: έχει δίκαιο αυτός ο κοινός γνωστός,αν και δεν υπήρξα ποτέ τυφλή υπήρξαν φορές που συμπεριφέρθηκα σαν να ήμουνα

Τι γίνεται παρακάτω;
Εσύ θα ήθελα να μου πεις. Όταν μάθεις βέβαια.






@ Tamara de Lempicka:Το καλύτερο ταξίδι είναι αυτό που δεν κάναμε ακόμα.
Η καλύτερη γραφή είναι αυτή που ακόμα δεν τολμήσαμε
Το ανεξίτηλο στίγμα θα καρφιτσωθεί σαν στέμμα στο κεφάλι της αιωνιότητας μόνο αν πούμε το «ΝΑΙ» σε όλα αυτά που μας περιμένουν.






@ Sailor:Τα οδοιπορικά είναι και η δικιά μου μεγάλη...Οι οδοδείκτες της μνήμης η αμέσως επόμενη.







@ melomenos :Πάμε για άλλα...τα βλέπεις πως στραφταλίζουν εκεί κάτω;





@ efi :Πολλά μπορεί να νοιώσει κανείς. Πολλά σαν τα μυγάκια που μαζεύονται γύρω από στάσιμα νερά
Ευτυχώς όμως έρχεται μια λέξη,μια φωνή και τα ξεκαθαρίζει
Μπορεί να ήσουν ακόμα εκεί.

candyblue είπε...

@ etalon:Στην μνήμη βάζω οδοδείκτες
Κι έτσι οι στάσεις δεν μπερδεύονται
Μόνο τα ονόματα.




@ markos-the-gnostic:

-τελικά σε βρήκες;
-ναι με βρήκα. Κάθομαι στο σύννεφο νούμερο 9.
Αγόρασα καινούργια φτερά και ένα ρυμουλκό. Ανέλκυσα μαζί με άλλα και την ψυχή σου.
Ήταν στην μεγάλη Πρέσπα. Ξεβρασμένη στα πρώτα λευκά βότσαλα. Δεν κατάφερα να την κάνω όπως πρώτα, αλλά ακόμα αναπνέει τουλάχιστον.
Όποτε θες μπορείς να μου την ζητήσεις






@ κοινωφελής κώνωψ: Το μπλε οξυγόνο είναι ένα πολύ επικίνδυνο πράγμα
Το έχω εδώ και το μοιράζω. Δικιά μου πατέντα βεβαίως.
Αλλά όσοι δεν ξέρουν να το εισπνεύσουν σωστά καίγονται.
Σε μια νύχτα. Και έπειτα κατηγορούν εμένα για την λάθος εισπνοή τους
Βλάκες γαρ.

Και να μην καιγόντουσαν από αυτό πάλι το delete θα πάταγα.


**Έμαθα όμως ότι και συ τα πέρασες όμορφα-κουνουπίδιον**






@ Mantalena Parianos:Πολλά χαμόγελα και φιλιά,άλλα τόσα.





@ μαρια π.:Το σκέφτηκες εσύ και μου είναι αρκετό. Και πολύ πιο όμορφο από ότι αν το έκανα εγώ.


*Το δικό μου μπλε μοιάζει με αυτό της χαμένης Ατλαντίδας*

koolkiller-ess είπε...

σίγουρα σε βρίσκεις κάπως αλλαγμένη, λίγο εδώ και λίγο εκεί ακόμα. σε φαντάζομαι νεράιδα στα νερά της λίμνης, σε φαντάζομαι γυναίκα που ξαναβρίσκει παιδικότητα κάτω απ' τον επιτάφιο, σε φαντάζομαι χαμένη σε σκέψεις μέσα στα ταξίδια των αυτοκινήτων, είδες πολλά είπες πολλά κι έχεις ακόμα πολλά να πείς κάτω από υγρούς ουρανούς

markos-the-gnostic είπε...

κράτα τη λίγο ακόμη - τι χρώμα έχει;

nicosmg είπε...

aaaxx... me gyrises pisw twra kai me epiase enas nostos gia tin dytiki makedonia... poli omorfo meros... na 'sai kala...

ps: kai balia kalnta tin alli fora... na mas feries ligo apo to magiko nero tis...

DREAM ON FUCKERS είπε...

Ντεγκραντέ γήινο

candyblue είπε...

koolkiller-ess :Ναι κάλα με φαντάστηκες. Σε όλα μέσα έπεσες.
Τα ταξίδια είναι η πρώτη πρωινή μου γεύση. Όσες ζωές κι αν έχω περάσει. Όσες κι αν έχω νοσταλγήσει. Μέσα από τα ταξίδια το έμαθα. Του νου και του τροχού.
Ελπίζω να βρίσκω και σένα καλά,όσο εμένα.





@ markos-the-gnostic: Διάφανο! Την κρατάω.





@ LiBeRo3: Πράγματι πολύ όμορφο μέρος η Δυτική Μακεδονία.
Valia Kalda ήμουνα πέρυσι τέτοιο καιρό .Άλλη απίστευτη εκδρομή
Μαγεία. Δέος.
Τώρα τα μεγάλα μου απωθημένα είναι Ξάνθη και Κομοτηνή.
Τα έχω βάλει σε γραμμή προτεραιότητας
Καλημέρα.




@ r2d2therobot: Ντεγκραντέ γήινο και όχι μόνο...κοίταξε και λίγο πιο ψηλά. Τι βλέπεις να έχω κατακτήσει
;)
)

Caesar είπε...

Σου ανειγόκλεισα τα φώτα, το βράδυ, όταν γλυστρούσες πάνω στο πέταλο ;))

Ανώνυμος είπε...

Αναμένω το επόμενο....
Ήρθε η Άνοιξη για τα καλά ή μου φαίνεται;

candyblue είπε...

@ CAESAR : Σε είδα...το ίδιο έκανα και γω.


@lolipop: Για τα πολύ καλά και τα πολύ καυτά.Ρίξε μια ματιά.

Ανώνυμος είπε...

xmmm nomizo oti 3ero thn karmikh epafi tritou typou...ayto to post parapembei se ena allo poy diabasa

Atmosfairikotato candy
tuxeros aytos poy zei kati tetoio

candyblue είπε...

@ Ανώνυμε:

:)