Δευτέρα, Μαρτίου 12, 2007

τΟ ΜαΥρΟ σΥνΝεΦο-Τα ΌρΙα -ΚαΙ οΙ πΑσΤίΛιΕς ΣοΥ


Έπεσα σε λήθαργο τα ξημερώματα αγκαλιά με ένα παχουλό μαύρο σύννεφο και από την ώρα που άνοιξα τα μάτια μου αρνούμαι να ξυπνήσω. Η αγάπη μιας στιγμής στο λυκόφως χάνεται.
Έξω ο καιρός μολύβδινος. Ανάγλυφα τα σύννεφα σαν ιστιοφόρα σε αχαρτογράφητο πέλαγος. Άλλη μια εβδομάδα σα να ξεκινάς πάντα από το ίδιο σημείο,με λιγότερο κουράγιο γιατί ξέρεις τι σε περιμένει στη στροφή.
Κι όμως καμιά φορά συμβαίνει να μας περιμένει κάτι νέο στην στροφή.
Κάποιες φορές οι στροφές κρύβουν εκπλήξεις,σαν τις ανθρώπινες ψυχές.
Σήμερα είναι η μέρα του τίποτα, ή μάλλον του όχι κάτι.
Η μόνη έξοδος είναι μέχρι το βιβλιοπωλείο για ένα καινούργιο βιβλίο και για γραμματόσημα.
Σε ποιο γαλαξία με έβαλα δε θυμάμαι. Παράτησα τον εφηβικό εαυτό μου μέσα σε σελίδες ανοιξιάτικης ποίησης και τον καταράστηκα να κάνει βόλτες στα κενά των γραμματοσειρών τους.
Έχουν περάσει 34 χρόνια και ακόμα ζω μια περίοδο προσαρμογής σε αυτή τη ζωή. Ακόμα παλεύω να ορίσω τον εαυτό μου σε αυτόν εδώ το χώρο και το χρόνο.
Ακόμα δεν έχω καταλάβει αν είμαι ετερόφωτη ή αυτόφωτη. Αγαπάω τα πόδια μου,το στήθος μου, το μυαλό μου μέσα από τα μάτια των άλλων, και κάποιες φορές μέσα από αυτή την υποτίμηση βγαίνει μια τεράστια υπεροψία. Για αυτό και κοιμάμαι μόνο με μαύρα σύννεφα και μισά φεγγάρια.
Έξω έβαλε πάλι κρύο. Πίνω ένα ζεστό καφέ και ψάχνω μέσα μου, που είναι το ελάττωμα. Μόνο εγκαύματα βλέπω. Δικά μου, δικά σου, δικά της, δικά του.
Α! Ίσως και εκείνο το κενό που έχω, άγνωστο που,μπάζει και με κάνει να μετεωρίζομαι. Κουράζομαι εύκολα πια χαστουκίζοντας τον εαυτό μου στις άκρες της νύχτας. Δεν αντέχω άλλο το χρώμα της και την προστασία που με μπουκώνει.
Έχω πάρει αιθέριο έλαιο λεβάντα και το καίω στο ειδικό σκεύος. Το πνεύμα μου έτσι χαλαρώνει και καταφέρνει να εισχωρεί υπνοβατώντας, στα δικά σου δωμάτια.
Οι παστίλιες Βαλεριάνας, που μου έδωσες, δεν μου έκαναν τίποτα εκείνη τη μέρα που έμαθα ότι το φεγγάρι δεν θέλει πια να είναι ο δορυφόρος της γης.
Μαθαίνω πως για να είμαι μαζί σου πρέπει να ξέρω ότι θα πρέπει να είμαι και μόνη μου. Και συ όλο με ρωτάς αν σου λείπω καθόλου.
Μου λείπεις, αλλά κάνω δίαιτα για να χάσω το βάρος σου. Κατά βάθος ξέρω ότι δεν σου αξίζει ούτε ένα συννεφάκι σκέψης μου. Ποτέ δεν είχες τίποτα σπουδαίο παρά μόνο βράχια.

Έπειτα άνοιξα την μικρή τηλεόραση και γέμισα αίματα παντού. Είδα την φρίκη της πόλης που με έκανε έτσι να μοιάζω. Μεγάλωσε η Αθήνα κι άλλο. Έκανε περιφέρεια και κρέμασε το στήθος της. Ασχήμυνε κάτω από μουτζούρες φοιτητών και ρεφρέν συνθημάτων. Κάτω από γρονθοκοπήματα και δακρυγόνα με μυρωδιά απροσάρμοστης κουλτούρας. Βάφτηκαν με συνθήματα οι τοίχοι. Καρφώθηκαν με Ματατζήδες οι δρόμοι γύρω από το κέντρο. Σε ποιο έτος αποφασίσαμε να βλέπουμε όλα αυτά;Ανοίγω το παράθυρο και βγαίνω στην βεράντα. Ο δρόμος καθημερινός γεμάτος ανυποψίαστο κόσμο. Ένα πιτσιρίκι στο δρόμο κάνει τα πρώτα του βήματα,από πίσω ο μπαμπάς του,του κάνει χοροπηδητά και ο μικρούλης τα μιμείται.

Το μαύρο σύννεφο, αφού κατάπιε τα συστατικά του ύπνου μου, αποφάσισε να πετάξει. Δεν το χαιρέτησα. Κι ας πέρασα μια αξέχαστη βραδιά μαζί του.
Δε το χαιρέτησα. Νομίζω πως του κράτησα κακία γιατί με έκανε τα δω τα όρια μου. Να τα συναντήσω κάτω από το βρεγμένο μαξιλάρι. Και τρόμαξα επειδή τα όρια μου είναι πολύ φτωχά τελικά.



photo by Horexakias

46 σχόλια:

Unknown είπε...

απ'τα πιο όμορφα κολάζ σου-ποιο είναι το κραγιόν;mac?

markos-the-gnostic είπε...

γιατί; έχω προσαρμοστεί εγώ; δύσκολος αυτός ο χώρος και ο χρόνος; να ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο ή να τον ξεζουμίσουμε;

Παπαρούνα είπε...

ασχήμυνε η αθήνα, βρώμισε το Σύνταγμα και η Κηφισίας αγνώριστη. Και όμως την αγαπάω.
καλημέρα.

Ανώνυμος είπε...

Αθήνα

Σε αποκλεισμούς δρόμων της Αθήνας προχώρησαν στις 12 το μεσημέρι σπουδαστές και φοιτητές, στο πλαίσιο των κινητοποιήσεων για το νόμο-πλαίσιο του υπουργείου Παιδείας.

Ομάδες φοιτητών έχουν αποκλείσει τους δρόμους γύρω από το Πάντειο Πανεπιστήμιο και τη Γενική Γραμματεία Τύπου.

Επίσης, έχουν διακόψει την κυκλοφορία στη λεωφόρο Αθηνών στο ύψος των ΤΕΙ Αιγάλεω, στο ρεύμα προς Αθήνα.

Εν τω μεταξύ, απολογούνται ενώπιον του 26ου τακτικού ανακριτή οι εννέα από τους συλληφθέντες στα επεισόδια της περασμένης Πέμπτης, στο κέντρο της Αθήνας, οι οποίοι κατηγορούνται σε βαθμό κακουργήματος.

Μέχρι στιγμής έχουν απολογηθεί τρεις, οι οποίοι αντιμετωπίζουν τις κατηγορίες της απόπειρας σκοπούμενης σωματικής βλάβης, αντίστασης κατά της αρχής με όπλο, διατάραξη κοινής ειρήνης, σύσταση και συμμορίας και παράνομη οπλοφορία και οπλοχρησία.

Στα δικαστήρια της Ευελπίδων προσήλθαν και οι 49 κατηγορούμενοι σε βαθμό πλημμελήματος, προκειμένου να δικαστούν από το Αυτόφωρο Τριμελές Πλημμελειοδικείο.

Έξω από τα δικαστήρια έχουν συγκεντρωθεί δεκάδες φίλοι και συμφοιτητές των κατηγορουμένων για συμπαράσταση.

Την Παρασκευή το Αυτόφωρο Τριμελές διέταξε να αφεθούν ελεύθεροι οι 49 κατηγορούμενοι πλην ενός, ενώ το Σάββατο απολογήθηκαν στον ανακριτή και αφέθηκαν ελεύθεροι τρεις νεαροί που αντιμετώπιζαν κατηγορίες σε βαθμό πλημμελήματος.

Επίσης, σε διήμερη κατάληψη της πρυτανείας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης προχώρησαν το πρωί της Δευτέρας μεταπτυχιακοί φοιτητές, αντιδρώντας στις αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Το ΚΚΕ για τους συλληφθέντες

Το ΚΚΕ καταγγέλλει την παραπομπή στο δικαστήριο δεκάδων φοιτητών και φοιτητριών, άσχετων με τους κουκουλοφόρους, επειδή συμμετείχαν στη διαδήλωση της Πέμπτης και απαιτεί την άμεση απελευθέρωσή τους.

Οι μαζικές συλλήψεις φοιτητών μέσα από τα φοιτητικά μπλοκ, οι συνθήκες κράτησης τους, κατά τις οποίες καταργήθηκαν στοιχειώδεις δικονομικοί κανόνες και η παραπομπή τους σε δίκη αποδεικνύουν ότι ο στόχος της κυβέρνησης και των κατασταλτικών μηχανισμών δεν ήταν η προβοκατόρικη δράση των κουκουλοφόρων, αλλά η αξιοποίησή τους για να χτυπήσουν το φοιτητικό κίνημα, να το συκοφαντήσουν και να το τρομοκρατήσουν, αναφέρεται στην ανακοίνωση του ΚΚΕ.


πηγή
news.in.gr





//ΑΘΗΝΑ Η ΑΣΧΗΜΗ///



Ναι, είναι πολύ φτωχά τα όρια μας τελικά...χαιρετισμούς στο σύννεφο

bereniki είπε...

ήταν πολύ κουραστικός αυτό ο χειμώνας τελικά... μπορεί να ήταν ζεστός αλλά ήταν ο πιο σκληρός ως τώρα..τουλάχιστον για μένα...
μπαίνει η άνοιξη και νιώθω τόση κούραση.. κούραση από την στασιμότητα και την απραξία... καμία διάθεση για τίποτα...
και νιώθω απίστευτο θυμό... για όλα αυτά που βλέπω... και έχω μπερδευτεί και δεν ξέρω τι πιστεύω πια...

μπήκε η άνοιξη και δεν έχω καμία διάθεση να την υποδεχτώ... και μετά κοιτάω τον ήλιο και παρακαλάω για κάτι νέο στη στροφή...

όσο και να κουραζόμαστε, όσο και να μπερδευόμαστε... πάντα θα υπάρχει μια μικρή ελπίδα ότι "αυτή" θα είναι η σωστή στροφή... και μετά η επόμενη...
ουφ... αυτό ελπίζω τουλάχιστον να υπάρχει πάντα η ελπίδα...
makia
*****

Ανώνυμος είπε...

eimai sto trapezi ths entatikhs
se ena xeiroyrgio 3aplomenos
kathe le3h sou ki ena moudiasma

se ka8e melos tou swmatos mou ena neo tsimpima
me katastelloun oi le3eis sou
sou to eixa 3anagrapsei kai paliotera

Einai xarisma
einai mageia
Mesa sthn a8hna thn asxhmh eytyxws kapoia paidia ths einai omorfa...

Kalh sou ebdomada

nosyparker είπε...

Αυτό το κείμενο το λάτρεψα candy. Και το κολλάζ επίσης, το 'κλεψα!
;-)

Ανώνυμος είπε...

Καποιος μας εχει βαλει για λιγο να παιξουμε το ρολο των "μεγαλων" και σε λιγο θα 'ρθει να μας παρει πισω, εκει.
Στην παιδικη μας ηλικια παλι.
Το σημερινο κολλαζ δεν το φοβηθηκα, παρωδικο μαλλον.
Διεκρινα οικεια χειλια, φιλικα.

anyone είπε...

..''Αγαπάω τα πόδια μου,το στήθος μου, το μυαλό μου μέσα από τα μάτια των άλλων, και κάποιες φορές μέσα από αυτή την υποτίμηση βγαίνει μια τεράστια υπεροψία..''
...κάθε φορά που σε διαβάζω βρίσκω και κάτι από εμένα...

Sigmataf είπε...

Τ Ε Λ Ε Ι Ο ! ! !

Μου το αφιερώνω όλο.


καλά, η εικόνα γαμάει.

Ανώνυμος είπε...

Τα όριά σου φτωχά;;;;

Η αυτογνωσία σου ίσως.

Δύο ετερόφωτες μαζί.
Τι θα βγει, μου λες;
Χαμογέλα μου να παίρνω θάρρος.

candyblue είπε...

@ Cherryfairy: Το κραγιόν μου έχει το ίδιο χρώμα με την καρδιά μου,το ίδιο χρώμα με το αίμα,ίσως λίγο πιο αραιωμένο με λευκό...Λευκό που διαχέεται από το φως που όλο σκάει μέσα από κάθε χαραμάδα μου.
Περίεργο που δεν το πρόσεξες...cherry…..fairy

Χάρισμα σου το κολλάζ!








@ markos-the-gnostic: Εγώ, εσύ, εκείνη εκεί η κοπέλα,αυτό το αγόρι με τα χέρια κάλα κρυμμένα στην τσέπη του μπουφάν. Κάνεις δεν προσαρμόστηκε
Άσε τους να λένε το αντίθετο.
Λέω να τον ξεζουμίζουμε ελπίζοντας σε κάτι καλύτερο. Τέτοια προστυχιά του χρειάζεται.





@ παπαρούνα: Και γω, γιατί όσο μακριά κι αν πάω όσες φορές κι αν της κλείσω την πόρτα με δύναμη όσο κι αν την προσβάλλω,τόσο αυτή θα δυναμώνει τα θέλω μου προσμένοντας με σιωπηλά όπως το ρεύμα στην πρίζα.






@ κοινωφελής κώνωψ: Green on red! Όλα γύρω-μέσα κι έξω...
Green on red.






@ bereniki:Και γω κοιτάω τον ήλιο και παρακαλάω για κάτι νέο
Έχεις περάσει ιλαρά;
Μόνο τότε δεν μπορείς να κοιτάξεις τον ήλιο...μόνο τότε

Ο χειμώνας τραβάει στον αγύριστο,απλά ξεψυχώντας αφήνει βουβά την τελευταία και πιο παγωμένη του άχνα.
Η κούραση της άνοιξης,η πιο γλυκιά κούραση.
Πάντα υπάρχει ελπίδα. Είναι αυτές οι δυο τελείες στην αρχή και στο τέλος μας.

candyblue είπε...

@ Anonymous: .....Κι αν έχουν γίνει πουλιά,προς τα που πετάνε;
Ευχαριστώ.
Αυτό κάνω.







@ nosyparker: Αυτό το κείμενο είναι ένα μασίφ κομμάτι αλήθειας μου.
Τσίτσιδο μπροστά σου.
Για αυτό το λάτρεψες.

Να με κλέβεις συχνότερα.







@ Under Control: Κάποιος μας κάνει πλάκα γενικώς,αλλά υπάρχουν τόσα μονοπάτια πια σε αυτόν τον κόσμο και τόσα σκισμένα φτερά αγγέλων πεταμένα εδώ κι εκεί που εύκολα ξεφεύγεις αν το θες.

Διέκρινες τα χείλια μου που αν και δεν έχουν πει κουβέντα υπάρχουν παντού σε αυτό το blog.
Τώρα απλά είδες την εικόνα τους
Την είχες όμως σχηματίσει καιρό πριν...για αυτό οικεία.

Υπάρχει εξέλιξη λοιπόν σε ότι έχει να κάνει με τα κολλάζ.






@ anyone:Τα έχω όλα επάνω στο τραπέζι. Εξέτασε τα και πάρε ότι θες μαζί σου
Μπορείς να αφήσεις επίσης κάτι δικό σου και να πάρεις το δικό μου ανταλλακτικό

Τι κι αν έχω κάνει πολλά χιλιόμετρα...
Καλώς μου ήρθες

Anyone, anytime







@ Sigmataf: Αν ήξερα ότι έχουν βρεθεί κομμάτια από σίγμα και από ταφ
Θα στο είχα πρώτη αφιερώσει
Αλλά δεν το φαντάστηκα

Η εικόνα της candyblue
Ζει και αναπνέει μέσα από καθρέφτες που ζουν και αναπνέουν μέσα σε ένα παράλληλο σύμπαν

Αγνόησε την.







@ argyrenia: Αν δεν δοκιμάσεις δεν θα μάθεις ποτέ.
Πάντα κάτι βγαίνει
Ακόμα και δάκρυα από έρωτα.
Πάντα κάτι κερδίζεις
Ακόμα και λέξεις –βέλη που μπαίνουν με θόρυβο στην άδεια σου φαρέτρα

Θα χαμογελάω
Αρκεί να το ζητάς

alzap είπε...

Καλά τώρα δεν μας κοροϊδεύεις. Το πρώτο βήμα για την ανατροπή των ορίων είναι η οριοθέτησή τους.
:-)
Αλλά,
εγώ δεν μπορώ να σταθώ στο κείμενο γιατί αυτά τα μισάνοιχτα χείλη που βάφονται είναι η πιό ερωτική εικόνα που έχω δει εδω και πολύ-πολύ καιρό.

(Με συγχωρείς που είμαι εκτός θέματος αλλά έτσι το ένοιωσα)

Ανώνυμος είπε...

Καλή μου candy και φίλη,
Το κείμενο σου με άφησε μισή,δεν ξέρω γιατί
Το θεώρησα σκληρό και πολύ αιχμηρό χωρίς καμπύλες να τριφτείς...
Έπειτα πάλι είδα αυτό το υπέροχο κολλάζ,αυτό το τόσο οικείο μουτράκι σου
Και κάπως σα να ισορρόπησε η τρικυμία μέσα μου
Και εστίασα στην Φώτο με τα χείλη σου.
Ξέρεις τι μου ήρθε στο νου;
Μια πολύ αγαπημένη μας ταινία,που παίζαμε μικρές(αντιγράφαμε) στο δωμάτιο σου
Για θυμήσου...
Στη νοτισμένη από την απογευματινή βροχή οθόνη, δυο από τα ωραιότερα μάτια του Χόλλυγουντ, αυτά της Λορίν Μπακόλ, δεν κοιτούσαν δυστυχώς εμάς αλλά τον αγαπημένο της στη ζωή και στην οθόνη Μπόγκι. "Όταν με χρειαστείς σφύρα, ξέρεις να σφυράς έτσι; Eνώνεις τα χείλη σου και φυσάς..." και η ατάκα της πέφτει σαν καλοκαιρινό ζουζούνι στον ιστό της μνήμης μας για να φαγωθεί λαίμαργα και να μείνει για πάντα εκεί.

καλημερίζω

koolkiller-ess είπε...

ντύσου, βάψου, ετοιμάσου, να συναντήσεις το μαύρο σύννεφο όμορφη όταν έρχεται, να ταράξει τις νύχτες/όμορφη σε μια πόλη που ασχημαίνει που και που/ και τα όρια μην τα φοβάσαι, κι αν είναι φτωχά, αυτό που ορίζουν είναι τόσο πλούσιο

markos-the-gnostic είπε...

blue σου έχω μια πρόσκληση στο blog μου

etalon είπε...

"Μαθαίνω πως για να είμαι μαζί σου πρέπει να ξέρω ότι θα πρέπει να είμαι και μόνη μου. Και συ όλο με ρωτάς αν σου λείπω καθόλου"
respect!!
αυτα δε γραφονται ετσι
μυριζουν αιμα
μοναξια
και πολυ πολυ μυαλο
με τσακισες!!!

etalon είπε...

ελπιζω να μην εξοργιστεις για την ...ταρζανια μου!!!

Ανώνυμος είπε...

Τυχαία έπεσα στο blog σου και σε λάτρεψα. Γράφεις πολύ ωραία και αγγίζεις την ψυχή μου.Μόνο πρέπει να σου πω ότι πρέπει να γίνεις must voice on.

harlequinpan είπε...

Nice composition!love it very much.

candyblue είπε...

@ Kallioph: Αυτό ακριβώς να πεις του Κυρίου Καζαντζάκη...

Να είσαι καλά...συγκλονιστικός ο πίνακας,στο ξαναλέω.





@ alzap: Συμφωνώ, αλλά δεν μίλησα για ανατροπή...επισήμανση έκανα.
Ανατρέπονται ακόμα και φτωχά...το ξέρω καλά αυτό.

Τώρα σε ότι έχει να κάνει με τα μισάνοιχτα χείλη μου,εκτέθηκα και καλοδεχούμενα όλα τα σχόλια.
Άλλωστε μια γειτονιά είμαστε όλοι πια....







@ lolipop:Πω πω τι υπέροχη ταινία τι υπέροχα μάτια και χείλη...που πας και βρίσκεις εκείνο τον παλιό κόσμο και τα φαντάσματα που του αντιστοιχούν κάθε τόσο...απορώ

Φιλιά λόλι και μην ξεχάσεις πάλι την πόρτα του ασανσέρ ανοιχτή,αφού ξέρεις ότι κολλάει.








@ koolkiller-ess: Σε ευχαριστώ καλή μου για τις γλυκές κουβέντες σου,μου δίνουν δύναμη και ένα χαμόγελο παραπάνω μέσα στη μέρα

Γι το μαύρο σύννεφο ετοιμαζόμουνα έτσι κι αλλιώς.







@ markos-the-gnostic: Οκ, στο πρώτο ξέφωτο χρόνου που θα βρω θα σε τιμήσω...μπορεί να αργήσω όμως να το κάνω.
Δεν πειράζει έτσι;

Με γεια για το νέο σου σπίτι κι όλας....






@ etalon: Εσύ τώρα τελευταία κάτι έχεις πάθει...
Δίκαιο ή άδικο έχω;
Έχεις γίνει υπερβολικός και τόσο καλός που θα αρχίσω να ανησυχώ και θα έρθω να χτυπάω τα κουδούνια το βράδυ


Σε ευχαριστώ καλέ μου






@ eleonar:Σε ευχαριστώ πολύ...μπορείς να μείνεις τώρα που με βρήκες. Κερνάω καφέ και πόνο σε γλυκό του κουταλιού
Αλλά το voice off ωφελεί να μείνει off γιατί έχει να κάνει με την μέσα μας γλώσσα,την υποβρύχια, αυτή που χρησιμοποιείς όταν σκέφτεσαι σιωπηλά σε κάποια ουρά αναμονής,στην στάση του λεωφορείου,μπροστά σε ένα εξαιρετικό έργο τέχνης,διαβάζοντας ένα ποίημα από μέσα σου!!

Φιλιά λοιπόν πολλά






@ harlequinpan: That’s me…now you know how I look…I paint my shelf black and red

alzap είπε...

Όχι ότι θα άλλαζα το σχόλιο αλλά, το είπα απο την αρχή, στο κείμενο δεν στάθηκα πολύ και δεν κατάλαβα την ιδιοκτήτρια των χειλιών.

Το ότι "εκτέθηκες" όμως δεν το δέχομαι γιατί η αλήθεια πάντα θωρακίζει και δεν εκθέτει.

Αλλά και το άλλο με τη γειτονιά να το συμπληρώσω σε ότι με αφορά.
Ποτέ δεν ήμουν καλός γείτονας με τους χωροταξικούς γείτονές μου.
Ημουν και όσο περνάνε τα χρόνια είμαι περισσότερο γείτονας με λίγους κι ας είναι μακριά.

Η δική μου γειτονιά είναι επιλογή και επομένως δεν ειμαι με "όλους γείτονας πια". Είμαι με λίγους. Κι εκλεκτούς νομίζω. Σαν εσένα.
Και δεν τους αλλάζω ούτε τους εκχωρώ με οποιοδήποτε τίμημα.

Εντάξει γειτόνισσα;
:-)

candyblue είπε...

@ alzap: Το έκανες πάλι το θαύμα σου!
Το ίδιο ισχύει και για μένα και το ξέρεις...όχι?

Μου κάνει εντύπωση που δεν με αναγνώρισες στις φωτογραφίες πάντως
Χμμμμμμμμμ

Γείτονα

Caesar είπε...

Το καλό ή το κακό με τις στροφές είναι ότι δεν ξέρεις τί σε περιμένει. Αλλά και η ευθεία γίνεται μονότονη ;))

Ανώνυμος είπε...

esy eisai stis photos?

candyblue είπε...

@ CAESAR: Μισώ τις ευθείες γραμμές!

Στροφή=ψυχή=ανατροπή






@ anonyme: ΝΑΙ ΛΕΜΕ

ΕΓΩ
ΕΙΜΑΙ


IT'S ONLY ME

Caesar είπε...

[Το μαύρο σύννεφο, αφού κατάπιε τα συστατικά του ύπνου μου, αποφάσισε να πετάξει]

κάπου εκεί βρίσκεται κι εκείνος:

"-κι αλλάζοντας απόχρωση σαν ουρανός-
θέλετε-
θα 'μαι η άχραντη ευγένεια
-όχι άντρας πια, μα σύννεφο με παντελόνια..."

[Vladimir Vladimirovich Mayakovsky]

Helix Nebulae είπε...

Τι κι αν μαζεύονται μαύρα σύννεφα; Κλείνουμε την ομπρέλα μας και χορεύουμε στα πεζοδρόμια - τραγουδώντας στη βροχή.

I am laughing out loud
so dark comes above
the sun's in my heart
and I'm ready for love

Let the stormy clouds chase
everyone from the place
come on with the rain
I've got a smile on my face

I'm walking down the lane
with a happy refrain
I'm singing
just singing in the rain...

MåvяiÐåliå είπε...

Μου κόβουν την ανάσα τα κείμενα σου.
Λυπάμαι γιατί ταυτίζομαι.
Διαφέρω όμως μιας και δεν έχω τις λέξεις.
Ευτυχώς όμως ακόμα είσαι εδώ.

markos-the-gnostic είπε...

blue σ' ευχαριστώ - όποτε και αν σου έρθει...

candyblue είπε...

@ CAESAR: Ένας από τους αγαπημένους μου ξένους ποιητές.
Και αυτό το καλύτερο ποίημα ever




@ Helix Nebulae: Κάποιοι δεν αντέχουν την βροχή
Ούτε το χορό
Κάποιοι άλλοι μισούν τα βρεγμένα πεζοδρόμια και το φάλτσο στη φωνή τους

όλα είναι θέμα διάθεσης
και η επικοινωνία επίσης
Άλλες φορές έχεις διάθεση να μπεις στο ρυθμό, άλλες όχι





@ MåvяiÐåliå: Είναι όμορφο αυτό που μου γράφεις άσχετα αν είναι κρίμα που σου κόβω την ανάσα
Δες (αν δεν την έχεις ήδη δει) την ταινία του Γκοντάρ"Με κομμένη την ανάσα"

Ευτυχώς είμαι ακόμα εδώ
Και συ. Ευτυχώς.





@ markos-the-gnostic:

:))

david santos είπε...

Hello, Candyblu!
Thank you for this work
have nice week

Caesar είπε...

μην ψάχνεις να βρείς σε ποιο γαλαξία είμαστε. Μάλλον είμαστε οπουδήποτε. Δεν φαίνεται αρχή & τέλος. Τουλάχιστον όχι ακόμη...

Lupa είπε...

Τα όριά σου δεν είναι φτωχά, απλώς αλλάζουν μέρα με την μέρα. Αν σήμερα θέλεις να ξαναγίνεις έμβρυο και να χωθείς στην μήτρα της ζωής, αύριο θα προκαλέσεις τη μοίρα χωρίς δεύτερη σκέψη και θα γελάς με την ιδέα του θανάτου. Πάντως συνέχιζε να δοκιμάζεις τα όριά σου , it will lead you to the palace of wisdom.
Έχω μια πρόσκληση για σένα στο Στόμα του Λυκου. Είναι δικιά σου να την κάνεις ότι θές.

Ανώνυμος είπε...

σε κοιτάζω κατάματα
μου φέρνεις νέα απο την πόλη που με περιμένει
με κοιτάζω κι εγώ
θα αργήσω να έρθω

να με περιμένεις
αλλιώς άφησε μου ένα μήνυμα στον καθρέφτη σου

προχθές δοκίμασα ένα καινούργιο (σχετικά)κρασί..το "δάκρυ του πεύκου"..θα σου ταίριαζε..

;)

candyblue είπε...

@ david santos:The great Santos strikes again.





@ CAESAR: Καλύτερα…ο ορίζοντας είναι ύπουλο πράγμα.






@ Lupa: Φτωχά είναι, άκου που σου λέω.
Αν βρω χρόνο θα παίξω το παιχνίδι των λέξεων που τόσο πολύ αγαπώ.
Αν βρω χρόνο γιατί τώρα τελευταία παραείναι πολύτιμος
Πως πάει η ιστορία που είπαμε;




@ efi: Θα περιμένω, ακόμα κι αν κολλήσω στα ρετσίνια του πεύκου που με έστησες.
Θα φέρω ένα κραγιόν και τον καθρέφτη μου
Θα με αναγνωρίσεις γιατί θα δεις το πρόσωπο σου πάνω μου

Άλλα μην αργείς.
Φανερώσου
Αλήθεια ποια είσαι;
Ποια μπορεί να είσαι;

Unknown είπε...

Καλημέρα

έπρεπε να το χαιρετήσεις
μαύρο σύννεφο ήτανε αυτό

Καλό πρωινό
χωρίς σύννεφο και συννεφιά
πάντα με ήλιο

etalon είπε...

ειναι το παιχνιδι με τις 5 λέξεις κι εισαι η εκλεκτη προσκεκλημενη μου.

Lupa είπε...

chk your e-mail...

candyblue είπε...

@ Sailor: Τα αντέχω όλα, απλά γκρινιάζω επιζητώντας την κατάλληλη ατμόσφαιρα...





@ etalon: Λοιπόν...θα κοιτάξω να μην δυσαρεστήσω κανέναν
Πάω να στρωθώ μπας
Εκλεκτή καλεσμένη?

ΜΜΜΜΜΜ....μου άρεσε αυτό






@ Lupa: Το τσέκαρα...super!!

Ανώνυμος είπε...

το προσωπό μου πάνω σου..μου άρεσε αυτό..μου αρέσει να βλέπω τον εαυτό μου μέσα σε άλλους..γίνομαι καλύτερη,έχω και μια σκιά που μπορώ να της χαιδέψω το πρόσωπο..

ποιά είμαι;θα με μάθεις..όπως σε μαθαίνω κι εγώ..

θα προσπαθήσω να μην αργήσω αλλά δεν σου υπόσχομαι άμεσα..με έχει δέσει ο βορράς στο πεύκο γι'αυτό σου στέλνω τα αποστάγματα του..

σε χαιρετώ

Jimmy Bloody Rose είπε...

Όταν φτάνεις τα όριά σου, τότε μαθαίνεις τις αντοχές σου κι αμέσως μετά την όποια "μπόρα" αισθάνεσαι πιο δυνατή, αλλά και αισιόδοξη, γιατί τότε ξέρεις και είσαι σίγουρη ότι αντέχεις κι άλλο!
Αντέχεις περισσότερα!
Γιατί έχεις γεννηθεί warrior!

candyblue είπε...

@ efi:θα περιμένω,άλλωστε τι άλλο να κάνει κανείς κάτω από τέτοιες συνθήκες;
Θα περιμένω νομίζω ότι αξίζει





@ Jimmy Bloody Rose:Μακάρι να το ένιωθα και γω αυτό που λες για μένα...
Αντιθέτως θα γυρίσω το πρόσωπο μου (μέχρι τώρα είμαι με την πλάτη) και θα σου πω κάτι αληθινό

Είμαι ένα πλάσμα μυθικό που όλο και μαυρίζει...

Καλημέρα φιλαράκο

Bang είπε...

Εμενα δεν με νοιαζει τι κραγιον ειναι..Με νοιαζουν τι λενε αυτα τα χειλη,τι νιωθει αυτη η ψυχη,τι γραφουν αυτα τα χερια και τι μου προσφερουν τα λογια αυτα καθε μερα..Αυτα τα ματια,εκει στην γωνια,τι περιμενουν να δουν?Ξεχειλιζουν απο επιθυμιες και απο μικρα ερωτηματικα..
Στα ματια του αλλου δεν πρεπει να βλεπεις τον εαυτο σου,υπαρχουν καθρεφτες γιαυτο!..Πρεπει να βλεπεις την ψυχη του,να προσπαθεις να την διαβασεις..

Σ'ευχαριστω για ολα!

Καλη σου μερα! :*

candyblue είπε...

@ Κατ: Πάντα στην διάθεση σου.
Σε ευχαριστώ για το ψυχογράφημα. Έχεις πέσει μέσα σε όλα
Και σε άλλα τόσα που δεν είπες αλλά σκέφτηκες