TiTaN

{Κουτουλιά:χτύπημα με τα κέρατα ή με το κεφάλι}

Τον λατρεύω τον Zidane, τον αποδέχθηκα καθολικά σαν παίκτη και λόγω της δουλειάς μου έιχα την τιμή να τον παρακολουθώ κατά καιρούς στα ριπλέι του. Χτες στην ειδική του μέρα,στην τελευταία του μέρα κάθισα να τον δω όπως οι μητέρες παρακολουθούν τα παιδιά τους ,στις γιορτές των σχολείων λίγο πριν κλείσουν για καλοκαίρι. Κάθισα να θαυμάσω εκείνο το στενό του βλέμμα,το ήθος που σκορπάει στο γρασίδι την ώρα που τρέχει ,τη στάση του απέναντι στη νίκη.. Ήμουνα σίγουρη για τη νίκη της Γαλλίας χτες βλέπετε... Θα ήθελα να συμβεί,μα τελικά το μόνο που συνέβη ήταν να δω ένα κερασφόρο ζώο να αμύνεται στα εμετικά βρωμόλογα που έγιναν μολύβδινο στήθος που πρέπει να τρυπήσεις για να βγουν και να χαθούν μαζί με το ήθος του Zidane πάνω στο γρασίδι,στο κουλούριασμα της μπάλας,στο σφύριγμα του διαιτητή. Είναι και αυτό ένα είδος νίκης όμως. Μια νίκη, όταν ο άλλος δεν σέβεται την ψυχή σου, μια νίκη όταν σου τραβάν την ουρά και σου ψιθυρίζουν λάσπες και πράσινες γλίτσες,την ώρα που φεύγεις βασιλιάς. Άδοξο τέλος σε μία μεγαλοπρεπή καριέρα;. «Ο τελευταίος των μεγάλων», όπως πολλοί τον έχουν χαρακτηρίσει, βγήκε από τον αγωνιστικό χώρο, προχώρησε προς τα αποδυτήρια και κάπου εκεί κατάλαβε το λάθος του βάζοντας τα κλάματα…κι όμως η κουτουλιά ήταν για μένα πιο όμορφη στιγμή της γιορτής...Αυτό που πάντα εύχομαι να κάνει ο ταύρος στον ταυρομάχο μετά από τόσο εξευτελισμό. Αυτή η κουτουλιά είναι η κουτουλιά που τόσο πολύ θα ήθελα να δώσω σε όλες τις κοινωνικοπολιτικές μου απέχθειες και σε ανθρώπους που χάσκουν ανοιχτοί, όπως όλα τα εμετικά υπερχειλίσματα υποτέλειας. Αυτή η κουτουλιά μου προκάλεσε έκσταση και ψυχική ανάταση σαν να επρόκειτο για μια μυσταγωγία μεταξύ των 2 αυτών παικτών. Μια δικαίωση του ανθρώπινου εξευτελισμού. Δεν μας λύπησε που δεν σκέφτηκε την ομάδα του και αποβλήθηκε ,δεν μας λυπεί που έκλεισε έτσι την τελευταία του ενεργή μέρα, μας λυπεί που άφησε το ένα πόδι να πατήσει από το βάθρο του ήρωα στο χώμα το θνησιγενές. Ο πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της Γαλλίας, Ζαν Πιέρ Σκάλε, μετέφερε στον Τύπο την άσχημη ψυχολογική κατάσταση στην οποία ήταν μετά τον αγώνα ο Ζινεντίν Ζιντάν. «Είναι πολύ λυπημένος και μελαγχολικός. Πρέπει να ανασυγκροτηθεί», τόνισε. Μας τρομάζει ο Ζidane που μωλωπίζει. Μας τρομάζει ο θόρυβος που κάνει ο θυμωμένος αλλά εγώ θα το βάλω στο repeat για σήμερα και θα κρατήσω το ενσταντανέ του replay σε ένα δικό μου αρχείο, για να μου θυμίζει την απάντηση που πρέπει να δίνω σε κάθε απροσήγορη ερώτηση που μου γίνεται. Τελικά από αυτό το θέαμα την κουτουλιά του Zidane είναι που θα θυμάμαι. Και αυτό είναι μια νίκη. Κρίμα να μην έχει και ήχο να σπάσει τα τύμπανα μερικών.
Vive Zidane.
P.S: Αλήθεια γιατί κανείς σεν ασχολήθηκε με τον Ματεράτσι;