OtToBrAtE rOmAnE

Ήρθε και με μάζεψε από το πεζοδρόμιο,όπως μαζεύει το σχολικό τα παιδιά.
Η βραδιά σχεδόν τροπική,γλυκιά και υγρή, αποζητούσε μια λύτρωση. Κάθισα άνετα στο ξεβράκωτο αυτοκίνητό του,τον φίλησα. Είναι ο καλύτερος μου φίλος. Κάθε φορά που σπάω με μαζεύει από το ίδιο πεζοδρόμιο και με πάει βόλτα στην ακρόπολη για να δούμε τη νύχτα μέσα από τις κολόνες.Mετά ανεβαίνουμε σε ταράτσες εγκαταλελειμμένων κτιρίων και λέμε για μας. Την ιστορία της ζωής του την άκουσα στην ταράτσα μου ένα ζεστό βράδυ του Αυγούστου. Στο ίδιο μέρος,σε μια ταράτσα δηλαδή, με άλλη θέα αυτή τη φορά και χρόνια μετά, μου εξομολογήθηκε ένα μυστικό του...πάλι ήταν ζεστός μήνας,Αύγουστος νομίζω. Τρέχει κάτι με τις ταράτσες και εσάς, κύριε Λ; Καθίσαμε ώρες εκεί πάνω αδειάζοντας ένα μπουκάλι jack και κάνοντας ταξίδια στο χρόνο,μπρος-πίσω. Μα πόσα τράβηξε ο ένας πάλι μέσα από τον άλλο...Αυτή η διαδικασία που κάνουμε μου θυμίζει καθαρισμό σιφονιού,αλλά από υπολείμματα συναισθημάτων στη δική μας περίπτωση. Δεν θυμάμαι αν είχα μάτια από το τσούξιμο,γλώσσα από το σούρσιμο των λέξεων και χέρια από απο την τριβή των χαδιών. Μόνο την θέα της ακρόπολης θυμάμαι να αχνοφέγγει μέσα στην κατοχυρωμένη ακαταστασία της,προκλητικά γυμνή.Opus magnum!! Με μάζεψε στην αγκαλιά του,γελάγαμε δυνατά.
Με έβαλε στο ξεβράκωτο και πηγαίναμε...είχα τη θάλασσα δίπλα μου,θυμάμαι! Καταλήξαμε στο Σούνιο, στις καβοκολώνες. Είχε ένα τέλειο φεγγάρι που έβαφε τα πρόσωπά μας με μια απόκοσμη χλωμάδα και γέμιζε τα σκοτάδια φως. Οι κολόνες λευκές, ψηλές ,γραμμωτές, ερέθιζαν την φαντασία μας. Τον κοίταξα με συμπάθεια και είπα νωχελικά.
«Για φαντάσου να μπορούσαμε να επισκεπτόμασταν ανενόχλητοι τα εκθέματα στις 3 το πρωί, υπό το φως των κεριών και οι φύλακες αποκαμωμένοι να κοιμούνται σε ράντζα!!! Ακόμα καλύτερα να μπορούσαμε να οργανώσουμε ομαδικά οργιακά σατουρνάλια κάτω από το φως του φεγγαριού,να ζωντανέψουν οι νύμφες και τα αγάλματα"
«Ψοφάς για παραμύθι», μου είπε με ένα ζεστό βλέμμα που κοίταζε μέσα από τον άχαρο βολβό των ματιών μου και τραβώντας τις άκρες των μαλλιών μου πρόσθεσε, «τέτοιες καταστάσεις συνδυάζουν την γαργαλιστική απόλαυση με την απογοήτευση της βιωμένης φαντασίωσης που σχεδόν πάντα αποδεικνύεται περισσότερο υπερτιμημένη από όσο υποψιαζόμαστε. Κάποτε μια περιγραφή για τις "ottobrate romane" με πήγε πολύ πιο πέρα από ότι φανταζόμουνα».
«Ίσως τελικά καλύτερα να φαντάζεσαι από το να βιώνεις. Το θέμα δεν είναι η τελετή για μένα αλλά η ανάσταση των αγαλμάτων...Φαντάζεσαι τι ιστορίες θα έχουν να μας πουν;;; πόσα θα έχουν δει με εκείνο το αβλέφαρο βλέμμα τους»,είπα χαϊδεύοντας τα γόνατα μου, είχε αρχίσει να χαράζει πια και έκανε μια σχετική δροσιά. "Ψοφάς για παραμύθι κοπέλα μου...για αυτό σε βρίσκω σπασμένη κάθε τόσο,έλα πάμε".Με άφησε στο ίδιο πεζοδρόμιο που με βρήκε, κομμάτια πάλι. Τον καμάρωνα, «πως το κάνεις αυτό τόσα χρόνια»;
Μου πέταξε τα κλειδιά που είχαν χυθεί στο πάτωμα του ξεβράκωτου αυτοκινήτου.
«Είμαι το σχολικό της σπασμένης Άννας και λέγομαι "ottobrate romane».
Το φως έσπαγε το τσόφλι της μέρας,οι μπλε ώρες αντίστροφα, μου ξύναν όλες τις πληγές. Ottobrate romane…ψέλλισα παραπατώντας...Για φαντάσου.

"ottobrate romane"ανάλογες διονυσιακού τύπου δραστηριότητες που γίνονται σε περιοχή της κεντρικής Ιταλίας.