Δευτέρα, Νοεμβρίου 04, 2013

nOvEmBeR FoOtAge

Σαν καλοκαίρι πρώιμο έξω. Νοέμβρης λέει το ημερολόγιο τοίχου. Είκοσι εφτά  βαθμοί. Αφύσικο. Μια αλλόκοτη επανάληψη καλοκαιριού. Η ίδια εποχή εδώ και έξι μήνες. Η Μιλού ρίχνει ξανά τις τρίχες της. Την κουρεύω έξω στο μπαλκόνι με τον ήλιο σαν τραύμα στο μέτωπο. Γεμάτοι εγκαύματα και πληγές φωτός. Μοιάζει  να έχουμε πόλεμο εκεί έξω μα το μόνο που έχουμε είναι καλοκαίρι. Μου έλειψε η κανονικότητα των εποχών. Μου έλειψε αυτό το κάτι που δεν έζησα όταν έπρεπε να ζήσω μη ξέροντας γιατί. Μια παύση ξεχειλωμένη σαν κατεστραμμένο μακό έγινε το κρησφύγετο μας.Άλλαξε η ώρα. Κέρδισα μια ώρα πίσω από την ζωή μου. Έδωσα μια ευκαιρία σε μένα να ζήσω ξανά μια ώρα με διορθωτικές κινήσεις. Νυχτοπούλι, νυχτολούλουδο, νυχτέρι, νυχτερίδα, η απλά νύχτα το μέρος που διαβιώ. Τα ποτά μας στραφταλίζουν. Καπνοί κολλάνε σαν στέμμα στα μαλλιά. Τα κορίτσια στο απέναντι τραπέζι μας κοιτούν και μιλάν χαμηλόφωνα. Έτσι όπως φυσά ο άνεμος του Νοεμβρίου, και μου αποκαλύπτει κάθε δειλινό ουράνιες  Αίτνες  εγώ ρωτάω συνεχώς  αν έχει λάβα ο ουρανός. 
Μέσα στο ταξί σχεδόν ξημέρωμα ξαπλωμένη στα πόδια σου, στο πίσω κάθισμα, συλλαβίζω την ευτυχία. Λέξεις γραμμένες με ένα αόρατο στυλό στην άκρη του δαχτύλου μου αιωρούνται από πάνω σου. Προσπαθείς να καταλάβεις τι γράφω. «Είμαι ερωτευμένη» σου ψιθυρίζω και χαμογελάς. Η ευτυχία δεν είναι κάτι σαν την ίωση που την κολλάς και είσαι ευτυχισμένος. Είναι θέμα επιλογής και μόνο.
Επιστροφή. Όλα θολά. Όλα μαζί σαν ένα. Μνήμη σαν πεπιεσμένο χαρτί. Η Μιλού περιφέρεται σε αναζήτηση λείας. Λογαριασμοί μαζεμένοι στο μεγάλο τραπέζι του σαλονιού. Ο υπολογιστής ξεχασμένος ανοιχτός. Το φαγητό έξω από το ψυγείο. Έληξε το γάλα χωρίς να το πιω ξανά. Ο κόσμος ανατινάζεται, ο κόσμος πολεμάει και σκοτώνεται για το τίποτα εκεί έξω. Μιλήσω δεν μιλήσω το σύμπαν θα εξακολουθήσει να φτιάχνει τους νόμους του. Μια μεγάλη αγκαλιά και μια νύχτα στο πλάι μου. Και ο καιρός θα αλλάξει όπου να ναι. Πονάνε τα αρχαία μου τραύματα. 

Τι παράξενο. Ούτε που το κατάλαβα. Το σήμερα τελείωσε κι όλας.

5 σχόλια:

Emmanouilarty είπε...

Καλέ εσύ είσαι στο μυαλό μου....

candyblue είπε...

Και στην καρδιά σου εύχομαι.

Hfaistiwnas είπε...

ΠΕρνάει γρήγορα ο καιρός.. να είμαστε καλά με τα τράυματά μας.. :)

candyblue είπε...

Περνάει γρήγορα ο καιρός ναι,δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό η κακό όμως...

Aisein είπε...

Κάθε μερικά εκατομμύρια χρόνια η εξέλιξη στη φύση είναι ραγδαία Και θα το 'χεις καταλάβει ήδη πως δυανύουμε μια τέτοια εποχή
Έτσι εκ γενετής ταμένος στις υπηρεσίες της μεγάλης μητέρας και πλήρης καθηκόντων, τελευταία, αργώ να διαβάσω τις αναρτήσεις σου
Δεν πειράζει όμως Άλλωστε, είναι γεγονός, πως όσο μεγαλώνουμε εφευρίσκουμε ένα σωρό τρόπους να τρυπούμε το χρόνο κάνοντας τους περιορισμούς του πιο ανεπαίσθητους
Ήθελα λοιπόν να σου πω, πως μερικές φορές, με τις λέξεις σου φτιάχνω όμορφα στολίδια για τα αγαπημένα μου ρούχα
Να νυχτοβάτης νυχτοπεταλούδα Ένα νυχτερινό τρένο που οδηγεί στην πόλη candyblue Nυχ τοτ τοτ νυχ υχ τα
Tελικά είσαι προνύμφη της νύχτας Μην πεις όχι Σε είδα που έγνεθες το κουκούλι του γεμάτου φεγγαριού Ξέφτια έπεφταν ασημίζοντας τη θάλασσα Ξωτικά σε αποπλανούσαν τραγουδώντας γλυκά Και όμορφα αγόρια τρυγούσαν τα χείλη σου
Λοιπόν θέλω να σου κάνω ένα δώρο Θα μπορούσες να το δεχθείς γιατί γνωρίζω την αγνότητα της καρδιάς σου
Να πάρε
Σου παραδίδω μια σφαίρα ενέργειας
Μεταμορφώνεται σε ότι της ζητήσεις
Ξέρω πως ξέρεις πως να τη χρησιμοποιείς
Θα τα πουμε Εισχωρώ στο χειμώνα Θα 'χει πολύ πλάκα Ίσως σε συναντήσω εκεί Να θυμάσαι την σφαίρα ενέργειας ε! Να την έχεις πάντα μαζί σου Σε φιλώ