Παρασκευή, Ιανουαρίου 18, 2013

ΣτΗν ΠάΟλα






Κάπου διάβασα πως ότι φωτίζεται δεν σημαίνει ότι υπερτερεί κι όλας. Υπάρχει και η σκοτεινή χαρισματική μας πλευρά.
Δεν είχα ιδέα για εκείνη. Οι κόσμοι μας τελείως διαφορετικοί. Δύο παράλληλες γραμμές που δεν τέμνονται ποτέ. Το όνομα της με παρέπεμπε σε ένα μέρος εξωτικό ή μια κακόφημη παμπ γεμάτη χνώτα. Δεν είχα ιδέα. Μέχρι που έπεσε στα χέρια μου η συνέντευξη της, μέχρι που είδα τις φωτογραφίες της. Δεν  είχα ιδέα για εκείνη. Το όνομα της ένας μικρός πλανήτης με κόκκινο χρώμα και σπασμένο άξονα. Κάτι με έκανε να την πλησιάσω. Σαν να υπήρχε εκείνο το μονοπάτι μεταξύ μας πριν από μας. Όταν αντάμωσα τις φωτογραφίες της είδα την εποχή μου να τεντώνει μουδιασμένη τα άκρα της. Είδα εκείνο τον άγουρο ερωτισμό και την κρυφή ενοχή του πόθου. Ασπρόμαυρα ενσταντανέ ψήλωναν μέσα από ανακατωμένες μυρωδιές του χώρου. Όμορφα αγόρια, λίγο ντροπαλά, λίγο ξένα. Όμορφα αγόρια, ακίνητα στο χρόνο με μια στύση γεμάτη ηλεκτρισμό και μια πορτοκαλί αναμονή στο βλέμμα. Τίποτα το χυδαίο. Μέσα στα σλιπάκια τους και στα αχτένιστα μαλλιά τους η αθωότητα μιας εποχής που ξεψύχησε  και πάει. Η αθωότητα, ναι. Ποιος να μου το έλεγε, σε μένα, σε ένα παιδί που αρνείται να μεγαλώσει. Σε έναν ξεφτισμένο Πίτερ παν που δεν λέει να ξεκουμπιστεί ακόμα από την χώρα του ποτέ. 
Μια σειρήνα αναβοσβήνει στο δωμάτιο. Νιώθω περίεργα. Σαν να με πλάκωσαν τόνοι αστερόσκονης. Νιώθω το τραύμα μου ξανά να με τραβάει. Εκείνο το αρχαίο τραύμα της διαφορετικότητας μας. Μέσα από μια παχύρευστη αμηχανία, τελικά την συνάντησα. Ακέραιη. Στάθηκε μπροστά μου σαν μεγάλο δέντρο. Μόνο καλά λόγια είχα να της πω. Μόνο φως. Παρατήρησα τα μάτια της, και το πένθιμο χρώμα των νυχιών της. Είδα όλα εκείνα τα όμορφα αγόρια να αναπνέουν μέσα από αυτήν και μια ενεργή αθωότητα με χαστούκισε με δύναμη. Χαμογέλασα. Δεν με είδε. Λίγο πριν το τέλος ένιωσα ότι πρέπει να φύγω. Ένιωσα πως αντίθετα από ότι έμαθα στο σχολείο κάποτε στην ζωή, υπάρχουν κάποιες μικρές παράλληλες γραμμές που κάποια στιγμή, κάποια μαγική στιγμή, τέμνονται. Χάιδεψα την σκύλα της που περίμενε υπομονετικά. Και τότε κατάλαβα βλέποντας τα μάτια της  πως όλη αυτή την αθωότητα που είχα δει την έχει κρύψει εκεί .Στα μάτια του σκύλου της. Εκεί για να μην τολμήσει να την εξουσιάσει άλλος κανείς. Καλή συνέχεια Πάολα. Οι ρίζες δεν χάνονται ποτέ. Κανείς δεν θα σε αποδυναμώσει.
Μην με υποψιαστείς για την καλοσύνη και τον θαυμασμό μου. Δεν φταίω εγώ. Εσύ φταις που νικάς με την δύναμη να είσαι αυτή που πραγματικά είσαι.

16 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα,

πρώτη φορά διαβάζω κάτι από το blog σου, αλλά αυτό που έγραψες για τις παράλληλες γραμμές που τέμνονται εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο αυτό που έχω στο κεφάλι μου.

Σ' ευχαριστώ,
γωγώ

candyblue είπε...

Σε ευχαριστώ πολύ Γωγώ για το σχόλιο.Κάπως έτσι συμβαίνει πάντα. Και ευτυχώς που υπάρχουν οι πιο κατάλληλοι άνθρωποι να στο θυμίζουν αυτό.

θα χαρώ να με διαβάζεις από δω και στο εξής.

Hfaistiwnas είπε...

Πάντως τα τραγούδια της δεν μου αρέσουν..
:)
Διαφορετικότητα παντού και πάντα!

candyblue είπε...

προς θεού δεν λέω για αυτή την Πάολα.. αλλά για αυτήν,

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AC%CE%BF%CE%BB%CE%B1_%CE%A1%CE%B5%CE%B2%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7

candyblue είπε...

http://www.lifo.gr/mag/features/3572

Hfaistiwnas είπε...

χαχαχαχα ε πέστο ντε! Που να το ξέρω!
Έχω δει συνεντεύξεις της καλά τα λέει!

candyblue είπε...

για αυτό έβαλα το αντίστοιχο κολλάζ αλλα μαλλον δεν το πρόσεξες...
:P
http://www.tanea.gr/vivliodromio/?aid=1401348&enthDate=27092008

Hfaistiwnas είπε...

Το πρόσεξα αλλά δεν γράφει κάτι..

candyblue είπε...

χμμμμμ λέει "κράξιμο, περιοδικό επαναστατικής ομοφυλόφιλης έκφρασης.
Ηφαιστίωνα θα σε μαλώσω

Hfaistiwnas είπε...

Αυτά τα είδα, αλλά δεν φτάνουν για να καταλάβει κανείς ποιά Πάολα!!!

candyblue είπε...

Χαχαχααχ...σωστά αλλά αν με ήξερες προσωπικά το μυαλό σου θα έκανε τον σωστό συνειρμό γιατί εγώ με την άλλη την Πάολα και την συγκεκριμένη μουσική καμία σχεση.

Hfaistiwnas είπε...

Βασικά μου φάνηκε περίεργη η συνάντησή σας (με την τραγουδίστρια) αλλά οκ σκέφτηκα, θα την παρέσυρε η παρέα..

candyblue είπε...

μπα...με την καμία. Θα έπρεπε να με σέρνανε δυο μουλάρια για να έμπαινα εκεί μέσα.
:P

Hfaistiwnas είπε...

xaxaxa και μένα το ίδιο!

I.P.Potis είπε...

χρήσιμο πράγμα η αθωότητα

candyblue είπε...

σωτήρια λέμβος.