Παρασκευή, Ιανουαρίου 04, 2013

2013




Όπως πάντα φεύγει. Όπως γίνεται πάντα κι έπειτα ξυπνώ ελαφρά πανικόβλητη σ' ένα πρωινό με παρθενικό άλλοθι. Άντε να προσαρμοστώ στη νέα ημερομηνία. Όπως πάντα. Όπως όταν αλλάζει η ώρα. Όπως γίνεται πάντα.  Τόσο απλά, τόσο ήσυχα. Μέσα μου λιακάδες ακόμα, οι θερμοκρασίες εύκρατες. Μυρίζει τα βράδια γιασεμί και γαζία, όπως στα αρχαία κανταδόρικα τραγούδια. Μπήκαμε λοιπόν με την πλάτη γυρισμένη στο 2013 και μετά μπήκαμε στο σαλόνι γιατί έκανε ψύχρα. Τα πράγματα αποσυνθέτονται εκεί έξω. Αντιστέκομαι με μια κοφτερή ειρωνεία στο βλέμμα και στις λέξεις. Δεν σκοπεύω να τα βάψω μαύρα. Μπα. Προτιμώ κάτι προς γκρενά με βερικοκί ανταύγειες, χαζεύοντας  διαδικτυακά τους πίνακες του αγαπημένου μου Bernarnd Buffet που πριν από 15 χρόνια υπήρξα φανατική θαυμάστρια του ειδικά εκείνων των αιχμηρών ασπρόμαυρων έργων με θέμα το Θείον Πάθος κι ύστερα απότομα τον ξέχασα. Όπως άλλωστε και τόσο κόσμο. Ακόμα και με αυτούς που έζησα χρόνια δίπλα τους. Μια μέρα απλά τους ξέχασα σα να μην με κατοίκησαν ποτέ.Γι' αυτό ψηφίζω σταθερά τον ενεστώτα, αυτό το συγκινητικό «τώρα», τη μοναδική σταθερή φλούδα κάτω απ' τα πόδια μου. Για την ώρα όμως παρηγορούμαι κάτω από το φως του πορτατίφ με παλιά ημερολόγια, συμβιβασμένη με τα φαντάσματα των επιθυμιών μου, ενώ έξω φυσάει ο βοριάς όλων των γνωστών παλιών ποιημάτων. Άραγε διαβάζει κανείς στις μέρες μας τα μυθιστορήματα της Φρανσουάζ Σαγκάν; Αυτά που κάπου στα τέλη του προηγούμενου αιώνα κατέγραφαν τη ζωή εκπροσώπων της αστικής τάξης, που είχαν καταφέρει να σοκάρουν κάποιους ευαίσθητους με τον κυνισμό, αλλά και την τρυφερότητα με την οποία η συγγραφέας τούς παρατηρούσε;

Άρχισα να σημειώνω τις υποχρεώσεις μου στο νέο  ημερολόγιο του  2013.Προθεσμίες, ακυρώσεις, λογαριασμοί και νέα χαράτσια, τεχνητοί παράδεισοι υποχρεώσεων, τηλέφωνα, ημερομηνίες υπογραμμισμένες με κόκκινο, ονόματα εντελώς καινούργια, κι ας με βασανίζουν τα παλιά. Και ο χρόνος που γλιστρά διανθισμένος με χριστιανούς μάρτυρες επιφανείς, συν τους δικούς μου, συν την κατάρα της μνήμης, συν την γλυκιά ασέβεια των αναμνήσεων. Αύριο κι όλας 5 Ιανουαρίου. Καλή χρονιά. Στην καρδιά ο γνωστός πάγος.

23 σχόλια:

AlexMil είπε...

Ομορφο κείμενο, καλή χρονιά

candyblue είπε...

@ AlexMil Ωωωωω ο παλιός μου φίλος ξανά εδώ.
Σε ευχαριστώ αγαπητέ εύχομαι καλή χρονιά και σε σένα

scarlett είπε...

Πριν δυο μερες τελειωσα το Καλημερα Θλίψη, σε δευτερη αναγνωση μετα απο δυο και βαλε δεκαετιες.
Η γραφη της Σαγκαν, οπως παντα ολοφρεσκια...
Καποιοι διαβαζουν ακομη Σαγκαν οταν τη θυμουνται, αρκει να μπορουν να τη βρουν, στα βιβλιοπωλεια δεν υπαρχει πια.

Καλη χρονια, candyblue!

candyblue είπε...

Θέλω και γω να την ξαναδιαβάσω και το βιβλίο της βρίσκεται στο σπίτι ενός πρώην.Μιλάμε για πολύ πολύ πρώην.Δεν το έχω ψάξει ακόμα στα βιβλιοπωλεία αλλά έτσι και υποψιαστώ πως δεν υπάρχει, θα χτυπάω πόρτες.Μην μου λες τέτοια τώρα.

Καλή χρονιά και σε σένα scarlett

fieryfairy είπε...

Μεγάλη υπόθεση να ζεις στο τώρα, χωρίς τις αλυσίδες του πριν και τις προσδοκίες του μετά.
Έχω κι εγώ μια ιεροτελεστία νέου ημερολογίου όπου σημειώνω με την αλλαγή της χρονιάς γενέθλια φίλων, στόχους, ραντεβού κλπ
Καλή χρονιά

candyblue είπε...

@ FieryFairy:Μεγάλη και δύσκολη ταυτόχρονα.Τα καταφέρνεις όμως νομίζω μ'ένα σάλτο φωτός. Αφήνοντας πίσω τα υπόλοιπα της αθεράπευτης νοσταλγίας και της φθοράς.

Εύχομαι οι σημειώσεις στο περιθώριο του νέου ημερολογίου μας να γεννήσουν τα καλύτερα post και τις πιο υπέροχες γνωστοποιήσεις.

Καλή χρονιά.Με υγεία.

dim juanegro είπε...

Γλυκό κάστανο για τον "ουρανίσκο"
κι ένα ηλιοτρόπιο σου χαρίζω
μιας κι έχει τον τρόπο του στον πάγο
και κρύβει ήλιο
ξέρεις, εκείνον τον υπέροχο ήλιο που φωτίζει την πλάτη σου
ενώ μπροστά σου έχει αυτά τα βαθύ μαυρομπλέ σύννεφα βροχής,
και στην μέση ίριδες.

candyblue είπε...

@ dim juanegro "εκείνον τον υπέροχο ήλιο που φωτίζει την πλάτη σου
ενώ μπροστά σου έχει αυτά τα βαθύ μαυρομπλέ σύννεφα βροχής,
και στην μέση ίριδες"

Πανέμορφη εικόνα και τόσο γνώριμη...κάπου σε αυτά τα ξέφωτα γαλάζιου και φωτός αναπνέω, αν και ξέρω πως ότι φωτίζεται δεν σημαίνει κι όλας ότι υπερτερεί.

Καλή χρονιά και σε σένα και στις όμορφες λέξεις σου.

Ανώνυμος είπε...

Ε αστα πια πισω......ολο σ ενεστωτα βρισκονται μεσα σου

candyblue είπε...

Πίσω μπρος-μπρος πίσω...και δεν ξέρω πια πως να τα αφήσω...

Έρχονται και φεύγουν, ή δεν ήταν ποτέ εδώ και γω προσπαθώ να τα εφεύρω για δικαιολογήσω όμορφα τα χρόνια τα πριν, αυτά που μάλλον δείχνουν πως υπήρξαν πριν από τον ακαταμάχητο αυτό ενεστώτα;;;
Ας αφήσουμε το ερωτηματικό να αιωρείται και να σαρκάζει

Ανώνυμος είπε...

καμια φορα οι τελιες εχουν περισσοτερη αγαπη μεσα τους απο τα αποσιωπητικα και τα ερωτηματικα. οι τελιες καμια φορα υπαρχουν πολυ πριν το τελος απλα δεν λεμε να το παρουμε χαμπαρι.θελει δυναμη και αληθεια να τελειωνεις κατι τελειωμενο απο καιρο θελει δυναμη και αληθεια να το αφηνεις ελευθερο οταν εχει τελειωσει μεσα σου απο καιρο θελει δυναμη και αληθεια να μην παραμυθιαζεσαι οτι ζει και να μην το παραμυθιαζεις και αυτο και ειναι βασανο να το κρατας ζωντανο ενω εχει πεθανει απο καιρο και να το σερνεις απο τα μαλλια στους ενεστωτες και στους μελλοντες σου.και εσυ εισαι δυνατο κοριτσι με δυνατη καρδια και ας βαφεσαι μπλε στην πραγματικοτητα εισαι ροζ

Ανώνυμος είπε...

Η ειλικρινεια θα σ απελευθερωσει. η δικη σου αληθεια που την παραποιεις για να στα κανεις ολα συναισθηματικα και ομορφα και η ειλικρινεια θελει κοτσια

candyblue είπε...

Δεν νομίζω ότι αναφέρομαι σε αποσιωπητικά. Οι τελείες μου έχουν μπει την ώρα που έπρεπε και στηρίζουν τις ληγμένες προτάσεις. Τις ληγμένες προτάσεις είναι που διαβάζω και παρατηρώ μετά από χρόνια.δεν ξεκαρφιτσώνω τις τελείες. Αυτό μάλλον σε μπερδεύει. Επίσης επειδή δεν νομίζω οτι με ξέρεις προσωπικά μου κάνει εντύπωση η ευκολία που έχεις και γράφεις όλα αυτά χωρίς στην ουσία να ξέρεις σε ποιο κομμάτι παρελθόντος χρόνου αναφέρομαι. Δεν ξέρω αν μπορείς να μιλάς τόσο εύκολα για μια ζωή που είχα χωρίς εσύ να υπάρχεις μέσα της για να μπορείς να κρίνεις. Δε νομίζεις;

Έπειτα η ειλικρίνεια είναι κάτι που με χαρακτηρίζει.Απλά δεν νομίζω οτι χρειάζεται να βγάλω την προσωπική μου ζωή στην φορά για να σε ικανοποιήσω.
Και πάλι μου κάνει εντύπωση αυτό.Η λοιπόν με ξέρεις και αντί να μου πεις κάτι από κοντά που σε ενοχλεί για κάποιο λόγο μου το γράφεις ή δεν με ξέρεις και προσπαθείς να αλιεύσεις πληροφορίες για ένα κομμάτι δικό μου που κατά κάποιο τρόπο σε αφορά.

Θα προτιμούσα να χρησιμοποιείς το μειλ μου και την δικιά σου τόλμη και ειλικρίνεια εκεί και όχι εδώ.
Το blog μου το έχω για να πειραματίζομαι με την γραφή μου.Δεν είναι ημερολόγιο.Στο ημερολόγιο μου γράφω άλλα, ίσως όλα αυτά που είναι αληθινά και προσωπικά και δεν έχει δικαίωμα να τα ξέρεις κανείς άλλος πλην εμού.

το μειλ μου υπάρχει. Δοκίμασε εκεί τα δικά σου τα κότσια.

Ανώνυμος είπε...

Δεν ειχα σκοπο να σε θυμωσω.η αληθεια ειναι πως δεν σε ξερω προσωπικα μονο απο τα κειμενα σου . Πιστευα οτι ολα τα κειμενα σου εχουν αναφορα σε δικες σου στιγμες προσωπικες και αυτο μ εκανε ν μου αρεσουν ακομα περισσοτερονα συμπαθω τους χαρακτηρες να νομιζω οτι καταλαβαινω τι νοιωθεις πως σκεφτεσαι οσο μπορω και καποια να μου θυμιζουν στιγμες μου. δεν ειχα σκοπο ουτε μ ενδιαφερει να μπω σε προσωπικα σου θεματα ουτε θα επαιρνα καποια ικανοποιηση απο αυτο την ικανοποιηση την παιρνω απο αλλα δικα μου αληθινα χειροπαστα....αντιληφθηκα μαλλον λαθος...ηθελα με λιγα λογια να σου πω οτι η προσωπικη σου αληθεια και η αληθεια του καθενος μας ειναι αυτη που μας απελευθερωνει απο οποια φαντασματα του παρελθοντος του παροντος επισης ηθελα να σου πω οτι σ εχω ικανη και με κοτσια να βαζεις τελιες και να μην αφηνεις ανοιχτες παρενθεσεις που βασανιζουν. δεν καταλαβα την επιθεση σου. απο την στιγμη που εχεις ανοιχτα τα σχολια εδω και επειδη αναφερομουν καθαρα στην γραφη σου καισε αυτα που αφηνεις να εννοηθουν γι αυτο αφησα το σχολιο εδω και οχι σε καποιο προσωπικο mail επισης τα κοτσια μου δεν εχω αναγκη να τα δειξω σε καποιον που δεν ξερω και φροντιζω να τα εξαντλω στην καθημερινοτητα μου και σε ο τι αληθινο αγαπω μεσα σε αυτη. δεν καταλαβαινω γιατι τοσο στραβωμα . να σαι καλα γραφεις πολυ ωραια .......νομιζα οτι ηταν βιωματικα ...... δεν θεωρησα οτι ηταν μυθιστορηματικα.........και ζησαν αυτοι καλα και εμεις καλυτερα .....καλη χρονια να εχεις ........και να πειραματιζεσαιακομα και αν καποιος σαν και εμενα τα αντιλαμβανεται λαθος

Ανώνυμος είπε...

παντως η απαντηση σου σε μενα για μια πειραματικη γραφη που βασιζεται σε φανταστικα γεγονοτα ειναι πολυ ρεαλιστικη και φαινεται σα να στοχευει σε καποιον που υπαρχει και μαλιστα του την λες κιολας.τελικα μηπως εσυ μπερδευεις την φαντασια με την πραγματικοτητα? να σαι καλα ...ευχαριστω που απαντησες οπως και να χει.

Ανώνυμος είπε...

"ονόματα εντελώς καινούργια, κι ας με βασανίζουν τα παλιά." σε αυτο αναφερθηκα και οχι σε καποια συγκεκριμενη στιγμη του παρελθοντος σου........ καταλαβα οτι αφορα στο παρελθον.τωρα ποια χρονικη στιγμη του και ποιους δεν μπορω να ξερω.

candyblue είπε...

Δηλαδή μου λες ότι από αυτό εδώ "ονόματα εντελώς καινούργια, κι ας με βασανίζουν τα παλιά." σου βγήκε αυτό εδώ ----->"καμια φορα οι τελιες εχουν περισσοτερη αγαπη μεσα τους απο τα αποσιωπητικα και τα ερωτηματικα. οι τελιες καμια φορα υπαρχουν πολυ πριν το τελος απλα δεν λεμε να το παρουμε χαμπαρι.θελει δυναμη και αληθεια να τελειωνεις κατι τελειωμενο απο καιρο θελει δυναμη και αληθεια να το αφηνεις ελευθερο οταν εχει τελειωσει μεσα σου απο καιρο θελει δυναμη και αληθεια να μην παραμυθιαζεσαι οτι ζει και να μην το παραμυθιαζεις και αυτο και ειναι βασανο να το κρατας ζωντανο ενω εχει πεθανει απο καιρο και να το σερνεις απο τα μαλλια στους ενεστωτες και στους μελλοντες σου.και εσυ εισαι δυνατο κοριτσι με δυνατη καρδια και ας βαφεσαι μπλε στην πραγματικοτητα εισαι ροζ"


οκ.

candyblue είπε...

Η απαντηση μου είναι ενα μεγάλο φρένο αγαπηττή/ε Ειναι ένα φρενο που λέει οτι δεν μπορεί ο καθένας που δεν με ξέρει να μου γραφεί σα να με ξέρει. Τίποτε άλλο. Καμιά επίθεση, κανένα μπέρδεμα φαντασιακού-ρεαλιστικού.Ο γραπτός λόγος παρεξηγείται. Παρεξήγησες.

Εδώ γράφω κάποιες σημειώσεις-σκέψεις-υποθέσεις- για να πυκνώνω και να βελτιώνω την γραφή μου.
Έξω από δω ζω και βελτιώνω την ζωή μου. Άπλα και ξεκάθαρα καμιά συχγυση.
Καλή χρονιά και σε σένα.

Ανώνυμος είπε...

ναι μου βγηκε αυτο που εγραψα απο εκεινη την φραση και γενικα απο τα κειμενα σου που διαβαζω παντα ...μου δινουν την αισθηση οτι σε βασανιζει κατι απο το παρελθον δεν ξερω τι ειναι δεν μου πεφτει λογος να μαθω .δεν ξερω ποσο παρελθον παρελθον ειναι και ουτε και αυτο με αφορα. μιλαω για τις τελιες και την αγαπη που κλεινουν μεσα τους κυριως για τον εαυτο μας για να μην βασανιζομαστε απο τα φαντασματα οποια και αν ειναι αυτα για τον καθενα. αισθανθηκα οτι το πηρες λαθος. και αισθανθηκα ειρωνια και επιθεση στο σχολιο σου. τελικα θα συνεχισω να σε διαβαζω χωρις σχολια και θα καταλαβαινω αυτα που θελω γιατι κανενας ποιητης/ συγγραφέας δεν ανελυσε την γραφη του και το νοημα της. ευχαριστω για την καλη χρονια . το ιδιο ευχομαι και σε σενα .....

Ανώνυμος είπε...

υ.γ Ωστοσο αν θες να βαζεις φρενο τοτε να αφηνεις να δημοσιευονται οσα σχολια σε βρισκουν συμφωνη ( πρεπει να υπαρχει αυτη η επιλογη σε οσους εχουν blogs νομιζω )και να μπορεις εκ των προτερων να κρινεις και να φρεναρεις σχολια σαν τα δικα μου .

candyblue είπε...

Τίποτα δεν με βασανίζει από το παρελθόν με την έννοια που το καταλαβαίνεις. Έχω ζήσει καταληκτικά χρόνια. Έχω αγαπηθεί πολύ και έχω αγαπήσει.Η ζωή μου είναι σε κάποια σημεία της σχεδόν κινηματογραφική. Δεν υπάρχουν φαντάσματα η λεκέδες. Αυτό που υπάρχει και με βασανίζει είναι χρόνος. Αυτό ορίζω παρελθόν εγω. Η διαχείριση του χρόνου που είχαμε σε περίσσευμα κάποτε. Πόσο σωστά και με υπακοή στα μέσα μας διαχειριστήκαμε τα νιάτα μας. Πόσο λάθος η σωστά τον διαχειριστήκαμε με όλες τις εκάστοτε ιστορίες που ζήσαμε τότε. Αυτό είναι όλο.

Στο δίνω σαν μπούσουλα για τα όσα διαβάζεις.

Επίσης τα ονόματα που με βασανίζουν δεν είναι ερώτων αλλά πεθαμένων φίλων και συγγενών.

candyblue είπε...

Η αλήθεια είναι οτι γενικότερα απαντάω σπανία σε σχόλια.Τον τελευταίο καιρό έχω λίγο ξαναμπεί στο παιχνίδι. Λόγω ελάχιστου χρόνου και άπειρων δραστηριοτήτων βαριέμαι να μπω σε αυτη την διαδικασία που λες. Προτιμώ να απαντάω σαν άνθρωπος και οχι σαν κόφτης-
ρομπότ.

Αυτά.

Ανώνυμος είπε...

Ευχαριστω για την επεξηγηση candyblue.θα το χω σαν μπουσουλα.Η αληθεια ειναι οτι με παραξενεψε η αρχικη σου απαντηση στο σχολιο μου .τωρα που μου εξηγεις το εκτιμω περισσοτερο .ζουν μεσα μας ολοι και ολα.να προσεχεις μεσα σου οσους δικους σου χαθηκαν, συγγενεις φιλους.
καλο βραδυ.αυτοι ζουν περισσοτερο μεσα μας απο οποιονδηποτε ερωτα