Με τη μαβιά ψυχή μου για σακίδιο πλάτης και φέτος θα πάρω ένα από εκείνα τα πολύ φαρδιά αεροπλάνα για να μπορώ να χωρέσω και θα ανέβω στην πόλη του Βορρά. Με την πολύ μαβιά ψυχή μου, που μοιάζει με αρχαίο κιμονό, θα καλύψω όλες τις ενδιαφέρουσες πληγές μου για να μη μπορεί κανείς πια να τις δει εκεί πάνω. Και έτσι μαβιά και πύρινη θα γυρίσω την μπομπίνα του μυαλού μου στα 35 mm. Θα ξοδέψω βλέμματα και λέξεις στα παγκάκια της πλατείας κοιτώντας τα θλιμμένα φωτάκια του δέντρου και αποστηθίζοντας τα λόγια του Βαρδάρη. Αποστηθίζοντας τη χαμένη σου αγκαλιά και αναπολώντας μια παλιά ζωή, δικιά μου, εκεί πάνω. Και εσύ όλο θα ρωτάς αν με έχουν γοητεύσει ποτέ ιδιοφυή καθάρματα και εγώ θα σου απαντάω όλο πως ποτέ κανένα τέτοιο κάθαρμα δεν με έχει γοητεύσει γιατί κανείς δεν θέλω να με ταλαιπωρήσει πια.
Και καθώς ένα μεγάλο μακελειό μέσα μου θα μου αλλάζει την γεωγραφία και η καρδιά θα ακουμπάει τις προβλήτες του μυαλού εσύ θα επιμένεις να ρωτάς λέγοντας «ακόμα και αν αυτά τα καθάρματα έχουν μεγάλο ταλέντο;» και εγώ θα σου απαντήσω για τελευταία φορά πως με ενδιαφέρουν μόνο οι καλοί άνθρωποι και ας έχουν και λιγότερο ταλέντο.
Με τη μαβιά ψυχή μου θα ξυπνάω τα πρωινά θολή, γεμάτη υγρασία και θα χαραμίζω το είναι μου μέσα σε γαλάζιες αίθουσες σκοτεινές και τόσο οικείες. Θα περπατάω ανάποδα στο πλήθος για να βλέπεις μόνο την πλάτη μου και από μπροστά θα κρέμονται οι τίτλοι τέλους και ένα θλιμμένο χαμόγελο. Και η πόλη ξυπόλητη θα με αλωνίζει και εγώ θα ρέω σαν μεγάλος ποταμός στα ποτήρια των θαμώνων, σε μυστικά μπαρ με ονόματα άνευ σημασίας. Και κάθε φορά που θα μου λένε σ αγαπώ εγώ θα σφίγγω τις γροθιές μου μέχρι να πεταχτούνε οι φλέβες των καρπών, χωρίς χροιά λαχανιασμένη για να μη μπορώ να μιλάω θα βρίσκομαι αλλού. Κάθε μέρα, κάθε νύχτα με παρέα ή χωρίς, με τη μαβιά σαπφείρινη ψυχή μου μέχρι να γίνω ένα κομμάτι του ουρανού πάνω από τις προβλήτες, πάνω από τα κάστρα, πάνω από τις μουσικές που βγαίνουν από τα σκοτεινά μπαρ, πάνω από τον πύργο και τη νέα παραλία, πάνω από εκείνη εκεί την αυτοσχέδια ταβέρνα που κάτσαμε την τελευταία φορά, πάνω από εμένα και από εσένα, πάνω από εκείνο το τεράστιο βουνό που καθόταν κάποτε ο Δίας. Εγώ και η μαβιά ψυχή μου πάνω από όλα θα λιποταχτούμε συνεχώς τα βράδια στις τσέπες των παλτών των ηρώων κάθε ταινίας. Θα λιποταχτούμε συνεχώς τα βράδια μέσα από το ξεψύχισμα των τελευταίων υποτίτλων λίγο πριν ανάψουν τα φώτα για την έξοδο.
Γιατί κανείς δεν πάει τόσο μακριά όσο αυτός που δεν ξέρει πού πηγαίνει.
11 σχόλια:
Σωστό το επιμύθιο! Νομίζω κιόλας!
Αν δεν ξέρεις πας εκεί που δεν φτάνει ο νους.. εκεί που δεν γνωρίζεις γιατί πας, ακολουθείς μόνο τον ίδιο σου τον εαυτό..
Ωραία η Θεσσ... καλά να περάσεις!!!
Τι ωραίο ποστ...σαν φουρτούνα στρώθηκε μέσα μου. Να περάσεις όμορφα στο βορρά και να μην αφήσεις κανέναν και τίποτα να σου χαλάσει την κινηματογραφική διάθεση. Αυτός είναι ο λόγος άλλωστε
Για την Αννούλα του Βοριά
που ντύθηκε μες στα μαβιά,
φυσάει η πόλη ανοιχτά.
Μα για την κύρα Δήμητρα που κάνει ίου -ίου!
του χρόνου την προσμένουνε του Αγίου Δημητρίου.
και τα σεμνά Δημήτρια
...θα κολαζώσει η ποιήτρια
κι άν είναι το κολάζ καλό
θα σε κεράσουν το γλυκό
το παρελθόν που έχασες
στην πόλη του Βαρδάρη....
Ωραίοοο!
:-)
...............
Non, rien de rien
Non, je ne sais rien
Ni l'Année, ni les ongles, que tu manges, ni les xevolemata.
Non, rien de rien
c'était juste une coïncidence.
Έχεις καλύτερα πράγματα να ασχοληθείς παρά με τα "ιδιοφυή καθάρματα" όπως π.χ. ένα υπέροχο μπάνιο στη θάλασσα σαν αυτό που έκανα σήμερα ή την αυριανή γιορτή σου.
ΧΡΟΝΙΑ ΟΜΟΡΦΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ!
χΡόΝια πολΛΑ!
Αννουλα μου
χρονια πολλα πολλα για χθες!!!
Νομιζω οτι η Θεσσαλονικη ταιριαζει γαντι στην ψυχολογια σου, ειδικα αυτη την εποχη του χρονου. Εκτος αν την ψυχολογια αυτη στην προκαλει η πολη μας, που το απευχομαι :)
Αν κοιταξεις καλα νομιζω οτι θα ξαναβρεις νοημα σε καποια ματια, ισως να μην εισαι ετοιμη ακομα. Γι' αυτο μην απαντας στις σε τετοιου ειδους ερωτησεις, ισως σε βγαλεις ψευτρα :)
Αν μπορεσεις να ξεφυγεις απο το κεντρο, εγω μενω προς αεροδρομιο και θα το απολαμβανα ενα μεσημεριανο καφεδακι μαζι σου καπου εδω κοντα, για να προλαβω να ξαναερθω στη δουλεια μου. Το τηλεφωνο το εχεις. Δεν θελω να σε αγχωσω, απλα εξεφρασα τη διαθεσιμοτητα μου :):):):)
Σου ευχομαι να περασεις απολαυστικα τις μερες σου εδω (μπορει και να εχεις φυγει ηδη και να ειμαι εκτος θεματος!)!
Σε φιλω πολυ πολυ και σου στελνω τις καλυτερες ευχες μου!
xxxxxxxxxxxxx
Γιατί κανείς δεν πάει τόσο μακριά όσο αυτός που δεν ξέρει πού πηγαίνει...
Αν χαθείς τότε τί γίνεται;;;
Μια μαβιά ψυχή ασορτί με τα ηλιοβασιλέματα :-)
se gemise h thessalonikh.Elpizo na mhn se stenaxorhsan ekei pano
Δημοσίευση σχολίου