Δευτέρα, Νοεμβρίου 15, 2010

ΑνΟι ΞιΑτΙκΟσ ΝοΕμΒρΗσ


Ένας μαγικός ανοιξιάτικος Νοέμβρης μου κλέβει την ζωή. Με πάει Σαββατοκύριακα για μπάνιο σε μια κρύα και γαλήνια θάλασσα όπου κολυμπάω με έναν ήλιο χαμηλωμένο και περίεργα κρεμ πίσω από την πλάτη μου. Όπου κολυμπάω με κάτι πελώριους γλάρους για συντροφιά που λικνίζονται πονηρά στην επιφάνεια της θάλασσας με πολλές ανατριχίλες και ένα περίεργο αίσθημα που μοιάζει με ρέψιμο μετά από γεύμα.
Είναι μαγικός αυτός ο μήνας καθώς σκορπά την τρέλα του παντού και δεν αφήνει το φθινόπωρο να με πλησιάσει. Μπασταρδεύει το φως και την θέρμη του καλοκαιριού με την θαμπάδα του φθινοπώρου σηκώνοντας κάθε μέρα έναν ήλιο άρρωστο και πιο σβηστό από ποτέ. Στο κέντρο της πόλης ψηφοδέλτια πεταμένα μαζί με σκουπίδια σωρό. Μια λεπτή υγρασία σου χαϊδεύει το πίσω μέρος του λοβού των αυτιών και μπόλικη ζέστη σου ιδρώνει την οροσειρά της σπονδυλικής σου στήλης. Οι νύχτες θυμίζουν άνοιξη, είναι γλυκές και γεμάτες έρωτα. Άνθρωποι έξω παντού. Παρέες που πίνουν και γελούν δυνατά. Μια από αυτές και η δικιά μου. Αποφεύγω να σε κοιτάξω κατάματα. Φοβάμαι πως θα καταλάβεις τα πάντα κι έτσι πίνω και γελάω αφηρημένα έχοντας όλους τους πλανήτες από πάνω μου και όλη την τρέλα του κόσμου σαν σπάνια ελιά στο πάνω μέρος των χειλιών μου .Μαγικός μήνας αυτός ο Νοέμβρης. Ανοιξιάτικος, λυτρωτικός σαν μια δεύτερη ευκαιρία. Βόλτες στην πλάκα και στο Θησείο. Ένα πεύκο με δυο πλούσια κλαδιά σαν ρόλοι με τους δείκτες του σταματημένους στις 11 και 10.Και από κάτω του οι καμπίνες του τρένου φωτισμένες να σέρνουν τους τριγμούς τους ανυποψίαστα. Σε μπαλκόνια φαρδιά σπαταλάμε τις ώρες μας με φόντο το φωτισμένο στέμμα της ακρόπολης, πίνοντας πολύ και μιλώντας για πολιτικά και σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Κυρίως πίνοντας πολύ. Μέχρι που φτάνει η σύναξη των αρχαγγέλων και πιάνει ένας αέρας μανιασμένος και τρελός σα να κουνάνε όλοι οι Άγγελοι μαζί τα φτερά τους. Ζητώ χάρες από τον Άγγελο μου βιαστικά, βρίσκω ευκαιρία. Έπειτα ξεκολλάω τις βλεφαρίδες μου και τις βάζω στον καρπό μου χωρίς να κάνω ευχή. Σε συναντώ ξανά και ξανά και σου εξηγώ αυθάδικα πως είναι να χάνεις μιαν αγάπη, έπειτα παραμιλώ μόνη μου. Βάζω, βγάζω το μπουφάν μου άπειρες φορές. Πολλή ζέστη. Τα σύννεφα σαν βουβές εκρήξεις φαρδαίνουν από πάνω μας. Τα παρακολουθούμε σκοντάφτοντας μαγεμένοι και τόσο παραμορφωμένοι από αυτό που μας συμβαίνει. Και οι άγγελοι συνεχίζουν να πετούν στο πλάι μας μέχρι να μας δώσουν αυτό που ζητήσαμε.
Κοιτάω την πλάτη σου και την ζώνη που σφίγγει τον καβάλο σου .Και σκέφτομαι πως καμιά φορά έχουμε τόσα πολλά να δώσουμε που δεν ξέρουμε τι και σε ποιον δίνουμε και η πάλη μέσα μας προχωρά κερδίζοντας νέα εδάφη γεμάτα φως.
Και ο Νοέμβριος προχωρά μέσα σε μια παράνοια έρωτα και σήψης. Είναι δυστυχώς η ευτυχώς πολύ μεγάλη η αντοχή μας.

12 σχόλια:

Ορέστης είπε...

Απολαμβάνω αυτά τα μπάνια το Νοέμβρη όσο λίγα πράγματα. Είναι τόσο γόνιμη αυτή η γη και η θάλασσα που μόλις την αφήνουν στην ησυχία της το φθινόπωρο σου ανταποδίδει πολλαπλά την επίσκεψη σου. Και μόνο που παίρνεις μια ιδέα του πως θα ήταν όλο αυτό το τοπίο αν...αν...αρκεί!

Καλό φθινόπωρο (?) σε όλους.

Λάθος άνθρωπος είπε...

Αντοχή.

Απολογούμαι κι επιφυλάσσομαι.

Ανώνυμος είπε...

Νοέμβρη του χειμώνα επιθυμώ..να κρυώνω..(έτσι βρίσκω τρόπους να ζεσταίνω και να ζεσταίνομαι)

Ας έχουμε μια καλή εβδομάδα!
:-)

mahler76 είπε...

εγώ θα προτιμούσα είναι η αλήθεια λίγο κρύο. Καλό σου βράδυ :)

Hfaistiwnas είπε...

Είναι ένας μήνας με όσα λες και άλλα τόσα..όσα μπορεί ο καθένας να προσθέσει..

ασωτος γιος είπε...

διαφορετικος νοεμβρης ναι...
ωραιο κειμενο..

candyblue είπε...

@ Ορέστης: Ετοιμάσου τότε …έρχεται νέο κύμα ζέστης. Και είμαι έτοιμη να το σπαταλήσω για άλλη μια φορά μέσα στην απίστευτη θερμοκρασία της. Είναι μαγικό το συναίσθημα να κολυμπάς τόσο ανενόχλητα αυτό τον μήνα. Την παίρνεις την ιδέα και όχι μόνο. Σε αποζημιώνει για πολλούς μήνες μετά




@ Λάθος άνθρωπος: Είμαστε γερές κράσεις. Αντέχουμε ναι.
Να μην απολογείσαι αλλά ναι, να επιφυλάσσεσαι

candyblue είπε...

@ new-girl-on-the-blog: Το τι επιθυμούμε και το τι μάθαμε δεν έχει πια καμιά σημασία. Ο σκοπός όπως βλέπεις είναι να ξαναμάθουμε να βλέπουμε μαγικά όλα αυτά τα περίεργα φαινόμενα μέσα μας και έξω μας. Όλα πια είναι μια τρέλα.





@ mahler76: Στο κρύο λειτούργει καλύτερα η καρδιά και η σκέψη. Συμπυκνώνεται. Και γω θα προτιμούσα λίγο κρύο και να δεις που σε λίγο θα έρθει να μας βρει.

Καλό βράδυ από δω.

candyblue είπε...

@ Hfaistiwnas: Γλυκό αγόρι, και όσα μπορεί ο καθένας να αντέξει από αυτά.




@ ασωτος γιος: Και μείς τόσο διαφορετικοί κάθε χρόνο. Κάποιες νύχτες, λίγο πριν κοιμηθώ, νομίζω πως ακούω το D.N.A μου να αλλάζει χυδαία και απροκάλυπτα.

{Σε ευχαριστώ}

scarlett είπε...

Ο πιο γλυκός Νοεμβρης που εχω διαβασει!
Πειραζει που τον ζήλεψα ;

markos-the-gnostic είπε...

είδες πόσο φανταστικά είναι τα μπάνια στις ανοιξιάτικες μέρες του χειμώνα;

candyblue είπε...

@ scarlett:Καλώς σε βρήκα καταρχήν κι έπειτα να σου πω πως οι μήνες έχουν την δικιά τους γλύκα, ακόμα και παραλλαγμένοι, αρκεί να ξέρεις να τους ζεις όπως σου έρχονται.

Καθόλου δεν πειράζει, του αρέσει κι ολας!




@ markos-the-gnostic: Αν είδα λέει… Θα κοιτάξω όσο μπορώ αν τα συνεχίσω. Θωρακίζουν.