Κυριακή, Φεβρουαρίου 28, 2010

sTiLlNeSs Of ThE mInD



Στον ύπνο μου ονειρεύτηκα πως είμαστε και πάλι δύο. Ότι δεν έφυγες ποτέ από δω. Ούτε από μέσα μου. Και ότι το κενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας εξανεμίστηκε. Κι έπειτα ξύπνησα με μια αβάσταχτη θλίψη, γιατί ούτε είσαι πια εδώ, ούτε θα αντικατασταθείς ποτέ από κανέναν.

Αφρικάνικη σκόνη, νύχτες με jazz ακούσματα και βαριά ποτά νερωμένα με δάκρυα.
Σε ψάχνω παντού λες και ζεις εδώ. Ακόμα να καταλάβω πως είσαι ένα ψέμα που προσπαθεί να πει αλήθειες.

Χαλασμένα φανάρια. Το πρώτο μας ραντεβού δίπλα σε μια σήραγγα όμβριων υδάτων. Σκληρό ραντεβού. Και γω, μου είπες μετά, ο πιο σκληρός άνθρωπος που γνώρισες ποτέ.

Μίλα μου. Μίλα μου τουλάχιστον .Είμαι μέσα σε σκοτάδια για μήνες τώρα. Δεν πρέπει να πω τίποτα, δεν πρέπει να κάνω τίποτα. Δεν ξέρω καν σε τι χρησιμεύω.

Απότομες νεροποντές χωρίς ήχο. Νέα φωσφοριζέ χλόη. Μυρωδιές μελιού και κρίνου. Η άνοιξη έτρεξε κατά πάνω μας και μας μάτωσε τα ρουθούνια. Θα θελα και γω να περπατήσουμε απόψε παρέα την πόλη, αλλά η βάρδια μου τελειώνει αργά και το μυαλό μου γεμάτο εκδορές θα ψάχνει εντατικά μαλακά μαξιλάρια.

Στο μουσείο Μπενάκη αγκαλιάζω με τιτάνια λαχτάρα ένα φίλο που είχα χρόνια να δω. Βλέπουμε ξανά την έκθεση του Τσαρούχη. Κι όσο παρατηρώ τον "έρωτα με τις ψηλές κάλτσες και τα δίχρωμα παπούτσια", τόσο καταλαβαίνω πως μέσα μας έχουμε τον συνωστισμό όλων αυτών που μας άφησαν, αλλά είναι ακόμα εδώ.

Σαββατόβραδο δίπλα στην θάλασσα. Λιμανάκια βουλιαγμένης. Το φεγγάρι βαρύ και σχεδόν ολόγιομο με καταριέται. Παρκάρω το αμάξι σε μια ερημική παραλία και σκέφτομαι την συγκλονιστική ερμηνεία του Colin Firth στην τελευταία ταινία του Τομ Φορντ. Δεν αντέχουν όλοι με όλα. Με πιάνει εκείνος ο μεγάλος παρασιτικός φόβος, τον θυμάσαι; Φυσάει δυνατά και το κύμα ακούγεται θυμωμένο. Σε κάτι μικρούς αμμόλοφους αποφασίζω να κατουρήσω. Κανείς δεν με βλέπει. Μόνο η θάλασσα και ίσως κι ο νεκρός γκόμενος του George Falconer.

Πριν βάλω την ασπροκόκκινη πλεξούδα του Μάρτη στον δεξί καρπό θα θελα να σου πω πως η αγάπη είναι για κράσεις γερές. Καραμπινάτες. Γιατί κανείς δεν θέλει να αγαπήσει, όλοι θέλουν να αγαπηθούν.

15 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Και το μυαλό ζητάει, όσα ο χρόνος που περνάει δεν φέρνει και ανησυχεί...
Καλό μήνα να έχουμε..

Me:Moir είπε...

Κάθε Μάρτη θυμάμαι τα λόγια σου.

Ορέστης είπε...

Μόλις ήρθα από Κων/πολη και διαβάζω πως "...η αγάπη είναι για κράσεις γερές. Καραμπινάτες. Γιατί κανείς δεν θέλει να αγαπήσει, όλοι θέλουν να αγαπηθούν."

Έτσι φαίνεται τελικά...τουλάχιστον ας ξέρουν να αγαπηθούν...

Καλή σου μέρα!

"Αισθηματική ηλικία" είπε...

Ακάλαστος επισκέπτης πλησιάζω απο μακρια πλεον να συνυπογράψω τη πιο μργαλη αλήθεια τουτης της ανοιξης.

Κανεις δε θελει να αγαπήσει
κανείς δεν επιτρέπει πια να πληγωθει
να δωσει
κανεις

σιωπη

"Αισθηματική ηλικία" είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=uSgHxOJIRsI

κι αυτό για καλό μήνα

candyblue είπε...

@ Hfaistiwnas: Κα κάποτε τελικά τα φέρνει. Ή κάποτε τελικά το μυαλό σαν άλογο ανυπάκουο τρέχει πέρα από σένα να τα φέρει.
Καλό μήνα. Μήνα με σημάδια.




@ Me:Moir: Κάθε Μάρτη τα αλλάζω και το νόημα μένει το ίδιο. Το ίδιο με εκείνο που θυμάσαι. Κάθε Μάρτη. Καλό μήνα. Την πλεξούδα φόρα.

candyblue είπε...

@ Ορέστης: Δεν είναι; Ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να τρως τα μούτρα σου και παρόλα αυτά να επιμένεις να αγαπάς; Να απαρνιέσαι ακόμα και την φύση σου για αυτό. Για την μια και μοναδική αγάπη. Από τα πιο δύσκολα πράγματα που καλούμαστε να φέρουμε σε πέρας.
Καλό μήνα. Η Κωνσταντινούπολη όμορφη αυτή την εποχή.





@"Αισθηματική ηλικία" : Καλό είναι όταν κανείς πλησιάζει.
Εγώ θέλω και αγαπάω. Ακόμα.
Σε ευχαριστώ για το κομμάτι, ήταν ότι έπρεπε

Ορέστης είπε...

Ξέρω πως είναι Άννα αλλά άμα είναι στο DNA δε γίνεται αλλιώς...Καλή άνοιξη να έχουμε! Ήδη μύρισε...

candyblue είπε...

@ Ορέστης:Απο αυριο σιγα σιγα θα μπαινουμε παλι σε χειμωνιατικο σκηνικο..και ας ειμαστε ημερολογιακα σε ανοιξη..ειδικα φετος οι 4 εποχες εχουν καταργηθει..ολα ειναι πιθανα!

Ανώνυμος είπε...

Πάνω που άρχισες να μου φτιάχνεις όμορφες εικόνες, σε έπιασε συχνοουρία από τον απογευματινό καφέ...!

Ελπίζω να ξαλάφρωσες (!), έτσι;
Είσαι θεά!
LOL

fieryfairy είπε...

κι εμένα με άγγιξε η τελευταία φραση σου αλλά και η άλλη μεγάλη αλήθεια: ότι κουβαλάμε μέσα μας όσα ζήσαμε. Καλό Μάρτη!

candyblue είπε...

@ Ανώνυμος : Ρε Ουστ λέμε, κακομοίρη



@ fieryfaerie: Μέσα μας σαν φυλαχτά. Ας τον Μάρτη να σε κάψει. Χρειαζόμαστε νέα σημάδια στο σώμα

Σικελια είπε...

Δυνατό κείμενο. Δυνατά συναισθήματα.

I.P.Potis είπε...

Stilpness of the mind

candyblue είπε...

@ Σικελια: Όλες οι λέξεις είναι ένα ψέμα. Πανέμορφο το nickname σου





@ I.P.Potis : Το δικό μας soundtrack