Πέμπτη, Δεκεμβρίου 31, 2009

2010 - 37 ΡαΓίΣμΑτΑ


Καθόταν πίσω από την πλάτη μου και παρατηρούσε τα αχτένιστα μαλλιά μου. Σκούπισα τα ματιά μου και φύσηξα δυνατά την μύτη μου.
-Ήσουνα πάντα έτσι; Με ρώτησε και τα χέρια του χάιδεψαν τα δικά μου. Ήταν γύρω στα 12 και τα κατάξανθα μαλλιά του ήταν έμοιαζαν σχεδόν λευκά.
-Μου ράγισε την καρδιά, του είπα κοιτώντας τα κόκκινα από το κρύο μάγουλα του, κι όταν ερχόταν η ευκαιρία να αγαπηθώ ξανά το έβαζα στα πόδια.
-Ανόητο μου ακούγεται, μου είπε και ξεφύσησε δυνατά.
-Φοβόμουν μήπως ραγίσει ξανά η καρδιά μου. Μερικές φορές εμπιστεύεσαι έναν άνθρωπο και μετά όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, σε ξεχνάει. Όλοι σε ξεχνάνε.
-Ίσως να είναι απασχολημένοι. Ίσως να μην σε έχουν ξεχάσει, αλλά να έχουν ξεχάσει να σε θυμηθούν. Καταλαβαίνεις;
-Ναι, του έγνεψα και ένα βάρος σαν τσιμέντο ολόκληρο ξεκόλλησε από το πίσω μέρος του αυχένα μου και έπεσε με δύναμη στο έδαφος, απλώς φοβάμαι… φοβάμαι πως αν εμπιστευτώ ξανά θα ραγίσει η καρδιά μου.
Πήγε πάλι πίσω από την πλάτη μου και κόλλησε το κεφάλι του απαλά σα να προσπαθούσε να ακούσει κάτι.
-Είχα ένα ωραίο ζευγάρι πορτοκαλί πατίνια, ψιθύρισε, και φοβόμουνα να τα φορέσω για να μην τα χαλάσω. Για αυτό τα κρατούσα μέσα στο κουτί. Και ξέρεις τι έγινε;
-Τι έγινε;
-Μεγάλωσα και δεν μου έκαναν πια. Δεν τα φόρεσα ποτέ.
Γύρισα απότομα.
-Τα πατίνια και η καρδιά του ανθρώπου είναι δύο διαφορετικά πράγματα,είπα θυμωμένη.
-Το ίδιο είναι. Αν δεν χρησιμοποιείς την καρδιά σου τότε τι σε νοιάζει αν ραγίσει; Όταν αποφασίσεις να την χρησιμοποιείς όμως φοβάμαι ότι δεν θα είναι καλή. Πρέπει να ρισκάρεις νομίζω, κι ας είμαι τόσο μικρός. Τα μαλλιά μου είναι λευκά σχεδόν.
-Να ρισκάρεις, ξανάπε και έβαλα τα κλάματα με τον ίδιο τρόπο που έκλαιγα όταν έπεφτα από το ποδήλατο.
Η καρδιά σου, συνέχισε, μπορεί να είναι ραγισμένη αλλά είναι ακόμα εκεί.

Καλή χρονιά σε όλους!

16 σχόλια:

Ορέστης είπε...

Πάλι κέντρο πέτυχες!

Εγώ έχω ένα ράγισμα λιγότερο. Λες από του χρόνου να φοβάμαι περισσότερο? Μπορεί...αλλά...τι αξίζει η ζωή άμα φοβάσαι?

Καλή χρονιά σε όλους!

Hfaistiwnas είπε...

χμ.. το επιμύθιο πονάει λίγο.. γιατί το παθαίνουμε και οι άνθρωποι..
Αν δεν ρισκάρεις δεν απολαμβάνεις..

Καλή χρονιά να έχουμε!!!!

b|a|s|n\i/a είπε...

καλή σου χρονιά!
η καλύτερη! η συγκλονιστικότερη! με κάθε μα κάθε μα κάθε ευτυχία!
και απλά να είναι μόνο η αρχή σε όλα αυτά που σε κάνουν να νοιώθεις ασφαλής και αληθινά χαμογελαστή.
φιλιά πολλά!

Sunny είπε...

Σαν μικρά παιδιά ζούμε την ζωή μας, τρέχουμε, πέφτουμε και σκίζουμε γόνατα, αγκώνες και..καρδιές... Μα έτσι είναι! Γιατί τελικά "έχει γλύκα το μαχαίρι.."

ourania είπε...

Kali xronia!!!

Νίκος Κιτωνάκης είπε...

Αν σου πω ότι μου έχει τύχει κι εμένα αυτό με τα πατίνια, τι θα πεις;

(πρέπει να σταματήσω να μένω στο πρώτο επίπεδο ανάγνωσης, ε;)

Χρόνια πολλά!

neflus είπε...

ένα κλειστό βάζο μαρμελάδα κεράσι και ένα κουτάλι με υπολείμματα μαρμαλέδας κεράσι. ψίχουλα που κρύβονατι στη σκιά. από μπροστά μπαίνει ο ήλιος. ο χειμωνιάτικος, αυτός που δεν τυφλώνει, μόνο ζεσταίνει. όσο πιο απαλά γίνεται.

μ'άρεσε το κολάζ σου με την ομπρέλλα.από τα καπέλα.

bereniki είπε...

μου λείπεις μωρέ...
μάκια :)

κοινωφελής κώνωψ είπε...

i love that movie!!!!!!!!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Καλή χρονιά Άννα. Η καρδιά δε γερνάει, μόνο μεγαλώνει και δυναμώνει. ;-)

nosy

"Αισθηματική ηλικία" είπε...

χωρις καρδιά περιφέρω κι εδω τις αχρηστες ευχές μου
μακρια
πολυ μακρια
εκτος απο στιγμές
αυτλες τις ελαχιστες στιγμές
"του για πάντα"
που νιώθω πως εισαι
η οικογένεια μου
που φοβάμαι να παραδεχτώ

Καλή χρονιά

candyblue είπε...

@Ορέστης: Φοβάσαι μόνο όταν έχεις ξεχάσει πώς να ζήσεις. Με ραγίσματα ή χωρίς. Μόνο τότε.

Καλή χρονιά. Καταστρεπτικά δυναμική!





@ Hfaistiwnas: Πονάει γλυκά, έτσι όσο πρέπει.
Ότι σε στοίχειωσε να το κάνεις δικό σου!

candyblue είπε...

@ b|a|s|n\i/a: Σε ευχαριστώ και ανταποδίδω τις όμορφες ευχές σου. Μόνο βγάλε την ασφάλεια από αυτές. Δεν μου αρέσει να νοιώθω ασφαλής. Βαλτώνω. Μετέωρη όλο με πυρετό ψυχής.

Μην σταματάς να χαμογελάς.





@ Sunny: Και το μπάλωμα μετά. Γιατί μην μου πεις ότι δεν ράβεις τις πληγές σου και μην αποφύγεις να παραδεχτείς πόσο πονάνε σε κάθε καιρική και ψυχική αλλαγή.

candyblue είπε...

@ ourania: Με αγάπη και πολλές αφηρημένες έννοιες μέσα της. Τα ξεκάθαρα είναι βαρετά.





@ Πιγκουίνος: Θα χαμογελάσω. Την έχεις δει την ταινία φαντάζομαι …για το home alone μιλάω. Από εκεί είναι οι στιχομυθία με τα πατίνια. Σε κάθε παιδί μπορεί και να έχει συμβεί κάτι ανάλογο.

Είμαι 100% σίγουρη πως δεν έμεινες ούτε λεπτό στο πρώτο επίπεδο ανάγνωσης.
Να περνάς συναρπαστικά

candyblue είπε...

@ Nefeli: Τι όμορφη η εικόνα σου. Θα την φυλάξω στην πιο βαθιά τσέπη του χειμώνα μου.

Κι άλλα κολάζ εδώ
http://jellyannadarling.deviantart.com/gallery/





@ bereniki: Κάπου κάπως κάποτε καφέ

candyblue είπε...

@ κοινωφελής κώνωψ: Everybody loves that movie. Home alone. Το 2 παρακαλώ.

@ Ανώνυμος: Εγώ στην θέση της έχω βάλει ένα μήλο.

Καλή γυαλιστερή χρονιά. Χωρίς πολλές καταστροφές. Έξω και μέσα.


@ "Αισθηματική ηλικία": Καλή χρονιά. Με ούτε μια παραπάνω απάτη