Ανοίγουν τα μάτια αλλά το σώμα αργεί να ξυπνήσει. Αρνείται. Σα να μην ήταν ποτέ στην κατοχή μου. Και μου το είχες πει. Μια μέρα θα ξυπνήσεις και δεν θα γνωρίζεις τον εαυτό σου. Μου το χες πει. Τελειώνει ο μήνας και μοιάζει να τελειώνει κομμάτι ολόκληρο από σάρκα και μυς. Με κοιτάς χαμογελώντας. Πλήθος τριγύρω. Και να θέλω να σε κοιτάξω δυνατά δεν μπορώ. Συνεχίζεις να με κοιτάς. Αποσπασματικά. Αδύνατον να ξέρεις από τι κατοικείται ο δικός μου νους. Αδύνατον να καταλάβεις τι βλέπω εγώ μέσα στο βαθύ μπλε ενός φορέματος ή στο ανοιχτό πράσινο μιας βελούδινης κορδέλας. Πάντα δήθεν αφηρημένη και απόμακρη. Με πόση ηδονή μπορεί να τα κοιτώ και να ονειρεύομαι. Με πόση ηδονή να σε τακτοποιώ στις διαστάσεις του δικού μου κόσμου.
Θα μπορούσες να ακυρώσεις κάτι για μένα; Το σώμα κοιμάται ακόμα. Πάω στοίχημα πως δεν θα έχεις ιδέα τι να με κάνεις. Δεν θέλω κάτι. Μια στύση σου που θα γεμίσει την παλάμη μου, αρκεί.
Φυσάει δυνατά. Με παραμορφώνει αυτός ο αέρας. Μου μακραίνει τα μαλλιά και μου τετραγωνίζει τα μάτια. Με κάνει να χαμογελάω μόνο και μόνο επειδή δεν έχω την δύναμη να σφίξω τα χείλη μου. Φωνάζει δυνατά μέσα στα αυτιά μου όλα όσα θέλω να ξεχάσω. Μου αλλάζει τα ρούχα τσαλακώνοντας ότι περισσεύει από τις άκρες τους και με ξαναδημιουργεί με ότι πιο ποταπό έχω πάνω μου. Με ότι θέλω να διαγράψω.
Στην δουλειά μιλάω δυνατά, ακόμα κι όταν όλοι μιλάνε χαμηλόφωνα, για να φουσκώνει η φλέβα που έχω στην άκρη του λαιμού. Μου αρέσει να την νοιώθω φουσκωμένη. Πλένω συνέχεια τα χέρια μου και τα σκουπίζω αργά με μεγάλα χασμουρητά. Μου αρέσει.
Τελειώνει ο μήνας και έχω πλακώσει τα φρένα. Κινούμαι αργά σχεδόν μέσα σε ύπνωση.
Ότι κάνω δεν το έχω μαζί μου την άλλη μέρα και ότι σχεδιάζω το σαλιώνω αλλοιώνοντας το.
Χαρίζω τα βραχιόλια μου και τις μικρές κορδέλες των μαλλιών μου. Τις λέξεις μου σπασμένες και παραμορφωμένες με μισή αλήθεια. Χαρίζω τα μισοτελειωμένα μου ποτά και τις αγκαλιές μου σε όσους έχουν σειρά. Ο κόσμος επιστρέφει στην πόλη και γω αρχίζω και τα χάνω. Εξαϋλώνομαι μέσα από κατά λάθος αγγίγματα, σπρωξίματα στην πλάτη και βραδινά ξενύχτια.
Ανοίγουν τα μάτια. Αργεί το σώμα. Τελειώνει ο μήνας. Μιλάω δυνατά. Επιστρέφει ο κόσμος στην πόλη. Από τους άντρες που γνώρισα στην ζωή μου ποτέ δεν πήρα όσα έδωσα. Ανυπολόγιστη η αφαίμαξη. Δεν είσαι αθώος. Ούτε και γω.
Έχουμε ξεκινήσει τον γύρο του θριάμβου και τίποτα δεν με σταματά.
17 σχόλια:
δίνουμε. παίρνουμε. χάνουμε. κερδίζουμε. κερδίζουμε παίρνοντας. χάνουμε δίνοντας. με όλα αυτά. σε όλα αυτά. και τα αντίστροφά τους.
με μια αθώα ενοχή και μια ενοχική αθωότητα. ίσως όλα μια ιδέα του μυαλού να είναι. και πολλές φορές αρκεί απλά να σηκώσουμε τα χέρια και να χαμογελάσουμε ζήτω.
Όλα μπορεί να τα δίνουμε και να μην πέρνουμε τίποτα.. Το θέμα είναι να δίνουμε χωρίς ανταμοιβές.. καμιά φορά μπορεί να δυσανασχετούμε που δεν μας δίνουν αλλά έτσι συμβαίνει..
δυστυχώς..
Τλειώνει ο μήνας και έρχεται μια άλλη εποχή.. θα αλλάξουμε και μείς..
στο φως του ήλιου το μαύρο του αυγούστου πόσο όμορφο γίνεται.
ανοίγουν τα μάτια της ψυχής και το σώμα ας αργήσει να ξυπνήσει όσο θέλει. εξάλλου είναι ωραία εκεί μέσα..
Ποτέ δεν παίρνουμε ακριβώς όσα δίνουμε, ποτέ δεν είναι ακριβοδίκαια η ανταλλαγή. Απ' την άλλη βέβαια, ποτέ δεν ξέρουμε τι αξίζει για τον άλλον αυτό που προτίθεται να δώσει κάθε φορά. Υποκειμενικές οι αξίες εντελώς, Άννα. Κι αυτό που δίνουμε εμείς, μήπως τελικά ο άλλος δεν το χρειάζεται και τόσο; Υπερεκτιμημένα όλα... δε βαριέσαι. Δίνεις για να δίνεις κι όχι για το αντάλλαγμα και το ξέρεις και το ξέρω. Το κακό καμιά φορά είναι πως το ξέρουν κι οι άλλοι και μας ξεζουμίζουν τελείως.
Κι όμως νομίζω πως θα συμφωνήσεις, πως όσα δίνεις, τα παίρνεις όλα πίσω και με το παραπάνω. Ίσως όχι από κει που τα περίμενες, αλλά τα παίρνεις κι είναι σαν έκπληξη στο τέλος ε;
nosyparker
Το οτι δινεις δεν ειναι απαραιτητο πως θα παρεις κιολας.Δεν κανεις συμφωνια τί θα παρεις και ποσα θα δωσεις. Θες δινεις, δεν θες φευγεις. Και η αφαιμαξη εις γνωσιν σου ηταν. Και μην εισαι απολυτη και εγωιστρια. Δεν μπορει να μη πηρες τπτ,και απο κανενα. Μπορει να εδωσες τονους ζωης και να πηρες 1γρμ. Κατι πηρες ομως.
Μην ενοχλείστε, μπαίνω διαβάζω, ξαναδιαβάζω, βγαίνω και ξανά μπαίνω, διαβάζω, ξαναδιαβάζω, που θα πάει κάποια στιγμή θά μουρθει η επιφοίτησις και θα το καταλάβω αυτό το γριφώδες κείμενο. Χαιρετώ.
Υγ Η ηλικία επίσης δεν βοηθά.
@ b|a|s|n\i/a:Σαφώς κάπως έτσι πάει το πράγμα. Συνήθως όμως χάνουμε, αλλά νομίζω οτι αυτά που χάνουμε μας κάνουν πιο δυνατούς.Περπατάμε μπροστά χωρίς βάρος.Ανάλαφροι και αυτό το συναίσθημα σίγουρα δεν είναι και τόσο ιδέα του μυαλού ε;
@ Hfaistiwnas είπε:Το θέμα είναι απλά και μόνο να δίνουμε, αρκεί να είμαστε έτοιμοι να χάσουμε τα στάνταρ μας.Χωρίς ανταμοιβές συμφωνώ.Αυτές έρχονται από κάπου αλλου έτσι κι αλλιώς.Ξέρεις πόσες δίνες καλόυ έχει ό χωρόχρονος; Άπειρες.Όλοι κάποτε πέφτουμε μέσα σε μια απο αυτές.
Τελείωνει ο μήνας και αλλάξαμε και μεις.Ήδη.
@ tovene592:Τα πάντα είναι φως αγαπητέ tovene. Ακόμα και αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως σκοτάδι δεν είναι παρά η ανυπαρξία φωτός.Και ναι, είναι πράγματι ωραία εκεί μέσα.
@ Ανώνυμος;Μα ναι έτσι είναι,όπως το λες.Συμφωνώ μαζί σου σε όλα όσα έγραψες.Όσα δίνεις, τα παίρνεις όλα πίσω και με το παραπάνω.Σαν διαπίστωση το έγραψα, όχι οτι περιμένω να πάρω κάτι πίσω.Σκέψεις σκόρπιες.Και ξανά ναι,υπερεκτιμημένα όλα.Δεν δίνω για το ανατλλαγμα.Για μένα δίνω.Για να περάσω εγώ καλά.Πρέπει να ξέρεις, γιατι σίγουρα δεν με ξέρεις και ωφείλω να στο πω, πως είμαι ο καλυτερος τζογαδόρος.Δεν φοβαμαι να ποντάρω, ουτε να τα χάσω όλα.Άλλωστε ποτέ δεν είχα και τίποτα με την πιο επιφανειακή έννοια(αυτη του σταθερού κόσμου).Πάντα όταν γύρναγα πίσω να δω, όλα όσα είχα πάρει εξαφανιζοντουσαν.Ένας πανεμορφος αντικατοπτρισμός.
Απλά αυτό που θέλω να πω είναι πως κάποιες φορές ειμαστε καταδικασμενοι να ποθούμε. Και μέσα εκεί πήγαινε και αυτή η διαπίστωση για την ανυπολόγιστη αφαίμαξη.τίποτα κακό.
Έτσι και αλλιώς ο έρωτας επινοήθηκε για να κολακεύει την αυταρέσκειά μας.
@ Horexakiaς: Μα πάντα κάτι παίρνεις έτσι κι αλλιως.Νόμος είναι.Μάλλον παρεξηγήθηκε κατά μια έννοια ο γραπτός λόγος μου.
Συμφωνώ μαζί σου.Και έχω πάρει(τόννους, όχι γραμμάρια)και έχω επίσης δώσει και συ θα έπρεπε να το ξέρεις από όλους καλύτερα.
Αλλά μια σκέψη σαν και αυτή για την αφαίμαξη θα έπρπε όλους να μας κάνει να γνέψουμε καταφατικά και όχι να μας προβληματίζει τόσο.
@ "Αισθηματική ηλικία" Καμμία ενόχληση.Μπείτε βγείτε όσες φορές θέλετε.Λίγο μόνο την κουρτίνα τεντώστε.
Γριφώδες;
Όπως λέμε τερατώδες;
Κανένας γρίφος.Απλά άλλο ένα κείμενο candyblue.
Σκέψεις σε μορφή αέρος.
Ξεχάστε το.
Καλέ δεν είμαι ανώνυμος, η nosy είμαι!
@ nosyparker:Το ξέρω καλέ,αφού το έγραφες απο κάτω.Απλά δεν το έβαλα εγώ στην απάντηση.
:)
egw pantws eimai egwistria
thelw na dinw k na pairnw
h megalopsyxia mou teleiwse
k an auto pou dinw ston allon den einai auto pou xreiazetai, na mou to pei k tha prospathisw... k o allos na prospathei na mou dwsei auto pou xreiazomai... alliws pio to nohma? nomizw auto to "den dineis gia na pareis" einai pou mas exei katastrepsei....
oxi allo... opoios m'agapaei na mou to apodeiksei, na me kanei eutuxismenh! eite einai filh, eite antras eite gonios.. prepei na mathoume na zhtame k na pernoume, oxi mono na dinoume ...xwris na thewreitai auto egwismos... anagkh einai.. anthrwpino einai!
oso gia to kalokairi pou feugei... kathe xrono niwthw pws trexei k grhgorotera.. fetos den mphka ston kopo na to kunhghsw.. apla to parathrw pou k pou na ta liwnei ola.. as ginoun ola stagones na pesei kai mia broxh na rthei to fthinopwro na ksanarxisei na kula o xronos kanonika..
mats
γεια σου
πρώτη φορά στο blog σου,
Με άρεσε η γραφή σου και βέβαια το κολάζ σου.
θα τα ξαναπούμε
Τι να πω και εγώ.Δίνω, δίνω, δίνω και τελικά θα καταλήξω στο φούρνο μαζί με τα φασολάκια και τη χορτόπιτα.
@ bereniki: Τελικά οι εγωιστές ίσως πάρουν περισσότερα στο τέλος από αυτούς που δεν περιμένουν ποτέ.
Ευτυχισμένοι γινόμαστε μόνοι μας. Όταν ισορροπούμε με τα μέσα μας. Οι άλλοι απλά το υπογραμμίζουν αυτό.
Και κοίτα πως φεύγει πια κάθε καλοκαίρι… με τόνους καμένων πίσω του.
@ AlexMil: Εύχομαι να μην είναι και τελευταία! Χαίρομαι που σου άρεσαν.
anytime
@ Τεμπελακος: Χμμμμ… εσύ τώρα ποιος να είσαι;
mpa
telika oute oi egwistes pairnoun tpt nomizw... ksereis poioi pairnoun?
autoi pou den dinoun tipota... mono autoi pairnoun ;)
eida... k exw pesei se bathies skepseis... makia
*****
Αυτοί που δεν δίνουν τίποτα άραγε θέλουν κάτι να πάρουν;
Νομίζω πως είναι αυτοί που κάποτε δώσανε ότι είχανε και άδειασαν τόσο που δεν τολμάνε πια.
Δημοσίευση σχολίου