Αλήθεια είμαστε ακόμα άνθρωποι; Μήπως έχει γίνει μια σιωπηλή μετάβαση σε κάτι άλλο;Αλήθεια είναι οργή όλο αυτό και όχι το θράσος του κατεστραμμένου δουλοπάροικου;
Αλήθεια γίναν όλα αυτά για τον Αλέξη; Ποιος τα ζήτησε;
Μήπως πάλι μας κάνουν να κοιτάξουμε αλλού, μέχρι το Βατοπέδι να βάλει τα εσώρουχα του, να ντυθεί και να φύγει;
Και τότε με τον Ζαχόπουλο πάλι φωτιές είχαμε για να ξεχάσουμε. Μόνο που τότε, όταν κάψανε την γη τους στην Ηλεία, κάνεις δεν σηκώθηκε να διαμαρτυρηθεί έτσι. Κανείς δεν τόλμησε να κάψει το κέντρο. Εκεί θα ταίριαζε καλύτερα αυτό.
Αλήθεια είναι ότι οι βανδαλισμοί γίνονται από μισθοφόρους της αστυνομίας και όχι από παιδιά; 30.0000 το χτύπημα.
Ανοχή και ανέχεια. Τα media έχουν τσάμπα πρόγραμμα και το γιορτάζουν. Σούπερ show. Καμιά ακριβή παραγωγή δεν θα είχε το ίδιο στραφταλιζέ αποτέλεσμα.
Κάτι έπεσε με δύναμη πάνω μας και άλλαξε τους πόλους μας. Μετακίνησε τον άξονα μας και αποπροσανατολιστήκαμε. Αλλού κοιτάμε. Υπάρχει μια παρερμηνεία σε όλο αυτό. Άλλο είναι το πρόβλημα και έχει αρχίσει και σκάει το πύον του πια.
Παιδιά που φοράνε φούτερ με κουκούλες. Με φοβίζουν. Παραπέμπουν σε ύφος και στιλάκι Κου Κλουξ Κλαν. Μπερδεύτηκαν οι εποχές, οι διατάξεις, οι παρατάξεις τα χρώματα. Μπερδεύτηκε ο άνθρωπος με τα θεριά. Χάθηκε ο νότος και ο βοράς και στα σακιά της νύχτας δεν υπάρχει τίποτε άλλο, παρά μόνο αποφάγια τρέλας και λαμπερές μολότοφ. Σαν κάποιος να το έφτυσε όλο αυτό από τον παλιότερο ουρανοξύστη της ιστορίας του κόσμου.
Μπάτσοι μισότρελοι που σκοτώνουν για να νιώσουν καλύτερα. Παιδιά που μένουν Ψυχικό και κατεβαίνουν βόλτα στα Εξάρχεια για να βρίσουν. Λες και ο κόσμος ήταν όπως τους έλεγαν παλιά. Παρέες που πάνε στα τυφλά σε άλλες παρέες και αυτές με την σειρά τους χάνονται στα βάθη των αιώνων σαν μισότρελα φρικιά. Και η σελήνη από πάνω να δείχνει πάντα και μόνο τη μια της πλευρά.
Αλήθεια ήταν, «ένα μεμονωμένο περιστατικό»; Αν ναι,τότε γιατί δεν βάλανε πίσω στην θέση της την αστυνομία να κάνει την δουλειά της; Αν είναι υγιέστατη καθ όλα τα άλλα γιατί την αποσύρανε;
Τι αλήθεια συμβαίνει στο ανθρώπινο είδος και ακούει όλα αυτά με μια ξεχειλωμένη ανέχεια και μια ματαιότητα που όλο αγοράζει καινούργια ρούχα;
Καμένα κέντρα, καμένες ψυχές, καμένα μυαλά. Που είναι ο στόχος πια;
Ξέρει ο άνθρωπος τι κάνει ή απλά του έλειψε η φωτιά και η μεγάλη του χωριού πανήγυρη;
Γιατί είμαστε τόσο ανεκτικοί σε όλο αυτό; Μήπως γιατί αυτό το κυβερνητικό πλιάτσικο υπάρχει από την δεκαετία του 50; Μήπως γιατί κάθε μια κυβέρνηση που αναλαμβάνει παίρνει, με τον ίδιο τρόπο που κάνανε πλιάτσικο αυτά τα παιδιά, κάτι από την προηγούμενη;
Μήπως γιατί μας αρέσει να βλέπουμε στην τηλεόραση αυτά που μοιάζουν με ταινίες και χωράνε μόνο στις ζωές των άλλων, χαμογελώντας ιλαρά και λέγοντας, «ευτυχώς εμείς δεν πάθαμε τίποτα»;
Γιατί δεν μαζευόμαστε όλοι εμείς, έξω από το Μαξίμου να φωνάξουμε: Άλλος!
Αφού μια είναι η αλήθεια. Δεν υπάρχει κυβέρνηση. Και δεν υπάρχει καιρό τώρα.
Ας πάμε ειρηνικά μέχρι εκεί να τους πούμε ότι το ξέρουμε, όπως θα έλεγε κανείς στο παλιό το χρόνο, ότι ήρθε η ώρα να φύγει πια. Για τα καλά.
33 σχόλια:
υπάρχει ελπίδα. και να πάμε να ανάψουμε τα φωτάκια στο καμένο δέντρο. όσο τραγικό είναι να αφαιρείς μια ζωή το ίδιο τραγικό είναι να αφαιρείς τα όνειρα και την ελπίδα τόσων άλλων.
συγνώμη, αγαπητέ, αλλά το δέντρο στο Σύνταγμα ήταν τα όνειρα και η ελπίδα τόσων άλλων; Συγχέετε μια δολοφονία με την καύση του συμβόλου της αθηναϊκής κακογουστιάς και του μικροαστισμού; Αν σας εννοήσα, δηλαδή...
Χρόνια Πολλά, Αννούλα! Μόλις τώρα έμαθα ό,τι χθες γιορτάζατε οι Άννες! Να σε χαιρόμαστε και πάντα υγεία!
Μακάρι να μπορούσαν να είναι καλύτερα τα πράγματα..
Μπράβο βρε Άννα! Είναι παρηγοριά το κείμενο σου και ο τρόπος σκέψης σου, μέσα σ αυτήν την ολοκληρωτική παράνοια!!
Όταν έβλεπα να καίγεται όλη η Αθήνα, αισθάνθηκα μια απίστευτη θλίψη. Ξεφύγαν όλοι.
Ειλικρινά όμως θα χαιρόμουν πραγματικά αν μάθαινα ότι καιγόταν ολοσχερώς ένα αστυνομικό τμήμα, ή ακόμη καλύτερα η Βουλή, ώστε να καούν όλες οι καρέκλες τους!!!
Candy των Blues, Χρόνια πολλά με υγεία!
Με το malox στα μάτια και τα αδεια κουτακια απο τα δακρυγονα gren hand 83 irrt a-riot n201 mk3 096 H&W ocac που μαζευω απο το περβαζι μου καθημερινά, δεν προλαβα να σου ευχηθω χρόνια ευτυχισμένα και μοναδικα .
Σου κράτησα ενθύμιο και δωρο ενα κλουτάκι τέτοια για μια οργή που έγινε τελικά show στο prime time της TV
Διακόπτουμε την πυρα για διαφημιστικά και συνεχίζουμε με νεες αποκλειστικές εικόνες πυρας.
Νέρωνες απο παντού, κι εμεις των Εξαρχείων αδέξιοι μονομάχοι στα λιοντάρια των καπνογόνων.
Ας γίνει λοιπόν μάθημα, η ολη ιστορία ότι το πύον απο το σπυρί δεν βγαίνει με group στο facebook
αλλά οπως χτες με σιωπή, ενα κερί και μαυρα ρουχα στο Συνταγμα.
Ειμασταν λίγοι, δεν το εδειξαν τα τηλεοπτικά Κολοσσαία, (δεν ειχε αιμα) ειχε σιωπή, ειχε σκέψη, ειχε αυτοκριτική.
Ο θυμος έφυγε την ώρα που οι μεσηγμεριανές εκπομπές μετρούσαν τις υεαματικότητες αιματος και καταστροφής, προσφορα της AgB
Η μνήμη όμως παραμένει ε?
μια χαρα τα ΛΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΣ.... ΑΛΛΑ ΠΕΡΑΝ ΑΥΤΩΝ... ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ.... CU... Kulturosupa
Μια κοινωνία σε Κρίση!
Άννα... ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
αλήθεια μήπως έχουμε τον κόσμο που μας αξίζει να έχουμε;
Η υπεροχή της σκέψης
Η υπεροχή της δημιουργίας
΄΄Δημιουργώντας΄΄ πάντα..... σκέψεις για έναν πιο ανθρώπινο κοσμο...
Σου τάπα και χθες.
Υπερέχεις Αννούλα
κι η επιτυχία είναι σίγουρη!!!!
Θα ήθελα να ήμουν εκεί, στα εγκαίνιά σου, αυτή τη στιγμή.
όχι αγαπητέ bosko. δεν συγχέεται η δολοφονία ενός παιδιού με την κακογουστιά και τον μικροαστισμό. και καραβάκι στολισμένο να ήταν, φαντάζομαι θα καιγόταν. αν ρωτήσεις ένα μικρό παιδί τι σημαίνει ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο, όσο κακόκουστο και μικροαστικό και αν είναι, θα σου μιλήσει για χαρά, ελπίδα, όνειρα που του έχουν μάθει ή πιστεύει ότι σημαίνουν τα χριστούγεννα και τα όποια σύμβολά του.
το να θυμώνω, να εξοργίζομαι, να διαμαρτύρομαι για μία εν ψυχρώ και αδικαιλόγητη δολοφονία ενός παιδιού από το να καταστρέφω άλλες ζωές πόσο μάλλον να καίω τις ελπίδες και τα όνειρα άλλων μικρών παιδιών, έχει πολύ μεγάλη διαφορά. γιατί σκοτώνω και εγώ ο ίδιος αυτό για το οποίο αγωνίζομαι. το δικαίωμα στην ζωή.
την καλησπέρα μου.
φίλτατε basnia, τους ίδιους δημιουργικούς...καυγάδες για το θέμα αυτό κάνω καθημερινά πια και με τη φίλη συνblogger maira del mar. Εγώ προσωπικά θα έλεγα στα παιδάκια "πάει το δεντράκι, εξαιτίας ενός κωλόμπατσου κάηκε, γι' αυτό να τρώτε όλο το φαΐ σας ώστε όταν μεγαλώσετε και γίνετε δυνατοί, να καθαρίσετε την κοινωνία απ' τα σώματα ασφαλείας"! Μετά θα τους έβαζα ν' ακούσουν το "Καλοκαίρι μου μυρίζει, η ντομάτα με το ρύζι" της Μαρίζας Κωχ και θα τα πήγαινα βόλτα στον Εθνικό Κήπο να ταΐσουμε τα παπάκια! Επίσης, στα δικά μου παιδιά δεν θα έδινα την παραμικρή θρησκευτική κατάρτιση, θα ζητούσα απαλλαγή απ' το μάθημα των θρησκευτικών στο σχολείο τους και οπωσδήποτε θα τα είχα αβάπτιστα! Όταν ενηλικιώνονταν, ας γίνονταν και παπάδες και μοναχοί στη Μονή Βατοπεδίου, δικαίωμα τους θα ήταν. Τέλος, θα τους μάθαινα τι σημαίνει Πόλεμος και θα τους μιλούσα για τις Παράπλευρες Απώλειες. Α, και το ό,τι δεν έχει καμία, μα καμία σημασία αν κάηκε ένα φωταγωγημένο δέντρο ή αν έσπασαν πέντε- δέκα βιτρίνες μπροστά στο γεγονός ό,τι η καρέκλα ενός φίλου τους στο θρανίο θα μείνει για πάντα αδειανή στο εξής. Θέλω να πω με όλα αυτά τα λίγο παρωχημένα πως από μας εξαρτάται τι σόι κόσμο θα παραδώσουμε στα παιδιά μας. Προσωπικά δε θέλω να ειν' ένας κόσμος της πλασματικής ευμάρειας και της επίπλαστης ευδαιμονίας.
That's all, φίλε! Ξέρω ό,τι διαφωνούμε κάθετα, αλλά γι' αυτό είμαστε εδώ άλλωστε.
υ.γ. κι εσύ σίγουρα θα λες τώρα "καν' τα όλα αυτά κι αν δεν αρχίσουν τα παιδιά σου απ' τα 14 τους τα βαρβιτουρικά..." Θα το αντέξω, τι να γίνει, μπρος στα πνευματικά κάλλη τι ειν' ο πόνος που λένε...
υ.γ2. sorry που δε γράφω το όνομα σου, αλλά μ' αυτές τις καθέτους και τις γραμμές που' χεις βάλει, τη θέλει μια μικρή αποσυμβολοποίηση. Ελπίζω πάντως να σε "προσφώνησα" σωστά ως basnia!
candyblue,
συγνώμη για την κατάχρηση του χώρου σου!
φίλτατε bosko. καλά το προσφώνησες. και μπορείς να το προσφωνείς και βασίλη. που αντιστοιχεί στην φωτογραφία δίπλα. θα σε συναντούσα ενδεχομένως στον εθνικό κήπο. δίπλα στα παπάκια. που ελπίζω να μην αποτελέσει και αυτός παράπλευρη απώλεια. όπως τόσες χιλιάδες δέντρα. κάθε χρόνο. αν μαγευόντουσαν με τα φωτάκια το βράδυ τα χριστούγεννα θα τους στόλιζα τα αληθινά δεντράκια στην αυλή ή στο μπαλκόνι που θα τα μάθαινα να φροντίζουν. θα τους έλεγα για την ειρήνη. για τα αμέτρητα άδεια θρανία που οι φίλοι τους είτε καήκαν μαζί με τα δέντρα είτε σκοτωθήκαν στους δρόμους με σφαίρες και χωρίς σφαίρες από εγκληματικές αμέλειες ανθρώπων με εξουσία που δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν. σε ειρήνη. θα τους έλεγα για όλες τις θρησκείες και το πώς ο άνθρωπος φτιάχνει ιστορίες να κρύψει τους φόβους του και να κρατά φοβισμένους άλλους ανθρώπους στο όνομα μιας ζωής και ενός θανάτου που δεν γνωρίζει.
θα τους έλεγα να θυμούνται, να ονειρεύονται και τα όνειρά τα δικά τους να μην καταστρέφουν όνειρα άλλων. θα τους έλεγα πολλά ακόμα και θα μου λέγανε και αυτά.
ήδη καταχραστήκαμε αρκετό χώρο. ίσως να πάμε στον εθνικό κήπο γιατί θα μπορούσαμε να μιλάμε με τις ώρες. δεν ξέρω κατά πόσο πραγματικά διαφωνούμε. νομίζω πολύ λιγότερο από όσο νομίζουμε. απλά όσο περνάει ο καιρός και βλέπω τα πράγματα πιο ψύχραιμα το θέμα της δολοφονίας ενός παιδιού στα εξάρχεια μοιάζει πιο εύκολα κατευθυνόμενο στην οργή που προκαλείται, από την δολοφονία ενός παιδιού στο φάληρο ή στο ψυχικό, από την δολοφονία παιδιών στις πρόσφατες φωτιές του καλοκαιριού, από την δολοφονία των 21 παιδιών λίγο πιο μακριά στα τέμπη.
καλημέρα και ζητώ και εγώ συγγνώμη για την κατάχρηση του χώρου άννα.
Μόνο μια λέξη μου'ρχεται... Σήψη.
Λίγος προβληματισμός ακόμα, ένα κείμενο πααπάνω ίσως. Χριστούγεννα έρχονται, που θα πάει θα επανέλθουμε στους ρυθμούς που μας τρώνε αλλά μάθαμε μαζί τους να χορεύουμε σφιχτά αγκαλιασμένοι. Σύψη. Σύψη! Σύψη; Η μήπως οι πιο όμορφες μέρες της ζωής μας; Βγείτε έξω, αφήστε τις glossy οθόνες σας και ελάτε να χαλάσουμε τη γιορτή των άλλων για τους άλλους. Όποιος δεν έχει οργή, όποιος δεν έχει κότσια, όποιος κουράστηκε πριν καν διασχίσει τα μισά αυτής λεοφώρου που μπροστά μας ανοίγεται όλο νόημα, ας κάτσει εκεί που κάθεται. Και προπάντων, ας το βουλώσει. Μια και έξω.
Ποιος τη χάρη σου, Άννα!
Το blog σου έχει επισκέψεις αντιεξουσιαστικές!
Ανώνυμε, τα' παμε και τα συμφωνήσαμε, είμαστε άντρες και το λόγο μας τον κρατάμε, που' λεγε κι ο αείμνηστος Σταυρίδης. Ασ' τον κόσμο να λέει ελεύθερα τη γνώμη του, καλώς ή κακώς η μόνη φωτιά που μπορούμε να βάλουμε στα blogs είναι ο καταιγισμός από σχόλια στις αναρτήσεις του καθενός. Επίσης, δε μας υποχρεώνει κανείς να γιορτάζουμε Χριστούγεννα, ονομαστικές εορτές κλπ. Αυτό έχει να κάνει με την προσωπική ελευθερία σκέψης και βούλησης των ανθρώπων. Όταν είπα για το δέντρο στον basnia, το τελευταίο πράγμα που είχα στο μυαλό μου ήταν να χαλάσουν οι γιορτινές μέρες του κοσμάκη. Μόνο σαν ένα σύμβολο του κιτς που επιτέλους αφανίστηκε το είδα εγώ. Αλλά γιατί να χαλάσεις τις γιορτές των άλλων; Προς τι το μίσος; Το πολύ- πολύ φόρα το μαγιουδάκι σου, ρίξε μια βουτιά στον παγωμένο Φλοίσβο και θα τη δεις...Αύγουστος στην καρδιά του Δεκέμβρη! Αυτό είναι εξίσου ανατρεπτική πράξη, άκου που σου λέω!
@ b|a|s|n\i/a: Νομίζω ότι το χαλασμένο δόντι θέλει απλά μια εξαγωγή και όχι άλλο ένα σφράγισμα. Δεν ξέρω πραγματικά αν αυτή η ελπίδα που λες είναι προσωρινή ή μπορεί να γίνει και μόνιμη. Το θέμα είναι ότι μαζί με όλα αυτά μαυρίζουν και οι θεσμοί. Μετά από όλο αυτό ποιος αλήθεια έχει την όρεξη να κάνει Χριστούγεννα στο κέντρο; Γενικά νομίζω ότι η ψυχολογία μας είναι άσχημη γι α όλα όσα έγιναν και για όσα θα ακολουθήσουν.
@ BOSKO: Είναι σαν την κορτιζόνη όλα όσα μας δίνουν για τροφή. Κρατάνε κοιμισμένο το πρόβλημα από κάτω μας κι όταν ξαφνικά γίνει η ανατροπή και σταματήσει η λήψη κορτιζόνης το πρόβλημα ξεσπάει ακόμα δυνατότερο.
Εύχομαι να είναι μι κοινωνική εξέγερση και όχι κάτι μεμονωμένο.
Άλλως πρέπει κάτι να αλλάξει επιτέλους.
Σε ευχαριστώ για τα χρόνια τα πολλά. Θα τα δεχτώ ευχαρίστως.
@ Hfaistiwnas: Από μόνα τους;
Εμείς θα χρειαστεί να μεριμνήσουμε για αυτό.
@ Ισμήνη Μπονάτσου/ Ismini Bonatsou: Προσπαθώ να σκεφτώ λίγο πιο αποστασιοποιημένα και αλήθεια δεν ξέρω αν μπορώ. Μια προσπάθεια ήταν αυτό το κείμενο. Λίγος προβληματισμός ακόμα που λέει και ο ανώνυμος
Σε ευχαριστώ όμως για το μπράβο σου. Σπάνια χαρίζεται πια ένα μπράβο.
@ Jimmy Bloody Rose: Ένα τεράστιο τρελοκομείο έτσι κι αλλιώς είμαστε. Απλά τώρα η τρέλα έσπασε την πόστα και χύθηκε στους δρόμους. Όπως όταν φουσκώνει ο καφές στο μπρίκι και δεν τον προλαβαίνεις και χύνεται.
Οι άνθρωποι φταίνε όχι τα κτίρια.
Σε ευχαριστώ πολύ, πολύ για τις ευχές.
@ "Αισθηματική ηλικία" : Το θέλω αυτό το κουτάκι που μου κράτησες, άλλωστε από αυτά τα γεγονότα κηλιδώθηκε και η γιορτή μου αλλά και η έκθεση μου.
Η μνήμη παραμένει για μένα και για σένα τουλάχιστον. Για κάποιους άλλους η μνήμη είναι επιλεκτική.
Να έρχεσαι.
@ Kulturosupa: Και σε εσένα εύχομαι το ίδιο, ευχαριστώ πολύ.
Αυτά που λέω και γράφω είναι πυκνωτικές διεργασίες αυτοσυντήρησης...βυθίζεται το πλοίο αύτανδρο, δεν βλέπεις;
@ VITA MI BAROUAK:Ζούμε μεγάλες στιγμές, να το θυμάσαι.
Βαγγέλη, σε ευχαριστώ!
@ tovene592 : ΧΑ! Αυτό είναι το μόνο σίγουρο, ίσως γιατί το κομίζαμε για πάρα πολύ καιρό το μέσα μας βουνό από τέλματα.
Αλλά είπαμε όλα έρχονται στην ώρα τους. Ακόμα και οι επαναστάσεις!
@ maira del mar: Τι άλλο να πω από ένα μεγάλο ευχαριστώ και ένα κατέβασμα του βλέμματος;
Ο κόσμος φοβάται και δεν κατεβαίνει στο κέντρο, έτσι και η έκθεση περιμένει μια πιο ειρηνική μέρα και γω ένα μεγαλύτερο μπούγιο.
Θέλω να ρθεις και να μου πεις.
@ nosyparker: Κι είναι αρκετή γι ανα σε κάνει να πάρεις μακριά το βλέμμα σου και τον εαυτό σου.
@ Ανώνυμος: Αν όχι οι πιο όμορφες στιγμές, σίγουρα οι πιο ξεσηκωτικές, οι πιο συγκλονιστικές, οι πιο άγριες, αλλά άγρια είναι και τ βατόμουρα.
Ο σκοπός είναι να είμαστε άγρια βατόμουρα. Να μην ψοφάνε δίπλα μας τα σκοτάδια, ούτε και όλα όσα μας αναστήσανε, από την ίδια μας την μπόχα. Απόγονοι του τίποτα.
Έξω είμαστε. Εγώ τουλάχιστον. έξω είμαι. Για το μόνο που μπαίνω εδώ είναι για να στοχεύω την πύκνωση των λέξεων μου μέχρι το α΄πειρο και πίσω πάλι.
Όπως μπήκες εσύ μέχρι την glossy οθόνη σου, έτσι και γω.
Το ίδιο είμαστε. Απλά εγώ έχω κι ένα όνομα. Και μια γροθιά σφιχτή έτοιμη για την πιο αναπάντεχη ανατροπή.
@ BOSKO &b|a|s|n\i/a: Νομίζω ότι δεν διαφωνείτε σε τίποτα. Ξαναδιαβάστε τι έχετε γράψει και αφήστε τα παιδιά σας να αποφασίσουν αυτά μέσα από την σιωπή σας τι είναι ο κόσμος. Είμαστε και μεις πια, μια γενιά που έχει ευθύνες.
Με τα μάτια να τα δείχνετε όλα. Πρέπει να υπάρχει εξέλιξη, ακόμα κι αν αυτή είναι να ξοδευτούμε όλοι μέσα από την κόλαση. Πάρτε θέσεις και μαζεύτε εικόνες. Αυτές χρειάζεται η ψυχή για να δράσει και να παράγει έργο.
Ας τολμήσουμε το ακατόρθωτο με κάποιο τρόπο. Κινηθείτε και θα μας βρει μπροστά ο τρόπος.
άκουσα τη εκπομπη του μποσκο.. χάρικα για τη γνωρημία.. μια χαρά τα λές:):)
εγώ δυσκολεύομαι να ελπίσω.. η φύση της συντριπτικής πλιοψηφίας του εκλογικού σώματος με δυσκολεύει.. αλλά πάλι ότι μπορούμε να κανουμε για την ψυχοπνευματική μας υγεία καλο είναι..:):)
την καλησπέρα μου:):)
@ koulpa:Σε ευχαριστώ που με άκουσες. Δεν είναι και ότι πιο εύκολο να μιλάς...έχεις μεγάλη ευθύνη για όσα λες
Ο μποσκο όμως...τρομερός οικοδεσπότης.
Με έκανε κι ένοιωσα πολύ άνετα σα να ήμουνα μαζί του μια ζωή από δω κι από κει.
Εύχομαι να έριξες κανέναν χαμόγελο!
Και να φύγει, η επόμενη που θα 'ρθει τι θα 'ναι;
Όλα είναι θέμα νοοτροπίας του λαού. Αν δεν αλλάξει αυτό δε θα αλλάξει τίποτα. Άλλωστε, ο κάθε λαός έχει μάλλον την κυβέρνηση που του αξίζει...
θα συμφωνήσω με την προλαλήσασα γιατί και συ το είπες προχτές σε μια κουβέντα που είχαμε. Για ποιο λόγο έφυγε η βασιλεία από αυτόν τον τόπο, όταν από το 50 μας κυβερνούν οι ίδιες οικογένειες?
Η Μαργαρίτα Παπανδρέου λέει, μακάρι να ζήσω γι ανα δω την εγγονή μου να κυβερνάει...έλεος.
Μας αξίζουν όλα όσα αφήνουμε να μας ορίζουν.
Για κάποιους όμως από εμάς πρέπει όλα να λάβουν ένα τέλος, όπως όταν τινάζεις το χαλί και φεύγουν οι σκόνες του
Εγώ πάντως ξέρω οτι αγόρασα το καλύτερο κολαζ της έκθεσης
Χαρά.
Όπως λέει και μια παλιά παροιμία: "Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα". Άμα είναι και τυφλός...
@ Λότη: Καμία αντίρρηση. Αλλά κάποιες φορές η ανατροπή όλων αυτών είναι το ζητούμενο. Και εξαρτάται από εμάς και μόνο.
@ κοινωφελής κώνωψ: Και μας αξίζουν ακόμα περισσότερο αυτά που θα θέλαμε και φοβόμαστε να τολμήσουμε. Μέχρι πότε όμως αυτός ο παρασιτικός φόβος;
Μέχρι πότε η ζωή να είναι η ζωή των άλλων και όχι η δικιά μας. Αναρωτιέμαι...φερόμαστε και ονειρευόμαστε λες και πρόκειται να ζήσουμε για πάντα!
@ Ανώνυμος: Το καλύτερο κολάζ δεν το έχω φτιάξει ακόμα, άλλο θα πήρες.
:))
@ Λάκης Φουρουκλάς - Lakis Fourouklas: Τι έκανε ο κακός ο λύκος με τα τρία γουρουνάκια;
Τα γκρέμισε όλα. Έτσι κι εμείς πρέπει.
Να γίνουμε κακοί λύκοι και να δαγκώσουμε τον λαιμό χιλιάδων μπουχέσηδων εκεί έξω.
ΚΑμένες ψυχές, καμένα σώματα, σπίτια κλειστά. Ο απολογισμός είναι μεγάλος και δεν μετριέται σε ευρώ ούτε σε αναστηλώσεις του κώλου.... Μετριέται σε ανθρώπινες ψυχές. Το κέντρο προσπαθεί να επανέλθει, τα μεγάλα εμπορικά καταστήματα θα γίνουν ακόμα πιο μεγάλα και ακόμα πιο πολύ ασφαλισμένα ώστε στην επόμενη καταστροφή να τα πάρουν διπλά και τριπλά. και τα μικρά μαγαζάκια θα μείνουν ακόμα μικρότερα ή θα συρρρικνωθούν προς την διάλυσή τους. Έτσι είναι ο νόμος του Μεγαλοκαρχαρία, που δεν είναι βασισμένος στους φυσικούς νόμους, αλλά στο νόμο του ποιος έχει το μεγαλύτερο πουγγί.... Μιλήσαμε, διαμαρτυρηθήκαμε, βγήκαμε στους δρόμους, αλλά αυτοί είναι ακόμα πάνω και ψηφίζουν και έναν προϋπολογισμό πιο ελλειμματικό και από τις αδειες καρδιές τους.... Εμείς πάντα θα θυμόμαστε την άδικη δολοφονία ενός μικρού στα Εξάρχεια και αυτοί πάντα θα θυμούνται να κάνουν ακόμα ένα σκάνδαλο.... Και τι έγινε που αποκτήσαμε το πιο Gothic δέντρο σε όλον τον κόσμο? (}τύφλα να έχει ο Tim Burton)Αυτή η ανάμνηση του καμένου στην ατμόσφαιρα και της καταστροφής στα μάτια μου είνια ανεξήτηλες. Θα μου θυμίζουν ότι κάτι έκανε αυτή η γεννιά για να φωνάξει πως ναι υπάρχω. ίσως δεν το έκανε με τους σωστούς τρόπους, αλλά, το συμπέρασμα που έβγαλα εγώ ήταν ότι ένα πράγμα είναι κοινό σε όλους μας: Η απόγωση. Harsh Times demands hash measures που έλεγαν και οι Ρωμαίοι... Εάν θα έχω να πω κάτι στα παιδιά μου λοιπόν, όσο θα τα περιτρυγυρίζω στον Εθνικό κήπο και τα παπάκια θα είναι αυτό. Ότι 14χρονα βγήκαν στους δρόμους και διαμαρτυρήθηκαν και μίλησαν και τα είπαν.... Αλλά όταν θα τα λέω εγώ στα παιδιά μου αυτά, αυτά τα 14χρονα θα έχουν γίνει οι καινούριοι καταχραστές του δημοσίου χρήματος, του δημοσίου αισθήματος, της δημόσιας γης.... Δυστυχώς.......
Υ.Γ. Sorry που μακρυγόρησα....
Υ.Γ.2 Σου εύχομαι καλά Χριστούγεννα!
@ Ηλιας....Just me!:Καλά τα λες και συ. Άλλωστε τα έχουμε ξαναδεί όλα αυτά και με την γενιά του πολυτεχνείου και όχι μόνο. Κανείς δεν καταφέρνει να ξεφύγει από την παράνοια και την μιζέρια του καπιταλισμού.
Καλύτερα πάπια στον εθνικό κήπο παρά παιδί στα χέρια του πατέρα.
Χρόνια πολλά και από μένα.
Παρανοϊκό το 2009(με την καλή έννοια)
Δημοσίευση σχολίου