ΜαΓιΑτΙκΟσ ΝοΕμΒρΗσ

Κρατάει ακόμα η ζέστη. Ακόμα να μπαγιατέψει το φως του καλοκαιριού.
Δεν καταλαβαίνω,έχει απορυθμιστεί η εποχιακή μου πυξίδα. Αφαιρώ απαλά με το μαχαίρι την φλούδα ενός μήλου. Βάζω με δύναμη τα δόντια μου μέσα στην λευκή του σάρκα και κάνω μια ευχή. Ξανά από την αρχή. Αναδόμηση κυττάρων και ιστών. Δεν κωλώνω πουθενά. Δεν φοβάμαι τίποτα. Μόνο αυτό μου πάει έτσι κι αλλιώς.
And there's no rhyme or reason/ I'm changing like the seasons/ Watch! I'll even cut off my finger/ It will grow back like a Starfish!
Έξω το θερμόμετρο δείχνει 30 βαθμούς. Μεσημεράκι Δευτέρας. Μπαίνω στην τράπεζα. Το air-condition στο full.Όσο στέκομαι στην ουρά παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου. Όλοι σχεδόν ντυμένοι με κοντομάνικα και πέδιλα στα πόδια. Ξανά. Κάποιοι με βερμούδες και καπέλα. Τα μπράτσα αρχίζουν να ροδίζουν. Ξανά. Ο ιδρώτας γλιστράει στο πίσω μέρος του αυχένα. Ξανά. Σα να μπαίνουμε σε ένα επαναληπτικό καλοκαίρι. Η γεύση της θάλασσας μέσα μου παλεύει να με τραβήξει όλο και πιο βαθιά. Κοιτάω το ρολόι του τοίχου. Μια και δέκα. Νοέμβρης λέει το ημερολόγιο τοίχου της τραπέζης. Κάποιος μας κάνει πλάκα. Όλα πια είναι μια τρέλλα.
- Πες μου τι ευχή έκανες όταν δάγκωσες το μήλο.
- Δεν θα σου πω. Μπορεί να είναι από εκείνες τις ευχές που σκάνε σαν φούσκα μόλις χωρέσουν στον λόγο.
It's true I always wanted love to be Hurtful/ And it's true I always wanted love to be
Filled with pain,
Ανοίγω δρόμο στην μοναδική μου αλήθεια. Είναι μια εποχή περίεργη αυτή. Στενάχωρη. Με άπειρα μισά. Τίποτα δεν φτάνω όσο κι αν απλώσω το χέρι.
Υπάρχω κάπου, αλλά που. Στην χώρα του πουθενά και ούτε. Σπάνε επικίνδυνα τα φτερά στο πουθενά. Κοστίζει ακριβά τέτοιο πέταγμα. Ακριβά και όσα λείπουν. Άπειρα μισά. Οι νύχτες έξω Μαγιάτικες. Απίστευτες νύχτες, πυκνές σαν παχύρρευστος βυθός με κίτρινα φώτα.
And bruises….
Αρχές Νοεμβρίου 2008.Βράδυ με ένα φεγγάρι μισό και αυτό, σαν φέτα μανταρίνι με φώσφορο. Κάθομαι έξω μαζί σου πίνοντας βότκες Μαρτίνι και νοιώθω ότι το κάνω πρώτη φορά. Πρώτη φορά βότκα με παγάκια τον Νοέμβρη και ιδρωμένες ρίζες μαλλιών από το περπάτημα. Σαν να ήρθα μόλις στην γη. Τώρα, πρώτη φορά. Νοέμβρη με κοντομάνικο έξω σε μικρά αυτοσχέδια καθίσματα, όπως τα καλοκαίρια. Όλα πια είναι μια τρέλλα. Και αυτή η νύχτα τόσο γλυκιά σαν ψέμα. Σαν σύντομη πρωταπριλιά, δηλαδή σαν την ζωή σου όλη.
And it's true I always wanted love to be filled with pain,
Στέλνω τις λέξεις μου εδώ κι εκεί. Ποτισμένες με το αίμα των άστρων. Ένα μυστικό την φορά. Με τις λέξεις μου όλα τα κάνω. Χτίζω, γκρεμίζω, σκαρώνω, γίνομαι, ξεγίνομαι, ανήκω, δεν ανήκω. Μέχρι κάποτε, πάνω σε μια τελεία μαζί τους, να τελειώσω και γω.
And bruises….
Έχω απλώσει τα απόνερα από κάθε μπαγιάτικη σκέψη σου στο νιπτήρα της κουζίνας και βουτάω μέσα το κεφάλι. Το βγάζω μόνο όταν κόβεται η ανάσα. Μέχρι τέρμα.
Υπερβατικά ομορφαίνει η ζωή μας.
I am very very happy/ So come on hurt me/ I'll grow back like a Starfish!
Περιμένοντας τα άπειρα μισά να γίνουν ολόκληρα και το χάος πιο χάος ακόμα.
Ωραία πράγματα συμβαίνουν, ναι!
I'll grow back like a Starfish!
Ελαύνω στην πόλη του Βορά. Μην το ξεχάσω. Ελαύνω στο γαλακτώδες φως της και στις ιαχές του φεστιβάλ. Ακόμα τραβάς τα ξεσκίδια μου σαν λυσσασμένο σκυλί. Εγώ όμως αρνούμαι να σε δω. Κι από κοντά μια θλίψη με κόκκινα μαλλιά κάτι μου σιγοτραγουδάει.
I'll grow back like a Starfish! I'll grow back like a Starfish!
Έτσι ακριβώς.