Σάββατο, Ιουνίου 14, 2008

ΓέMιΣη ΙοΥνΗ


Γεύση τυροκούλουρου, σουσαμένιου. Είμαι χρώμα κυπαρισσί και νοιώθω σαν υγρός ουρανός. Ο καφές αχνίζει μέσα στο πλαστικό ποτήρι. Ήλιος πορτοκάλι στάζει δηλητήρια θερμοκηπίου και υγρά καινούργιας μέρας από πάνω μου.
Αττική οδός. Το κοντέρ γράφει 130. Όριο ταχύτητας 80. Παντού όρια. Αλλά είναι τέτοια η φυγόκεντρος της μέρας σήμερα, που ούτε και ξέρω που θα με βγάλει.
Κοντεύω στην δουλειά. Ακούω Τζούμα στο ραδιόφωνο, όπως κάθε πρωί. Ταξιδεύω μέσα στις λέξεις και τις παύσεις του. Φυσάει λίγο. Ανοιχτά παράθυρα για να μου παίρνει ο αέρας τα μαλλιά.
Σήμερα έχω μια αγάπη που σκίζει τα σύννεφα και καρφώνει τους θεούς ανάμεσα στα μάτια.

Περνάν οι μέρες στο ίδιο τέμπο και ο παφλασμός των κυμάτων ακόμα να φτάσει στα αυτιά μου. Και η αλμύρα της θάλασσας ακόμα να γλείψει το κορμί μου.
Μεσαίες βάρδιες. Από κάπου μακριά ακούγονται τα τύμπανα που δίνουν ρυθμό στους εξαντλημένους κωπηλάτες της γαλέρας. Σκλάβοι όλοι των Μ.Μ.Ε.
Βράδιασε ξανά και στο 4376 μια κοπέλα που μου μοιάζει ισιώνει την φούστα της και κλείνει τα πόδια της. Συνεχίζει να μοντάρει ανέκφραστη. Κι όμως, θα ορκιζόμουνα πως μόλις τελείωσε μια αόριστη ερωτική πράξη. Σα να βγήκε ολόκληρος άντρας από μέσα της.
Πέφτει ένα αστέρι. Από κάπου μακριά ακούγονται σειρήνες ασθενοφόρου.
Κόσμος ζει και πεθαίνει παραπέρα. Παραμέσα. Παραδίπλα. Παραπαίω. Παραπλέω.
Παραρρέω και παραποιώ την ζωή μπροστά σου. Το παράκανα. Παύση.
Ιούνιος ξανά και η νύχτα τρυπιέται με άστρα. Όσο πιο πολύ μεγαλώνω τόσο πιο πολύ αυτά απομακρύνονται. Πότε θα φτάσω το φως τους;
Μυρίζει υγρασία και σκίνα έξω. Μέσα μου κάποιος παίζει με τα σπίρτα που άφησα.
Η σελήνη κιτρινωπή, σαν ψίχα χαλασμένου μήλου με χλευάζει επειδή κατάντησα πιο αφηρημένη από αυτήν.

Στο σπίτι το βράδυ δεν περιμένω να βρω κανέναν. Κι όμως...
Εδώ είσαι;
Είσαι τόσο ήσυχη που τα όνειρα σου μοιάζουν με λίμνες,κάτω από το γαλάζιο αμπαζούρ. Τα όνειρα είναι σαν το κατακάθι του καφέ. Συμφωνείς;
Κατοικούν στον πάτο του νου, και κάθε φορά που πέφτεις οριζόντια για να κοιμηθείς τα ανακατεύεις με τα υγρά της ψυχής σου. Να θυμάσαι τα όνειρα σου σημειώνοντας τα κάπου, αν χρειαστεί να τα χαράζεις ακόμα και στον τοίχο της κρεβατοκάμαρας.
Χθες, ονειρεύτηκα πως έβλεπα ψηλά στον ουρανό.
Είχε απίστευτη λιακάδα που με έκανε να κλείνω τα μάτια κι ο ουρανός ήταν γεμάτος
με ανεμόμυλους σε διάφορα μεγέθη. Είδα κύκνους να μεταμορφώνονται σε αγγέλους και ένα μικρό κοριτσάκι να λέει πως είναι η μητέρα μου.
Όταν αποφάσισα να βγω από το όνειρο ο ουρανός έχανε το σκούρο του.
Ξημέρωνε.
Πήγα να φιλήσω τους μαύρους κύκλους των ματιών μου και να γευτώ την καινούργια μου οδοντόκρεμα.
Ξημέρωνε. Κάλυψα το στήθος μου με μια τσαλακωμένη πετσέτα. Έτριψα τα μάτια μου.
Ήταν φανερό πως ερχόταν το φως!

17 σχόλια:

music is my drug είπε...

''Να θυμάσαι τα όνειρα σου σημειώνοντας τα κάπου, αν χρειαστεί να τα χαράζεις ακόμα και στον τοίχο της κρεβατοκάμαρας.''

...κι όταν ξεχαστούν;θα σε βοηθήσουν αυτές οι χαραγές-τατού να θυμηθείς ποια ήταν τα ονειρά σου,ποιός ήσουν κάποτε;....

...ή μόνο τα απομεινάρια του ξεχασμένου σου εγώ θα βλέπεις απέναντι από τα μάτια σου;

etalon είπε...

Η Πανσεληνος
σε βρισκει
ετσι
ανετοιμη
στα νεα παθη
να παραδοθεις
κι εσυ
με αθωότητα
-το μεγαλο σου μυστικό ολπο-
αγεχωθα θα τα αντεξεις
σαν εξωσωματικη εμπειρια
εξωγήινης προσπαθειας
σφετερισμου
των μυχιων συναισθηματων σου

κατεγραψε τα ολα
θελω να μαθω...
να μαθω κι εγω
να αντιστεκομαι!

Το Ψωλικό Εξπρές είπε...

ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΗ, ΔΥΝΑΤΗ ΚΑΙ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ....! ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙΣ ΠΩΣ ΘΑ ΑΡΧΙΣΕΙΣ ΠΑΛΙ ΝΑ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙΣ Τ'ΑΣΤΕΡΙΑ ΟΠΩΣ ΟΤΑΝ ΗΣΟΥΝ ΠΑΙΔΙ!

Sakis είπε...

Γέμιση Ιούνη, όπως λέμε ''γέμιση πραλίνας φουντουκιού'';!

130; Έι, μπάστα, Νίκυ Λάουντα!

Είναι μια... γλωσσού αυτή η αλμύρα! Θεός φυλάξοι!

Είμαστ' εδώ, για να μαζεύουμε τ' αστέρια, που πέφτουν, και να τ' αφήνουμε στο κατώφλι σου! Έτσι, δεν χρειάζεται να πας εσύ μέχρι τ' άστρα, αφού κάνουν αυτά τον κόπο να σ' επισκεφθούν!

Τα όνειρα επιστρέφουν σαν την φουσκονεριά κι αποσύρονται στα ιδιαίτερά τους διαμερίσματα σαν την άμπωτη!

Υ.Γ.: Καλή μας φώτιση! :-)

Ηλιας....Just me! είπε...

Κάτι μου λέει πως ακόμα δεν έχεις πάει διακοπές και τις αναζητείς ψιλοανυπόμονα (όπως όλοι μας!) Το να είσαι αφηρημένη δεν πειράζει κάνεναν Candy μου, το να είσαι αναίσθητη όμως πολλούς. Και δε νομίζω ότι είσαι αναίσθητη... Είνια καλυτερο που και που να ξεφεύγουμε σε δικούς μας κόσμους. Αν μπορούσε ας μας κρατούσε αυτός, ο εδώ ο κόσμος στα δίχτυα του, αλλά προφανώς χρειαζόμαστε τα παράλληλα σύμπαντά του για να μπορούμε να ζυγιάσουμε την φαντασία με την πραγματικότητα (και την ασχήμια που κρύβει μερικές φορές...) όπως και να έχει ελπίζω γέμιση Ιούνη να σου φέρει σύντομα την αλμύρα που αναζητεί η σκέψη και το κορμί σου! Να περνάς καλά!

Μαρκησία του Ο. είπε...

Διαβάζεται με μουσική υπόκρουση το Ηδύποτο Ρουμπινί...

αλλά το μετά της καθώς είναι άσπρο
έχει μέσα του το άπειρο

Μέσα μου κάποιος παίζει με τα σπίρτα που άφησα.

Κι όταν βάλει φωτιά, ας μην είναι κανένας μέσα σου να τη σβήσει.

Dee Dee είπε...

Αυτο ειναι τα ονειρα...πως δεν το ειχα σκεφτει. Με ενθουσιασες.... κι αν βαλεις πολυ καφε, ειναι παχυ το κατακαθι, το πινεις με τις πρωτες γουλιες οταν ξυπνας και εχεις ολη τη μερα τη γευση στο στομα.....οπως εγω σημερα....ειδα ενα απιθανο ονειρο χθες βραδυ (το "απιθανο" με την κυριολεκτικη του σημασια).
Ευτυχως που δε μενουν οι λεκεδες στα μαξιλαρια!

Καλο απογευματακι candyblue !

0comments είπε...

..όντως

Ανώνυμος είπε...

Έχει πανσέληνο απόψε και ειναι ωραία...

Μαγική γραφίδα...τι θα λέει τώρα έτσι ολόγιομη η πανσέληνος για σένα;

maya είπε...

τι καιρό που είχα νάρθω!
και τι κρίμα...
πάντα με ταξιδεύεις.

κάνεις ένα μοναχικό ταξίδι
αλλά να θυμάσαι πού και πού
ότι κάπου πίσω καταλαβαίνω.
\δεν ξέρω να στο πω αλλοιώς...

καλό βράδυ
τα φτάνεις τ'αστέρια, ξέρεις...
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

Nature είπε...

Έλα να σου δείξω εκείνο το γραφείο της ψυχολογού με την άδεια καρέκλα του ασθενή της.
Τώρα γυρίζει μονάχος του στους διαδρόμους. Αναψοκοκκινισμένος και χαμογελαστός με μια λάμψη στα μάτια και μια υγρασία στην ψυχή.
Γιασεμί, γιασεμί, γιασεμί, γιασεμί, γιασεμί, γιασεμί...

candyblue είπε...

@ music is my drug: Αν θυμηθείς τα όνειρα σου αυτόματα θα θυμηθείς ποιος ήσουν κάποτε
Καλό είναι όμως να μην μένουμε με τα ίδια όνειρα, να εξελισσόμαστε και μεις





@ etalon: Ακόμα να φανείς...Μέχρι και η πανσέληνος φαίνεται μι αφορά το μήνα ολόκληρη σαν γυμνή αλήθεια.
Μέχρι και αυτή δεν με φοβάται Ακόμα να φανείς.

Τα καταγραφώ όλα όμως, για να μάθεις όχι να αντιστέκεσαι αλλά να παραδίνεσαι στα πιο δυνατά.






@ anypopti: ή μήπως αρχίσουν και κατεβαίνουν αυτά σε εμένα.
Σε ευχαριστώ...

candyblue είπε...

@ Sakis: Όπως λέμε γέμιση πραλίνας φουντουκιού, ακριβώς.
Τα όνειρα είναι η πιο κανονική ζωή που κάναμε ποτέ.
Επιστροφή με αλάτι στα μαλλιά και λίγο κοκκινισμένο δέρμα. Προς το παρόν φουσκονεριά!






@ Ηλιας....Just me!: Αργώ ακόμα, αλλά να που κατάφερα να αποδράσω 4 μέρες.
Κατέγραψα εικόνες και τις αλέθω ακόμα γύρω από τα βλέφαρα.

Ο δικός μου κόσμος τώρα πια είναι και δικός σου. Όλο το απόκοσμο, σκορπιό εδώ και εκεί μέσα σε λέξεις και μπερδεμένες εικόνες.
Και συ να περνάς καλά. Και να μεγαλώνεις όμορφα.






@ Μαρκησία του Ο. : όλοι οι πυροσβέστες μου είναι χαμένοι από καιρό. Και τα μόνα που έμειναν να σκουριάζουν είναι τα κόκκινα οχήματα και μια σειρήνα κόκκινη που δουλεύει μόνο κάθε φορά που καίγεται κάτι μέσα μου.
Μου φτάνεις που θα είσαι εσύ να μυρίσεις τον καπνό μου.

candyblue είπε...

@ Dee Dee : Ευτυχώς να λες, αν και τα ίχνη είναι κάτι που πολύ χρειαζόμαστε όταν χάνουμε τους εαυτούς μους. Και το παθαίνουμε συχνά στα όνειρα.
Καλοκαιρινή και χαρούμενη σε φανερώνει η μικρή φωτό και αυτό είναι όμορφο πολύ





@ 0 Comments:Όντως, αλλά τι από όλα όντως




@ κοινωφελής κώνωψ: Τα είπε όλα και αυτός που την άκουσε ήρθε και μου τα είπε χαρτί και καλαμάρι

candyblue είπε...

@ maya : Όλο να έρχεσαι λοιπόν, μιας και σου αρέσει, μιας που και μένα μου αρέσει να σε βρίσκω σκόρπια με τις λέξεις σου.
Ναι με καταλαβαίνεις το ξέρω και πίστεψε με είναι σπουδαίο να στο λένε αυτό.
Δεν είμαι εύκολος άνθρωπος, πόσο μάλλον τα γραπτά μου.

Θέλω αυτά μια μέρα να έρθουν να με βρουν.










@ Nature: Ολάνθιστο!

Γιασεμί, γιασεμί, γιασεμί, γιασεμί, γιασεμί, γιασεμί...

Ανώνυμος είπε...

Οι μαύροι κύκλοι των ματιών ...χαρακτηριστικό έξυπνων και ονειροπόλων ανθρώπων. Δεν είναι απαραίτητο να περνά λευκές νύχτες για να το αποκτήσει κάποιος αυτό.

candyblue είπε...

@ Lolipop: Μικροί κόλποι είναι που αντί για άμμο έχουν μαύρη ζάχαρη.

Χαρακτηριστικό όσων ονειρεύονται και σκορπίζουν δω και κει.
Καλημέρα γοργονίτσα.