Μικρά ατομικά ρεσιτάλ εν αιθρία. Και όχι μόνο εν αιθρία.
Κάποιες στιγμές η ζωή μοιάζει να είναι ρόδινη.
Κάποιες άλλες χωρίζει με μια γραμμή από ασβέστη στο δάπεδο την τσαλακωμένη μας ζωή. Από την ρόδινη.
Τσαλακωμένοι και μεις. Κάποιες στιγμές.
Και εκεί που λες ότι όλα δοκιμάστηκαν έρχεται άλλο ένα κάτι.
Χαραμάδες χαράς. Μια τόση δα ηλιαχτίδα που μας καίει την γάμπα γύρω στις 8 το πρωί. Ξαπλωμένη ακόμα στο κρεβάτι.
Και βλέποντας την ολόγιομη πραγματικότητα βρίσκεις στις τσέπες σου χρόνο να κάνεις πράγματα για να κρατηθείς ζωντανή. Ακόμα και από εκείνο το καψιματάκι της πρωινής ηλιαχτίδας στην γάμπα.
Μετά από 10 χρόνια σε ξανασυνάντησα και σε αναγνώρισα από την χωρίστρα σου. Η ίδια λαμπερή κατάμαυρη χωρίστρα, τόσα χρόνια τώρα.
Μποτιλιαρισμένη κάπου στον Καρέα κρατάω το θαύμα μέσα μου. Μισόκλειστα μάτια το απομεσήμερο.
Ο χρόνος μου χαρίζεται.
Αυτοσχεδιάζω όλο.
Μην ξεχνιέστε.
Στοιβαγμένοι στις πολύχρωμες λαμαρίνες μας σαν φαντάσματα γεμάτα παρελθόν στα λευκά μας σεντόνια πλαταγίζουμε την γλώσσα μας. Ο ήλιος μοιάζει πάλι με κόκκινο depon που καταπραΰνει με την δύση του την τρέλα στα μάτια μας. Αθώοι και ένοχοι στα ίδια μπροστινά καθίσματα. Άγγελοι και διαβόλοι γλεντοκοπάν φτύνοντας παράσιτα πίσω από τον αυχένα μας κάθε τόσο.
Αποφάσισα να πετάξω τα πανάκριβα όπλα μου και να ξαναφορέσω τα φτερά μου.
Έτσι. Για να δω πως είναι να σε κοιτάνε σαν θάλασσα που στραφταλίζει οι άνθρωποι.
Δεν είναι η ζωή ασάλευτη. Ούτε η σελήνη. Την ακούω ξανά τα βράδια που διαβάζει τις γραμμές από την παλάμη μου. Δεν είναι η ζωή ασάλευτη.
Πάντα υπάρχουν κάποιοι πίσω από την αμόρσα μας που κρατάνε βότσαλα στα χέρια και τα πετάνε στα νερά μας.
Και όσο θα ξενυχιάζουμε τα δάχτυλα της νύχτας, με αφορμή την ημέρα της ποίησης, 6 Έλληνες bloggers θα διαβάσουμε κάτι από τα χαρτιά που έχουμε στις τσέπες μας μέρα νύχτα.
CandyBlue, Vita Mi Barouak, Al Barouak, Nuwanda, Renton και Markos the gnostic την Πέμπτη 20/3/08, στις 21:00 στο Dasein (Σολωμού 12, Πλατεία Εξαρχείων, Τηλ:210.3841857)
20 σχόλια:
Και προβλέπεται να είναι "κοφτερή" βραδιά.
Είπαμε η γραφή είναι νυστέρι.
Καλησπέρα, χαίρομαι πολύ που σε ανακάλυψα.
:-)
Ωραία.. Θα έρθω να κάνω την βιντεοσκόπιση της λογοτεχνικής σας βραδιάς..
touto ton dromo ton diskolo
pou mesa apo meres skotines
kai nixtes fotines dianioume
se xronous xalepous ma xaropous
ta louloudia an0izoun se orofous
ma kanis den ta kita
anixi mesa kai exo
Den ixere.
Epeita itan ki o dromos
pou ki aftos sinigorouse
mesa apo skies ki anaglifes epifaneies,
pote fwtismenes
kai pote apolita sbistes.
An h0ele kai mono tote
mporouse na aplwsei to xeri.
An eixe skeftei
mporouse kai na ftasei.
ki otan ekei pia ti?
to louloudi to lefko mavro sta xafnika
i mirodia i sapia mesa apo solines tripies
i simea mavri apo ton aera ton kako
mesa se afta i xara megali aeras alagis
or0os orma gia na alaxi ta panta
kai i ormi ferni neo aera fresko
kai xroma kai aromata kala
mesa apo 0imises kales kai tropous ntomprous
πέτα κοντά στον ήλιο....
μην φοβάσαι
τα δικά σου φτερά
δεν είναι φτιαγμένα
βγαίνουν από μέσα σου...
Αυτή τη φορά πιστεύω να τα καταφέρω:-)
Δεν είναι η ζωή ασάλευτη. Ούτε η σελήνη
δεν είναι.
και πόσο δυνατή ένοιωσα και γω
που άφησες για λίγο τα όπλα
και φάνηκε η λαβωμένη ευαισθησία...
αυτό κάνουμε.
εκθέτουμε τις αδυναμίες μας
τις φτύνουμε και αποδυναμώνονται.
candyblue ευχαριστώ.
το χρειαζόμουν σήμερα...
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
:-)
Άννα, σε θαυμάζω για τη δημιουργικότητά σου...
Παντελής
reading is sexy...
Το αντιλαμβάνομαι διαβάζοντάς σε
έτσι απλά, ασάλευτα απλά
και τόσο μα τόσο σαλεμένα.
Ενδιαφέρουσα επιλογή η ξανα-φορεσιά σου...
Αλήθεια, τι χρώμα έχουν τα φτερά σου;
χαιρετίσω την παρατήρηση του βλέμματός σου προς χωρίστρες, λαμαρίνες και σελήνες
μα και την διατήρηση του αγαπημένου μου βότσαλου σε κίνηση...
πόσο μου αρέσει όταν προσπερνάει, σαν ελιγμός από την φοβέρα, τον αφρό των μικρών κυματισμών
και πόσο μου αρέσει αυτό σου το κολλάζ...
μια ηλιαχτίδα στη γάμπα. τι πανέμορη εικόνα. κάνε κάτι γι αυτό
@ Vassia: Ιδέα δεν έχω τι θα προκύψει.
Η γραφή είναι νυστέρι ναι, και η φωνή που θα την χτίσει πρέπει να είναι σταθερή.
Μακάρι να πανέ όλα καλά.
Και γω χαίρομαι που ήρθες μέχρι εδώ.
@ ggia: Εσένα έχω να σε δω από πέρυσι...το βουνό πάει στον Μωάμεθ.
Να έρθεις να κάνεις ότι θες.
Κατανόηση να δείξεις πάνω από όλα.
:)
@ kirilias: εσείς κύριε ποιος ποιητής είσαστε;
Σας ξέρω από κάπου όμορφα;
Από κάπου πολύ χαοτικά;
@ music is my drug: Πιο κοντά δεν γίνεται...
Τουλάχιστον αυτήν την εποχή.
Τα φτερά μια αίρονται μια ξαναγεννιούνται. Τις εποχές ανάλογα.
Υπάρχουν πάντως πάντοτε.
Χρώματα αλλάζουν όλο.
@ Γιωργος Μανεσης: Να τα καταφέρεις ναι. Θα χαρώ πολύ να σε δω εκεί.
@ maya: Εκθέτουμε τις αδυναμίες μας στα τοιχώματα του απείρου πατώντας το publish
Εύχομαι μόνο να μην γυρίσουν μπούμερανγκ κάποτε.
Να είσαι καλά γλυκύτατη maya-μάγισσα
@ alzap: Να είσαι εκεί. Αυτό σου λέω μόνο.
:-)
@ Ανώνυμος: Σε ευχαριστώ Παντελή αν και εσύ το ίδιο κάνεις με τον τρόπο σου.
Δημιουργικά πράγματα.
@ dim juanegro: reading is sexy.
Αυτό κράτα εσύ από μένα την ώρα που διαβάζω όλα όσα γράφεις εδώ
Κι εκεί.
Τόσο μα τόσο σαλεμένα ε;
Ώστε φαίνεται…
:)
Αφιερωμένο το κολλάζ λοιπόν!
@ markos-the-gnostic: Σαν τι να κάνω; Ρίξε ιδέα.
Όντως πανέμορφη εικόνα και την ώρα που συμβαίνει και το παρατηρείς
... Σε διαβάζω τακτικά, αλλά σπάνια πια σχολιάζω. Συνήθως μένω άφωνος, όπως και τώρα, με μια διαφορά (θέλω να στο πω)... Την καλημέρα μου.
ελπιζω να μη σε ενοχλει η πρωτοβουλια μου...
κυρία μου,
χάρηκα πολύ για τη γνωριμία!
Άργησα πολύ να το μάθω..... :( Δεν πειράζει, θα μου δωθεί η ευκαιρία κάποια άλλη στιγμή!!!! Πέρασα απλώς να σου πω ένα γεια, κάθε φορά που βγαίνω εξω από το σπίτι μου και βλέπω αυτόν τον λαμπερό ήλιο και τα σημάδια της άνοιξης να ζωντανεύουν μπροστά μου όλο εσύ μου έρχεσαι στο μυαλό... Γιατί τόσο καιρό δεν βρήκα άνθρωπο να λαχταρά περισσότερο την Άνοιξη από εσένα! Να είσαι πάντα καλά!
Σήμερα αισθάνθηκα οτι ηρθε η Άνοιξη....
Γ.
@ adaeus: Σε ευχαριστώ. Όχι για την αφωνία αλλά για την ειλικρίνεια σου.
Πολύ εγωιστές εμείς οι ανθρώποι. Σπάνια τα καλά που ακούς επειδή τα πιστεύουν και όχι επειδή πρέπει να τα πουν.
@ etalon:Που χάθηκες με ενοχλεί.
Τπτ άλλο.
@ Μπόσκο: Εγώ να δεις!
Μπλε οξυγόνο η αφετηρία μας.
@ Ηλιας....Just me!: Εμ....αφού χαζολογάς από δω και από κει σφυρίζοντας τάχα μου αδιάφορα.
Να τι γίνεται.
Δεν μπορώ και γω να φανταστώ άλλον άνθρωπο που να την θέλει περισσότερο από μένα.
Σε ευχαριστώ που με αφήνεις να κάνω κύκλους στο μυαλό σου.
Σπουδαίο είναι μιας και δεν με έχεις δει ποτέ.
@ Ανώνυμος: Γ...όπως Γαριφαλιά;
Όλο το όνομα άσε. Όνομα είναι, όχι βόμβα.
Σήμερα ήρθε ένα σύννεφο παχύ με μαύρη κοιλιά κι έκατσε στο κάγκελο του μπαλκονιού.
Είσαι σίγουρος λοιπόν ότι ήρθε η Άνοιξη;
Δημοσίευση σχολίου