αναδύει και βγάζει μια παράξενη αίσθηση η αφήγησή σου, κατά βάθος έχει την γνωστή αίσθηση σιγουριάς που θα έπρεπε να έχουμς όλοι μας! Κατ εμέ Καλό ισημερία! Δ
@ Wind: Όλοι μας θα έπρεπε, απλά καμιά φορά υπάρχουν κι άλλοι που δεν έχουν καν τους εαυτούς τους ολόκληρους. Για πια αίσθηση σιγουριάς να μιλήσουμε τότε; Από την άλλη δεν έχω ιδέα τι αίσθηση βγάζει η αφήγηση μου. Τους χτύπους της καρδιάς μου μπόρεσες να τους ακούσεις εκείνη την ώρα;
Η ισημερία που έδωσε το προβάδισμα στη μέρα...δικιά μας πια.
@ al barouak: Ξέρεις πόσα ποιήματα έχω σε κάποια άκρη της βιβλιοθήκης μου; Όσα εσύ δεν πρόλαβες να γράψεις μέχρι χτες. Τα τιμωρώ αφήνοντας τα εκεί. Είναι μαγικά. Δύσβατα Έχουν αυτή την ιερή τρέλα που δεν κατάφερα ποτέ να στοιχήσω απόλυτα μέσα μου. Δεν είναι μινιμαλισμός αυτό που διάβασες. Ποίηση είναι. Λόγω της μέρας. Αφαίρεση είναι λόγω όλων όσων ζω.
Κι εσύ γέννησες αστέρια χτες, αλλά τα κατάπιες αμέσως.
@ Vassia: Η ψυχή είναι από τη φύση της καταραμένη. Ποτέ δεν ξαποσταίνει. Αλίμονο αν ξαποστάσει. Θα καταρρεύσει όλο το σύστημα Κάποιες έννοιες δεν είναι προγραμματισμένες για παύση.
@ Ανώνυμος: Αντέχω περισσότερο από ότι φαντάζεσαι. Γιαπί μόνο να φαντάζεσαι μπορείς από τόση άκυρη ανωνυμία. Αντέχω αρκεί να υπάρχει λόγος να αντέξω. Αντέχω σε όσους η δικιά τους γύμνια είναι το πιο πολύτιμο ρούχο. Η ανωνυμία είναι ασπίδα. Σε ντύνει. Για πια γύμνια μιλάς; Το δικό μου όνομα και το επίθετο μαζί είναι έκθεση και η έκθεση είναι γύμνια. Κρίμα να πρέπει να στα λέω εγώ.
@ Πυγμαλίων: Όχι. Και νομίζω πως είναι και η ώρα να φανεί.
@ Μπόσκο: Μέρα της ποίησης γαρ Δεν έκανα οικονομία. Ένα ποίημα παλιό πόσταρα
@ etalon: Όχι δεν είναι. Και πως μπορεί να είναι όταν κάποτε σου είπα ότι αδημονώ να σου σφίξω το χέρι! Ποτέ δεν το άκουσες αυτό. Από φόβο κάποιες φορές η ακοή επιλέγει αυτά που δεν την κάνουν να τρέμει. Βγες μπροστά την επόμενη φορά και πες μου «ήρθα»!
Σε ευχαριστώ για όλα.
@ markos-the-gnostic: Η δύναμη είναι εκεί Στο να μπορείς να παίρνεις μονάχα τα απαραίτητα. Και να σημαίνουν το βιος σου όλο.
@ maya: Κρίμα τότε που δεν γνωριστήκαμε. Χαίρομαι που σου άρεσε η όλη φάση και μου με καμάρωσες.Φοβερό τρακ είχα Και χαίρομαι που πιάνεις τα κρυμμένα αχ!
13 σχόλια:
αναδύει και βγάζει
μια παράξενη αίσθηση
η αφήγησή σου,
κατά βάθος έχει την
γνωστή αίσθηση σιγουριάς
που θα έπρεπε να έχουμς
όλοι μας!
Κατ εμέ
Καλό ισημερία!
Δ
candyblue το εριξες και εσυ στον μινιμαλισμο βλεπω. εσκισες εχθες
"Η ψυχή σου κάνει κύκλους...."
Αναρωτιέμαι ξαποσταίνει ποτέ;
Ή εμείς την θέλουμε πάντα να στριφογυρίζει.
Καλησπέρα
ασε τις λιγες λεξεις σε αυτους που αντεχουν να τους βλεπουν γυμνους
Πειραζει που εγω ειναι που θελω περισσοτερο απο ποτε τη Γαλατεια στο πλευρο μου;;;
γιατί τέτοια οικονομία στις λέξεις σου στο post αυτό; όλα έχουν το χρόνο τους, θα μου πεις...
λίγο στο τόσο
για όσο
αραγε
ειναι αρκετό
περηφανα να σε ακουω
κρυμμένος
περηφανα να σε θαυμάζω
λίγο στο τόσο
για όσο
'δεν ηδυνήθη
παρά τα άκρως απραίτητα
όσα μπορούσε να πάρει μαζί του'
πάρα πολύ το ποίημα!!!
@ Wind: Όλοι μας θα έπρεπε, απλά καμιά φορά υπάρχουν κι άλλοι που δεν έχουν καν τους εαυτούς τους ολόκληρους. Για πια αίσθηση σιγουριάς να μιλήσουμε τότε;
Από την άλλη δεν έχω ιδέα τι αίσθηση βγάζει η αφήγηση μου.
Τους χτύπους της καρδιάς μου μπόρεσες να τους ακούσεις εκείνη την ώρα;
Η ισημερία που έδωσε το προβάδισμα στη μέρα...δικιά μας πια.
@ al barouak: Ξέρεις πόσα ποιήματα έχω σε κάποια άκρη της βιβλιοθήκης μου;
Όσα εσύ δεν πρόλαβες να γράψεις μέχρι χτες.
Τα τιμωρώ αφήνοντας τα εκεί.
Είναι μαγικά.
Δύσβατα
Έχουν αυτή την ιερή τρέλα που δεν κατάφερα ποτέ να στοιχήσω απόλυτα μέσα μου.
Δεν είναι μινιμαλισμός αυτό που διάβασες.
Ποίηση είναι. Λόγω της μέρας.
Αφαίρεση είναι λόγω όλων όσων ζω.
Κι εσύ γέννησες αστέρια χτες, αλλά τα κατάπιες αμέσως.
@ Vassia: Η ψυχή είναι από τη φύση της καταραμένη.
Ποτέ δεν ξαποσταίνει.
Αλίμονο αν ξαποστάσει.
Θα καταρρεύσει όλο το σύστημα
Κάποιες έννοιες δεν είναι προγραμματισμένες για παύση.
Την καλημέρα μου.
@ Ανώνυμος: Αντέχω περισσότερο από ότι φαντάζεσαι. Γιαπί μόνο να φαντάζεσαι μπορείς από τόση άκυρη ανωνυμία.
Αντέχω αρκεί να υπάρχει λόγος να αντέξω.
Αντέχω σε όσους η δικιά τους γύμνια είναι το πιο πολύτιμο ρούχο.
Η ανωνυμία είναι ασπίδα. Σε ντύνει. Για πια γύμνια μιλάς;
Το δικό μου όνομα και το επίθετο μαζί είναι έκθεση και η έκθεση είναι γύμνια.
Κρίμα να πρέπει να στα λέω εγώ.
@ Πυγμαλίων: Όχι. Και νομίζω πως είναι και η ώρα να φανεί.
@ Μπόσκο: Μέρα της ποίησης γαρ
Δεν έκανα οικονομία. Ένα ποίημα παλιό πόσταρα
@ etalon: Όχι δεν είναι.
Και πως μπορεί να είναι όταν κάποτε σου είπα ότι αδημονώ να σου σφίξω το χέρι!
Ποτέ δεν το άκουσες αυτό.
Από φόβο κάποιες φορές η ακοή επιλέγει αυτά που δεν την κάνουν να τρέμει.
Βγες μπροστά την επόμενη φορά και πες μου «ήρθα»!
Σε ευχαριστώ για όλα.
@ markos-the-gnostic: Η δύναμη είναι εκεί
Στο να μπορείς να παίρνεις μονάχα τα απαραίτητα.
Και να σημαίνουν το βιος σου όλο.
:)
:)
υπέροχο ...
αυτό είναι η ποίηση...
με λίγα, τα πολλά.
ανάμεσα στα γράμματα
ασφυκτιούν τα 'αχ'
και ό,τι άλλο μας κάνει ολόκληρους.
κι έτσι σε γουστάρω.
'μίνιμαλ'!
καλησπέρα
(σσσσσς...
και γω σε καμάρωσα την πέμπτη!
για σένα κατέβηκα...)
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
@ maya: Κρίμα τότε που δεν γνωριστήκαμε.
Χαίρομαι που σου άρεσε η όλη φάση και μου με καμάρωσες.Φοβερό τρακ είχα
Και χαίρομαι που πιάνεις τα κρυμμένα αχ!
Δημοσίευση σχολίου