Μια φορά ήταν ο ουρανός
Κι έναν καιρό η θάλασσα
Μια φορά ήταν
Ο ουρανός
Κι έναν καιρό η θάλασσα.
Ήταν η θάλασσα και ο ουρανός.
Μια φορά κι έναν καιρό.
Μια φορά και έναν καιρό ο ουρανός τύλιξε τη θάλασσα και εκείνη γαλήνεψε και έγινε ο μεγαλύτερος καθρέφτης του κόσμου.
Πάνω της αυτός ανέπνεε αλμύρα.
Κάτω του αυτή έπαιρνε από το χρώμα του.
Κάθε ξημέρωμα θα στάζω πάνω σου μισοδαγκωμένες αλμυρές σταγόνες που χωράνε μέσα τους όλη την άβυσσο του βυθού σου και όλο το χάος του ουρανού μου.
Μια φορά ερωτεύτηκαν κι έναν καιρό, κοντά στο δείλι θα ήταν θαρρώ, ο ουρανός άφησε από τα σπλάχνα του έναν μεγάλο πορτοκαλί δίσκο.
Έμοιαζε με ψυχή που το έσκασε από την μοναξιά του πιο σμαραγδένιου μου γαλαξία και έτρεξε να χωθεί στην καρδιά σου που έμοιαζε με εκείνη την ανατολή που μπροστά μου ξημέρωνε και πίσω μου νύχτωνε. Ας είναι πορτοκαλί η νύχτα μου απόψε.
Γλίστρησε αυτός στο αλμυρό υπογάστριο της θάλασσας και το άλλο πρωί εκείνη του χάρισε έναν άλλο δίσκο που έμοιαζε πολύ στα χρώματα με τον δικό του. Τον φόρεσε τότε, κορώνα από χρυσάφι στο κεφάλι του, ο ουρανός και αποφάσισε πως ήρθε ο καιρός που μια φορά αυτός και εκείνη θα το κάνανε για πάντα αυτό.
Μια φορά και έναν καιρό.
Έρωτας ήταν. Είχε ήχους. Χρώματα είχε. Σχήματα πολλά. Μυρωδιές πρωτόγνωρες και μικρές κραυγές που θύμιζαν κραυγές γλάρων.
Ήχους αθόρυβων εκρήξεων. Χρώματα ουράνια τόξα που μαζεύω από κάθε άκρη μου και πλέκω κασκόλ να το μπερδέψεις στο λαιμό σου. Σχήματα αλλόκοτα, σκαλισμένα στο σχήμα σου που κάθε μέρα βουλιάζω πιο πολύ μέσα του. Μυρωδιές που τις παίρνει ο άνεμος και χώνονται μέσα στα ρουθούνια μου καθώς η νύχτα μου έρχεται και η αφηρημένη σελήνη περπατάει χαμογελαστή στις γειτονιές μου και σέρνει πίσω της το πιο λευκό μου μυστικό. Κραυγές που θύμιζαν κραυγές δικές σου την ώρα που απλωνόμουν πάνω σου και σ έβαφα στις αποχρώσεις μου.
Κάθε δείλι έσταζε μέσα της κομμάτι από την ψυχή του κάθε χάραμα φύσαγε αυτή πνοή από τον μέσα της βυθό. Και όλο γεννιόντουσαν αστέρια πάνω του και αστερίες μέσα της. Και όλο πύκνωναν σαν αποσιωπητικά τα σύννεφα και οι μαύρες συστάδες από τα φύκια.
Ηλιόλουστα ραγισμένα αστέρια που πέφτουν αθόρυβα πάνω σου και βουτάνε στα μαύρα σου νερά ψάχνοντας για τα χρωματιστά κομμάτια σου που δίνουν άλλη όψη στα ηλιοβασιλέματα και στις ανατολές μου.
Και όλο γεννιόντουσαν θαύματα πάνω του μια φορά και μέσα της έναν καιρό.
Κι έτσι και γω αποφάσισα λίγο πριν σε γνωρίσω, γατί πάντα ήξερα πως θα έρθεις να με βρεις,να σε αγαπήσω όπως ο ουρανός την θάλασσα.
Όπως η θάλασσα τα κρυφά της ναυάγια.
25 σχόλια:
Μια φορά ήταν δύο αλφάβητα που έδωσαν τα χέρια, κι έφτιαξαν μια νέα γλώσσα...
ΧΧ
Να μπορούσανε μονάχα να αγγιχτούνε μια στιγμή, μόνο μία,μια τόση δα...
Μια μονάχα στάλα θάλασσας θα 'φτανε...θα αρκούσε...να ξεδιψάσει ο ουρανός...
ίσως πέρα μακριά...το τρυφερό ίχνος του ορίζοντα να λιώσει μια φορά...να ζήσουν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα...
Υπέροχη.-
τΑ κείμενά σου γίνονται ολοένα κια πιο ποιητικά.
Είσαι πολύ ρομαντικός άνθρωπος, γι αυτό...
όπως η θάλασσα τα κρυφλα της ναυάγια. πολύ ωραία εικόνα και πολύ δυνατό αίσθημα... αλήθεια ποιο μεϊλ; μου έστειλες κάτι; εν μου το ξαναστέλνεις;
Καλή σου μέρα candyblue!
Συμφωνώ με τον vita mi barouak!
[Αλλά πάντα έγραφες δυνατά ποιητικά κείμενα.]
Κάθε φορά που εισχωρώ στο ψυχικό σου σύμπαν -ιδιαίτερα στα πολύ σκούρα τοπία του- παίρνω δύναμη.
Ωωω τι ομορφο
το εκτυπωσα να το παω δωρακι σε μια θεια μου που ξερω οτι θα το αγαπησει. Πειραζει;;;
Μου αρεσε πολυ το παιχνιδισμα με τις λεξεις.....μια φορα ερωτας ηταν...κι εναν καιρο!
Καλημερα....ηρθα καρναβαλισμενη σημερα :)
Απόψε θα βουτήξω σ εκείνη τη θάλασσα που οι μέδουσες φουσκώνουν σαν καρδιές,θα διαλέξω την πιο κόκκινη και θα την αφήσω στα πόδια των Υάδων. Ακριβώς σ εκείνο το σημείο που ξεψύχησε το τελευταίο κύμα.Στο είπα.Θα σου δώσω να φας όλο τον κόσμο.
Δεν θα πω οτι ειναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ είναι λίγο. Δεν θα πω πόσο με άγγιξε, είναι αδύνατον να το αποτυπώσω με λέξεις. Θα πω όμως ότι το μέσα μου είναι λίγο πιο γεμάτο!
Καλή σου μέρα
Πολύ ωραίο και παραμυθένιο
Καλό μήνα και επίσημα μπήκε και
η άνοιξη!
Δ
@ Μαρκησία του Ο. : Την γλώσσα της υπομονής. Αυτή που μόνο η αληθινή αγάπη ξέρει και μιλάει.
@ WomanOfMyDreams: Μπορεί και ν αγγίζονται. Και όταν συμβαίνει αυτό τότε είναι που φανερώνεται η πράσινη αχτίδα. Είναι το τελευταίο φως που αφήνει ο ήλιος στην δύση του. Λένε πως όποιος το δει, θα εκπληρώσει τις επιθυμίες του και θα γνωρίσει καλύτερα τον εαυτό του.
Σπάνιο πολύ να το δει κανείς.Ίσως γιατί τα κωνία του αμφιβληστροειδούς μας χιτώνα δεν είναι τόσο ευαίσθητα. Ο περισσότερος κόσμος δεν μπορεί να τη δει,παρόλα αυτά μερικές φορές αυτή η λάμψη φαίνεται.
@ Me:Moir: Ποια; Η ιστορία ή η θάλασσα που αγάπησε το ουρανό εκείνο;
@VITA MI BAROUAK: Και για άλλα πολλά .Ο ρομαντισμός μου απλά είναι κάτι που ακόμα αντιστέκεται. παίρνει λοιπόν τον παλιό κονδυλοφόρο του πάππου και γράφει κάτω από το φως της σελήνης ποίηση. Να εκεί πάνω στο παλιό ξύλινο γραφείο του σαλονιού.
@ markos-the-gnostic:Τα κρυφά μας ναυάγια...είναι κάτι που μπορεί κανείς εύκολα να διακρίνει στον πάτο του ματιού μας την ώρα που βουρκώνουμε.
Ακόμα να απαντήσεις.
@ Ηλιόδεντρον: Εκεί μέσα έχω φυλάξει όλη την δύναμη του κόσμου. Εκεί μέσα στην παχύρρευστη πύκνωση. Καλά το είδες.
@ Dee Dee: Μου το είπες και έτσι δεν πειράζει. θα πείραζε αν δεν μου το έλεγες. Είναι όμορφο πράγμα να μοιράζεσαι.
Μια φορά ήταν...ναι μια μόνο.
Ωραία μαλλιά.
:)
@ Mikros Prigkipas : Ο μικρός πρίγκιπας ήταν εύθραυστος. Είχε πίστη σε ένα τριαντάφυλλο που ακτινοβολούσε μέσα του σαν λίχνος ακόμα και όταν κοιμόταν. Αυτή τη πίστη θέλω να μου φέρεις. Και μετά θα βρω όλα τα άλλα. Το στομάχι δεν αντέχει τέτοιο φαγοπότι χωρίς το κρασί της πίστης.
@ Freedula: Μην πεις τπτ. Κράτα καλά τις εικόνες μέσα σου. Γέμισε από αυτές. Οι λέξεις σε κάνουν πιο πλούσιο όταν τις φυλάς κάτω από την γλώσσα σου.
Καλή μέρα και καλό μήνα.
@ Wind: Ναι και αυτό είναι που με κάνει πιο δυνατή πια. Το επίσημη intro της.
Πολύ ωραίο και πολύ αληθινό.
Καλό μήνα σε ολους
η εικόνα βγαζει λόγια και το κείμενο εικόνες.... ζωγραφιά στο τετράγωνο....
όμορφο..
μια φορά ήταν ένα μικρό άσπρο βότσαλο..το είχε βρει σε εκείνη τη μεγάλη κόκκινη παραλία του αυγουστου...
ένα γκρίζο απόγευμα του μάρτη..τέτοιο καιρό ήταν θαρρώ..ήταν αγουροξυπνημένο όταν το έβγαλε απο τη μικρή θηκούλα που κοιμόταν όλο το χειμώνα..και το έβαλε μέσα στην παλάμη της..ένα λευκό μικρό βότσαλο..
ένα μικρό κρυφό ναυάγιο..που έγινε τραγούδι..
@ the BluElephant: Φιλιά στο τετράγωνο κι από δω.
@ efi: πες μου το τραγούδι...
Πάω να κλείσω και γω όλα τα λευκά βότσαλα που έχω στις παλάμες μου.
Για να ακούσω την ομορφιά του κόσμου όλου.
Είσαι καλά;
Σε τραβολογάει μαζί της ακόμα δεν μπήκε ε;
Πίσω από το φουστάνι της σε σέρνει.
Άτιμη Άνοιξη. Φέρε πίσω στα έδρανα της μελαγχολίας την candyμπλε
πολύ ωραίο κείμενο... μια φορά κι έναν καιρό, πολλοί καταλαβαίνουν τούτη και μόνο τη φράση-ανάμνηση.
κάποια έπιασε η άνοιξη..;ρ
σου στέλνω μια πρώιμη παπαρούνα, Μάρτη για τον καρπό και ευχούλα για καλό μήνα θαλασσινο και ξάστερο
ti omorfo...
*****
... κόκκινη κλωστή δεμένη... ή πως οι όμορφες εικόνες σου, αυτές που φτιάχνεις και αυτές που βγαίνουν μέσα από το κείμενό σου, κάνουν τη ζωή μας σαν παραμύθι, κάνουν τη ζωή μας πιο όμορφη... Την καλημέρα μου.
@ κοινωφελής κώνωψ: Άσε με λίγο ακόμα μαζί της. Με τραβολογάει όλο εδώ κι εκεί. Χαμός γίνεται έξω σου λέω. Θα γυρίσω όποτε νοιώσω εγώ!
Άσε με να την χαρώ!
@ sexton: Και άλλοι μόλις την συνειδητοποίησαν
Τα παραμύθια τελικά είναι πολύ τρομαχτικά.
Σε ευχαριστώ.
@ παπαρούνα: Ει......μόνο με έπιασε;
Δεν με αφήνει κάτω σου λέω.
Εσύ παπαρουνίτσα μου εδώ να τριγυρνάς. Εδώ θέλω να βρέχεις τις ρίζες σου και να ποτίζεις τα μαλλιά σου.
Έχω το κατάλληλο κλίμα.
Τον έβαλα τον Μάρτη στον καρπό μου. Το προηγούμενο Σάββατο κι όλας.
Για να δω τον ξάστερο μήνα που μου στέλνεις...για να δω......
@ bereniki: ΑΥΤΗ φταίει για όλα.
@ adaeus:Αν αληθινά έχω καταφέρει κάτι τόσο δύσκολο μου είναι αρκετό για να μπορέσω να χαμογελάω τα επόμενα δέκα χρόνια.
Θα συνεχίσω λοιπόν...Γιατί αυτό θέλω να κάνω σε όλους. Έτσι να...να δίνω εικόνες για το τίποτα.
In bloom και γω.
ένας στίχος..σαν υγρό ανάμεσα σε πλακόστρωτα..
#ότι και να γίνει δεν ήτανε γραφτό
τον κόσμο σου να αλλάξω
στα δύο κι αν κοπώ
Οσο και να χάνω τίποτα δεν κρατώ
στα χείλη σου κρατιέμαι
γι αυτά που αγαπώ..#
δικό σου
@ efi: Το πήρα.Μπήκε στα συρτάρια της ψυχής μου.
Δημοσίευση σχολίου