Μαρία, Μαρία, Μαρία,Άσε με νάμπω Μαρία,
Δε μπορώ έξω στους δρόμους.
Μαρία το βλέπεις -
που ανάμεσα στα δόντια μου κρατάω
- πάλι -
το μπαγιάτικο ψωμάκι
απ' το χτεσινό σου χάδι.
Μαρία. Άνοιξε. Πονάω.
Βλέπεις -
μες στα μάτια μου μπήχτηκαν
οι καρφίτσες των γυναικείων καπέλων.
Μαρία,
Φοβάμαι μην ξεχάσω τ' όνομά σου,
όπως φοβάται μην ξεχάσει ο ποιητής
μια λέξη που γεννήθηκε
στις ωδίνες της νύχτας
μιά λέξη μεγάλη σαν το Θεό.
Δε θέλεις Μαρία; Δε θέλεις;
Λοιπόν θα ξαναπάρω πάλι
σκυφτός και σκοτεινός την καρδιά μου
ποτισμένη με δάκρυ
για να την κουβαλήσω
σαν το σκυλί που κουβαλάει
στην τρύπα του
το πόδι του που τούκοψε το τραίνο.
^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^
Παραμερίστε.
Δε θα μου φράξετε το δρόμο.
Κοιτάχτε -
αποκεφάλισαν ξανά τ' αστέρια -
ματωμένος ουρανός σα σφαγείο.
Εϊ, εσύ ! Ουρανέ !
Βγάλ' το καπέλο σου.
Εγώ περνάω.
Ησυχία !
Κοιμάται η οικουμένη
ακουμπώντας το τεράστιο αυτί της
πάνω στο χέρι της το ολόστικτο
απ' τα τσιμπούρια των άστρων.
Στον ουρανό, σα Μαρσεγιέζα κόκκινη,
σφαδάζει ψοφώντας η δύση.
Όλα πια είναι μιά τρέλλα.
ΣΥΓΝΕΦΟ ΜΕ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙΑ- Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι
( Α π ο σ π ά σ μ α τ α )
Μετάφραση:Γιάννης Ρίτσος.
Η Mantalena Parianos με προσκάλεσε σε αυτό το μπλογκοπαίχνιδο που λέει πως αν θέλω και δεν βαριέμαι μπορώ να γράψω ένα αγαπημένο μου ποίημα που αντιστέκεται στην κακογουστιά και την βλακεία των καιρών .
19 σχόλια:
Αγαπημένος ο Βλαδίμηρος*, Καντυμπλούδι... δεν περίμενα κάτι λιγότερο από εσένα, ποιητική μου επαναστάτισσα.
καλημέρες
*και με ωραίο κούρεμα :D
"Πάλι ερωτευμένος θα ριχτώ στο γλεντοκόπι
πυρπολώντας το τόξο των φρυδιών μου
Τι να γίνει;
Και σ’ ένα σπίτι καμένο
ζούνε καμιά φορά άστεγοι αλήτες"
Από το ίδιο , ο αγαπημένος μου ποιητής.
Έρωτας και επανάσταση στα χρόνια της ψηφιακής χειραψίας.
Γεια σου
Αυτά που λες Μαρία!
"Φοβάμαι μην ξεχάσω τ' όνομά σου,
όπως φοβάται μην ξεχάσει ο ποιητής
μια λέξη που γεννήθηκε
στις ωδίνες της νύχτας
μιά λέξη μεγάλη σαν το Θεό."
Ετσι απλα μου ταιριαξε αυτο το κομματι.....εχω μια λατρεια στα σκυλια και η καρδια μου εγινε, τοση δα οταν διαβασα παρακατω :(
Καλο Σαββατοκυριακο, θα ειναι ομορφο αυτο το Σαββατοκυριακο, θα δεις :)
xxx
και αντιστέκεται όντως...
δεν ξέρω τι μου αρέσει καλύτερα...
το ποίημα ή η απόδοση ?
Bitterblue ο Μαγιακόφσκι με ένα περίστροφο στο χέρι για το τέλος, Candyblue εσύ που τον επαναφέρεις για να μας θυμίσεις πόσο ισοπεδωθήκαμε.
Τί άλλο κρύβεις στο όμορφο μυαλό σου;
@ Mantalena Parianos: Και με πολύ, πολύ ωραίο κούρεμα. Επαναστατικό!
Το λατρεύω αυτό το ποίημα. Αν ήταν τζιν θα είχε λιώσει επάνω μου!
@ al barouak: Αγαπημένε al είναι ακριβώς όπως το είπες. Έρωτας και επανάσταση στα χρόνια της ψηφιακής χειραψίας. Χαίρομαι που συναντιόμαστε εδώ κι εκεί.
Γεια και Χάρα σου και σένα.
@ 0 Comments:Κι άλλα πολλά που δεν φαίνονται εδώ γύρω τριγύρω. Ματώνουν όμως. Ματώνουν.
Την κάθε μας Μαρία.
@ Dee Dee:Είναι μέχρι τώρα ένα αγαπημένο Σαββατοκύριακο.
Το χιόνι έχει κρύψει και έχει κάψει,σαν το άσβεστη του καλοκαιριού, όλες τις πληγές.
Όμορφα μέχρι τώρα,όπως ακριβώς το είπες!
@ the navigator: Να μου πεις θέλω. Να μάθω και γω.
Και θέλω να μου πεις κι άλλα, όπως που χάθηκες όλο αυτό το διάστημα. Μπορεί να είναι ένα μέρος που να θέλουν κι άλλοι να βρεθούν.
Χαίρομαι που σε ξαναβρίσκω
@ alzap: Μέσα στο μυαλό μου κρύβω ένα λούνα παρκ. Μόνο που δε θυμάμαι από πότε είναι εκεί μέσα. Τόσο ξεχασμένο και σκοτεινό σα να μην υπήρξε ποτέ.
WELCOME ABOARD
Mαρία
Maria
Marie
Marie.
.
.
.
_____
τι ωραίο όνομα
''[...] ανάμεσα στα δόντια μου κρατάω
- πάλι -
το μπαγιάτικο ψωμάκι
απ' το χτεσινό σου χάδι. [...]''
''[...] σαν το σκυλί που κουβαλάει
στην τρύπα του
το πόδι του που τούκοψε το τραίνο.''
Σκέτη συντριβή... :(
μπρρρρρ!
Λευκη κολαση
@ Santiago:Κάτι παραπάνω θα ξέρεις...
;)
@ Sakis:Και χειρότερα ακόμα! Η απογείωση του πόνου από τον έρωτα!
@ κοινωφελής κώνωψ :Άστα να πάνε. Ωραία που είναι όμως...σιωπή έξω!
Ξέρεις, όταν η dee μου είπε για σένα ήμουν βέβαιη ότι κάτι συμβαίνει εδώ.
Δεν είναι η αδυναμία που μπορεί να έχεις με το γρήγορο πέρασμα σε ένα μπλογκ ή τι σου πάει όταν διαβάζεις κάτι, αλλά να, όπως και με την Ντι, λες λέξεις που ακούει ο άλλος πίσω από αυτές, λέει λόγια που διαβάζεις πίσω από τα προφανή κι έτσι γεννιούνται οι ιδιαίτερες σχέσεις.
Εκτιμάς χωρίς να ξέρεις καλά καλά γιατί και πως, σαν φόρεμα βελούδινο που κοίταξες στον καθρέφτη και είδες ότι τόσο πολύ σου πάει! Ετσι είναι και οι άνθρωποι!
Διάβασα πολύ από σένα. Σε έψαξα όσο μπόρεσα για αρχή, με ζάλησες, με μέθυσες, με πήρες πέρα από εκει που η συνήθεια μας οδηγεί.
Θα μου επιτρέψεις μόνο να ευχαριστήσω την Ντι-που από το πρώτο σχόλιο που ανταλλάξαμε κάτι διαφορετικό συνέβαινε μεταξύ μας- γι' αυτήν την γνωριμία.
Ασε με μόνο, να μπορέσω να καταλάβω... ότι είναι πίσω από όσα λες...να το μπορέσω, να το νιώσω και να έρθω ξανά και ξανά...
κι αυτοί οι τίτλοι σου με ένα κεφαλαίο, ένα πεζό, σε σκαμπανεβάζουν σε βυθό κι αφρό, κι αυτό δεν το αντέχεις αν δεν το έχεις νιώσει...
Καληνύχτα γλυκιά, χιονισμένη...
@ Freedula: Κορίτσια σας ευχαριστώ πολύ. Γιατί είναι δύσκολο την σήμερον ημέρα να λες αλήθειες για τον άλλο και ακόμα πιο δύσκολο να μπαίνεις στον κόπο να τον ανακαλύπτεις και να αφαιρείς μέσα από τα γραφόμενα του με χειρουργική ακρίβεια την αλήθεια του.
Σε ευχαριστώ που το τόλμησες.
«Άσε με μόνο, να μπορέσω να καταλάβω... ότι είναι πίσω από όσα λες...να το μπορέσω, να το νιώσω και να έρθω ξανά και ξανά»
Είμαι στην διάθεση σου. Με τα χέρια ψηλά σε αφήνω να με ψαχουλέψεις.
Μην σε τρομάξει το χιόνι που θα βρεις μέσα μου.
@ Angelito: Λατρεμένο ποίημα ακριβώς. Προσευχή σα να είναι θαρρείς
Το πιο μαγικό σου κομμάτι είναι εκείνο. Εκείνο ψάχνω, το χιόνι...
Καλή σου μέρα
@ Freedula: Περιμένω να το βρεις λοιπόν.
:)
Τι ωραία επιλογή!
@ sexton:Σε ευχαριστώ! Είναι απλά το αγαπημένο μου ποίημα!
Δημοσίευση σχολίου