Ο Φλεβάρης, αγαπημένος μήνας μου, παραμονεύει πίσω από αποκριάτικες στολές και ψυχοσάββατα. Γελάει δυνατά μέσα στα αφτιά μου έχοντας στα κίτρινα μάτια του το αποκριάτικο στίγμα και στους κήπους του τις μισανθισμένες αμυγδαλιές. Μετακομίζω το σαρκίο μου δίπλα στην θάλασσα. Μαζεύω ήλιο στην πλάτη και άμμο ψιλή στις σόλες των παπουτσιών μου. Πετραδάκια σε σχήμα καρδιάς απλωμένα παντού. Τα βάζω σαν κλέφτης γρήγορα-γρήγορα στην τσέπη του μπουφάν μου.
Στις χειμωνιάτικες νύχτες ξεπετάγονται που και που κάτι ανοιξιάτικα αποσπάσματα που κάνουν αφόρητη την ερημιά. Φαίνεται στην συγχυσμένη κόρη των ματιών μας. Πίσω από το τζάμι οι νιφάδες λιποθυμούν κάτω από τα φώτα του δρόμου. Τα μουδιασμένα πρωινά βάζω στο repeat κάτι ξεθωριασμένα κομμάτια της Greco. Ζεστός ελληνικός με μέλι. Εφημερίδες στο τραπέζι της κουζίνας. Άνοιξα τα μάτια μου σήμερα και ήταν όλα λευκά. Το χιόνι έχει καλύψει τα πάντα με αυτή την φοβερή σιωπή του. Μου είχε τόσο λείψει. Οδηγώ στην Αττική οδό. Οι μέρες της μαρμότας. Μέσα μου λέω ένα μουσικό δίστιχο εδώ και κάτι μήνες. Πάει κάπως έτσι. «Ρίξτε την κυβέρνηση. Να φανεί ο κάμπος από πίσω». Όλο έτσι λέω. Εμμονή μου έγινε πια. Ρίξτε την.
Μπαινοβγαίνω στα βαγόνια του μετρό. Παρατηρώ εξονυχιστικά τον κόσμο. Πλάθω ιστορίες. Κατεβαίνω με πακιστανές και ρουμάνες μέχρι τις κεντρικές λεωφόρους. Καταπίνω τους ήχους της Αθηναϊκής μητρόπολης και μπερδεύομαι στο πλήθος. Κυνηγάω το φως. Το μαζεύω. Συλλέγω μπόλικη σεροτονίνη για να έχω κάμποσες ουγκιές διάθεσης στους επόμενους μήνες. Μέχρι την άφιξη της. Εποχιακή συναισθηματική διαταραχή.
Κάπου μέσα στο βάθος της ρωγμής μου το γαλάζιο άρωμα των ζουμπουλιών, η βραχνάδα στην φωνή της και τα κατάμαυρα μάτια της μεταφέρουν παραισθησιογόνες ουσίες στον αποκριάτικο ψυχισμό μου. Φάσεις είναι. Στάδια που περνάμε σαν τις ιώσεις που έρχονται και φεύγουν. Θα έρθουν και καλύτερα. Και χειρότερα. Και πάλι καλύτερα. Όλα έχουν ένα τέλος.
Σήκωσα το βλέμμα μου στον μενεξεδένιο ουρανό κι ένα παλιό αεράκι άγγιξε τα βλέφαρα και έκανε την μνήμη να σκορπίσει ξανά. Στο ανθοπωλείο της γειτονιάς μου έφεραν τις πρώτες αμυγδαλιές κύριε Γεώργιε Δροσίνη.
26 σχόλια:
γεια χαρά candyblue, βρήκα κατά τύχη το μπλοκ σου και αν και δεν αντέχω την ποίηση, διάβασα αυτό το κείμενό σου που μπορώ να πω ότι το καταλαβαίνω και με εκφράζει.
"...την δεύτερη μέρα του φλεβάρη ο πελαργός με έριξε σε ένα καταπράσινο λιβάδι..μου έδωσε και μια πυξίδα..για να μην χάνομαι και να ξαναβρίσκω το δρόμο για το λιβάδι όταν φοβάμαι..
στο λιβάδι έχω ξαπλώσει κάτω απο μια αμυγδαλιά με μάτια κλειστά και χαμόγελο μεγάλο..!"
:)
Καλό Φλεβάρη να έχεις
και σαν τρέχεις
μην προσέχεις να προσέχεις.
Καιρό είχα να σε διαβάσω..
:)
Χθες το βράδυ σκεφτόμουν ότι πραγματικά μάλλον πάσχω από s.a.d. και αναρωτιόμουν αν προσπάθησαν να βρουν ένα ακρωνύμιο που να συνθέτει αυτή τη λέξη. Αλλά δεν αποφάσισα. Αλλά μάλλον πάσχω, όχι πολύ όμως φέτος.
έρχεται η άνοιξη, ε; για να δούμε πώς θα είναι αυτή η άνοιξη.
για τα κουνούπια του Φλεβάρη τι ξέρεις;
Οταν αυτοι παιζουν ματζορε εμεις απανταμε με μινορε....σε ευχαριστω εισαι πολυτιμη...καλο βραδυ...
Καλώς σε βρίσκω ...
πολύ ωραίο ποστ ....
μου άρεσε εδώ...
θα περνάω να τα λέμε....
φιλί γλυκό
_Κυβέλη_
diavazw kairo to blog sou alla pote den tolmhsa na sou steilw.to thewrhsa anwfelo na sou pw pws ena kommati sou einai kai diko mou.den xerw..grafeis poly omorfa.
Πέντε υπέροχα κολλάζ...σε ένα ποστ...είσαι σίγουρη πως δεν ήρθε ήδη η Άνοιξη? :)
Ο/Η Sandy Cheeks: Μακάρι να σε εκφράζει. Δεν γράφω ποίηση ακριβώς. Η αλήθεια μου είναι καλά κρυμμένη προστατευμένη σε μια μορφή σουρεαλισμού.
Ημερολόγιο είναι. Αλλά επειδή το διαβάζουν πολλοί. Συμπυκνώνω και παραμορφώνω μέσα από φίλτρα τα γύρω, γύρω και αφήνω ελεύθερη την ουσία.
Δεν χρειάζεται να σου αρέσει η ποίηση για να την πιάσεις
Αρκεί να έχεις οξυδέρκεια και να είσαι πολύ ευαίσθητος ως άτομο
Κάτι τέτοιο έγινε και με σένα.
Καλώς ήρθες λοιπόν.
@ efi:Τι όμορφη εικόνα....και τι όμορφη αμυγδαλιά. Συμπαθώ και αγαπώ όλους αυτούς που γεννήθηκαν στον υπέροχο αυτό μήνα.
@ dim juanegro: Και τι να κάνω σαν τρέχω ? Γιατί όλο τρέχω εγώ.
Να ανοίγω τα χέρια μου όσο πιο φαρδιά πλατιά μπορώ. Αυτό να κάνω.
@ Queerdom: Ναι σε θυμάμαι εσένα είχες όντως πολύ καιρό να εμφανιστείς από δω.
Κάλλιο αργά...
Πολλοί είναι αυτοί που πάσχουν Και γω φέτος. Αυτός ο χειμώνας μου φαίνεται βουνό.
Μπήκε ο Φλεβάρης όμως και πάω να φλερτάρω μαζί του. Απίστευτος μήνας.
@ markos-the-gnostic:Έρχεται. Σίγουρα σου λέω. Θα είναι η καλύτερη και πιο αληθινή άνοιξη που είδαμε και μυρίσαμε ποτέ.
@ κοινωφελής κώνωψ: Χμ...δεν ξέρω και πολλά για τα κουνούπια του Φλεβάρη. Ζαλισμένα είναι ακόμα. Και ίσως όταν ζεσταίνουν οι μέρες και τα ξυπνάνε πεινασμένα σφόδρα μας πίνουν τα αίματα.
Ξέρω πολλά τέτοια κουνούπια τώρα που το ξανασκέφτομαι.
@ trempe: Πολύτιμο είναι το οξυγόνο. Οι πάγοι. Τα δέντρα. Η υγεία. Κάποιοι λίθοι Πολύτιμες είναι οι ανθρώπινες σχέσεις, οι ισορροπίες, τα χάδια
Αυτά είναι. Όχι εγώ.
Ναι σε μινόρε απαντάμε.
Καλημέρα
@ Κυβέλη Δραγούμη: To blog μου είναι διαμπερές. Μπορείς να μπαινοβγαίνεις άνετα από όπου θες και για όσο θες.
Καλώς ήρθες λοιπόν
Θα τα λέμε όλο.
@ Ανώνυμος: Πολλά κομμάτια μου μπορεί να είναι και δικά σας. Και σεις μπορεί να έχετε άλλα τόσα δικά μου.
Θέλουν τόλμη κάποια πράγματα. Σας ευχαριστώ που ήρθατε και μου τα είπατε όλα αυτά.
@ Me:Moir: Από κοντά εσύ. Όπως πέρσι. Απόκοντά να με έχεις.
Θα ρωτήσω τον Φλεβάρη με τις γαλάζιες φλέβες και τα κίτρινα μάτια για να μου πει.
Να είσαι σίγουρη.
:)
Οσο περναει ο καιρος τα κολλαζ σου μου αρεσουν ολο και πιο πολυ.
Κατα τ'αλλα...φιλια.
Η άνοιξη δεν είναι εποχή λιτότητας...
κάτι καλό θ'ακούσουμε.
Να είσαι σίγουρη.
Φιλώ σε. Θα σου φέρω ανέμους και ψηλά κτίρια από το ταξίδι μου.
και θα περιμένω το δικό μας.
ΧΧ
Σαν να άκουσα απ τα μεγάφωνα την άφιξη της;
Καλώς να τη δεχτείς!
Απ τις κυλιόμενες…ανέβασέ την….ξεκούραστα στο φως.
Μέρες μαρμότας… THE END.
Τα φώτα ανάβουν.
Φως…
πολύ…να έχει ο Φλεβάρης σου.
κι εμείς σας αγαπάμε..όλο το φεβρουάριο κι όλο τον χρόνο...
:)
@ Me:Moir : εσύ με κάνεις να είμαι.
@ archive: Χμ...το έπιασα το υπονοούμενο...φιλιά και από τα εδώ κατά τα άλλα.
@ Μαρκησία του Ο.: Όχι δεν είναι...ίσα, ίσα.
Το δικό μας ταξίδι θα είναι αναψυχής λες ή φυγής;
Άντε καλά να περάσεις εκεί στα Βερολίνο
@ maira del mar: Σιγά, σιγά...φουσκώνουν όλα τα ωραία στις φλέβες του μήνα αυτού. Με προετοιμάζουν για όλα τα θαύματα που θα ακολουθήσουν. Και όταν όλα με πάρουν στο κατόπι και με κυνηγούν όπως λες και συ θα βραδύνω το βήμα μου για να με πιάσουν
Μέρες Μαρμότας...the end I hope so too!
@ efi: έτσι, έτσι...
Η πρώτη αμυγδαλιά που θ' αντικρίσω
δική σου.
Καλό Φεβρουάριο!
Αγαπώ αυτά που γράφεις και το πώς.
Όσο ζω τίποτα δεν έχει τέλος.
Το χεις σου λεω, το χεις...
Μέσα σου κουρνιάζει ένα βιντεοποίημα.
ζεστος ελληνικος με μελι!!!! κι εγω!!
διωχνει μακρυα καθε ειδους disorders ακου με που σου λεω.
γραφεις ομορφα εσυ. κιεγω επαναλαμβανομαι καθε που σου το λεω.
καλησπερα φωτεινη :)
Σούπερ οι νέες μορφές σου, Candy. Μέσα κι έξω.
;)
@ Hliodendron: Θα μου στείλεις τα άνθη της μέσα σε ένα μωβ φάκελο;
Και γω αγαπώ αυτά που γράφεις. Και τα παλιά και τα καινούργια σου και τα σκορπίζω σε κάθε σημείο του αίματος μου. Στο λέω.
@ VITA MI BAROUAK: Ξεκινάω λοιπόν να δουλεύω το δικό μου βιντεοποιήμα Για να δούμε τι θα βγει...Μέχρι τις 21 Μαρτίου είπαμε ε;
@ alicia:Δεν είναι υπέροχος;
(Σαν τον φίλο που μου τον έμαθε,λέω εγώ).
Είναι ότι καλύτερο μπορεί να μου τύχει τα πρωινά που σηκώνομαι με την ησυχία μου.
Δεν πειράζει. Εμένα με χαροποιεί ο λόγος σου και ας επαναλαμβάνεται που και που η αρκεί που είναι θερμός και αληθινός.
@ Mantalena Parianos: Missed you. So much…
Είναι νέες μορφές λες?
Εσύ μπορείς να μου πεις που με παρατηρείς από μακριά. Εγώ δεν το καταλαβαίνω αυτό. Είναι λες; Μακάρι να είναι έτσι. Εξέλιξη θα ήτανε αυτό και όχι επανάληψη που τόσο φοβάμαι.
Είσαι μάγισσα το ξέρεις...όλο τα μυαλά μου παίρνεις και τα σκορπάς εδώ κι εκεί. Οι λέξεις σου λες κι έχουν επικάλυψη πτητικής αλοιφής. Κολλάνε πάνω μου παντού και με απογειώνουν...
@@@@@@@---Κάτσε να μαζέψω τα ροδάκια.---@@@@@@
Τι υπέροχο κολλαζοποτ πουρί.
Lolipop: Μάζεψε τα ροδάκια και έλα να τις φας...άκου εκεί πτητικές αλοιφές.
Δείξε μου τον φίλο σου...
Δημοσίευση σχολίου