Πέμπτη, Ιουνίου 21, 2007

21 ιΟυΝίΟυ


Στα γενέθλια του Θερινού ηλιοστασίου εγώ έβαλα δύο πλυντήρια γεμάτα –γεμάτα. Ξεπλύθηκαν όλες οι αναμνήσεις της χτεσινής μου ζωής,όλα τα ίχνη τους. Λένε ότι σήμερα είναι η καλύτερη μέρα για να ξεκινήσεις κάτι και αυτό γιατί όλες οι δυνάμεις της φύσεως είναι ενωμένες και διώχνουν τα κακά. Αν διαλέξεις κάτι σήμερα θα σου προσφέρει καρπούς αργότερα. Διαλέγω να ζήσω μαζί σου σήμερα. Μην φοβάσαι για το μετά. Άκουσα πως μια αμερικάνικη εταιρία στο Τέξας αναλαμβάνει έναντι 13.000$ να σκορπάει τις στάχτες εκείνων που το επιθυμούν στην σελήνη. Βρήκα λοιπόν που θα πάω όταν τελειώσω από δω. Νυχτώνει αργά και οι μπλε ώρες διαλύονται σαν γαλάζιο μελάνι σε ποτήρι με νερό. Κοίτα εκεί, η σελήνη σα να χαμογέλασε ξαφνικά, έτσι δεν σου φάνηκε και σένα;
Ξαπλωμένη στον καναπέ μιας βεράντας ριγμένης στον τέταρτο όροφο ενός αλλόκοτου σπιτιού κοιτάω τα εφηβικά αστέρια του Ιούνη. Ανήκω στα πλάσματα της νύχτας. Γεννημένη σε ένα μέρος απόκοσμο, που δεν το έχει δει ποτέ κανείς. Φιλοξενείο ψυχών. Η φωνή σου ερχόμενη από κάποιο μακρινό μαγνητικό πεδίο μου χαϊδεύει τα μαλλιά. Είσαι μια μυρωδιά που δεν γνώρισα ποτέ, άλλα τι παράξενο, την έχω ήδη μέσα μου,όπως έχω τον ήλιο και τους πλανήτες μας. Μια τόσο όμορφη νύχτα και εντελώς καλοκαιρινή,με το πλοίο στο κεφάλι μου πάω στις αμμουδιές διαφόρων ερωτημάτων. «Γιατί οι άνεμοι, ας πούμε, εξασθενούν πάντα τη νύχτα; Γιατί οι μεγαλύτερες επιτυχίες πρέπει να αφήνουν εποχή;Γιατί ποτέ κάνεις δεν έχει την παραμικρή ιδέα για το ποιος πραγματικά είσαι;Γιατί ζούμε τις ζωές των άλλων σαν να ήταν δικιές μας; Γιατί δεν μπορείς να καταλάβεις ότι σε έχω συγχωρέσει για ότι μου έκανες»; Κάνεις δεν πονάει όταν η αδρεναλίνη μέσα του χτυπάει κόκκινα. Κανείς. Το φεγγάρι κρεμιέται σαν αγχόνη από πάνω μου όσο εγώ αφήνω την αύρα μου στο φαρδύ μπαλκόνι. Δεν ξέρω αν μπορώ να την φέρω πίσω, αλλά το εύχομαι. Κοιτάω τα άκρα μου. Τα τεντώνω όσο πάει. Άλλαξαν σχήμα λίγο.
Νοιώθω ότι μεγαλώνω. Εσύ; Φλερτάρω τα 35 βλεφαρίζοντας. Σαλιώνω τα φρύδια μου να ισιώσουν οι γραμμές τους όπως έκανα παιδί και προσπαθώ ακόμα να ενθουσιάζομαι στην ιδέα του κάθε τι που μοιάζει καινούργιο. Εσύ; Η θάλασσα ξαπλωμένη ανάσκελα στο βάθος με ταξιδεύει. Φέρνω ένα ποτήρι νερό με πολλά παγάκια στο στόμα μου. Τα ακούω που χτυπάνε τα τοιχώματα του ποτηριού και ονειρεύομαι αποσπάσματα μιας ζωής που ακόμα δεν γνώρισα. Πίνω λαίμαργα μέχρι την μέση. Ποτέ δεν ξεδιψάω ολοκληρωτικά όταν πίνω λαίμαργα. Όταν ζω λαίμαργα όμως μόνο τότε ζω ολοκληρωτικά. Ζω ολοκληρωτικά όταν ξερνάω τους παγετώνες που πυκνώνουν μέσα μου. Κάθε καλοκαίρι δίπλα της.
Στο θερινό εργαστήρι της σκέψης μου κάποιος φτιάχνει βοτσαλωτά. Θα έρθεις επιτέλους ή θα πρέπει πάλι να σε επαναφέρω μηρυκάζοντας σε; Πόσο κουρασμένη νοιώθω κατά βάθος. Πόσο άνυδρη; Πόσο μείον;
Στηρίζω την πλάτη μου στην σκουριασμένη άγκυρα του Καλοκαιριού και φοράω εκείνο το βλέμμα των χαμένων πλοίων. Παρακολουθώ τις μέρες να ασπρίζουν. Μεγαλώνει το φως μαζί με το πένθος όσων μας άφησαν πίσω. Πρέπει πρώτα εσύ να συγχωρέσεις τον ίδιο σου τον εαυτό για να σε συγχωρέσουν και οι άλλοι. Είμαι μέσα στο 21 του Ιούνη και ετοιμάζομαι για την πρώτη έκθεση των κολλάζ μου,(κλικ) που θα γίνει το Σάββατο στις 30 του μήνα στην Λεοκορίου 6-8 στου ψυρρή. Να κάτι που ξεκινάει και με πάει ποιος ξέρει που. Δεν ξέρω τι θα γίνει μέχρι το επόμενο 21.Δεν είμαι σίγουρη για τίποτα. Μόνο για ένα πράγμα είμαι σίγουρη. Δεν βρίσκομαι πια στο χτες και σε εκείνη την εσωτερική μοναξιά που αφήνει το όνειρο σαν καταρρέει.

31 σχόλια:

zouri1 είπε...

ευχομαι να παει καλα η εκθεση,και να την ευχαριστηθεις.Δεν μπορω εκεινες τις μερες,οποτε περιμενουμε μια ανταποκριση.

Ανώνυμος είπε...

a!kali epituxia !
kai na sai kala pou mou thumises auta poy egrapses stin arxi !!!

MåvяiÐåliå είπε...

"Δεν βρίσκομαι πια στο χτες και σε εκείνη την εσωτερική μοναξιά που αφήνει το όνειρο σαν καταρρέει"

Το καλύτερο μας το φύλαγες για το τέλος.

Και το άνοιγμα εξαιρετικό με τα γεμάτα πλυντήρια.Θα βάλω τρία ίσως ξεπλυθώ κι εγώ μαζί τους.

Όσο για την έκθεση – θέλω να μπορέσω να είμαι εκεί – θα σκίσεις!

Καπετάνισσα είπε...

Πολύ θα ήθελα να είμαι πλάι σου εκείνη τη μέρα.
Να κρατώ κοχύλια και φύκια στα χείλη να πιτσιλίσω τα ωραία σου να μυρίσουνε αρμύρα νότου.
Να σέρνω και μια άγκυρα μ' όλη τη σκουριά του χρόνου ποτισμένη, να την αφήσω στη στεριά, αχρείαστη δια παντός.

Ταξίδι είσαι.
Εσύ.
Ούτε που το χρειάζεσαι, άκου με.
Πελαγίσια ψυχή, μπλε βαμμένη ως τα μέσα.
Τα υπόλοιπα είναι του ανέμου.
Άκου με.

Άπλυτες ευχές θα σου στείλω να κολλάνε υγρασίες.
Η αποστείρωση στο χθες.
Και τα καλοσιδερωμένα.
Ευτυχώς, χάμω που καθόμαστε, και να τσαλακωθούμε...


Όλα καλά. Άκου με.

Ανώνυμος είπε...

μόλις γύρισα απο συναυλία και διάβασα αυτό το κείμενο..

έχεις δίκιο αννα,όπως πάντα..
σήμερα είναι η καλήτερη μέρα για να ξεκινήσω κάτι..κάτι καλό..

ξεκινάω.βάζω το αγαπημένο μου μπλουζάκι,παίρνω το ποδήλατο και τρέχω γρήγορα..φωνάζω δυνατά στον άνεμο..να φύγουν τα κατακάθια.φτάνει πια.κουράστηκα να βλέπω τα ίδια όνειρα.θέλω καινούργια.

αύριο θα πάω σε μια μπλέ θάλασσα όπως τα γράμματα σου.ίσως με δείς και στο δικό σου όνειρο.

ξέρεις κάτι;
τελικά μου χαμογέλασε όντως η σελήνη..

melomenos είπε...

θα προσπαθήσω να έρθω στην έκθεση
ποιές μέρες θα διαρκέσει;

καλό σου Σαββατοκύριακο!

Δημοσθένης Μιχαλακόπουλος είπε...

στην αμμουδιά των ερωτημάτων σου προχώρα ως τα άπατα! και πιο πολύ ίσως.. κολύμπα μέχρι να μη βλέπεις το βυθό.. και γύρνα πίσω. βγες στην αμμουδιά με μια γλυκιά κούραση!

δεν βρήκες απαντήσεις! το ξέρω..
..μα θα θες να την ξανακάνεις τη βόλτα σου αυτή..!

καλή επιτυχία!

BeBe είπε...

θα προσπαθήσω να είμαι εκεί, και στο χέρι θα έχω ένα γεμάτο ποτήρι με παγάκια.
Φιλώ σε Αννούλα

Orelia είπε...

ομορφα λοιπον να ξημερωσει η 30 για σενα και καλη επιτυχια να εχεις
αν και.. στη τελικη σου προταση κλεινεται ηδη η επιτυχια...!

markos-the-gnostic είπε...

blue μου πολύ χαίρομαι. πες μας από πότε μέχρι πότε θα είναι η έκθεση και ποιες ώρες

candyblue είπε...

@ zouri1:Μακάρι!Το ίδιο εύχομαι και γω,γιατί τα παιδιά είναι πολλοί καλά και πολλοί ταλαντούχα.
Η έκθεση κρατάει μια εβδομάδα άρα τελικά ίσως και να μπορέσεις.









@ Atg: Σε Ευχαριστώ πολύ. Αυτά που έγραψα στην αρχή ισχύουν ακόμα και χωρίς να τα πιστέψει κανείς.









MåvяiÐåliå : Αυτό με τα πλυντήρια πιάνει. Δοκίμασε το και θα με θυμηθείς.
Να μπορέσεις να είσαι και θα είσαι το ξέρω.

Σε χιλιοευχαριστώ








@ Καπετάνισσα :Μπορεί και να είσαι. Και εκείνη την μέρα και κάθε μέρα νοητά.
Σε ακούω,πολύ καιρό τώρα
Και μέσα μου
Και γύρω μου
Ναι είμαι όλα όσα μου λες να ακούσω
Αλλά κάποιες φορές τα ξεχνάω και αρχίζω να φοβάμαι σα να μην ήμουν τίποτα ποτέ!






@ Efi: Βλέπω μια αλλαγή σε όλα όσα γράφεις και χαίρομαι πολύ.
Και γω θέλω καινούργια όνειρα
Και προσπαθώ να τα γεννήσω
Να τα κυνηγήσω.
Να τα παγιδέψω.
Να τα ακουμπήσω.

Μπορεί και να σε έχω δει στο δικό μου όνειρο
Μα πιο πολύ μπορεί να έχω δει και να έχω ζηλέψει το ποδήλατο σου.

Η σελήνη έχει μάτια-μύτη-στόμα και πάντα χαμογελάει!

candyblue είπε...

@ melomenos: Να έρθεις ,εννοείται.Θα το ήθελα πολύ. Η έκθεση ξεκινάει Σάββατο 30 Ιουνίου μέχρι Κυριακή 1η Ιουλίου
Καλό Σαββατοκύριακο και σε σένα








@ αλαφροίσκιωτος: Ναι, θα την ξανακάνω την βόλτα μου αυτή. Να είσαι σίγουρος;
Επίσης να είσαι σίγουρος πως η περιγραφή σου είναι αυτό που κάνω επακριβώς. Νομίζω ότι πιο μέσα δεν θα μπορούσες να πέσεις


Σε ευχαριστώ.






@ BeBe: Να βάλεις μέσα στο ποτήρι σου αυτό την βραδιά ,τον κόσμο,τα συναισθήματα σου και να τα πιεις όλα μονορούφι.








@ Orelia: Σε ευχαριστώ πολύ. Μέσα από την καρδιά μου. Εύχομαι να μπορέσεις να έρθεις. Θα ήταν χαρά μου να σε γνωρίσω. Εκείνη τη μέρα.

















@ markos-the-gnostic: Σάββατο 30 Ιουνίου + Κυριακή 1η Ιουλίου
Party + Exhibition
Cantina Social
Λεωκορίου 6-8, Ψυρρή (εντός στοάς)
Ώρα έναρξης 22:00
Είσοδος ελεύθερη

Η ομάδα dogmaRT παρουσιάζει το δεύτερο multi-artistic pARTy της
26 νέοι καλλιτέχνες καλούνται να εκθέσουν γύρω από ένα κοινό θέμα

DESTINATION

Μετά από τη πρώτη επιτυχημένη εκδήλωση του Μαρτίου, η ομάδα dogmaRT σας προ(σ)καλεί στις 30 Ιουνίου και την 1η Ιουλίου, να βρείτε το δικό σας προσωπικό προορισμό, στην στοά του Cantina Social (Λεωκορίου 6-8, Ψυρρή), μέσα από τα έργα 25 νέων καλλιτεχνών.

Επηρεασμένοι από το feeling του καλοκαιριού και την ανάγκη για απόδραση, οι συμμετέχοντες μας οδηγούν σε ένα διήμερο ταξίδι, πολλαπλών προορισμών στο κέντρο της ιστορικής Αθήνας. Graffiti, installations, collage, φωτογραφία, ποίηση, illustration, μουσική, video art, αποτελούν το μεταφορικό μέσο για το όραμα κάθε καλλιτέχνη, αλλά, και κάθε θεατή.

Μία ζωντανή στοά, της Αθήνας του ’50 αλλά και της καθημερινότητας της περιοχής του Ψυρρή μεταμορφώνεται σε ένα καλλιτεχνικό στέγαστρο 25 ατόμων προς αναζήτηση προορισμού. Μία έντονη βραδιά στις 30 Ιουνίου…
Ένα χαλαρό κυριακάτικο απόγευμα την 1η Ιουλίου…

Η ομάδα dogmaRT είναι μία οργάνωση που επιδιώκει να προωθήσει νέους καλλιτέχνες μέσα από θεματικές εκδηλώσεις. Ενώνοντας διαφορετικά είδη τέχνης, σκοπός της είναι να μεταμορφώσει κάθε φορά την παθητική μορφή τέχνης σε ενεργητική. Οι καλλιτέχνες είναι ελεύθεροι να εκφράσουν τη δική τους οπτική γύρω από ένα κοινό θέμα, σύμφωνα με το συναίσθημα, την αντίληψη ή τα προσωπικά τους βιώματα.



Contact :
dogmart.organisation@gmail.com
Info:
www.myspace.com/dogmart

Ανώνυμος είπε...

Θα έρθουμε στην έκθεση :)

Το άλλο όμορφο εύχομαι να είναιένα κολλάζ σε εξώφυλλο βιβλίου σου.

Ανώνυμος είπε...

(!) Αν ανοιξω το κεφαλι μου θα βρω μεσα χωμα και ναι θελω να σκεφτομαι πως δεν ειναι εγκεφαλος αυτο που μου διεγείρει τον πανικο ειναι μονο ενα μπαουλο απο σκεψεις που κλειδωσα μαζι με την αποδειξη κλειδι στα ματια μου μουσκεμενες αναμνησεις ,ιδρωτας και κοπωση ως προς την στέρηση στοιχείων στην ερευνα για το στείρο ,δεν ειναι εγκεφαλος αυτο παρα μόνο παράνομα απλωμένο χώμα μέσα μου και ολα αυτα που θυσιασα να δραπετευσω περισοτερο υγρά απ'την βροχη που ξεπλενει την σαπιλα στην σάρκα μου ,δεν ειναι κορμι δεν ειναι εγκεφαλος δεν είναι διόλου αυτο που ακουμπάς και ονομάζεις ύλη ,χωμα ειναι και δρομος για να φτάσεις σε παιδικη χαρα και ασυλο της αηδίας μου βουτηγμενα όλα στην λάσπη αν δεν πάψω ως τότε να κλαίω. Συμφώνηστε μαζι μου για το ποσο απλος ειναι ο ορισμος ,συμφωνησε μαζι μου για το ποσο ευκολη ειναι η αποδοχη οτι ξεχναμε να συμφωνήσουμε απο συνήθεια να καθορίσουμε όχι οπως σαν βρεφος στις αναγκες απ'την αυταπατη στα ματια μας γιατι δεν ξερουμε τι θα πει αν πως, ομως δεν στριμωχνομαστε στα πρέπει μονο να χαζογελαμε σαν βρεφη σου ξανα λεω απο λάθος μεχρι και να αποκοιμηθουμε αταραχοι στην αγκαλια αυτης που μυριζει τάχατες μανα. Οι λεξεις ευοδιαζουν καρπίζουν ανθη μα να μην εχεις κηπο μα να μην εχεις αποστολη πως να γκρεμισεις σπιτια που μεσα δεν θα μπεις ποτε λάθη να δεις πως ειναι μεσα τα άνθη ανάποδα απο τα όλα φυτρώνουν οργισμένα όχι εσύ φταις μα η μανία να φυλακίσουμε το καινό σε τοίχους απο αφρολέξ, γιατι να διαβγεις εις το απηρον τον ιδιο δρομο ,για να εισαι σιγουρος οτι τιποτα δεν θα αλλαξει αν αλλαζες κατι και εσυ; Θα μου μιλησεις ξανα για το τότε και δεν θα ξερω τους λογους να το κανεις αν θα πεις για τους εραστες σαν τονισεις πως ησουν ερωμενη μου/σου/του και επιμηνεις σε αυτο ,στο οτι ησουν δεν θα εισαι δεν θα υπαρξει περιπτωση να γινεις οπως ξανα σαν φυγεις έπειτα με τα λαφυρα δεν θα φωναξεις γιουχου παραμονο θα παριστανεις την νεκρη γιατι ετσι ξερεις/έτσι σου έμαθα μικρή μεγαλόσωμη πόρνη. Ποσο ελλιπής είναι η αίσθηση να μου λειπεις ενώ ποτε δεν προφτασα να σ'εχω όπως έχει ο κυνηγος το οπλο ο σκυλος τον αφεντη και το πουλί την μοίρα του γραμμένη στον κρότο και μεχρι ποσο θα σφιγκομαι θα ακροβατω στην αναμνηση θα εκρεμες ρολοι τοιχος καρφι και οχι ζωο μικρό συμπαθές που μαθενει να στεκεται στο πατακι σου αυτο που γραφει σπιτι γλυκο σπιτι οστόσο εξω υπαρχει αναγραφη προσοχη σκυλος μεγάλος δαγκωνει ,μην. Δεν μπορω αλλο να γραφω κατα λάθος λες και θα'ρθεις με πάθος δεν μπορω αλλο να ψαχνω τον τροπο να ξεχασω δεν μπορω να λησμονήσω την προσχαρη αναφώνηση νίκης στρατός με στρατιωτάκια σκόρπια μεσα μου ποσο πιο ευκολο θα φαινοταν αυτο αν ημουν ο ανθρωπος αυτουργος της αδυναμιας ή αν δεν ημουν στρατηγος αφημένος σε μάχη ξοφλημένη όλοι νεκροί που τόλμισαν να αμφησβητίσουν οτι μπορω να γίνομαι κρεμυδι και οχι το κλαμα αυτού αφου σοτάρεις την θλίψη σου σε τηγάνι ψέμα αν βλέπεις και σκέφτεσαι χορτάτος πρίν καν δοκιμάσεις το άνοστο τώρα. Πες μου εσυ γιατι εισαι εσυ πες οτι ξερεις οταν κοιτας τον καθρεφτη ειναι αυτος άραγες που λενε να επιμενουν να θεωρουν πιστο αντιγραφο της πραγματικοτητας αχ και να ξερες πως οτι σκεφτεσαι/ξερεις λιγο πριν αποκοιμηθεις ειναι η σκεψη τελευταια διαδοχη των ονειρων σαν ερθει ανακοπη στιγμης απο διαρρηκτη που τρυπωνει στα ονειρα με σκοπο μονο να μας φερει κοντα άλλα εσφαλμένα γιατι εμεις ορκισμένοι δολοφόνοι των "θέλω",πες μου τι του ειπες πριν ,πως διάολο ξερει ολα αυτα που θα γράψω αφου εγω σκιάχτρο με ποια ιδιοτητα φροντιζει η νυχτα να μην ειναι νωθρή και απλα αστρα στολιδια στην κουρτινα μα πες μου πως πως γινεται να εισαι εσύ και μετα σιωπη ξανα ονειρα ας. Αν ανοιξω το κεφαλι μου θα βρω μεσα αχυρα και αχυρωνα ανοχύρωτο και σταβλο και δεν θα βρω ρομποτάκια να παρακολουθουνε την εξελιξη μου δεν θα αβρω σταβλιτες να φροντίζουν για εμένα ,αυλικους να ορίζουν εμένα ως προς τον ανθρωπο πάνω απο ανθρωπο αλλυσιδα φρικης ηλίθια που θελεις να τρέφεσε απο την θλίψη μου δεν σπαω οταν με πατας δεν υπαρχεις μην προσπαθείς να με λιώσεις και ας είμαι παγωτό, δεν θα ξέρω τιποτα απ'ολα αυτα που συμφωνουν με τουτο που βλεπω και ας μην ειμαι αυτος και ας μην ειναι δικο μου το ζωο που ποτιζω τρεφω μεγαλωνω με μοναδικο σκοπο να αφησω ελευθερο κάποια μέρα για να δω πως τρεχει μηπως και ετσι καταφερω να επιζησω γυμνός με στολή τεσσάρων εποχών σε αυτον τον κόσμο που μόνο βρέχει και ας είναι καλοκαίρι 24 του Ιούνη. Δεν ξερω πως γραφεις ,δεν ηξερα ποτε ,σιγουρα δεν ειναι η στιγμη οπως νομιζα που φυλακιζεις δεν ειναι γραμμη που ξεκιναει απο μια βουλα και θα γινει ισως ενα φεγγαρι ενας κυκνος αν υπαρχει εμπνευση αλκοολ ,ενα γράμμα συντροφιά με την στίξη (;) ,δεν είναι μια τομή που ανοίγεις στον εγκεφαλο όπως προαναφερά, τιποτα δεν ειναι τελειο ούτε καν το Ω! σύνθεση μουνιού και πούτσου αν θες ,είσαι σίγουρος πως οτι είναι ακολουθία του (!) δεν είναι ανάποδο και προαγγέλει πως κάτι σημαντικό θα γίνει; μα δείτε που φτάσαμε ,δεν υπαρχει τελος γιατι δεν υπαρχει αρχη ή μέση μην περιμένεις μην αναζητεις τώρα που ξές πως λίγο έμεινε και ίσως καταφέρεις να δεις,κάνεις λάθος αν αυτο πως να ψαξουμε τους λογους της αποτυχιας μας ,δεν εχουμε εγκεφαλο μονο εναν σταβλο που κατοικουν σκιάχτρα και τέρατα ομορφα 24 γράμματα.

Ανώνυμος είπε...

.........."Θα 'ρθει ο καιρός που θα σπάσεις την πόρτα, και η καρδιά σου στο φώς θα χιμήξει


θα φύγεις μακριά, θα πετάξεις ψηλά, θα πετάς σ' ασύλληπτα ύψη, και τότε πια δεν μπορεί

Αυτή η χλωμή, αυτή η φτηνή η τιποτένια σου θλίψη, θα μείνει ορφανή, θα γυρνάει σαν τρελή

θα ζητάει να σε βρει και δε θα σε βρίσκει, Κι ούτε πρόκειται ελπίζω ποτέ να σου λείψει
δεν πρόκειται ελπίζω ποτέ να σου λείψει"


Από Αγγελάκα παρμένο και δοσμένο για καλή αρχή σε αυτό το νέο σου ξεκίνημα

candyblue είπε...

@ Padrazo: Σε ευχαριστώ ειλικρινά
Μακάρι όλα όσα ονειρευτούμε να βρούνε μια ρωγμή και να τρυπώσουν
Μακάρι!!
Το αξίζουμε όλοι άλλωστε.



Να έρθετε βέβαια!






@ Ανώνυμε: Δεν κατάλαβα τίποτα από όσα θα ήθελες να πεις πραγματικά
Εσύ;
Στο σχολείο θα σου έλεγαν ότι είσαι έκτος θέματος ή μήπως όχι






@ κοινωφελής κώνωψ: Ήρθε σχεδόν θαρρώ. Σε ευχαριστώ πολύ

the BluElephant είπε...

πολύ μου αρέσει αυτό το κολάζ...

υγ. τις καλύτερες ευχές

weirdo είπε...

Καλή επιτυχία!
Να διαπρέψεις. Κι εκεί & παντού, όπως σου αξίζει :)

Θα προσπαθήσω να έρθω, θέλω πολύ, μεγάλο φιλί..
:)

s_k είπε...

υπεροχα κολαζ.καλη επιτυχια.να τα δουν τα καταλληλα ματια δηλαδη.

harlequinpan είπε...

i'm not sure what's my destination of my life!

Ανώνυμος είπε...

καλή επιτυχία στην έκθεση σας μέσα απ'την καρδιά μου.
μακάρι να μπορούσα να είμαι κι εγώ εκεί να θαυμάσω απο κοντά την ομορφιά της ψυχής σας.

καποιά άλλη στιγμή θα το ξανακάνετε έτσι;

με το δείκτη των δακτύλων μου,σου στέλνω νοερά ένα μικρό φιλί για καλή επιτυχία..νοερά με τον τρόπο μου κι εγώ εκεί..

;)

alex είπε...

21 έχω γενέθλια.Καλή μέρα? Καλή επιτυχία στην έκθεση.

fish eye είπε...

μακαρι να ημουν αθηνα..θα ερχομουν οπωσδηποτε..ευχομαι να πανε ολα καλα,καλη επιτυχια..και να ξες οσο πιο ελευθερα αφηνεις στο νου σου τα πραγματα τοσο πιο καλα θα σου πανε..φιλια πολλα..
με τρελλαινουν τα κολλαζ σου..
καποια στιγμη να μου δωσεις οδηγιες να φτιαξω κι εγω εστω ενα..
:)

candyblue είπε...

@ the BluElephant:Ναι και μένα μου αρέσει πολύ. Θα είναι και αυτό εκε






@ weirdo: Παντού ναι...αν και κάποιες φορές δεν σε αφήνουν να το κάνεις
Να προσπαθήσεις να είσαι εκεί. Σε ευχαριστώ






fuzzy burlesque: Τα κατάλληλα μάτια νομίζω ότι θα τα δουν
Ευχαριστώ πολύ πολύ






@ harlequinpan: Try to find out…..






@ efi :Θα το ξανακάνουμε ναι...και τότε δεν θα δεχτώ καμιά δικαιολογία. Νοερά παίρνω ότι μου δίνεις .Πάντα και σε ευχαριστώ πολύ.








@ alex: Θα έρθεις; Θα χαρώ πολύ να σε δω Σε ευχαριστώ και χρόνια πολλά, έστω και καθυστερημένα







@ φεγγαραγκαλιες: «όσο πιο ελεύθερα αφήνεις στο νου σου τα πράγματα τόσο πιο κάλα θα σου πάνε»

Θα το κρατήσω αυτό.

bereniki είπε...

"Γιατί ποτέ κάνεις δεν έχει την παραμικρή ιδέα για το ποιος πραγματικά είσαι;"
..giati den theleis na exei? h' mhpws giati k su den 3ereis poios pragmatika eisai?...
have fun to sabbatooo! mporei k na ta kataferw na sou r8w!
makia
*****

candyblue είπε...

@ bereniki:Like a good girl should...


Στα ερωτήματα σου θα πω ότι παίζουν και τα δύο.
Πάντα και τα δύο.

Ανώνυμος είπε...

Ντροπή, φίλε, για το pride, όπως αναλύω και στο κείμενό μου...

candyblue είπε...

φίλε??
moi?

Ανώνυμος είπε...

είδες τι έγραψε η LIFO?
Στις 5/7/2007?


Μετά από 2 μήνες μακριά από τα πάτρια happy to come back home to you

candyblue είπε...

Κάτι είδα,ναι...

Άντε γύρισες επιτέλους..έλα να σου πω μυστικά από τον χρόνο που έφυγε.

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.