Κυριακή, Απριλίου 15, 2007

SwImMiNg LeSsOnS


Σάββατο βράδυ.

Κάτι φίλοι παίζανε χτες στο
Planet Music. Φίλοι σαν ρίζες μέσα μου, που είχα καιρό να ποτίσω. Τα κατάφερα και πήγα να τους δω. Αναδεύανε στιγμές παρελθόντος, υπεργαλαξιακά ενσταντανέ και ματιές που κάηκαν, όπως βγήκαν, στο γαλαξιακό μετατάρσιο. Το μπάσο τραντάζει τα σουτιέν των κοριτσιών. Η Τ. τραγουδάει και ανοίγει αγκύλες μέσα μου. Η φωνή της θα ήθελα να είναι η φωνή που θα είχα στο κομοδίνο μου, δίπλα στο ποτήρι με το νερό. Κοιτάω τον Α. όλη μου η ζωή χτυπιέται μελανή στις μπαγκέτες του. Η μουσική τους απόκτησε περισσότερα κεντίδια από τότε που την άφησα. Τραγουδάω δυνατά να φτάσω το δικό τους pic. Με μισόκλειστα μάτια αφήνω τις εικόνες να περάσουν. Ο κόσμος γύρω μου δεν σέρνεται πια. Η νύχτα δεν έχει ξαφνικά μόνο ένα χρώμα. Παρατηρώ με μανία το άγνωστο πλήθος. Αναπνέει συμπυκνωμένο από αγάπη και χρόνια. Σκέφτομαι τα άτομα που θα έπρεπε να είναι εδώ και δεν είναι. Πόσες στιγμές ζιπαρισμένες στον ήχο τους; Πόσα λικνίσματα νιότης, που χαμογελάει αυθάδικα αστράφτοντας μέσα στην ιδρωμένη νύχτα. Δίπλα στο παρελθόν κάθεται το τώρα. Το χαϊδεύω,ενώ θα ήθελα να το κατασπαράξω. Φοράει ένα μαύρο αμάνικο μπλουζάκι και σκέφτεται πως να φύγει από μένα. Η μουσική είναι μια λύση.
Σου έχω πει να μην πλησιάζεις σε απόσταση αναπνοής. Θα σε κάψω.

Κι υστέρα πιάνω κουβέντα με την Άνοιξη. Κρυφοκοιτάω τις λευκές της γάμπες και σκουριάζει η πόρπη της μυστικής εισόδου μου. «Κουράστηκα να μου μιλάς για τα ποιήματα και τους ποιητές», μου λέει. «Πάμε να μεθύσουμε. Τα καλύτερα ποιήματα γράφονται μέσα μας όταν είμαστε μεθυσμένοι. Μεθυσμένοι από τα πάντα. Και πεινασμένοι. Όταν πεινάει το μυαλό και το σώμα. Ηθελημένη στέρηση».
Θυμήθηκα τον Νιζίνσκι που τρελάθηκε βλέποντας την δυστυχία του κόσμου. Θυμήθηκα ξανά την πορφύρα των μαλλιών της άνοιξης και σένα που χωρίς να μιλάς ράβεις την ποίηση στη φόδρα της νύχτας. Εμένα αυτό είναι που με τρελαίνει. Η ποίηση που βγάζεις σαν αέναο άρωμα. Μην πλησιάζεις άλλο. Θα σε καρφώσω με τις λόγχες των ματιών μου. Καίνε περισσότερο και από κάρβουνο αναμμένο. Η νύχτα με ένα τσιγάρο στο στόμα,σβήνει βαριεστημένα τα φώτα του δρόμου. Αποκαΐδια παντού. Εδώ και κει. Στα συρτάρια και στην τσάντα μου. Στις τσέπες και στα υγρά χαρτομάντιλα μου. Αποκαΐδια στα ψωραλέα δέρματα μας και στα κατάμαυρα βουνά μέσα μας. Μια μισότρελη καληνύχτα τρακάρει έξω από την πόρτα της εισόδου σου. Αφιερωμένη.

Κυριακή πρωί.
Η μέρα σήμερα μυρίζει μουδιασμένο καλοκαίρι και ελληνικό καφέ. Η βεράντα πρασινίζει συνεχώς και οι μέλισσες πουλάνε το σώμα τους στην πιάτσα. Πίνω δύο τζούρες καφέ. Καίει. Πάντα καίει η πρώτη γουλιά. Ποτίζω με το μπρίκι τα μικρά γλαστράκια και ονειρεύομαι πως δεν χρειάζεται να ονειρεύομαι, γιατί απλά τα όνειρα θα βγουν αληθινά όπου να ναι. Μέχρι να ξεχειλίσει το νερό από τις γλάστρες. Μέχρι να πάω μέσα, πριν χτυπήσει το τηλέφωνο. Μέχρι να αναπνεύσω τώρα, πριν το σκυλί απέναντι ξαναγαβγίσει. Μέχρι να έρθει η επόμενη μέλισσα και να ’χω πιει άλλη μια τζούρα καφέ. Μέχρι να παραδεχτείς ότι με θες και συ πριν σου γυρίσω την πλάτη.

Κυριακή με άρωμα στάχτης. Τα φαινόμενα Σαχάρας ταξιδεύουν μαζί με τα σύννεφα. Η Άνοιξη γέμισε με ανθούς τα πρεβάζια και τα φυτά στις ζαρντινιέρες. Ότι θα απομείνει στις αναμνήσεις μου θα είναι δυο-τρεις κουβέντες που κάναμε αργά το βράδυ για τα σπασμένα πλευρά της αγάπης και για τον περασμένο αιώνα.

22 σχόλια:

etalon είπε...

Σαββατο βραδυ-Κυριακη πρωι
η ζωη στα...προαστια
των Stereo Nova
κι εσυ μονακριβη της σφαιρας. αγαπημενη σιωπη
μου φτιαξες την ηδη super διαθεση
το καλακαιρι αυτο
θα θερισουμε πολυ αγαπη
το ξερες ε?

Ανώνυμος είπε...

Ένα Σάββατο βράδυ είναι ικανό γι αυτό. Νύχτα και μουσική. Όλες οι εποχές και όλοι οι χρόνοι, όλοι οι εαυτοί σου σε παρέλαση. Υπάρχει ποίηση στο ποτό; Δεν υπάρχει;
Υπάρχει στις Κυριακές;
Παντού. Ειδικά για όσο φοράς μια καψαλισμένη γλώσσα.
Κράτα κι εκείνο το μπάσο. Θα χρησίμευε στο να πυροβολάς τους περαστικούς απ'το μπαλκόνι για να χάνουν τα κουμπιά τους ανοιξιάτικα.

(να μην τραντάζει μόνο τα σουτιέν των κοριτσιών)

BeBe είπε...

Υπέροχο κλείσιμο :)

Ανώνυμος είπε...

Γνώρισέ μου κι εμένα την Άνοιξη.

3 parties a day είπε...

Έχω ένα πρόβλημα. Δεν έχω λόγια να σχολιάσω αυτά που γράφεις.
Θα πω μόνο πως κάθε φράση -από την πιο μικρή έως την πιο μεγάλη-, άλλοτε θυμίζει κάτι που έχω ζήσει, κι άλλοτε με κάνει να νοσταλγώ κάτι που δεν έχω ζήσει.

koolkiller-ess είπε...

Modrec το συγκρότημα του Σαββάτου?

markos-the-gnostic είπε...

τι ωραίο αλλά και τι άσχημο να εκπληρώνονται όλα τόσο γρήγορα σε μια ανάσα.
από το απόγευμα, από το θυμό της, από τα μάτια εκείνα που δεν είχε...

s_k είπε...

η μουσικη ειναι πολλες λυσεις.

Tamara de Lempicka είπε...

Κι αν σου χτυπησει την πορτα το πριν και το τωρα σε ενα? το οικειο και το αγνωστο μαζι? το γνωστο τραγουδι σε μια καινουρια διασκευη?
προβα,τσεκ,παμε...

dimitris-r είπε...

Α, εσείς στήνετε πολύ ωραία σκηνικά, με λόγια και με εικόνες.
Έκανα λίγες βόλτες στον κήπο σας και στη βεράντα με τα γλαστράκια, να 'στε καλά.
Νομίζω πρώτη μου φορά ανταμώνω το μπλογκ σας, τί να ευχηθώ; Καλά ταξίδια, δικά σας και δικά μας!

Y. K. είπε...

ονειρα..μια ψευδαισθηση κι αυτα..
"ονειρεύομαι πως δεν χρειάζεται να ονειρεύομαι, γιατί απλά τα όνειρα θα βγουν αληθινά αληθινά όπου να'ναι"..:) ετσι δε χρειαζεται και να πονας..!
γιατι εγω τα ονειρα τα εχω συνδυασει με τον πονο..

ενα μικρο μπουκετακι απο μικροσκοπικα κιτρινα τριανταφυλλα(φαντασου πως)σου αφηνω εδω.

καληνυχτα καραμελιτσα:)

candyblue είπε...

@ Etalon: Η ζωή στα...προάστια Απρίλη μήνα είναι μαγεία
Την καταβροχθίζεις και παίρνεις βιταμίνες
Όσο για το καλοκαίρι αυτό δεν ξέρω αν θα θερίσουμε αγάπη,ξέρω όμως ότι θα έχουμε το στόμα ανοιχτό στο τάισμα της




@ dr.Uqbar:Ένα Σάββατο βράδυ είναι για όλα γιατρέ. Μέχρι και να αλλάξει την υπόλοιπη ζωή σου.
Σου έχω πει ότι μου αρέσει πολύ ο τρόπος που τα λες;
ΟΧΙ? Τι ψεύτης που είσαι; Θες να φέρω το μπάσο μου;
@ BeBe: Είναι όμορφο να βρίσκει κανείς τα κλεισίματα τόσο υπέροχα
Συνήθως πονάνε. Λίγο. Τόσο δα. Ακόμα και αν είναι μια κοντούλα καληνύχτα.





@ αργυρένια: Την δικιά μου Άνοιξη θες να σου γνωρίσω; Πολύ ευχαρίστως. Να της φερθεί όμως όσο πιο ευγενικά μπορείς γιατί αν την μελαγχολήσεις θα με παρατήσει,ακολουθώντας το καλοκαίρι ξανά.





@ 3 parties a day: Αυτό και μόνο μου φτάνει. Και είναι αρκετό τα σχόλιο δεν είναι βαρόμετρο εδώ
Δεν ψυχανεμίζομαι καλώντας σας. Λογοτεχνίζω προσπαθώντας να σας θυμίσω κάτι.
Είναι αυτό ακριβώς που λες.




@ koolkiller-ess: όχι, expert medicine οι φίλοι στην όχθη του Σαββάτου
Οι modrec έσκισαν πάντως αν θες να μάθεις. Πολύ δυνατά τα πιτσιρίκια

candyblue είπε...

@ markos-the-gnostic: Πάει καιρός που έχω να νοιώσω αυτό το συναίσθημα να μου εκπληρωθούν όλα σε μια ανάσα...εδώ μέσα το είδες αυτό;Αποκλείεται.
Από τα μάτια εκείνα που δεν είχε λες...έχει δανεικά η ψυχή να της δώσει




@ fuzzy burlesque :Σωστός! Η μουσική είναι ο καλύτερος φίλος. Σαν τον καπνό του τσιγάρου. Πάντα εκεί.





@ Tamara de Lempicka: Κάτι θα σκαρφιστείς εσύ. Σου έχω απόλυτη εμπιστοσύνη






@ dimitris-r :Γεια σας και εσάς. Σας έχω δει που σουλατσάρετε σε διάφορα μέρη. Σας έχω διαβάσει κάι σας είχα δει πολλές φορές στον κηπάκο του Αλέκου.
Χαίρομαι που σας αρέσουν τα σκηνικά μου.Handmade όλα. Και οι λέξεις είναι του καιρού. Χωρίς πρόσθετα και συντηρητικά.
Καλά ταξίδια με περισσότερο ήλιο. Θα περάσουμε φίνα τις μέρες που θα έρθουν να μας βρουν.
Καλώς σας βρήκα και γω.




@ alicia: Επ! Καινούργιο κοριτσάκι από τα μέρη μου.
Γεια σου μικρή Alicia,σε ευχαριστώ για το πανέμορφο μπουκετάκι. Ήδη έβαλα τις ρίζες τους να υφαίνονται σε ένα μικρό μπουκαλάκι σε χρώμα μπλε.

Και θες να σου πω και κάτι για τον πόνο;Ο πόνος μας κάνει καλύτερους ανθρώπους. Για αυτό είναι καλό να πονάς. Να τον φοράς τον πόνο. Να τον κουβαλάς σαν φορητό ακουστικό.
Και έπειτα τα όνειρα έρχονται μόνα τους. Απλά γλιστράν μέσα σου και έξω σου. Χωρίς πόνο.

Καλημέρα...και έχει τόσο ωραία χρώματα σήμερα

ΔemΩΝ είπε...

Τι ωραία ανοιξιάτικη ατμόσφαιρα με υπολοιματα μιας φθινοπωρινής θλίψης...

ΔΙΟΝΥΣΑΚΙ είπε...

Μπήκα σαν κλέφτης εδώ, θαμπώθηκα από το φως,τις μυρωδιές, τα χρώματα...πήρα μαζί μου ένα από τα γλαστράκια σου φεύγοντας μα σου αφήνω στο κατώφλι σου μια χούφτα ευχές. Ένα γλυκόπικρο χαμόγελο με συντροφεύει τώρα...να είσαι πάντοτε καλά.

MåvяiÐåliå είπε...

Κι όπως λεει μια φίλη «ευτυχώς που δεν πάθαμε και τίποτα». Σ αυτό βέβαια βοήθησαν τα μαθήματα κολύμβησης. Πολύ καλή επιλογή.

harlequinpan είπε...

Hi Candyblue

Is this the title of your film's ?
i can't find the swimming pool! :)

candyblue είπε...

@ diavolikon: Είναι μέχρι να αποφασίσει ο καιρός τι θέλει να είναι. Είναι μέχρι να αποφασίσω και γω πως θέλω να βλέπω τα πράγματα. Καλώς ήρθες στην ανθισμένη μου βεράντα. Κερνάω λουκούμι τριαντάφυλλο και ελληνικό μονό.




@ ΔΙΟΝΥΣΑΚΙ: Κλέφτες δεν έχουμε εμείς εδώ σε αυτή την γειτονιά. Αναρριχητές μόνο. Ανεβαίνουν από τα μπαλκόνια και μυρίζουν τα φυτά. Πίνουν νερό από το λάστιχο και χαζεύουν την παλιά βιτρίνα με τις λέξεις. Όταν ξαναέρθεις σφύριξε μου να βγω. Έχω μια υπέροχη γλάστρα για σένα.





@ MåvяiÐåliå :«ευτυχώς που δεν πάθαμε και τίποτα».Αλλά να βάζεις στο τέλος πάντα το «ακόμα»
Πολύ καλή επιλογή λες ε?





@ harlequinpan: This is the title of a great album. The kids that have that group are my friends. The name o the group is expert medicine and in this post I describe the last live they had at Saturday night. The feeling of that night, the music that spread like the blossoms of the spring, and how the songs make us real and whole. The swimming pull is our life. Might be like o ghost but she exists with a scary accuracy.

Ανώνυμος είπε...

Και είναι μόνο η αρχή...πάρε σκοινιά και δέσου για την μεγάλη συνέχεια

candyblue είπε...

@ κοινωφελής κώνωψ:Θα τρέξω στους κάβους το βράδυ να μαζέψω τίποτα.
Ακόμα και σε ναυτικό κόμπο θα δεθώ για την συνέχεια τους

π. είπε...

Όταν είμαστε μεθυσμένοι από τα πάντα. Και πεινασμένοι. Περίεργο δεν είναι; Όμορφη αντίφαση.. Με τρόμο μην χορτάσουμε

candyblue είπε...

@ P.Η ζωή είναι γεμάτη από τέτοιες αντιφάσεις.Και ευτυχώς στην φύση μας είναι γραμμένο να μην χορτάσουμε ποτέ.