Τετάρτη, Φεβρουαρίου 14, 2007

ΜoΤs SaNs SiGnIfIcAtIoN


Μεγαλώνουν οι μέρες και ορμάει το φως. Φυσάει Άνοιξη. Σε ψάχνω αλλά είναι νωρίς ακόμα. Οι μικρές κουβέντες σου σκίζουν σαν σαΐτες τον αέρα της μπλε μικρής μου πόλης. Ξέρεις, αυτήν εκεί ψηλά που έχω εξορίσει τον εαυτό μου. Είναι βράδυ στην πόλη μου. Τρώω μπισκότα με γέμιση πορτοκάλι βουτηγμένο σε σοκολάτα γάλακτος.
«Εγώ λυπάμαι να τα διαμελίζω και τα αφήνω να πεθαίνουν από ξηρώδη γηρατειά μέσα σε γυάλινα βάζα»,μου είχες πει κάποτε.
Κάθεσαι δίπλα στην μικρή μου πόλη και περιμένεις να ανάψω το φως του δωματίου μου. Μου φέρνεις δίψα, για αυτό κάθε φορά που συναντάω το βυθισμένο βλέμμα σου αναζητώ μια θάλασσα.
«Να μου πάρεις μια μικρή θάλασσα, που θα χωράει ίσα, ίσα στις χούφτες σου, για να ρίχνω μικρές, μικρές πετρούλες στον βυθό που θα κάνει η παλάμη σου».
«Η Θάλασσα δεν κάθεται σε χούφτες. Η Θάλασσα είναι Θάλασσα και θέλει ταξίδια».
«Όχι…έλα να κάνουμε ομόκεντρους πάνω στις θαλασσινές παλάμες σου. Το ξέρω, είμαι επίμονος άνθρωπος. Στην ζωή μου δεν έμαθα να ακούω συμβουλές και κυρίως δεν εφάρμοσα καμία»
«Μικρή διαβόλισα,η αγάπη καμιά φορά είναι τόσο σπαραχτική που τα μίζερα λόγια τ...»
«Γιατί δεν σου αρέσει το μπλε;Πότέ δεν έμαθα. Αφού πάντρεψες θάλασσα και ψυχή από την ώρα που έπνιξες τον πρώτο σου λυγμό. Πάνε χρόνια θαρρώ».
«Δεν μου αρέσει καθόλου το μπλε σαν χρώμα. Αλλά το δικό σου μπλε έχει κάτι από τον ουρανό. Ή απ' τη θάλασσα. Και μάλλον μ' αρέσει, όπως μ' αρέσει και ο τίτλος της Blue Note ή τα BLues. Γιατί δεν είναι μόνο μπλε. Ο ουρανός και η θάλασσα δεν είναι μόνο μπλε. Είναι μπλε με κάτι άλλο μέσα. Με πολλά "κάτι άλλο".
«Λυπάμαι που ποτέ δεν θα περάσεις στην όχθη μου».
«Δεν θέλω να λυπάσαι. Είσαι πολύ ακριβό πλάσμα για να λυπάσαι για ανθρώπους που δεν ξέρεις, όπως εγώ».
Κλείνω τα μάτια. Ο διακριτικός ήχος του κύματος που σκάει στον βράχο με χαλαρώνει .
«Διάβασε μου ένα παραμύθι για να κοιμηθώ...Δεν μπορώ άλλο να βυθίζομαι στα μάτια σου. Έφτασε η ψυχή μου στην άκρη της γλώσσας μου».
«Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η Αγάπη, μια μεγάλη πόρνη που έκοβε τις καρδιές των μικρών κοριτσιών και τις πούλαγε σε κάτι τρομερές διαβόλισες που τις κάνανε γλυκό του κουταλιού».
«Αρκετά. Είναι βλέπεις, που.... ούτε εγώ έχω καρδιά.Την έδωσα στα σκυλιά και έχω βάλει στην θέση της ένα κόκκινο μήλο. Στο ξανάπα νομίζω. Ήρθε η Άνοιξη τελικά»;
«Όχι....Δεν φάνηκε ακόμα».
Ξέρεις,μάζεψα κάτι παλιά βλέμματα σήμερα και μερικά σπασμένα χάδια. Τα έβαλα μαζί με τα μαχαιροπίρουνα,στο συρτάρι της κουζίνας. Δεν μπορώ άλλο μαζί σου. Αυτός ο έρωτας είναι ίδιος με μεφιστοφελικό δαίμονα!Θέλω κατάρτι να δεθώ,στο πα ξανά και ξανά. Και τότε, εσύ άνοιξες την παλάμη σου και μου έδωσες μια μικρή πεταλούδα με γαλάζια φτερά, που πάνω τους είχαν κάτι κολλημένες πεταλίδες.
«Τι είναι αυτό;», σε ρώτησα και κατάπια ένα κομμάτι από το χάος σου.
«Είναι μια πεταλούδα της θάλασσας. Κράτα την για καλό ταξίδι».
«Μα δεν φεύγω. Επιστρέφω.Επιστρέφω στην χαρακιά της νέας μέρας που θα μου δώσει τον ίδιο καινούργιο πόνο, που μου έδωσε και η χτεσινή».

...Κι έτσι έφτασα, με πυροφάνι τη φωνή σου, στα βαθιά νερά της ημέρας.
Κάτω από τον ουρανό της σκέψης σου.
Πάω να κοιμηθώ και δεν θα χαθώ στα όνειρα μου, γιατί θα έχω πυξίδα την μορφή σου.
Και εκεί τελειώνουν όλα. Σβήνω το φως.
...Πέταξε και η πεταλούδα σου έξω από το ραγισμένο μου παράθυρο. Την έχασα και αυτήν. Δεν πειράζει υπάρχει ακόμα η θάλασσα στις χούφτες σου.

Καληνύχτα

37 σχόλια:

bereniki είπε...

:*
...uparxei akoma i 8alassa stis xouftes sou... :)
parakseno den einai? na se afhnei kapoios na fugeis.. alla na menei ena kommati sou gia panta ekei mazi tou?... isws kserei oti tha to exei gia panta... gi'auto k se afhse na fugeis...
...sbhneis to fws kai teleiwnoun ola? makari... makari na teleiwnoun!
toulaxiston "apomenei h leksi" :)
makia
*****

The Motorcycle boy είπε...

Όμορφο ποστ στο πνεύμα της ημέρας.
Υ.Γ.: Ρε τρελλοκομείο -μου άφησες σχόλιο σε ένα ποστ που είχα γράψει πριν από ένα χρόνο όταν υπήρχε ακόμα το blogs.gr και σκεφτόμουν που να πάω! Τέλος πάντων, δε χάθηκα εδώ γυροφέρνω -εσύ που είσαι;

markos-the-gnostic είπε...

blue ώστε πίνεται το χάος... δεν το χα σκεφτεί... η Αγάπη σαν μεγάλη πόρνη, ε; πολύ σκληρή αλλά και γοητευτική εικόνα...

melomenos είπε...

το καλύτερο δώρο σε μια νεράιδα είναι να της δώσεις κόκκινα μήλα το εκτιμούν και με τον φλοιό τους κάνουν μαγικά φίλτρα που σε ταξιδεύουν μακριά απο αναμνήσεις και σου δίνουν δύναμη για καινούργιες αρχές σε ανθισμένα μέρη πέρα από το τοπίο του χρόνου!
τι λες;
Να τους δώσουμε την καρδιά σου;
καλό μεσημέρι

Mantalena Parianos είπε...

χμ.

candyblue είπε...

@ bereniki: Για όλους υπάρχει πάντα κάτι που παίζει το ρόλο ενός καταρτιού...
Και για όσους μας αφήνουν και φεύγουμε ήρεμα και όμορφα θα υπάρχει πάντα μια όμορφη ιστορία που θα είναι μόνο δικιά μας.
Πλασματικά είναι όλα...μην λυπάσαι
Αυτά που είναι στο δρόμο και κάνουνε τον μεγάλο σαματά,να εκεί μπροστά, είναι και τα καλύτερα…



@ The Motorcycle boy: Ναι το ξέρω...το είδα μετά,όμως δεν με συμπάθησες περισσότερο μετά από αυτό;
Και γω εδώ γυροφέρνω,αλλά πάλιωσα μάλλον και έχασα την σημασία που δίνει κανείς στο κάθε τι καινούργιο
«Χάθηκα» λες....Ρε συ δεν πιστεύω να με έβαλες σε κανένα άσυλο,γιατί μου το λένε πολύ αυτό το "χάθηκες" τώρα τελευταία.




@ markos-the-gnostic: Ναι το χάος μπορεί να βρεθεί σε υγρή μορφή μόνο μέσα από το βλέμμα του άλλου.
Η Αγάπη είναι από τις πρώτες πόρνες που αγιοποιήσαμε και απενοχοποιήσαμε
βέβαια...δεν το ήξερες αυτό;




@ melomenos: Μμμμ...πολύ όμορφο αυτό σαν ιστορία!
Να τους δώσουμε την καρδιά μου,λέω εγώ!
Που να την στείλω;
Η μήπως να περιμένω τη νύχτα εκείνο το μεγάλο απορριμματοφόρο να έρθει και να την πάρει;





@ Mantalena Parianos: Παρακαλώ;
Τι σημαίνει αυτό το χμ...(και αυτή η τελεία δίπλα του,τόσο κολλητά; Άλλο πάλι και τούτο)

Mantalena Parianos είπε...

Candy, είναι κάτι σαν Mantaleno-trademark. Χμ, χμ και χμ.
Κάποιος σκέφτεται. Κάτι σκέφτεται. Και αν θα το πει. Χμ.
;)

Mantalena Parianos είπε...

Ήθελα να ξέρεις ότι το διάβασα, μάλλον.

Να πω "ωραίο"; (λίγο θα είναι για κάτι τέτοιο)

candyblue είπε...

@Mantalena Parianos: Χμ.....
Λοιπόν,ακούμε αυτό που υπάρχει ήδη μέσα μας.
Επιστρέφουμε αυτό που υπήρχε μέσα μας.
Είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι κανείς ποτέ δεν σκέφτεται κάτι μόνος του. Όταν σκεφτεί κάτι την ίδια ώρα το έχει σκεφτεί και κάποιος άλλος.
Άρα ξέρεις τι σκεφτομαι και γω επίσης τι σκέφτεσαι εσύ!!!!!!!!

Ο νους δεν είναι μόνο πομπός ιδεών, είναι και δέκτης με κάποιο τρόπο την ώρα που κάποιος σκέφτεται κάτι, ένας ικανός νους αποδέκτης συλλαμβάνει αυτό που έχει σκεφτεί κάποιος άλλος χωρίς να το έχει πει.

Μια μικρή μετάφραση που έκανα στο
Mantaleno-trademark-Χμ, χμ και χμ.

Mantalena Parianos είπε...

"Λέξεις χωρίς σημασία" δεν τιτλοφορείται το ποστ?


Χμ, λοιπόν.



(νόμιζα ότι ήμουν εκτός θέματος, αλλά τελικά είμαι στο mood)

candyblue είπε...

@ Μανταλενιώ μου: ΜoΤs SaNs SiGnIfIcAtIoN και στις απαντήσεις μου βεβαίως, βεβαίως.
Ναι σε ότι μου λες λοιπόν...
Άσε που ανέκαθεν ήσουν πάντα στο mood

Caesar είπε...

[...σαν τη φωνή της νυχτερινής θάλασσας στα χαλίκια ...]

Γ.Σ.

bereniki είπε...

...m'aresei polu na sas blepw na suzhtate....
:)
makia k stis duo sas :)
pollaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa

eeeeeeeeei tha ferw tentoura apo patra na thn pioume oi treis mas nomizw ;)

*****

homelessMontresor είπε...

Η αγάπη είναι ένα ατέλειωτο ταξίδι. Επισκέπτεσαι πολλούς τόπους, αλλά κάποιους τους κουβαλάς πάντα μέσα σου κι ας μην είσαι πια εκεί.

Ανώνυμος είπε...

Είναι περασμένες δύο και σε φέρνω στο νου...για την ακρίβεια μαζεύω παλιά βλέμματα και σπασμένα σου χάδια και φτιάχνω ένα κολάζ που με πονάει...ανάβω τσιγάρο...αισθάνομαι την ψυχή μου να φτάνει στην άκρη της γλώσσας μου με φόρα...θέλει να ξεφύγει από τους φυσικούς νόμους,θέλει να έρθει να σε βρεί...ο φόβος την επιστρέφει στη θέση της κι αυτή πάλι τα ίδια...πιο πολύ θέλει να σε βρεί και να σε ρωτήσει, που πήγε όλο αυτό το πολύ που είχαμε...σβήνω το φως και το τσιγάρο στις θαλλασινές σου χούφτες...τουλάχιστον ακούσα κάποτε τη φωνή σου ζεστή για μένα κι από τότε την έχω για πυροφάνι σε όλα μου τα όνειρα...

( μου άρεσαν τόσο κάποιες φράσεις σας που τις δανείστηκα για να φτιάξω τη δική μου εικόνα...με την άδειά σας πάντα...)

Alkyoni είπε...

..Πέταξε και η πεταλούδα σου έξω από το ραγισμένο μου παράθυρο

speira είπε...

Αγάπα με αν τολμάς...

Μαρκησία του Ο. είπε...

Υπάρχουν λέξεις χωρίς σημασία;

πέτυχες το σατόρι μικρή μου!
η χαρά του χαϊκού.
μόνο η στιγμή, η έκλαμψη.

Στην ζωή μου δεν έμαθα να ακούω συμβουλές και κυρίως δεν εφάρμοσα καμία

Συμβουλή: υπερτιμημένη προβολή. Λόγια που θέλουμε να ακούμε και τελικά θάβουμε τη στιγμή που τα μάτια μας επιστρέφουν το βλέμμα μας στον καθρέφτη.

(γύρισα και σε φιλώ ΧΧ)

candyblue είπε...

@ CAESAR: Μαζί με την βασανισμένη υγρασία της...
Χαρακτηρισμός όμορφος και τόσο αχνός σαν παιδικό νανούρισμα μουρμουρισμένο από τα χείλη κάποιας μακρινής μητέρας με ξέπλεκα μαλλιά.





@ bereniki: Εύκολα! Γιατί όχι;







@ homelessMontresor: Τους κουβαλάς πάντα μέσα σου σαν φυλαχτό
Σαν τόπους που η γεωγραφία τους υπάρχει μόνο και μόνο επειδή εσύ τους την χάρισες.






@ Alkyoni: Άστην, θα βρω άλλες πολύχρωμες να σου φέρω.







@ speira: Ο έρωτας, ή καλύτερα η μανιασμένη προσπάθεια διαφυγής από αυτόν, μας αναγκάσει να σπαταλάμε τις ζωές μας, να πληγώνουμε και να πληγωνόμαστε.
Το παιχνίδι στην καταπληκτική αυτή ταινιούλα αν θυμάσαι τελειώνει μονάχα με έναν τρόπο. Συμβιβασμός.

Και ο συμβιβασμός είναι μία λέξη που κανείς δεν αντέχει.





@ Μαρκησία του Ο. Υπάρχουν λέξεις με σημασία ..αλλά με την σημασία που εσύ τους δίνεις.
Κάποιες φορές οι λέξεις γίνονται τόποι, δρόμοι, πουλιά, χρώματα, δέντρα και τότε βρίσκει κανείς την ευκαιρία να φτιάξει ένα μέρος τόσο μαγικό που σχεδόν να κοντεύει να υπάρξει στ’ αλήθεια


Γύρισες κοντά μου
Αλήθεια πόσο καλά ήταν αυτή τη φορά εκεί ψηλά;

speira είπε...

Ήταν μονο μια φραση-προκληση,που μου ήρθε μολις διαβασα το ποστ χωρις αναφορές στην ταινια. Όσο για τον έρωτα δεν προσπαθησα ποτε να του ξεφύγω, αντιθέτως συνηθως έχω μετωπικες συγκρούσεις μαζί του, κι αν είναι σπατάλη ε τοτε ειναι το πιο ωραιο ξόδεμα.

Caesar είπε...

@ candyblue :

...όμορφη συνέχεια, σαν τον κυματισμό της !


@ speira said...
[..έχω μετωπικες συγκρούσεις μαζί του..]

και χωρίς.. ζώνη ασφαλείας ?! ;-)

The Motorcycle boy είπε...

candy τώρα διάβασα τη γκρίνια του σχολίου σου! Για να σου πω! Για βάλε το χεράκι σου και πάρε κανένα τηλέφωνο -γιατί είμαστε και στην ίδια γειτονία! (απειλή ήταν αυτό).

candyblue είπε...

candyblue said...

@ speira:Χμμμ ήταν όντως μια φράση πρόκληση. Εξαρτάται τον έρωτα και την κατάσταση που βρίσκεται κάνεις πριν υποπέσει στην τυμπανισμένη του κοιλιά.
Το πιο ωραίο ξόδεμα είναι το ξέρω...αλλά αυτό το καταλαβαίνουμε μόνο εμείς που είμαστε άτομα δίχως συναισθηματικές μπάρες





@ CAESAR: Όλα όμορφα τα φτιάχνει ο έρωτας.





@ The Motorcycle boy: Μοτοσακούλα λάθος κάνεις δεν είμαι η candyblue
Είμαι η candy red από τα νεύρα.....
Δεν έχω τηλέφωνο,θα σου κάνω σήματα καπνού από την ταράτσα μου.
Απειλή?
What is this?

Jimmy Bloody Rose είπε...

Δεν ξέρω αν η αγάπη τελικά είναι μια πόρνη που σου ξεσκίζει τη ψυχή σε χίλια κομμάτια!
...Ή αν είναι μια πολύ έντονη θαλασσοταραχή που σε πιάνει ναυτία και το μόνο που σου έρχεται είναι να ξεράσεις!
Να ξεράσεις την οργή που σε πνίγει μέσα σου και ίσως να ξεράσεις τη νεκρή αγάπη σου που το κορμί της τώρα πια βρίσκεται σε πλήρη αποσύνθεση και έχει μεταλλαχθεί σε μίσος!!!

Jimmy Bloody Rose
Κορυδαλός

Υ.Γ. Νο1: Όχι δεν έχω πιει απολύτως τίποτα! ΧΑΧΑ!
Υ.Γ. Νο2: Μ'αρέσει πολύ η ποιητική σου γραφή! Προσπάθησα ατυχώς να σε πλησιάσω! ;)

Lupa είπε...

Who needs a heart όταν μπορεί να την ανταλλάξει με ένα κατακόκκινο μήλο; Τουλάχιστον θα κινδυνεύει μόνο από ένα μικρό λαίμαργο σκουλίκι ενώ η καρδιά κινδινεύει από καρδιοπάθειες, θρομβώσεις, στενώσεις αορτής και άλλα αηδιαστικά και μίζερα. Α, και από έρωτα αλλά αυτή η αρρώστια είναι έχει εκλείψει στις μέρες μας..,

j.caro είπε...

muy interesantes los collage, me sugieren un monton de ideas, te seguire visitando

Sigmataf είπε...

Να μου πάρεις μια μικρή θάλασσα, που θα χωράει ίσα, ίσα στις χούφτες σου, για να ρίχνω μικρές, μικρές πετρούλες στον βυθό που θα κάνει η παλάμη σου.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η Αγάπη, μια μεγάλη πόρνη που έκοβε τις καρδιές των μικρών κοριτσιών και τις πούλαγε σε κάτι τρομερές διαβόλισες που τις κάνανε γλυκό του κουταλιού

Μα δεν φεύγω. Επιστρέφω.Επιστρέφω στην χαρακιά της νέας μέρας που θα μου δώσει τον ίδιο καινούργιο πόνο, που μου έδωσε και η χτεσινή

Δεν πειράζει υπάρχει ακόμα η θάλασσα στις χούφτες σου

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ.

melomenos είπε...

δεν νομίζω η καρδιά σου να είναι για πέταμα!!!
έχεις πρόσκληση για την ρουφιανο-πυραμίδα!
καλό απογευμα

Ανώνυμος είπε...

Αχ θάλασσα μου σκοτεινή,πόσο με αγάπη μοιάζεις

candyblue είπε...

@ Jimmy Bloody Rose: Νομίζω ότι η αγάπη είναι μια μεγάλη πόρνη,και χρηματοδοτείται κι όλας.
Και από την άλλη ακούω την φωνή του μεγάλου Θουκυδίδη που έλεγε
«Τα σάβανα δεν έχουν τσέπες»
Τι να πεις; Όλα εδώ μένουν και πως να μην ενδώσεις στο βασίλειο του έρωτα που όλα είναι τσάμπα;
Πάρε και το αλεξίσφαιρο μπουφάν μαζί όμως καλού κακού!

Και μένα μου αρέσουν αυτά που σχολιάζεις
:)







@ Lupa: Ακόμα και οι ίδιες οι μέρες μας έχουν εκλείψει στις μέρες μας

Τα κόκκινα μήλα είναι χειρότερα από ότι έμαθα γιατί μπορεί να στα δαγκώσουν πολλοί Αδάμ
Αν βρεις την καρδιά μου φέρτην πίσω. Μπορεί να την είχα δώσει και στους λύκους δεν θυμάμαι,πάει καιρός.





@ j.caro: grazias... usted puede visitarme como usted desea a menudo






@ Sigmataf: Καλησπέρα clopoπαιδο
Μου μοιάζεις όλο και περισσότερο,αλλά να ξέρεις σε καταλαβαίνω ΑΠΟΛΥΤΑ!





@ melomenos: Δεν το εννοούσα έτσι όταν είπα ότι την έδωσα στα σκυλιά.
Εννοούσα ότι δεν άντεχα να έχω καρδιά και ότι άλλο προκαλεί αυτή και έτσι την ξεφορτώθηκα. Έχω γράψει και ένα άλλο ποστ σχετικό με αυτό που σου λέω
jellyannadarling.blogspot.com/2006/12/blog-post_11.html
Αλλά το μήλο θα το έδινα,αρκεί να μου την βρει η lupa και να την φέρει πίσω




@ Κουνουπάκι: Πόσο; Τόσο και άλλο τόσο παραπέρα!

Tamara de Lempicka είπε...

images avec l'essence mon amie...

vous jouez?

;-)))

Bang είπε...

Ανατριχιασα???

Ανατριχιασα...

{και παλι μπραβο..}

:*

Καπετάνισσα είπε...

Σ' αγαπώ για λόγους πολλούς.
Στην ουσία, στήνω αυτί κι ακούω τα σπάχνα μου: στην ίδια κίνηση κι οι δυό, στο'χω ξαναπεί, το 'χεις γράψει κι άλλοτε.
Τεμαχισμοί πολλοί, ατέρμονοι, επίμονοι. Μιας καρδιάς για να κερνάμε όποιον τραγουδάει περνώντας απ' το μπαλκόνι μας.
(Ακόμα και το μήλο, μισοφαγωμένο καρφώθηκε)

Δε πάει στο διάολο...
Και τη θάλασσα ποιός θα την ορίσει πες! Μια στάλα στ' ακροδάχτυλα μου φτάνει για να δω ωκεανούς στα μάτια (του), στον αγέρα, στη φωτιά.

Ράντισέ με. Πάρε φόρα και πνίξε με.

koolkiller-ess είπε...

μια υπέροχη σπουδή πάνω στο μπλε, και πάνω στον έρωτα (?) Περιμένω κι εγώ τις πεταλούδες-πεταλίδες μεσ' απ΄τη γραφή σου και τα κολαζ σου να φτερουγίσουν δίπλα μου.
(Καλημέρα...)

Santiago Nasar είπε...

Fairy Tale art και μια πεταλούδα να περνάει ανάμεσα από τις ραγισματιές του τζαμιού. Μάλλον αυτή την εικόνα κρατάω, μαζί με το γεγονός ότι όταν έχεις φτερά και δεν τα χρησιμοποιείς είναι ιεροσυλία.
(Ειναι νομίζω περιττό να σου πώ για άλλη μια φορά πόσο μου άρεσε)

Βαγγέλης Μπέκας είπε...

Ήθελες δεν ήθελες, έγινες δούλος για το χτίσιμο μια πυραμίδας…

Για δες, για δες…

candyblue είπε...

@ Tamara de Lempicka: avec toi naturellement, mon bébé
Αν και δεν κατάλαβα αυτό το l'essence γιατί σου βγήκε.




@ ΚΑΤ: Δεύτερη φορά...αν τριτώσει το κακό τι θα σε κάνω;








@ Καπετάνισσα: Εγώ σε αγαπώ για έναν λόγω παραπάνω
Δεν θα στο πω εδώ,αν και τον ξέρεις ήδη.
Αλήθεια, είσαι έτοιμη για την φόρα που θα πάρω;Θα με αντέξεις καπετάνισσα;








@ koolkiller-ess: Γιατί τα περιμένεις καλή μου;
Αφού για σένα είναι ήδη εδώ! Και δεν είναι μόνο αυτά είναι κι άλλα που θα γραφτούν, κι άλλα που θα ιδωθούν μέσα από κολλημένες εικόνες και πολτοποιημένες ευχές στις λευκές άυπνες μας. Stay around me




@ Sandiago Nasar: όταν έχεις φτερά και δεν τα χρησιμοποιείς είναι ιεροσυλία.
Και άλλη μια επίσης μεγαλύτερη είναι να λες ότι δεν τα χρησιμοποιείς γιατί από την αχρηστία έχουν γίνει χέρια...

Εδώ δίπλα μου εσύ, να μου ρίχνεις ματιές και να μου λες
Σου’χω πει πόσο ακριβή βρίσκω τα σχόλια σου; Αν όχι στο λέω τώρα.



@ VITA MI BAROUAK: ΝΑΙ ΤΟ ΕΊΔΑ... ΘΑ ΤΗΝ ΤΣΑΚΊΣΩ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ ΜΑΖΊ