Παρασκευή, Φεβρουαρίου 02, 2007

ΙσΤοΡίΕς ΑπΟ τΟ δΑσΟς ΤοΥ bLoGsPoT- H πΥξΙδΑ

Λιποτάχτησα.

Έπεσε το φεγγάρι πάνω στο κεφάλι μου βαρύ, σα γεμάτο καζανάκι με όλο το νερό του ουρανού.

Φυσούσε και ο λοστρόμος έβριζε και έριχνε τα προστάγματα στις πλάτες μας σαν να ήταν βουρδουλιές.

Λιποτάχτησα, δεν μπορούσα να περιμένω άλλο. Βούτηξα στη θάλασσα μόλις νύχτωσε και πάλεψα με τα κύματα μέχρι το πρωί.

Ήθελα να φτάσω στο νησί.

«Πάντα θα κυνηγάς ένα νησί», μου είχες πει κάποτε. «Και όποτε φτάνεις θα κοιτάς την πυξίδα σου και θα ψάχνεις για το επόμενο».

Είχα γελάσει τότε. Είχες γελάσει και εσύ μαζί μου και είχες τινάξει τα μαλλιά σου, θυμάμαι, ανέμελα δίχως κανένα φόβο στην καρδιά ή στο μυαλό.

Αυτό το νησί όμως ήταν άδειο.

Από μακριά φαινόταν σαν μια γιγάντια πλωτή πολιτεία. Μπορούσα να ξεχωρίσω τους πανύψηλους γυάλινους πύργους της να σκορπίζουν το φως του φεγγαριού. Έβλεπα τις φωτεινές της επιγραφές να με καλούν μες στο καταχείμωνο.

Κι εγώ της άκουσα και λιποτάχτησα και πάλεψα με τα κύματα για χάρη τους. Της άκουσα και για άλλη μια φορά θυσίασα και πάλεψα.

Μα ήρθε η μέρα και τα πήρε όλα. Ξημέρωσε και το νησί ήταν άδειο.

«Που είναι η πολιτεία που γυρεύεις;», με περιγέλασαν δύο κορίτσια που έπαιζαν στην έρημη παραλία. Φορούσαν καπέλα και δε με άφησαν να τις πλησιάσω. Μόνο μου φώναζαν ξανά και ξανά.

«Που είναι η πολιτεία που γυρεύεις;»

Χάθηκαν. Τώρα έχω μονάχα την πυξίδα μου και μια υποψία φεγγαριού από χθες βράδυ για συντροφιά.

Την κοιτάζω.

Πιστέ μου σύντροφε στο δρόμο, έσκισαν τα χέρια μου από την αρμύρα της θάλασσας, ο λαιμός μου πια ξεράθηκε, μη με εγκαταλείπεις και εσύ.

Ο ουρανός φουρτούνιασε, ο άνεμος άρχισε να γελάει μαζί μου κι η θάλασσα μαύρισε, έγινε κήτος αρχαίο και θέλει να καταπιεί το νησί.

Θέλει να καταπιεί την πυξίδα μου. Θέλει να μου την πάρει πίσω.

«Μα πως θα συνεχίσω το ταξίδι μου δίχως αυτή;», ρώτησα τη θάλασσα.

«Το ταξίδι σου τελείωσε, αυτός είναι ο προορισμός σου», αποκρίθηκε εκείνη.

«Ύστερα από τόσες θυσίες, ύστερα από τόσο δρόμο, ύστερα από τόσα χρόνια, μου δίνεις αυτό, μόνο αυτό, το ξερονήσι;».

«Χα! Δε σου το ζήτησα εγώ να ταξιδέψεις»

Κι έχει δίκιο.

«Τον προορισμό σου εσύ ο ίδιος τον επέλεξες, κι ακόμη κι αν δεν κατάφερες να τον φτάσεις από λάθος σου, τύχη ή ατυχία, μην ψάχνεις φταίξιμο να ρίξεις σε κανέναν».

Πέταξα με δύναμη την πυξίδα μέσα στη θάλασσα και η θάλασσα ηρέμησε, το αφρισμένο κύμα έγινε γλάροι και ο μανιασμένος άνεμος μυρωδιές από χρυσάνθεμα.

Αφού αυτό είναι το τέλος, πρόθυμος είμαι να θυσιάσω το ταξίδι.

Και τότε, καθώς κοιτούσα τον ήλιο που έσβηνε και περίμενα να ανταμώσω το φεγγάρι, δίπλα στο πόδι μου την είδα πάλι πίσω.

Η θάλασσα την είχε επιστρέψει.

Την έπιασα στα χέρια μου, όχι, το ταξίδι μου δεν είχε τελειώσει. Τίναξα τις άμμους από πάνω της και έψαξα στον ορίζοντα για το επόμενο νησί.

Η θάλασσα γαληνεμένη μου ψιθύρισε.

«Να το θυμάσαι κάθε ταξίδι είναι και μια θυσία και η υπέρτατη θυσία είναι στο τέλος του το ίδιο το ταξίδι».



Copyright by
I.P.Potis

20 σχόλια:

candyblue είπε...

Πολύχρωμη απελπισία του καιρού μου
βοήθησε με να εξαφανιστώ,να σκεπαστώ
απ΄τη ψυχρή αλήθεια που γεννάει
ο χρόνος κατευναστικά
Η Μελισσάνθη χάθηκε οριστικά....

Suspect είπε...

suddenly i stopped...
but i know its too late
i m lost in a forest
all alone

the girl was never there
its always the same

i m running towards nothing

and again, and again, and again....

THE CURE - FOREST

Tamara de Lempicka είπε...

προσευχη στο φεγγαρι
να με σωσει απ' τα κυματα
να μου δειξει το δρομο
στο δικο μου νησι

κι αν κανω και λαθος
το φυλλο θα σκισω
καινουρια πολιτεια θα ζωγραφισω
και παλι απ' την αρχη

λιποτακτες να γινουμε
στου θεου το παιχνιδι
δεν παιζω για το νησι
μα για το ταξιδι

Santiago Nasar είπε...

Φτιάχνουμε τον κόσμο μας με τα πολύ δικα μας υλικά.
Εμείς χαιρόμαστε το αποτέλεσμα
Εμείς χρεωνόμαστε τις απώλειες
Δεν υπάρχουν ταξίδια χωρίς τον απολογισμό τους στο τέλος.
Στο τέλος;
Είναι ευτυχισμένοι εκείνοι που καταργούν τους τελικούς προορισμούς.

Ανώνυμος είπε...

Κι αν πάλι ξέραμε τη μοίρα μας
και τους ξερότοπους που που θα μας ξέβραζε η ξαφρισμένη θάλασσα
πάλι θα ξενυχτούσαμε στα καταστρώματα της ξενητιάς...

Αμετάνοητοι; Μπα, απλώς ξεροκέφαλοι...

Ανώνυμος είπε...

«Χα! Δε σου το ζήτησα εγώ να ταξιδέψεις»

Αλήθεια, τι είναι αυτό που μας κάνει να ταξιδεύουμε...ποιος βάζει εκείνη την φωνή μέσα μας?

Και γιατί όλοι χανόμαστε χωρίς εκείνη την συναισθηματική πυξίδα με τον άλλο?
Τελικά μετράει το ταξίδι χωρίς την πυξίδα?
Όχι θαρρώ,όπως και η πυξίδα άχρηστη θε να ναι χωρίς τον προορισμό του ταξιδιού...
αλλά γιατί θα πρέπει να ταξιδεύουμε
ποιος βάζει μέσα μας εκείνη την φωνή

Mantalena Parianos είπε...

Για να σου δοθούν τα πάντα, θα σου ζητηθούν τα πάντα.
Ακομη κι αν αν αυτό που θα σου ζητηθεί θα είναι να ΘΥΣΙΑΣΕΙΣ τα πάντα.

Ωραίο, i.p.poti. (Και φιλοσοφικό και φιλοσοφημένο!)

candyblue είπε...

@ Suspect : The forest is deep!!!!!!!!!




@ Tamara de Lempicka :Ήλθες εμοί ποθέοντι παρ' ελπίδα...
την δ' ενί θυμώ
εξεσάλαξας όλην θάμβει φαντασίην
και τρομέω,κραδίη τε βυθώ πελεμίζεται οίστρω ψυχής πνιγομένης κύματι κυπριδίω
αλλ' εμέ τον ναυηγόν επ' ηπείροιο φανέντα σώε,τεών λιμένων ένδοθι δεξαμένη.....


Μακηδόνιος ή Μακεδόνιος Ύπατος…απ τους καλύτερους βυζαντινούς ποιητές
καταγόταν από Θεσσαλονίκη και έζησε την Εποχή του Ιουστινιανού,γύρω στο 520 μ.Χ.


Η Μετάφραση του Ανδρέα Λεντάκη (Εκδόσεις Δωρικός)

Δίχως να ελπίζω,ήρθες Αγάπη μου
Και με το Θάμπος σου,γύμνωσες την ψυχή μου
Απ’ όλη την Φαντασία της.
Ριγώ,από πάθος τρέμουν τα φυλλοκάρδια μου
Κι η Ψυχή μου πνίγεται στη Θάλασσα του Έρωτα
Σώσε αχ,σώσε με τον ναυαγό που φτάσε στη στεριά
Και στο Λιμάνι σου,δέξου με μέσα…






@ Sandiago Nasar: «Τελικός προορισμός», ο προορισμός ο οποίος αναγράφεται στο εισιτήριο που προσκομίζεται στον έλεγχο εισιτηρίων
Εσένα το δικό σου ποιον γράφει;
Εμένα λέει, η «Ουτοπία» είναι ο τελικός μου προορισμός!






@ Πειρατής χωρις παντιέρα: Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Οχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα

πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο το όχι - το σωστό - εις όλην την ζωή του.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1901)






@ κοινωφελής κώνωψ: Ακόμα δεν κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν ε?





@ Mantalena Parianos : Από το ελάχιστο φτάνεις πιο σύντομα οπουδήποτε
μόνο που ’ναι πιο δύσκολο
κι από το κορίτσι που αγαπάς επίσης φτάνεις,
αλλά θέλει να ξέρεις να τ’ αγγίξεις
οπόταν η φύση σου υπακούει
κι από τη φύση- αλλά θέλει να ξέρεις
να της αφαιρέσεις την αγκίδα της…


(ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ, ο μικρός ναυτίλος)

Ανώνυμος είπε...

Η ανωμαλία είναι ότι έφτασες. Δεν έπρεπε να φτάσεις. Μόνο να συνεχίσεις να ονειρεύεσαι τι θα μπορούσε να είναι.
Κι ας ήταν το ταξίδι να κρατήσει χρόνια κι εσύ με μια ψεύτικη ελπίδα στο στόμα, καραμέλα για το βήχα.

Μα είδες τελικά. Πως νοιώθεις;
φεύγεις;

I.P.Potis είπε...

Γιατρέ το ταξίδι συνεχίζεται. Και εμείς προσπαθούμε να το ακολουθήσουμε.

Κάντυ, σε ευχαριστώ για το χώρο, το χρόνο και την ιστορία μέσα στο κολάζ σου.

Βαγγέλης Μπέκας είπε...

Όμορφο αλλά...

αλλά...

μάλλον πήραμε λάθος δρόμο...

markos-the-gnostic είπε...

ναι συμφωνώ είναι ωραίο να φτάνει κανείς στον προορισμό του και να ξαναφεύγει γιατί κάτι άλλον τον καλεί. άλλωστε όσο τον καλούν τότε ζει. αλήθεια εμείς ζούμε;
και μη ξεχνάς αυτός που θυσιάζεται όχι μόνο κρεμιέται, αλλά κρεμιέται και ανάποδα (ο κρεμασμένος του ταρώ)

Ανώνυμος είπε...

…ένα χειμωνιάτικο ταξίδι με πλοίο
καιρός τρυκιμιώδης
ηθελα καιρο να φυγω
να ξεφυγω
να δραπετευσω
χωρις παρεα
χωρις μουσικη
μονο με τις σκεψεις μου
και την αγριεμενη θαλασσα
τους νεκρους μου
τη σιωπη μιας απουσιας
που εθαβα…
(απο την Κάλυμνο)

koolkiller-ess είπε...

χωρίς ταξίδι δεν γίνεται...εξ ορισμού αδύνατη η ύπαρξη
ίσως όμως να αναρωτηθώ μαζί με τον VITA MI BAROUAK και με τον κο Σεφέρη, τι θα γίνει μ' εμάς που "πήραμε τη ζωή μας λάθος"

ο μικρός πρίγκιπας είπε...

Καλό ταξίδι

candyblue είπε...

Δεν είναι στα υπόγεια η θέα. Η ευτυχία δεν βρίσκεται στην εικόνα, αλλά στην ουσία. Παλεύει, όπως κάθε πραγματική αξία, κάθε στιγμή για να επιβιώσει και είναι η δική μας συμμετοχή σ’ αυτό τον ιερό αγώνα που μπορεί να μας δώσει αυτό που επιζητούμε αλλά συνεχώς ψάχνουμε να βρούμε σε λάθος τόπους.


.......ωραία που φύσηξεν ο μπάτης
και σβήστηκε η γραφή.

Με τι καρδιά , με τι πνοή,
τι πόθους και τι πάθος
πήραμε τη ζωή μας λάθος
κι αλλάξαμε ζωή!

Ανώνυμος είπε...

ακομη και ενα απλο ξερο νησι μπορει να σου δωσει τη γαληνη ναυαγε,ετσι που θα'σαι τααλαιπωρημενος και θα'χεις μοναχα αναγκη να αφεθεις στην αμμουδια μπορει μετα να μην αναζητησεις ξανα να ριχτεις στην μαχη με τα κυμματα μονο και μονο για να κανεις ταξιδια που'ναι θυσιες ολοκληρες... Αν παλι τουτο το νησι το προτιμουσες γυαλινο,με επιγραφες και πληθος πεσε ξανα στη θαλασσα ..

harlequinpan είπε...

Stimulate a sense of the evolution of digital entertainment we play & share. Everybody have problem to challenge....., take lego building software retained childlike qualities ........ playing a computer to meet your disposable wishes...... Lord lego-Turkey War II real crazy violence aesthetics!? ...... BLACK Robosapien?!!..... Variant of the remote control just cool!

Yoga or Yogurt?No!i like icecream!

Chinese flower boxes playing with the PSP 2.6 firmware support RSS GAMEBOY micro ..... OK! 20th anniversary limited edition of horsepower for the EU to play the role of God ! Take your personal experiences and tell the two legends battle , powerful PSP / ...? No, Sony dislike the misleading veils turtle speed driving? escape a collision fast overtaking him! McFARLANE toys magic XBOX , Star League campaign sacrifice sleep time ..... Mini Robosapien mini wind? Ring-Turkey moved like war movies Interview with film production house behind toys !!

Hey!What are you talking about?welcome to ToY bLoGsPoT. :)

Caesar είπε...

Μερικές φορές το ταξίδι (η διάρκειά του) αξίζει περισσότερο από το τέλος του.
Ιδίως αυτά που γίνονται σε πρωτόγνωρους προορισμούς.
Και μιλώ τόσο για τα ταξίδια της ψυχής μας όσο και για τα άλλα ...στην "καρδιά του σκότους".

btw
άπαιχτος ο Μακεδόνιος Υπατος !!
;)

candyblue είπε...

Ευχαριστώ όλους σας και ιδίως εσένα I.P.POTIS
για το όμορφο ταξίδι σου.

Καλημέρες