Τρίτη, Φεβρουαρίου 20, 2007

ΑνΟιΞιΑτΙκΟι ΒοΛβΟί


Άφησα πίσω την μουσική από το τανγκό των χαρταετών,την βρόμικη γκριζάδα της, κατά τα άλλα, «Καθαρής» Δευτέρας, και τις βιαστικές πρόβες του έαρος. Πολύχρωμες παρέες στα περίχωρα και στο κέντρο της πόλης. Απολειφάδια καρναβαλιού στα πεζοδρόμια και στα καφέ. Πλησιάζει η άνοιξη και στο Praktiker μπήκαν προς πώληση οι ανοιξιάτικοι βολβοί λουλουδιών. Στον κηπάκο της μέσα μου ζωής έχουν ήδη ανθίσει μερικοί. Τον τελευταίο καιρό ξυπνάω και κοιμάμαι στις οδύνες που μου φέρνει το ανοιξιάτικο άρωμα της βιολέτας, μέσα από την υγρασία της νύχτας. Αυτός ο καιρός για τους καταθλιπτικούς είναι πολύ περίεργος,φαντάζομαι τους φέρνει λίγο στα όρια. Και τα όρια βγάζουν μια ανυπόφορη κάψα. Σε καίνε,σε αλαλιάζουν. Μια εβδομάδα μοναχά ακόμα ο χειμώνας. Λες και τον είδαμε καθόλου φέτος. Πολύ φοβάμαι πως ύπουλα θα ‘ρθει, και θα μας βρει με φρέζες και γλαδιόλες στα μαλλιά. Κάθομαι στην κουζίνα και διαβάζω, ακούγοντας ράδιο. Όχι μουσική, αλλά ειδήσεις. Όλα μου φαίνονται ίδια, σαν να ψιθυρίζουν διαβόλοι τα κακά που θα έρθουν να μας βρουν. **Πολιτικοί από 20 χώρες, ανάμεσά τους και τα μέλη της G8, συμφώνησαν σε ανεπίσημη συνάντησή τους στην Ουάσινγκτον να πιέσουν τις κυβερνήσεις τους για μείωση της εκπομπής διοξειδίου του άνθρακα, ενόψει της λήξης του Πρωτοκόλλου του Κιότο το 2012* Κρίσιμη εβδομάδα για το μέτωπο της Παιδείας* Από ανατολική Ευρώπη στις ΗΠΑ χωρίς βίζα* Σε φαύλο κύκλο η οικονομία μας* Χαβούζα ο Θερμαϊκός*Στη δυτική Ελλάδα προβλέπονται συννεφιές με βροχές στα πεδινά και χιόνια στα ορεινά, ενώ βαθμιαία τα φαινόμενα θα επεκταθούν κυρίως στην κεντρική και νότια χώρα.* Συσσωρεύονται οι ενδείξεις για ροή νερού στον Άρη*....Σκέφτομαι τον Άρη κατοικημένο πια. Κάπου εκεί μέσα βλέπω και μένα στο νέο μου σπίτι κάτω από κίτρινους καταρράκτες και κόκκινες πέτρες γεμάτες ιριδίζοντα βρύα. Είναι εξαίσιο το σκηνικό που στήνει ο εαυτός μας για να ξεφύγει από την τραυματική διαπίστωση πως είμαστε τυχαία επιζώντες. Αλλάζω το ραδιόφωνο. Δεν ακούω πια συζητήσεις και νέα. Είμαι και λίγο περίεργη με τις γυναικείες φωνές,όλο έπαρση. Βάζω τρίτο πρόγραμμα. Παίζει κάτι καταπληκτικά αραβικά κομμάτια. Ταξιδεύω μέσα στη μουσική και αφήνω το νου μου ελεύθερο να βλεφαρίζει τα οξειδωμένα πρόσωπα, από το αφόρητο οχτάωρο του κάματου.
Κάποια φίλη μου με παραμύθιαζε χτες για μια ρώσικη ντισκοτέκ στο Σύνταγμα. Έχουνε ξεφύγει τελευταία οι δικοί μου. Από την άλλη εμένα μου αρέσουν οι βόλτες τη νύχτα στην Πειραιώς που όλο και αλλάζει σχήματα. Την Πειραιώς την γνωρίζω καλά γιατί εκεί στεγαζόντουσαν τα κτίρια της παλιάς μου δουλειάς. Αν και με μελαγχολεί πολύ αυτή η λεωφόρος κάτι με γυρνάει πίσω της. Έχω την ψευδαίσθηση ότι μυρίζω το άρωμα μιας αρχαίας πόλης που ξύνει την πλάτη της κάτω από την μπαζωμένη κοίτη του Κηφισού.

Όλα ανακατεμένα μέσα στη νύχτα του Φλεβάρη. Προτεραιότητα έχει και πάλι ο έρωτας. Χαμηλώνω την ένταση του ραδιοφώνου και κατευθύνομαι προς την γαλάζια κλίνη μου. Παραμερίζω το πηχτό σκοτάδι με τους γοφούς μου. Ακουμπάω στο μαξιλάρι με μαλλιά υγρά, από την αγωνία των όνειρων που ετοιμάζονται να βγουν. Σβήνω το φως μετρώντας κλωνοποιημένες ευτυχίες. Η ευεξία που αναδεύουν μέσα από μελλοντικές υποσχέσεις κατάφασης, αποκαθιστά την τρεωθείσα ισορροπία. Στο βάθος της νύχτας του μυαλού μου αναδύονται κουφάρια παλιών χαρταετών σκοτωμένων στα ηλεκτροφόρα σύρματα. Στην πόλη μου περιμένουν ακόμα τον χειμώνα. Αυτή η προσμονή είναι αγχογόνος.
Πρώτοι χαιρετισμοί την Παρασκευή.
Το απόγευμα προς το βράδυ...ως συνήθως!

18 σχόλια:

harlequinpan είπε...

Scientific observations are the original vandal of fairy tale.

markos-the-gnostic είπε...

ομολογώ ότι είναι μια έξυπνη ιδέα να απομακρύνεις το σκοτάδι με τους γοφούς
όσο για τους χαιρετισμούς, είναι όντως πολύ συγκινητικοί μέσα στο περιβάλλον της άνοιξης, θά θελα νά ξερα όμως πού πραγματικά απευθύνονται...

Ανώνυμος είπε...

Mπηκα πολυ γρηγορα (ξερεις γιατι) να σε ρωτησω πως γινεται (και) οι χαρταετοι να παιζουν τανγκο;
Και για τον Αρη να μη στεναχωριεσαι, ηδη εχουμε ξεκινησει

weirdo είπε...

Άλλη μια μέρα.......

Lupa είπε...

Άνοιξη;
Ωχ, όχι! Καθαρίστε παρακαλώ την άνοιξη από το φόρεμά μου. Εγώ εξακολουθώ να ψάχνω το χειμώνα! Είμαι η βασίλισσά του και με περιμένει ο θρόνος μου!

Tamara de Lempicka είπε...

για αλλη μια φορα..ολα κυκλο κανουν , οπως οι εποχες ...αλλοι πιο γρηγοροι , αλλοι πιο αργοι... μα τι σημασια εχει ο χρονος...

koolkiller-ess είπε...

αφήνουμε πίσω μας τη γκρίζα μέρα που είναι η Καθαρα Δευτέρα (προσωπικά είχα πάντα την αίσθηση ότι είναι η πιο γκρίζα μέρα όλου του χρόνου.κάποιον κηδεύουμε, ίσως κι εκείνους τους πολύχρωμους χαρταετούς που μας χαιρετούν δαν πλαστικές σακούλες μετά τα ψώνια. όσο για την άνοιξη, μόνο απ' τις μυρωδιές θα την καταλάβουμε-η απώλειά τους μοιάζει το μοναδικό χειμωνιάτικο σημάδι που θα σπάσει βίαια , ελπίζω, με την ανοιξη αυτή. Σε φιλώ κι ελπίζω να σε πετύχω κανα βράδυ στην Πειραιώς

Καπετάνισσα είπε...

Βλέπω αμυγδαλιές κάθε πρωί. Κάθε.
Και πράσινο, να λέω πως το μάτι μου βλασταίνει.
Και στο ραδιόφωνο -πως γίνεται, μα το Δία!- ακούγονται κάτι γλυκερές μουσικές, βαλσάκια και ερωτοπλάνταχτες ρούμπες.
Μα το κέφι ανηφορίζει. Και γαργαλάει τον ουρανίσκο με γεύσεις ανθηρές. Κάτι τσιγαρίσματα από απέναντι, κάτι πίτες που φουρνίζονται, όλα τα καλά, εδώ.
Πάρε την Πειραιώς μόνο αν είναι να καβαλήσεις κύματα.
Ο Νότος ανθοφορεί.

Κι οι χαιρετισμοί, γίνονται εδώ με εβίβα και ρακή.

Χαιρετώ σε.

Klearchos είπε...

Δυστυχώς, οι χαρταετοί είναι πλασμένοι με τέτοιο τρόπο ώστε δεν μπορούν να συνυπάρξουν τόσο κοντά μεταξύ τους δύο μαζί για να χορέψουν τανγκό... Νομίζω ότι ο χορός τους είναι κάπως πιο μοναχικός...

candyblue είπε...

@ harlequinpan : The winter will be here for only one week more. We didn’t see him anyway this year. I am afraid that he will sneakily come for us and he will find us with flowers in our hair. I seat at the kitchen and I also read, listening to the radio. No music, but news. Appear all same to me, as if thousand devils whisper the villains that will come to find us.
...I am thinking of Mars inhabited. Somewhere there I also see me in my new house under yellow waterfalls and red Stones full of twinkle moss. It is marvellous the scene that ourselves sets up in order to escape from the traumatic ascertainment that we are accidental surviving.

So one way or another you are in!






@ markos-the-gnostic:Σε τίποτα κουφάρια εφηβεία νομίζω! Τότε που όλα ήταν πιο ξεκάθαρα και πιο συγκεντρωμένα ανά των εποχών.
Τότε που όλοι μιλάγανε για την είσοδο των πρώτων χαιρετισμών σαν να είχαν ένα υποβρύχιο βανίλια στο στόμα τους
Με τόση γλύκα.






@ Under Control: Νομίζω πως σιγά, σιγά θα ξεπεράσεις την φοβία σου,να μου το θυμάσαι.
Λοιπόν καμιά φορά το λίκνισμα των χαρταετών στον ουρανό μου θυμίζει χορογραφία τανγκό
Όχι πάντα. Είναι συγκεκριμένες οι συσπάσεις του κεφαλιού και τις ουράς που τεντώνεται πίσω. Βέβαια όλα αυτά με πολύ φαντασία και όρεξη για τρέλα!!






@ weirdo: που ακολουθεί τον ορυμαγδό άλλων ημερών που διαμελίζονται
Όλες όμως φοράνε το πιο όμορφο φως στα μαλλιά τους.






@ Lupa: Σε καταλαβαίνω, αλλά όσο να ναι για άνοιξη μεριά μας κόβω...κατά κει πάμε εδώ και πολύ καιρό τώρα. Η πυξίδα τρελάθηκε και η πρύμνη πάει, μακάρι να ξέραμε που.
Σου έχω κρατήσει όμως μια νιφάδα χιονιού λευκή ανάμεσα στα δόντια μου.

candyblue είπε...

@ Tamara de Lempicka: Τι σημασία έχει ο χρόνος όταν βρίσκεσαι με αυτόν/αυτήν που ποθείς?
Έτσι πες το. Θα το καταλάβω καλύτερα!







@ koolkiller-ess:Ναι και γω πιστεύω ότι είναι η πιο γκρίζα μέρα αυτού του χρόνου. Ακόμα και στις παιδικές μου φωτογραφίες(εκεί που κατοικούν τα κουφάρια των σκοτωμένων χαρταετών) κι εκεί ο ουρανός είναι γκρι.
Όλο και κάπου θα με πετύχεις,στην παλιά κοίτη ή κάτω από τα φανάρια της γέφυρας να λέω κάποιον μονόλογο.
Κατόπιν συνεννόησης θα με πετύχεις πιο εύκολα
Είμαι μπλε και χάνομαι πολύ εύκολα ανάμεσα στο πλήθος.






@ Καπετάνισσα: Μμμμ τι όμορφη εικόνα που μου περιέγραψες
Μου ήρθε όλος ο κόσμος σου στο μικρό σαλονάκι του νου

Όλο για το νότο μου λες
Και όλο εγώ θέλω
Θα τον κατακτήσω μια μέρα
Θα δεις.





@ Klearchos: Ένα μοναχικό τανγκό τότε.
Ή έστω μια πρόβα τανγκό. Ο καθένας προβάρει τα βήματα του ξεχωριστά....
Κάλως με βρήκες και σε βρήκα. Καλώς βρεθήκαμε, κάτω από κουφάρια χαρταετών και λειψές σαρακοστές.

Ανώνυμος είπε...

τρίτο πρόγραμμα... στην κουζίνα.
Δε χρειαζόταν να διαβάζω πακάτω.

Και οι χαρταετοί της άνοιξης; Ω, πόσο βιαστικούς μας κάνουν. Θα ξαναβγούμε στο παιχνίδι! Οι μέρες μετράνε αντίστροφα πια, και την αγωνία των ονείρων σου αγάπα την. Ξέρω πολλούς που θα σκότωναν για λίγη!

Caesar είπε...

Συμφωνώ για την προτεραιότητα, σε ατέλειωτες λεωφόρους, την ώρα που η μέρα υποκλίνεται στη νύχτα :)

candyblue είπε...

@ dr.Uqbar: Τώρα που το λες ξέρω και γω 2-3 που θα σκότωναν,ιδίως εμένα επειδή την έχω ακόμα.




@ CAESAR: Και ξανά από την αρχή και πίσω πάλι
Και ξανά από την αρχή
Σήκω πάλι....

MåvяiÐåliå είπε...

Εντυπωσιακή η Ρώσικη ντίσκο!

candyblue είπε...

@MåvяiÐåliå: Να και η άλλη...
Έχεις πάει;
Για λέγε, για λέγε...

boywalkinginthewoods είπε...

προτεραιότητα
έχει πάντα ο έρωτας

μένω εδώ λίγο
κρυμμένος
στα δικά σου

candyblue είπε...

@ boywalkinginthewoods: Σε βρήκα όμως...πάντα θα σε βρίσκω
Κι έτσι τα δικά μου θα είναι και δικά μας