Σάββατο, Φεβρουαρίου 17, 2007

5 To 1


Μαζευτήκανε ανά τριάδες και χασκογελούσαν έξω από την μπλε μικρή μου πόλη.
Σαν κάποιος να σκάρωνε το μεγάλο κόλπο. Ο ήλιος είχε πέσει για τα καλά. Βρισκόμασταν πια στις μπλε ώρες. Ο χαρταετός ξεκούραζε την πλάτη του στο μικρό κρεβάτι καθώς τέντωνε δοκιμαστικά το μακρύ σκοινί του. Μύριζε έξω η φύση άνοιξη
Έραβα μικρές παραγράφους στην ραπτομηχανή των λέξεων όταν η μικρή Ταμάρα μου χτύπησε την πόρτα. Κράταγε ένα μικρό χαρτί ανάμεσα στα δάχτυλα της. Από πίσω της ξεπρόβαλε ο vita mi ξέπνοος. Έκανε κάτι περίεργες γκριμάτσες όλο νάζι
Μου έδωσε το χαρτί, σαν να επρόκειτο για μικρό ραβασάκι και μου το βαλε στα χέρια. Φύγανε τρέχοντας και χοροπηδώντας. Το άνοιξα με μια πελώρια απορία στις άκρες των βλεφάρων μου.
«Πες μας 5 άχρηστες πληροφορίες για σένα»
Τα γαλάζια μου μαλλιά γλίστρησαν στους ώμους και μια γλυκιά μελαγχολία με έκανε να ψάξω στις τσέπες μου πρώτα μπας και τις βρω μαζί με τα χρησιμοποιημένα χαρτομάντιλα μου. Κοίταξα κάτω,κάτι γυάλιζε στα πόδια μου.
Οι πληροφορίες!!...Από που μου έπεσαν άραγε;
Έσκυψα και τις μάζεψα μηχανικά,σαν να μάζευα μικρά κλαδάκια για την φωτιά.
Τις έραψα προσεχτικά και τις άφησα σαν μικρό κρεμαστό που κουδουνίζει με τον αέρα έξω από την πόρτα μου.



1. Μέχρι και τα 27 μου πίστευα ότι ήμουνα η μετεμψύχωση του Jim Morrison
Είχα βέβαια τρανταχτές αποδείξεις που θα σας πω άλλη φορά.

2. Όταν ήμουν 4 χρονών είδα το πρώτο μου όραμα. Ήμουνα καθισμένη στο πάτωμα του χολ. Βρισκόμουνα ακόμα στην πρώτη πατρική μου κατοικία, όταν ξεπρόβαλε από την κρεβατοκάμαρα των γονιών μου μια μεγάλη τίγρης τυλιγμένη μέσα σε ένα άσπιλο φως. Βρισκόταν στο τέρμα του διαδρόμου και κατευθυνόταν αργά προς το μέρος μου. Από πίσω μια γυναίκα με δερμάτινο παντελόνι την ακολουθούσε κλαίγοντας(κατάλαβες vita mi γιατί αναρωτιόμουν για τον προσδιορισμό σου;)


3 .Έγραφα ποιήματα και σημειώσεις στο περιθώριο από 6 χρονών. Σε χαρτοπετσέτες, σε σόλες παπουτσιών,στα γυμνά πόδια μου το καλοκαίρι,στις παλάμες των χεριών μου,στο πάτωμα του δωματίου μου. Πίσω από κάδρα,στο τελείωμα των κουρτινών.
Στους αρμούς από τα πλακακια του μπάνιου,στην λευκή πλάτη της διπλανής μου.
Στην λευκή ούγια των All star μου. Σε ξύλινα θρανία ακόμα και σε τοίχους. Την τελευταία φορά μάλιστα που δεν είχα μολύβι και χαρτί να σημειώσω(totally drunk-στα εξάθλια) κάτι που μου ήρθε στο νου,ζήτησα στυλό από έναν περαστικό και το έγραψα σε έναν τοίχο εκεί κοντά. Την άλλη μέρα ξαναπήγα και το αντέγραψα στο ημερολόγιο μου.


4. Έχω αλλεργία στα καρύδια και στην καρύδα από 10 χρονών. Σώθηκα την τελευταία στιγμή με ένεση κορτιζόνης στο νοσοκομείο παίδων από οίδημα του λάρυγγα. Δεν έχω ξαναφάει αυτά τα δύο από τότε.



5. Δεν ξέρω να ζωγραφίζω. Παρ’ όλα αυτά στα 18 μου ζωγράφισα ένα πίνακα με θέμα την σταύρωση και πήρα το πρώτο βραβείο. Από τότε δεν έχω ξαναπροσπαθήσει ποτέ ούτε για μια ευθεία γραμμή.


Άφησα κάτω από το χαλάκι της πόρτας, των εξής 5, το ίδιο ραβασάκι


http://maskesiliou.blogspot.com/
http://alekos.blogspot.com/
http://happiness-chaos.blogspot.com/
http://oulaloum.blogspot.com/
http://stonpyrgo.blogspot.com

24 σχόλια:

Lupa είπε...

No one here gets out alive..

I'm sure you had guessed it already, κι εγώ πίστευα ότι ήμουν ο James Douglas στην προηγούμενη ζωή. Στο λύκειο πήγαινα μεθυσμένη για να πετύχω το βάδισμα αλα Jim.
Απογοητεύτηκα όταν έγινα 28. Ήλπιζα ότι δεν θα τα κατάφερνα!
Φυλάξου απ΄τη βροχή.
Καληνύχτες

Κολοκύθι είπε...

Πάει και αυτή, βαρεμένη είναι.Ακου εκεί να νομίζει ότι είναι ο Μόρισον!


Υπογραφή: Τζάνις Τζόπλιν

Ανώνυμος είπε...

Κάτι μου λέει πως δεν το ξεπέρασες αυτό με τον Τζιμ...καλά που το είπες αυτό με τα καρύδια. Μη σου φέρω κανένα καλάθι ξαφνικά και πάθεις...

Στέλνω notebook τσέπης 500 σελίδων με ενσωματωμένο μολυβάκι. Μην ξεμείνεις και μας μείνεις ε;

Jimmy Bloody Rose είπε...

Πολύ μ' αρέσει το ότι παθιάζεσαι με ό,τι σου τη βαράει να δημιουργήσεις!
Πέρνα καμιά φορά κι έξω από το σπίτι μου να αφήσεις ό,τι θες στον τοίχο! Από ζωγραφιά έως ποιήμα!
;)

markos-the-gnostic είπε...

πολύ χάρηκα για τον συντονισμό αλληλοπροσκλήσεων candy
ποιήματα πάνω στα γυμνά πόδια, πολύ ποιητικό από μόνο του

Agobooks είπε...

Τώρα, ζωγραφίζεις γράφοντας όμως!

Tamara de Lempicka είπε...

στην προσκληση απαντησες
χωρις φοβο
με τα δικα σου συστατικα
την πυραμιδα σου εχτισες
στο δικο σου σχημα
ανοιχτο
αλιμονο σ'αυτους
που γραφουν κυκλους
κλειστους

bereniki είπε...

epeidh eimai polu katina k thelw na mathw ki alla... gurisa apo patra/arrwsti men, me tentoura de! :P

*****

Ανώνυμος είπε...

Και αυτά είναι μόνο 5 από τα 3898979 που είναι επίσης περίεργα και θα έπρεπε να πεις.

Λέω να σε εκβιάσω...
Τι λες;

Βαγγέλης Μπέκας είπε...

Θαρραλέο τρελοκομείο, δακρυσμένη λέαινα που κάνεις «ζωντοβολιές» σε χαιρετώ κι από εδώ…

boywalkinginthewoods είπε...

είχα φύγει
αλλά γύρισα
με εντόπισε
ο tracker σου
στην αλοδαπή;
με ενδιαφέρουν
οι τρανταχτές
αποδείξεις
και κάποια
άλλα αλλά
ας ξεκινήσουμε
απ'αυτό
σε φιλώ

boywalkinginthewoods είπε...

αν σου έβγαλε
το μάτι η αλ(λ)οδαπή
miss typing, c'est moi
;D

harlequinpan είπε...

Homage to James Douglas Morrison.

koolkiller-ess είπε...

(αναρωτιέμαι κι εγώ για τον Morisson -ξέρεις ότι έχω επισκεφτεί τον τάφο του? λες να σε ένιωσα εκεί? κρίμα που δεν είχα μαζί μου την φωτογραφική τότε)
ΑΛΛΑ όπως και να χει...το όραμα των τεσσάρων ετών ήταν ό,τι πιο ταξιδιάρικο, σαν να το 'χω μπροστά μου

candyblue είπε...

@ Lupa: Σκέψου όταν τα κοινά σου όμως προχωράνε και πέρα από το βηματισμό
Φτάνουν σε βαθύτερα θέλω,σε εικόνες που δεν ήξερες ότι είχες και ξαφνικά τις ανακαλύπτεις.
Είναι μακρόσυρτες κουβέντες αυτές
Και πολύ, πολύ σοβαρές,αρκεί να πιστεύεις.







@ Κολοκύθι: Ξέρεις –Τζάνις- ότι η αγαπημένη μου σαλάτα είναι βραστά κολοκύθια?
Όμως όταν με πιάνει μεγάλη πείνα τα καταβροχθίζω και ωμά.


Και άσε τις υπογραφές με τα ψεύτικα ονόματα γιατί και μόνο που σε βλέπω στην Φώτο με πιάνει στερητικό!







@ dr.Uqbar: Αυτό με το Jim δεν ξεπέρασε ποτέ εμένα...

Μακριά από καρυδόπιτα,ποτά με γεύση καρύδας,και γλυκά με τρίμματα από καρύδι
Ωστόσο το καλαθάκι φέρτο
Θα το πάω στην κοκκινοσκουφίτσα

Επίσης γιατρέ φέρε και πολλά moleskin...δεν μου φτάνει ποτέ ένα







@ Jimmy Bloody Rose: Ετοιμάσου λοιπόν!!!!
Θα κάνω τον χώρο σου αγνώριστο...μην μας διώξουν σηκωτούς φοβάμαι.






@ markos-the-gnostic: Τώρα που το σκέφτομαι ναι, είναι πολύ ποιητικό.
Τότε που το έκανα έτρωγα μούντζες από φίλους και κραξίματα από τη μάνα μου και όχι μόνο.
Τώρα αν θα το έβλεπα σαν πλάνο σε ταινία,θα το ζήλευα. Ακόμα και αν το έχω κάνει.





@ N.Ago: Και νομίζω ότι αυτό είναι ακόμα καλύτερο. Πιο κοντά στο στιλ μου.






@ Tamara de Lempicka: Απαντάω σε όλες τις προσκλήσεις ακόμα και αν είναι προκλήσεις. Το έχω ξεπεράσει το κόλλημα.
Ευχαριστώ που το αναγνωρίζεις.

candyblue είπε...

@ bereniki: όλα θέλεις να τα ξέρεις, όλα...Βάλε την τεντούρα στο τσάι ή στον καφέ, ακόμα και στο κρέας καθώς το μαγειρεύεις και θα γίνεις καλά σύντομα.







@ κοινωφελής κώνωψ: Λέω να κάτσεις στα αυγά σου γιατί μια και γνωρίζεις την τρέλα που κουβαλάω θα πρέπει να ξέρεις ότι αν με εκβιάσεις you are dead meat.









@ VITA MI BAROUAK: Να σου πω, πολλές χαιρετούρες τώρα τελευταία ο vita mi
Πως την έχεις δει?
Μαυρογυαλούρος;

Στο σχολείο με λέγανε Άννα τρελοκομείου(και σε αυτό μέσα έπεσες)






@ boywalkinginthewoods: κάτι πήρε το μάτι μου...καλώς ήρθες
Πίστεψε με η απουσία σου ήταν ηχηρή
Πέρνα κανα βράδυ...κερνάω λέξεις με γεύση ρούμι.

ΚΑΙ ΓΩ ΦΙΛΏ
ΣΕ







@ harlequinpan: My all life is a tribute to Jim.







@ koolkiller-ess: Να και το ανθρωπάκι κάτω από το γραφείο...
Πολύ μου άρεσαν τα δικά σου 5 to 1
Στο ξαναλέω και από δω

Όσο για το όραμα δεν θα έλεγα ότι ήταν και τόσο ευχάριστο
Είναι τρομαχτικά κάποια πράγματα όταν τα ζεις

Ανώνυμος είπε...

Είχα κι εγώ όραμα.
Ότι ένας ιθαγενής με κυνηγούσε με μαχαίρι στο σπίτι.

Όταν ήμουν μικρή και έπαιζα με τα παιδάκια στην πλατεία, ήρθε ένας ηλικιωμένος άνθρωπος, κάθησε σε ένα παγκάκι και με κοιτούσε.

Εγώ, αθώα, σκέφτηκα ότι μπήκε μέσα το πνεύμα του παππού μου και με καμαρώνει.

Χαζό ε;

Lupa είπε...

Candy σίγουρα υπάρχουν πολύ περισσότερα από αυτό. Και ξέρω τι εννοείς. Και ξέρω ακόμα ότι δεν είναι ευλογία να ανακαλύπτεις μέσα σου κομμάτια της σαύρας. Είναι όμως θησαυρός (με αγκάθια, σύμφωνοι, αλλά θησαυρός).

Ανώνυμος είπε...

Γιατί δεν λες το άλλο;
Ότι κάθε φορά που δεν κάναμε αυτό που ήθελες μας έλεγες ότι είσαι μάγισσα και θα μας έκανες βατράχους?

candyblue είπε...

@ argyrenia: Καθόλου χαζό...πέρασε σε παρακαλώ παιδί μου από το ιατρείο
Λέω να σου κάνω μια εγχειρισούλα...πάνω από τα ρούχα ασφαλώς!






@ Lupa: Ναι- με αγκάθια- αλλά θησαυρός
Το δέχομαι.
Και χαίρομαι που μπορείς και καταλαβαίνεις.






@ Lolipopaki : Το είχα ξεχάσει αυτό.(και καλό θα ήτανε να το ξεχάσεις και συ)
Ναι, αλλά μετά έλεγα πως θα σας φύλαγα και θα σας έδινα ολόκληρα βασίλεια
Και μετά έκανα ότι έψαχνα το μαγικό μου ραβδάκι
Ακόμα το ψάχνω έτσι;


Και μη με νευριάζεις, γιατί ακόμα μπορώ να σε μεταμορφώσω
Γκρρρρρρρ
Ξουτ

lo-li είπε...

E εφώ απλα θα συμφωνήσω με τον n.ago "ζωγραφίζεις γράφοντας"! Α κι ήρθε η ώρα να πω ότι τρελαίνομαι για τα κολάζ που βάζεις κάθε φορά στα postάκια.:-)

candyblue είπε...

@lo-li: Σε ευχαριστώ θερμά δεσποινίς μου. Θερμά όπως και τα λόγια σου
Το κατάστημα μας πάντα ανοιχτό!

Jimmy Bloody Rose είπε...

@CandyBlue: Κοιταξε! Εγώ το τρελάδικο δεν το γλυτώνω! Έχω που έχω τη δόση μου, είναι και η δουλειά μου τέτοια που αποκλείεται να το γλυτώσω!
Τώρα αν θα 'χω κι εσένα παρέα μου τότε, εντάξη! Θα νιώθω μια κάποια ασφάλεια εκεί μέσα!Δεν θα 'μαι μόνος ρε παιδάκι μου!
ΧΑΧΑ!
;)

candyblue είπε...

@ Jimmy Bloody Rose:
Ε πάμε τότε τι καθόμαστε;
Ω είναι ωραία στο τρελάδικο καθένας βρίσκει αυτό που πάντοτε ποθούσε...