Κυριακή, Νοεμβρίου 19, 2006

ΘεΡμΑιΚοΥ αΝηΦόΡα

Ετοιμάζω για άλλη μια φορά τους μουσκεμένους, από την αγωνία του ονείρου,χάρτες μου. Οι βαλίτσες πρησμένες σαν τεράστια έντομα, ανυπομονούν να τις πιάσω από την παλιά τους λαβή. Ανεβαίνω και φέτος στο φεστιβάλ. Όλα τακτοποιημένα και κρεμασμένα στα τσίνορα μου. Σας κοιτάω, δεν με βλέπετε. Σκέφτομαι να σας πω για την πρώτη μου επαφή μαζί της. Ακούστε.

Η πρώτη επαφή..
Περνώντας τους 3 ποταμούς, Αλιάκμωνα-Λουδία-Αξιό και τις ξεχασμένες εκβολές τους έφτανα στην πόλη.
Μου είχαν πει για αυτήν παλαιότεροι εραστές της, άντρες με νυχτερινό βλέμμα και γυναίκες με κόκκινα χείλη και μαβιά μάγουλα από την έξαψη.
Εγώ δεν ήξερα τίποτα ακόμα.
Θεραπευτήριο Ιθάκη. Ένα μαύρο σύννεφο κατεβαίνει στα μάτια. Μια φαρδιά λωρίδα δρόμου σαν ένας άλλος γκρι ποταμός οδοποιεί την ψυχή σου. Σε κατέχει σαν μια επιμήκη ζώνη ασφαλείας.
Και να! Η δικιά σου Ιθάκη αχνίζει σαν μέσα από κατσαρόλα. Η πόλη σιγά- σιγά μου φανερώνεται.
Η Θεσσαλονίκη με περίμενε σε μια έκθεση τροφίμων και ποτών. Αυτό ήτανε το πρώτο μας ραντεβού.Πάνε χρόνια.
Πλησιάζοντας μέσα στο κέντρο της την βρήκα πολύ στενή .Πλατεία Αριστοτέλους-Ολύμπιον. Μεσημεριανή βόλτα στην Τσιμισκή που μύριζε βανίλια και γλυκάνισο. Χωρίς λόγο η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά. Το θυμάμαι ακόμα.
Κατηφόρισα. Νίκης περπατητό μέχρι τον Λευκό πύργο. Τον «χοντρό» όπως τον αποκαλώ χαϊδευτικά από τότε.
Καθόλου λευκός, στεκόταν εκεί σαν πρησμένος φάρος με στέμμα στο κεφάλι σαν τότε που τον είχα δει σε ένα όνειρο μου, πριν τον ανταμώσω. Τον έπιασα σαν να έβλεπα έναν καλό μου φίλο μετά από καιρό.
Κοντοστάθηκα σε ένα καρτοτηλέφωνο και σε πήρα. Το πρώτο «ναι;». «Εγώ είμαι, σου απάντησα, -Είμαι ερωτευμένη με την πόλη, με σένα .Θα αφήσω την καρδιά μου εδώ, σου είπα!» Και μετά γλίστρησα στους θολούς της δρόμους, πάτησα λάσπες και χώμα να έχω να φέρω πίσω. Στις στάσεις των αστικών, φοιτητές χαζεύουν στο άπειρο. Στο άπειρο ο Λευκός πύργος μιλάει στον Θερμαϊκό. Τι να λένε γαμώτο!
Παραμιλάω και νιώθω πυρετομένη. Απίστευτο. Μπορεί αλήθεια μια πόλη να σε κάνει έτσι;; Θυμήθηκα τότε τους παλιούς εραστές της, εκείνους τους άντρες με το νυχτερινό βλέμμα και τις γυναίκες με τα κόκκινα χείλη και τα μαβιά μάγουλα από την έξαψη.
Όταν την αφομοιώσω σε κάθε κύτταρο μου θα αρχίσουν τα δέκατα.


Η πόλη με τα χίλια πρόσωπα είναι ακόμα όρθια και σβήνει το τσιγάρο της .Οι ματιές μας διασταυρώνονται. Μαζεύω πίσω τα μαλλιά μου,βάζω το σκουφί μου και της κλείνω το μάτι. Μου στέλνει φιλί και γω πιο ξεσηκωμένη από ποτέ λέω να μπλεχτώ,να χωθώ μέσα της με οποιονδήποτε τρόπο,αρκεί να είναι ο δικός μου.

22 σχόλια:

alzap είπε...

Καλό δρόμο.

Ανώνυμος είπε...

Καλώς ήρθες.

Επίτρεψέ μου ένα μικρό κέρασμα: ΕΔΩ,

από το παλιό μου ιστολόγιο.

allmylife είπε...

"αρκεί να είναι ο δικός σου"
η πρώτη φορά που σε είδα,
κάτω από το μαύρο σύννεφο ήταν - τώρα κατάλαβα γιατί -
επισκέπτριες και οι δύο, γι'αυτό..

Ανώνυμος είπε...

Μόνο ο Έρωτας μπορεί να σε κάνει να νιώσεις έτσι μα τι λέω αυτό ήδη το ξέρεις...

Ανώνυμος είπε...

λέω να τρέξω....κατα κει!
Βζιιιννννννννν

candyblue είπε...

Όσοι πιστοί προσέλθετε...

@ Πάνος:έπεσε έρωτας μου φαίνεται(τι όμορφο κείμενο) Τσιμπολογάω από δω και από κει παντού κεράσματα.


@ alzap :θα φροντίσω να σου στάξω δυο τρις εικόνες με αφιέρωση!


@ dr.Uqbar :Ετοιμάσου ιππότη με τα ροζ γυαλιά...έρχομαι μαζί με την συνοδεία μου και πολλά δώρα!

@ allmylife :Η πρώτη φορά ήταν ικανή να φέρει ολόκληρη αρμαθιά φορών. Το μαύρο σύννεφο είναι η δυσαρέσκεια κάποιων που δεν πρόλαβαν να κοιτάξουν λίγο παραπέρα κάνοντας υπομονή. Πάντα επιβραβεύεσαι κάνοντας υπομονή.



@ κοινωφελής κώνωψ: Χμμμμμ να τα μας πάλι
Να σου πω.... ξουτ!
Μην τολμήσεις,έχω φέρει εξολοθρευτικά μπόλικα.

Ανώνυμος είπε...

Μάλιστα...ναι. Υποθέτω κάτι θα έχει η Θεσσαλονίκη που προσελκύει τους επισκέπτες της και δεν τους ενοχλεί ούτε η υγρασία, ούτε το ασφυκτικό μποτιλιάρισμα. Επίσης, υποθέτω, οι επισκέπτες δεν αφουγκράζονται το θόρυβο από τις γηρασμένες κλειδώσεις της πόλης, τη γκρίνια, τη μιζέρια και τα σύνδρομα που τη διακατέχουν. Ναι, πιστεύω πως μία επίσκεψη για το φεστιβάλ θα είναι καλή. Εκτός των άλλων, θα έχει και επιστημονικό ενδιαφέρον να δεις από κοντά την πόλη που εσχάτως παράγει Παπαγεωργόπουλο, Ψωμιάδη, Παναγιώτατο Ανθιμο. Το φεστιβάλ τους μάρανε! Υποθέτω πως για τους Θεσσαλονικείς του πολιτισμού το φεστιβάλ θα είναι κάτι σαν την Εκθεση για τους πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες: περιμένουν να ανέβουν οι Αθηναίοι και να συγχωριστούν μετά μαζί τους.
Α να μη ξεχάσεις να σου δείξουν και που θα φτιάξουν την υποθαλάσσια αρτηρία. Ωραία σχέδια, τα ακούς και θέλεις να κόψεις και τις δικές σου αρτηρίες.

Ανώνυμος είπε...

A και κάτι ακόμα. Το κείμενο που σου δίνει ως κέρασμα ως Πάνος πιστεύω ότι εκφράζει όσους υγιείς Θεσσαλονικείς γνωρίζω.

Ανώνυμος είπε...

Δεν είχε τύχει να σε ξαναδιαβάσω. Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφεις. Την καλησπέρα μου :)

markos-the-gnostic είπε...

χμμμμ
έχεις δίκιο
είναι μια πόλη απόλυτα ερωτική...

Bliss είπε...

palia akouga salonika k etreme h psuxoula m

twra pia 8elw na thn ftynw!
mhden anamnhseis exw
to monadiko pou 8umamai einai to proswpo tou kai thn ekplhksh tou otan tou lega telos!
kseftilas!:D

ta filia m

candyblue είπε...

@ Mπίχλας:Χμμμμ....με βάζεις σε σκέψεις.
Θα πάω να δω όμως να δω που θα φτιάξουν την υποθαλάσσια αρτηρία. Ελπίζω να μην κόψω τις αρτηρίες μου.
Όσο για τον Πάνο, θα συμφωνήσω μαζί σου.


@ Σεξ+Πυρ: Καλησπέρα βασιλιά μου.Να μην χαθούμε τότε.Μια και βρεθήκαμε να διαβαζόμαστε.Χάρηκα που σου άρεσαν οι λέξεις μου.
Ωραίο πράγμα να ανακαλύπτεις καινούργιους πλανήτες ε?



@ markos-the-gnostic: Υγρή,θαμπή,με πέπλα που κρύβουν το νυχτερινό της βλέμμα.Στενή,με παγίδες.Με μεγάλες αγκαλιές.
Τα μάτια της, σαν μαγαζιών βιτρίνες φωτισμένες...
Και ξαφνικά η ζωή τελειώνει από εκεί που εσύ την άφησες. Και αρχίζει με ένα καινούργιο όνειρο. Δραπέτευση!!!!Μαζί της.Σίγουρα πράγματα.




@Margo: Ωχ!
Τα λέει όλα αυτό.

(Τα φιλιά μου επίσης).

Καπετάνισσα είπε...

Μια χούφτα Κρητικό σου στέλνω να το ρίξεις στον Θερμαϊκό ν' ανακατευτούνε τα αίματα.

Πελαγίσια φιλιά καλή μου.
Μέσα στα σκοτάδια των πολυπληθών αιθουσών, να δεις το όνειρο.

candyblue είπε...

@ Καπετάνισσα: Και να το ζήσω...και να το ζήσω.
Ζεστό-ζεστό σαν κουλούρι Θεσσ/κης

Seven Film Gallery είπε...

καλως ηρθες. ο μπιχλας εχει δικιο. μονο που εμας του πολιτισμου δε θα μας δεις στο φεστιβαλ. ελπιζουμε να περασεις να μας δεις. αλ.σβωλου 45 κερναμε ρακη απο το αγιο ορος με λουκουμι. αν θες ελα κι απ τα παρτυ που θα κανουμε στο art house

Ανώνυμος είπε...

καλώς ήρθες στου Σαρωνικού την κατηφόρα...!
γράψε κατι και για την θαλασσά μας!
κι ας είναι ...και ψέμα!
καλημέρα σου

candyblue είπε...

@ Seven Film Gallery:Θα σας έρθω τότε. Τζάμπα τα λέμε τόσο καιρό;
Τα μάτια σας ανοιχτά.


@ melomenos:ότι κι αν γράψω δεν θα είναι ψέμα. Υπερτονισμένη αλήθεια ίσως!!!

Βαγγέλης Μπέκας είπε...

Θεσσαλονίκη

Berlin, Λουκυ Λουκ, σκοτεινές αίθουσες, ελληνικές σημαίες, Faoust, βρώμαδικα, βόλτα με καραβάκι στο Θερμαϊκό, θέα απ το Σεηκ Σου, ένα θρανίο, Ταξίδι, Art House, μέσα στα σύννεφα, υγρασία, πάρτη στα πανεπιστήμια, ένα G3, τρέξιμο με μια ανθοδέσμη στα χέρια, το λιμάνι, οι αποθήκες, η συλλογή Κωστάκη, στο ρετιρέ, ένας Πύργος με το χρώμα του ψωμιού, Ναβαρίνου, Περδικίδης, ομίχλη, το καρτοτηλέφωνο είπε ότι είναι αναρχικός, στα πεζοδρόμια πύρινα βλέμματα, ταξιτζήδες που ακούν για τον ΠΑΟΚ, ένα μωρό, ΟΚΑΝΑ, στενά, ένα μαχαίρι, μπύρες, Βerlin και πάλι απ την αρχή…

Ανώνυμος είπε...

μην ξεχασεις και τη μπουγατσα κομμενη τετραγωνακια για πρωινο...(η κοιλιοδουλη...)
ψηνομαι σου λεω....

Ο Καλος Λυκος είπε...

Πώς είναι εκεί πάνω;

candyblue είπε...

επεράσαμε όμορφα...όμορφαααααααααααα
όμορφααααααααα

Dimotis tis polis είπε...

http://plateiaaristotelous.blogspot.com