Τετάρτη, Νοεμβρίου 15, 2006

ΜαΚάΡι Να ΧιΟνΙζΕ τΩρΑ


Το καφέ μικρό. Τα τζάμια θόλωσαν αμέσως, με το που μαζεύτηκε ο κόσμος. Μικρά τραπέζια. Πέντε άτομα ξεδιπλώνουν τους χάρτες τους και το όνειρο χαράζει πορεία. Πειραματικά σχέδια για ντοκιμαντέρ,πιθανά σενάρια για ερασιτεχνικές ταινίες,μαρτυρίες,αναδομήσεις κοινωνιών,αλλαγή της πόλης,Δεκεμβριανά υπολείμματα. Κάμερες, φακοί,γωνίες λήψης, ρόλοι. Κόντρα κάμερες,φώτα, υποτιθέμενες δομές. Κι όμως, εγώ δεν είμαι εκεί. Τα μάτια μου στυλωμένα έξω,βαστάνε όλο το βάρος της πόλης. Φλερτάρουν, με εκείνη εκεί, την κούκλα της απέναντι βιτρίνας .Αν κάποτε ζωντάνευε θα ήθελα να της δώσω το τηλέφωνο μου. Είμαι αλλού. Αφηρημένη και αηδιασμένη από τα ίδια μου τα όνειρα. Αν και ξέρω που βάζουν τα παιδιά τα ημερολόγια καταστρώματος, αν και νοιώθω τα κατάρτια να φτερουγίζουνε από πάνω μου,αν και βλέπω πως το πλοίο κινείται,δεν είμαι μαζί τους. Απλά χαμογελάω. Μακάρι να χιόνιζε. Τι συμβαίνει όταν δεν ευχαριστιέμαι τον καφέ μου,όταν βρίσκω τόση ομορφιά σε αυτό το πρόσωπο της άψυχης κούκλας; Ανατινάζω τις επιθυμίες μου,ουσα αυτοκαταστροφική. Ότι παθαίνω το αξίζω. Καμιά φορά σκέφτομαι, πως δεν απέχω και πολύ από όλα αυτά τα είδωλα που λάτρεψα στην μετά εφηβεία μου, και αυτά για αντάλλαγμα, με έβαλαν στο καρότσι τους με κουβάλησαν μέχρι εδώ και γεμάτα μαστούρα, ξεχείλωσαν τη μέσα μου μορφή. Δεν με αναγνωρίζω πάντοτε. Και τώρα τελευταία δεν με αναγνωρίζω ούτε όταν κάνω όνειρα. Επαγγελματικά κυρίως όνειρα .Η μέσα μου μορφή γεμάτη σούρες και αλλοιωμένα χαρακτηριστικά μοιάζει σάπια. Την ακουμπάω με το δάχτυλο σε στιγμές που ο κόσμος δεν βλέπει και νοιώθω πως το μόνο που της έμεινε είναι ο πόνος και ο χρόνος που σκληραίνει.Tην σκληραίνει και μοιάζει σαν το ζυμάρι που αφήνεις ξεχασμένο. Μακάρι να χιόνιζε τώρα. Το χιόνι καταργεί αυτή την μυρωδιά της νοθείας. Βγαίνεις έξω και τίποτα πια δεν μυρίζει σαν πορνείο ψυχής .Άνθρωποι τριγύρω μου απλωμένοι σαν νοσήματα .Πάω στοίχημα πως, όταν πάνε σπίτι τους, βλέπουν και αυτοί την μέσα τους μορφή ξεχειλωμένη,με σούρες, και δαγκώνουν τις αρθρώσεις των δαχτύλων τους .Μακάρι να χιόνιζε τώρα. Νοιώθω καλά εκεί έξω,σε αυτό το πολυβιταμινούχο κέντρο. Νοιώθω χαλαρή,για λίγο. Για όσο κράτησε το φως της μέρας σήμερα,κι έπειτα το φως της οθόνης του κινητού,και τέλος της οθόνης του υπολογιστή. Το φως που ζεσταίνει το μέσα μου μπετόν. Μακάρι να χιόνιζε τώρα. Θα το έσκαγα με εκείνη εκεί την κούκλα. Θα κρυβόμασταν στις στοές της πόλης και οι άλλοι με αναμμένες τις σειρήνες τους θα μας έψαχναν. Και το χιόνι θα κάλυπτε τα πάντα με αυτή την φοβερή σιωπή. Θα χανότανε ακόμα και το τόσο έντονο άρωμα μου, που βασανίζει πολλούς ,σαν αρρώστια που δεν περνάει .Και αφού θα πίναμε κονιάκ, άφθονο κονιάκ, κάτω από μεγάλες νταλίκες παρκαρισμένες εδώ και κει, θα με πήγαινε πίσω από τις πιο γνωστές βιτρίνες της πόλης και μεθυσμένες θα κοιτάγαμε το χιόνι. Θα κοιτάγαμε τον δρόμο, τα φώτα και τις νιφάδες να λιποθυμούν κάτω από αυτά,τον κόσμο και τα χνότα τους. Όλα πίσω από το τζάμι. Εκεί θα πάγωνε κι ο χρόνος μαζί με μας. Και οι άλλοι θα ψάχναν ακόμα να με βρουν. Κι όταν ξημέρωνε θα έριχνα εγώ την άγκυρα από το πουθενά,και ίσως τότε,να έβλεπα το όνειρο στα μάτια. Μακάρι να χιόνιζε τώρα.

37 σχόλια:

allmylife είπε...

ψιτ...
χιονίζει!

markos-the-gnostic είπε...

blue
κατ' αρχήν απ τα ωραιότερα κολάζ σου.
ναι η σιωπή του χιονιού είναι καταλυτική - ο, τι μπορεί το λευκαίνει - αλλιώς το εξαφανίζει

Ανώνυμος είπε...

(τι να πεις τωρα?)

Ανώνυμος είπε...

εξω απο το σπίτι μου υπήρχε ένας γερο-πλάτανος που απο παιδί σκαρφάλωνα στον χοντρό κορμό του και έφτιαχνα εκεί ψηλά το απόρθητο κάστρο μου,
εκει στο καταφυγιό μου ανέβηκα να δω απο μακριά τους γονείς μου οταν γύριζαν μετανάστες απο την Αυστραλία!
σ'αυτό το δέντρο πρωτοσκάλισα την καρδούλα με τα αρχικά του πρώτου μου έρωτα!
εκεί ακούμπησα όταν οι παπούδες μου αποφασίσανε να φύγουν για το μακρυνό τους ταξίδι!
Οταν κάποια στιγμή ειχε έρθει το συνεργείο να τον κόψει γιατί ήταν εμπόδιο στην διαπλάτυνση της εθνικής οδού!!!
ειχα παγώσει! οι εικόνες που περνούσαν απο το μυαλό μου χιλιάδες!
δεν άκουγα τίποτα! τότε αυτή η σκέψη μου ειχε έρθει στο μυαλό μου και στην καρδιά μου
μακάρι να χιόνιζε τώρα...

Ανώνυμος είπε...

...Είμαι αλλού. Αφηρημένη και αηδιασμένη από τα ίδια μου τα όνειρα...
"...Τι συμβαίνει όταν δεν ευχαριστιέμαι τον καφέ μου,όταν βρίσκω τόση ομορφιά σε αυτό το πρόσωπο της άψυχης κούκλας;..."
"...Μακάρι να χιόνιζε τώρα. Θα το έσκαγα με εκείνη εκεί την κούκλα. Θα κρυβόμασταν στις στοές της πόλης και οι άλλοι με αναμμένες τις σειρήνες τους θα μας έψαχναν..."

Ωχ, σα ν΄ακούω εμένα ένα πράγμα!
Η παγκοσμοιοποίηση του ανθρώπινης σκέψης;
Ε;

Ανώνυμος είπε...

Akomi kai an oi pente mas skeftomastan taytoxrona etsi, pali i idia kouventa tha katelige na ginei. Ayto ti sou leei?

AnEmOdArMeNi είπε...

nice candy
καλημέρα

Bliss είπε...

...

xionizei ontws :-)

des pio ka8ara!

Βαγγέλης Μπέκας είπε...

Καλώς ήρθες στον κατσαριδόκοσμο…
Μακάρι να χιόνιζε τώρα… ζάχαρη άχνη!

Ανώνυμος είπε...

Μακάρι να χιόνιζε πάντα.

harlequinpan είπε...

Snow is unfamiliar for the people of subtropics countries,for me snowflakes represent exactitude or preciseness as its hexahedral structure,i'm very interesting in what's relationship between snowflakes and plastic doll.

nosyparker είπε...

Αν είχες χιόνι αλλά εξακολουθούσες να νιώθεις το ίδιο, τι θα ευχόσουν μετά;

UrbanTulip είπε...

Τι βλακεία αμα χάνεις τα όνειρα σου, ή τα ξεχνάς...
παντως αν δεν συμβει το χιόνι το προκαλείς.

candyblue είπε...

@ allmylife:Πάμε μια βόλτα τότε στα στέκια μου .Έλα,θα σου δείξω μυστικά που ούτε φαντάζεσαι..πάμε.Αρκεί να μου λες αλήθεια,αρκεί να χιονίζει.





@ markos-the-gnostic: Η σιωπή του χιονιού είναι στο D.N.A μου,κυρίως όταν υποφέρω...είναι κάτι που αφήνει σημάδια. Κάποιες φορές το χιόνι καίει το ίδιο πολύ με την φωτιά.Έχεις πάθει έγκαυμα από πάγο?





@ archive: Τίποτα.Μην πεις τίποτα.Απλά νοιώσε...





@ melomenos:Αυτό το κομμάτι σου θα το φυλάξω κάτω απο μια παχουλή νιφάδα,θα ρίξω λίγο ζάχαρη και θα το φάω σαν γλυφιτζούρι.




@ Lou:Όλοι ακούμε μέσα απο άλλους αυτά που θέλουμε να πούμε, αλλά δεν λέμε ποτέ.Όλοι διαβάζουμε εμάς μέσα από άλλους,βλέπουμε και νοιωθουμε εμάς.Η παγκοσμοιοποίηση της ανθρώπινης σκέψης και των συναισθημάτων.Φτάνει κάποιος από μας να κάνει την αρχή.





@ bsom: Ότι ίσως τελικά,κάποια πράγματα είναι γραφτό να γίνουν από κάποια συγκεκριμένα άτομα την συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Όσες κούκλες και να σε μαγέψουν,όσο χιόνι και να ρίξει.






@AnEmOdArMeNi: Χαίρομαι.Καλησπέρα.

candyblue είπε...

@ Margo:Το είδα,με πήρε τηλέφωνο και μου το είπε.Πάω να την πάρω από την βιτρίνα της.




@ VITA MI BAROUAK: Όλοι μου λένε ότι χιονίζει.Δεν το βλέπεις και συ; ε? ε?
Κάτσε να βγάλω την γλώσσα μου έξω να το γευτώ.



@ Maria_Adouaneta:Μακάρι...Φέρε το κονιάκ για το βράδυ.




@ harlequinpan: check your comments then.




@ nosyparker:Να ερχόταν επιτέλους η άνοιξη.Αλλά δεν θα ένοιωθα το ίδιο.Πίστεψε με.





@ UrbanTulip: Δεν γίνεται αυτό που λες,μπορώ να αλλάξω όνειρα όμως και εποχή,αν κάτι με στενέψει.Καμιά φορά τα όνειρα δεν έχουν το σωστό νούμερο..

Leon / σουταχαπει είπε...

Ωραίο κείμενο πολύ δυνατός ρυθμός,κάντυ.Το διάβασα και κτύπαγε μέσα μου σαν να το άκουγα -εσωτερικός μονόλογος -σε έβλεπα να το λές ...(μονόπρακτο).

Ανώνυμος είπε...

Εντάξει, λοιπόν, να το πω. Εγώ νομίζω ότι για κάποιον περίεργο λόγο, που δεν θα μάθουμε ποτέ, δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις τα όνειρα που δικαιούσαι. Και αξίζεις. Βρες το μόνη σου

allmylife είπε...

πάμε...
σου φυλάω κι' εγώ μυστικά να σου χαρίσω!
Και για σένα - αλήθεια μόνο,
η δική μου.

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Δεν θελω χιονια και κρυα απο τωρα γιατι θα βαρεσω ενεσεις!!!
Καλο καιρο εχουμε.
Να φανταστεις...μεσα μου βραζω!!!
Ζεστη...

Ανώνυμος είπε...

Όλα πίσω από το τζάμι

Καλό πρωινό

Ανώνυμος είπε...

:) nai symfono

candyblue είπε...

@ LEON: Καλά, εσύ προχώρησες πολύ τώρα.Αλλά νομίζω πως το έκανες ακόμα πιο θεατρικό και μου αρέσει αυτό.Ο κάθε ένας απο μας έχει πάντα καλά φυλαγμένο έναν τέτοιο θεατρικό μονόλογο.
Έτσι δεν είναι;




@ Tο τρίτο πνεύμα: Ίσως τελικά να είναι και έτσι.Αλλά τι κρίμα,δεν θα το μάθουμε ποτέ.




@ allmylife: Τα δέχομαι όλα.



@ ΠΡΕΖΑ TV:Μέσα μου βράζω και γω..ίσως για αυτό ζητάω τόσο έντονα κάτι να με παγώσει με την έννοια της καταστολής.
Γιατί καμιά φορά είναι προτιμότερο να καταλαγιάζεις.
Στο λέω και στο υπογράφω αυτό.

Και επειδή είμαι παιδί του
καλοκαιριού, όπως θα έχεις καταλάβει,και επειδή οι μέρες είναι τόσο λαμπερές και καλοκαιρινές(λέμε τώρα)για αυτό και γω βρήκα την ευκαιρία εκ του ασφαλούς να μιλήσω για χιόνι.
Καλημέραααααα!





@ Sailor: Έχεις καλύτερη θέα από κει πίσω.Και λιγότερη φασαρία.Οι σκέψεις στάζουν καλύτερα από το κεφαλόβρυσο του νου. Έχεις την ευκαιρία να τις ακούσεις στη διαπασών.




@ bsom :Να σου πω..κατάλαβες τι είπες?
Μπορεί να είναι και η πρώτη φορά που γίνεται αυτό.
:-)

harlequinpan είπε...

Thanks a lot!Candyblue
You are really a hymnography talent!i'll keep your text and read it again until i really understand the real meaning.

Sigmataf είπε...

Σε παρακολουθώ(μέσα απο την οθόνη μου) καιρό.
Σου στέλνω comments καιρό.
Πότε συμφωνώ-πότε διαφωνώ.
Το συγκεκριμένο ποστ όμως, με άφησε μαλάκα.
Ατάκα προς ατάκα.
Λέξη προς λέξη.
Νιφάδα προς νιφάδα.

Να είσαι καλά...

candyblue είπε...

@ harlequinpan:Wow!!!! Am i a hymnography talent? Are you sure?
You are flattered me. I wish i would...
I am an old fashioned poet with a heart of clown.


@ dr.Uqbar: Εγώ και η κούκλα μου σε ευχαριστούμε μέσα από άχνες,μπλε φώτα,κόκκινα φανάρια,σκονισμένα πεζοδρόμια,μυρωδιά κάστανων,ξεραμένα φύλλα και απολιθωμένα βλέμματα που κλήθηκαν να παραδώσουν όλες τις μνήμες τους,
μέσα στις πατημασιές που αφήνει κανείς περπατώντας στο χιόνι
Στη υγειά μας δόκτορα...καλομελέτα κι έρχεται!!




@ Sigmataf: Ξέρεις κάτι λοιπόν;
Το ίδιο πράγμα είχα πάθει και γω μαζί σου
Αμοιβαία τα αισθήματα.

Ανώνυμος είπε...

Nα υποθέσω ότι το λευκό χιόνι είναι η αγνότητα, η επερχόμενη επιθυμητή κάθαρση; Μερικές ψυχές οφείλουν να μείνουν βρώμικες, ακριβώς όπως τα εφηβικά είδωλα ή μάλλον όπως την εικόνα που έχουμε γι' αυτά. Άλλωστε κανένα είδωλο δεν είναι περισσότερο αγνό ή περισσότερο βρώμικο από εκείνο που θα μας άρεσε να βλέπουμε το πρωί στον καθρέφτη.

Καπετάνισσα είπε...

Η καλύτερη πρώτη ύλη για να γράφεις πάνω του συναισθήματα.

Κι έπειτα να βλέπεις πως τα νικάει ο ήλιος, πως τα καταπίνει η γη.

BroodingSideOfMadness είπε...

lol. mia hara katalava.

Ανώνυμος είπε...

Σε ξέρω καλά ....δεν είσαι αυτό που γράφεις είσαι πιο δυνατή και πιο αισιόδοξη απορώ με αυτά που γράφεις κάποιες φορές. Σαν να τα λέει κάποιος άλλος μέσα από σένα
Σε ξέρω,σε θαυμάζω πάντα το έκανα και πιστεύω οτι δεν φταίνε τα όνειρα αν δεν σε κρατούν ξύπνια και σταθερά εκεί μαζί τους. Φταίνε οι άνθρωποι που είναι τριγύρω σου.
όλα πάντα έπεφταν πάνω σου,όπως τα ονειρευόσουν
Μην χαλιέσαι
άσε πάλι να έρθουν όλα να σε βρουν.
Δεν το χρειάζεσαι το άσπιλο χιόνι.
Θα πέσουν, πάλι, όλα να σε βρουν.

Ανώνυμος είπε...

Me paralyeis.Kathe lejh san enesh gemati apo ilektrismo
thelo na se gnoriso
den mporei na yparxei edo
sto tora kati tetoio
Den mporei mia grafh na sbaraliazei enan anthropo
poy menei to xioni sou na ertho me grader?

weirdo είπε...

Με τσάκισες.. Το περιμένω κι εγώ.. Για να με κάψει και να ξυπνήσω απ'τη νάρκη..
Καλημέρα, χιονάτη..

candyblue είπε...

@ Sandiago Nasar:Ακριβώς αυτό. Το χιόνι είναι η αγνότητα, η επερχόμενη επιθυμητή κάθαρση,που κάποιες φορές καίει περισσότερο και από την φωτιά.



@ Καπετάνισσα:Κι έπειτα να βλέπεις πως τίποτα δεν έφυγε και πως όλα αναπνέουν δυνατότερα μέσα στην αγκλιά σου...



@ BroodingSideOfMadness: Επιτέλους!Μπήκα στο blog σου



@κοινωφελής κώνωψ:Λες ε?
Κάτι παραπάνω θα ξέρεις τότε. Κάτσε να βάλω κράνος μην και αυτά που πέσουν ζυγίζουν πολύ.



@Anonymous:Δηλαδή τώρα εγώ τι να κάνω?
Να σου φέρω αναπηρικό καροτσάκι ή να σου βγάλω δίπλωμα για grader?
ε?



@ weirdo: Νομίζω πως πάντοτε γίνεται...αργά η γρήγορα όπως λέει και ο κουνούπης όλα όσα ζητάς έρχονται με φόρα πάνω σου
Απλά δεν ξέρω να θα τα θες μέχρι τότε.

bereniki είπε...

axxxxxxx candy!
kala mou hrthan polles tainies sto mualo diabazontas to!
kai polles skhnes pou tha thela na zhsw! eidika auto me ta koniak katw apo tis ntalikes.. poses fores exw dei ntalika parkarismenh se eparxiako dromo k exw thelisei na paw na katsw okladon me tin plati stis terasties rodes kai na koitaw ta asteria.
kai ti einai twra auti h koukla? mhpws sklhrainoume polu siga siga kai katalh3oume apsuxes koukles? ouf... polu to fobamai auto... oti tha ginw polu sklhrh k polu apsuxi kapoia stigmh... san ti basilissa tou xioniou ena prama...
mou aresei paaaaaaara polu to xioni alla ta pairnw sto kranio giati oloi theloun na menoun spiti otan xionizei! sto york xionizei gia polu kairo k kaneis boltes sto xioni k olh h polh murizei sokolata giati exei ekei konta ergostasio...(asxeto alla ithela na sto pw.. pisteuw tha sou aresei polu to york!!! einai mia sokolatoupoli-me-kouklospita!)

otan xionisei tha pame bolta me koniak? e? E? :)

mouts
*****

candyblue είπε...

Θες να πας βόλτα μαζί μου ε?
Είσαι σίγουρη ότι θα το αντέξεις?
Αν το θες πολύ βέβαια με το πρώτο χιόνι σε έχω πάρει και έχουμε φύγει.
Σου χρωστάω επίσης και μια βόλτα με το αυτοκίνητο μέσα στην κίνηση
Η κούκλα είναι η ομορφιά κάποιου πράγματος μακρινού και συσκευασμένου που δεν θα έχεις ποτέ όσο και αν το επιθύμησες.
όσο και να το ζεστάνεις δεν θα ζωντανέψει ποτέ

Ωραίο μου ακούγεται το York...

bereniki είπε...

thelw thelw thelw boltes!
an kai exw tromokrath8ei me kati atuxhmata pou ematha (enas filos xtuphse pezo :( )kai elega na mhn ksanaodhghsw... ti n apeiS!

oso gia ta suskeuasmena pou den apoktoume... mhpws einai epeidh otan emeis ta pothisame htan hdh nekra? ....lew egw twra... mhpws htan toso pagwmena pou oso kai na prospathisame..den?
mhpws einai kalutera etsi giati diaforetika tha pagwname mazi tous?

ouf... stamataw na skeftomai giati einai bradu k tha pesw!
makia glukeia mple karamelitsa :)
paw na kateuasw ti stoli tou ski (den katafera na mathw ski, alla i stoli tha einai xrhsimi giati diaforetika tha pagwsw! :P)

*****

candyblue είπε...

Ναι αυτο είναι.ta suskeuasmena pou den apoktoume einai epeidh otan emeis ta pothisame htan hdh nekra.

σε ευχαριστώ για τις λέξεις σου
Θα σε πάω βόλτα κάποτε έστω και με τα ποδια
καλη σου νυχτα

bereniki είπε...

:*