Παρασκευή, Νοεμβρίου 10, 2006

λΕκΤιΚά ΠαΥσΙπΟνΑ

Απογευματάκι και έχει νυχτώσει για τα καλά. Ήταν πάντοτε τόσο μαύρη η νύχτα;
Στην κουζίνα το ραδιόφωνο παίζει ένα κομμάτι των nirvana.Πίνω γάλα με σοκολάτα και έχω μπροστά μου τρία βιβλία. Μου θυμίζει τότε που πήγαινα σχολείο,στη θαλπωρή ενός σταθερού σπιτιού. Τέτοια ώρα απλά διάβαζες και όλα ήταν απόλυτα και συμφιλιωμένα με το ίδιο πρόγραμμα της κάθε μέρας. Δεν ήθελα να αλλάξω το πρόγραμμα μου λες και το ήξερα πως θα ερχόντουσαν μέρες φοβερών ανατροπών. Η ενηλικίωση είναι ένας μικρός θάνατος,το πρώτο χαστούκι μετά από αυτό του πατέρα.

I'm not like them/ But I can pretend/ The sun is gone/ But I have a light/ The day is done/ But I'm having fun/I think I'm dumb/ or maybe just happy /Think I'm just happy.

Αισθάνομαι μια περίεργη ένταση,με πιάνει αυτός ο φόβος της απόρριψης που με μπλοκάρει πάρα πολύ και κοντράρεται με την επιθυμία μου να ανακαλύψω τον κόσμο και τους ανθρώπους γύρω μου .Με στέλνει σε άλλους πλανήτες ιδεών και σκέψεων. Μερικές φορές αισθάνομαι σαν να έχω πάρει παραισθησιογόνα. Χωρίς γείωση στις γειτονιές του αύριο, του μεθαύριο.Μα που πας κορίτσι μου έτσι γυμνή;
Μη σε νοιάζει.Έχω ράγες εγώ, και πέρα από αυτές ,έχω και τις λέξεις σου.
my heart is broke/ But I have some glue/ help me inhale/ And mend it with you/ We'll float around/ And hang out on clouds/ Then we'll come down /And I have a hangover... /Have a hangover.

Δεν λείπει ο έρωτας από τις ζωές των ανθρώπων. Ψέματα. Ο έρωτας βρίσκεται εκεί έξω και είναι διαθέσιμος για όλους. Αλλά να σας πω την αλήθεια μου; Μην τα πολυπιστεύετε αυτά.
Skin the sun/ Fall asleep/ Wish away/ The soul is cheap/ Lesson learned/ Wish me luck/ Soothe the burn/ Wake me up.

Βρήκα στην είσοδο και πάλι γράμμα σου. Το έφερα σαν λάφυρο πάνω,μαζί μου. Το ρόφημα τελείωσε μαζί με τις λέξεις σου. Μου πέρασε και ο πόνος στο στήθος αφότου τελείωσα να το διαβάζω. Για την ανακούφιση των συμπτωμάτων των ψυχικών λοιμώξεων έχω τις λέξεις σου. Τις λέξεις σου που σαν καραμέλα τις διαλύω αργά στο στόμα μου κάθε δύο ή τρεις ώρες. Οι λέξεις σου μου χορηγούνται χωρίς ιατρική συνταγή.
Εάν τα συμπτώματα επιμένουν τρέχω μέσα από παράσιτα ύπαρξης και σε συμβουλεύομαι.
Και τότε πίσω από υγρασίες αόριστου και βρεγμένων τζαμιών μου λες πως ένα σωστά αναλυμένο ερώτημα μπορεί να περιέχει την απάντηση του. Αδειάζω το μυαλό μου πάνω σου, όπως αναποδογυρίζει κάνεις την τσάντα του. Δε ντρέπομαι για αυτά που θα σου δείξω... Ντρέπομαι για αυτά που θες να δεις και δεν θα σου δείξω ποτέ. Αυτά που είναι σε μικρά μυστικά τσεπάκια και έχουν να κάνουν με πολύ προσωπικές μου ουλές. Θέλω να σου ανοίξω την ψυχή μου, όπως ξεκουμπώνω ένα πουκάμισο,ένα χοντρό παλτό και το αφήνω να πέσει απαλά στο πάτωμα,φανερώνοντας έτσι την γύμνια του κορμιού μου,αλλά δεν υπάρχει ο χρόνος. Μια νέα νύχτα μου χαρίζει το ντεκολτέ της και γω στο βάθος του ουρανίσκου μου έχω τις λέξεις σου, ακόμα κι έτσι είμαι χαρούμενη. Απλά χαρούμενη.
I'm not like them/ But I can pretend/ The sun is gone/ But I have a light/ The day is done/ But I'm having fun/ I think I'm dumb/ or maybe just happy /Think I'm just happy.

35 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Candy candy τι να σου πω που δεν το έχουν πει; Δικιά σου η νύχτα λοιπόν. Δείξε μου το σπίτι σου να σου αφήσω και εγώ ένα γράμμα

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Γραμματα,λογια,σκεψεις,αισθηματα,κτλ,κτλ...
Τελικα μπηκαμε στο χειμωνα...

allmylife είπε...

φοβάσαι την απόρριψη καραμελένια;
Σήμερα, είμαι 100 χρόνια μεγαλύτερη.
άκου...
Γυμνή να περπατάς και "με την ύπαρξή σου, ν'αποτελειώνεις τους 'μισούς' ανθρώπους"

zouri1 είπε...

τελειο.

Agobooks είπε...

Ένα βαθυστόχαστο, σ’τα αλήθεια, ποστ, που σε κάνει να σκέφτεσαι.
Σε κάνει να αναζητάς το δικό σου γράμμα. Τη δική σου νύχτα.
Τα δικά σου γιατί.
Πολύ ωραίο.

candyblue είπε...

@ Το τρίτο πνεύμα κλ.π: κατεύθυνα εκεί την σκέψη μου... Εσύ,σαν καλό πνεύμα που είσαι, θα την διαβάσεις και θα βρεις το σπίτι μου για να μου αφήσεις το γράμμα σου. Επίσης θα ήθελα να μου πραγματοποιήσεις και 3 ευχές δεν ξέρω αν είναι στην δικαιοδοσία σου, μια και η Ρούλα σταμάτησε την εκπομπή της .Τις σκέφτομαι αυτή την στιγμή. Εσύ, σαν έμπειρο πνεύμα είπαμε,θα τις διαβάσεις και θα μου τις πραγματοποιήσεις.
1....
2.....
3.................



@ ΠΡΕΖΑ TV: Τελικά ναι. Αρχίζω και το καταλαβαίνω έντονα από τις μηρυκαστικές διαδικασίες που κάνω.
Και από την ονειρική εσωστρέφεια που με διέπει τον τελευταίο καιρό. Ωραία όμως...αν δεν νύχτωνε και τόσο αιφνίδια θα ήταν ακόμα καλύτερα. Ίσως όμως και όχι.




@ allmylife: Συγκλονιστικό αυτό που μου έγραψες. Απίστευτης εσωτερικής δύναμης. Τώρα μπορώ να αναχαιτίσω τα πάντα επαναλαμβάνοντάς το.

Γυμνή να περπατώ και "με την ύπαρξή μου, ν'αποτελειώνω τους 'μισούς' ανθρώπους"

Το κάνω καιρό αυτό, απλά θέλω και κάποιον να μου το λέει, γιατί δεν νοιώθω ότι κάνω κάτι διαφορετικό πια.
Σε ευχαριστώ λοιπόν.



@ zouri1: Αφιερωμένο.



@ N.Ago:Αν έχω καταφέρει να κάνω κάτι τέτοιο είμαι ευχαριστημένη τα μέγιστα.

melomenos είπε...

όλη την νύχτα πάλευα με τις αχτίνες του φεγγαριού να τις κλείσω σ'ένα φάκελο να σου τις στείλω...
πολύ κουράστηκα ...
έβαψα τις παλάμες μου χρυσές!
παιδεύτηκα, μα τα κατάφερα...
μην απορήσεις που σήμερα θα είναι λειψό το φεγγάρι...
με βρήκε η μέρα ξάγρυπνο
απορούσα αν το βρεις να το διαβάσεις...
σκεφτόμουν αν το ακούμπησες
εκεί που δάκρυσα γραφοντάς το...
εκεί που η ανάσα μου έγινε αναστεναγμός...
κάτι δεν με κρατούσε μέσα
και στο σύνορο της νύχτας είχα βγεί πρωι πρωι περίπατο...
ξέρεις εκεί που ο ήλιος απλώνει μια χορδή τριανταφυλλένια κάθε αυγή και δίνει συναυλία με τα χρώματα...
όμως παράξενο!
σήμερα η γκρίζα συννεφιά δεν άφησε τον ήλιο να λάμψη!
βγήκε χωρίς το φως του
χωρις την ζεστασιά του
κατι μου λέει οτι το γράμμα μου
πάλι δεν σε βρήκε...

markos-the-gnostic είπε...

να είσαι πάντα χαρούμενη μες απ τις στάλες κρυφών και φανερών ερώτων

Ασκαρδαμυκτί είπε...

"...με την επιθυμία μου να ανακαλύψω τον κόσμο και τους ανθρώπους γύρω μου..."
Ειδικά αυτό, να ξέρεις, θέλει κατάλληλη και επίπονη προετοιμασία! Δεν έτσι απλό όπως "βγαίνω στο περίπτερο να πάρω μια εφημερίδα"...

candyblue είπε...

@ melomenos:Μα δεν το ήξερες, πως καμία αχτίνα δεν κρατιέται στο χαρτί;
Μόνο στα δάχτυλα, καθώς προτάσσονται στο φως της. Κάθε φορά που γράφεις γεμίζεις το λευκό ξέφωτο του commentologiou μου με αστερόσκονη. Κι έπειτα εγώ την παίρνω και την βάζω στις μικρές τρύπες της φθαρμένης μου ψυχής, όπως βάζανε παλιά τον ταμπάκο στην πληγή. Όχι,το γράμμα σου και πάλι δεν με βρήκε. Μάλλον τα κρατάει ο ταχυδρόμος που δεν είναι άλλος από την δικιά μας βούληση.



@ Ντέφι: Αγαπάω κάθε είδους υγρασία. Εκτός από την υγρασία των πνευμόνων. Είναι μια τέλεια, υπέρκομψη, Madame που κάθεται πάνω σε όλα, με τέτοια χάρη που σου φέρνει ανατριχίλες. Προτιμάει τις γυάλινες επιφάνειες και τα ερμάρια των σπιτιών και της ψυχής.
Μου αρέσει η υγρασία της ύπαρξης,αρκεί να υπάρχει και ό ήλιος της ψυχής να την σκοτώσει με φως.




@ markos-the-gnostic:Αν και το γράμμα είναι γράμμα φίλης λατρεμένης,Κατανοώ απόλυτα αυτά που λες γιατί ενίοτε συμβαίνουνε σε όλους μας. Είναι άκακες οι λέξεις όταν έχουν σώμα μαλακό και αγουροξυπνημένο από των έρωτα της λευκής κόλλας. Είναι πόντα χαρούμενη η ψυχή όταν τις συναντάει σε στενούς υδαρής δρόμους. Ήτε φίλων ήτε εραστών. Ήτε φανερών ήτε κρυφών.

πάντα χαρούμενη μες απ τις στάλες.



@ Ασκαρδαμυκτί: Βέβαια και είναι επίπονο και καθόλου εύκολο. Είναι το ίδιο όμως σαν να είσαι παντρεμένος και να πας στον περιπτερά της γειτονιάς σου,που ξέρει τα πάντα και να του ζητήσεις προφυλακτικά, αντί για εφημερίδα.
Πως σου φάνηκε αυτός ο βαθμός δυσκολίας?



@ dr.Uqbar: Ίσως και να το κάνω κάποτε αρκεί να αξίζει αυτός ο πόνος της αποκόλλησης .Ίσως και να γίνει ανώδυνα. Έχω βρει και τον τρόπο. Αντί να πάρεις κάποιο αιχμηρό εργαλείο βάζεις καυτό νερό και το αφήνεις εκεί όλο το βράδυ να μουλιάσει τον πάτο. Το άλλο πρωί το αδειάζεις σε ένα σουρωτήρι και τα κομμάτια που θα κρατηθούν στο ασημένιο δίχτυ του θα δοθούν σε αυτόν που τα αξίζει. Χωρίς πόνο και αιχμές,χωρίς εκδορές και τσούξιμο.

Θυμήθηκα τώρα, που γράφω αυτά, ένα κομμάτι από Ελύτη και μικρό ναυτίλο. Στο αφιερώνω μαζί με μια γυαλιστερή καλημέρα.


"από το ελάχιστο φτάνεις πιο σύντομα οπουδήποτε
μόνο που ’ναι πιο δύσκολο
κι από το κορίτσι που αγαπάς επίσης φτάνεις,
αλλά θέλει να ξέρεις να τ’ αγγίξεις
οπόταν η φύση σου υπακούει
κι από τη φύση- αλλά θέλει να ξέρεις
να της αφαιρέσεις την αγκίδα της…"

(ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ, ο μικρός ναυτίλος)

Unknown είπε...

Αισθητικά λεπτεπίλεπτο , σκληρο και γεμάτο συναισθήματα δε .Υποκλίνομαι

υγ-μου έκανε εντύπωση η σκοπία-απόκάλυψη που εκανες για το θέμα τσιπρόπουλε...αν έχεις δικιο αποδεικνύεται...το περίτρανο..μόττο μη πολυ παιρνουμε τους ευατούς μας σοβαρά...απλα μορφη ψυχοθεραπείας κάνουμε εδώ περα...ο καθένας με τον δικο του τροπο

harlequinpan είπε...

It's so nice to have an English text.
The contrast is so staggering ,
through the power of words can really express strong feelings.
i'm just think that the Greeks seem to be very keen on the wording of the strong and direct.

zero είπε...

Πολυ καλο το ποστ!

ζερο.

Ανώνυμος είπε...

Δεν είναι ανάγκη να αδειάσεις όλη την ψυχή σου και να γίνεις έρμαιο αυτών που την έχουν ( ή την είχαν ) βάλει στόχο...προφανώς άθελα τους.
Δεν χρειάζεται 100%..αρκεί και το 75%(κάπου εκεί) για να σου χορηγηθεί η ερωτική σύνταξη αναπηρίας..
Έτσι για να παριστάνουμε τα θύματα σε αυτούς που με την άδεια μας, ρούφηξαν κομμάτι της ψυχής μας.

Ανώνυμος είπε...

σύνταξη ερωτικής αναπηρίας μάλλον

πιο σωστά έτσι

candyblue είπε...

@ paranoic:Εύχομαι που λες και συ,η αλήθεια μου να περιπλέκεται με έναν
αισθητικό πολιτισμό ανώτερο και να γίνεται οπτασία στην σκέψη όλων όσοι με διαβάζουν.
Σίγουρα όλοι κάνουμε ψυχοθεραπεία με έναν όμορφο και ιδιαίτερο τρόπο.
Σε ευχαριστώ πολύ.



@ harlequinpan: All right then.This time the greek menu has "verbal painkillers"


"The pain in the breast also passed since I finished reading your letter. For the alleviation of symptoms of mental infections I have your words. Your words as a candy that I dissolve late in my mouth each two or three hours. Your words to me are granted without medical recipe. If the symptoms insist I run through parasitize of your existence and I am consulted by you. And then behind humidity vague and wetted panes you say to me that a rightly analyzed question can contain his answer."



@ zero: Γράφω πάντα οτι νοιώθω.



@ Ganuma De Linarus:Γλυκά και σοφά τα όσα λες,αλλά τελικά ποιος από εμάς τους κοινούς θνητούς τα εφαρμόζει;
Δοκίμασα αυτό το 75%,και το 35% έχω δοκιμάσει και μετά με πιάνει μια αγωνία και κάνω κρεσέντα από 100% και πάνω.
όλα ή τίποτα
Καλύτερα έτσι, γλυκέ μου.



Ορκίστηκες;

Ανώνυμος είπε...

Όχι..της γύρισα την πλάτη για 3 μήνες ακόμα
Από Φλεβάρη λοιπόν

Και εγώ στα κρεσέντα το έριξα και άδειαζα δεξιά και αριστερά.
Αυτά τα κρεσέντα μας κάνουν περισσότερο σοφούς και (θέλουμε να) ελαττώνουμε το ποσοστό σκορπίσματος.
Με το 35% δεν σου χορηγείται τίποτα..για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ( που λέει και το τραγούδι)

Unknown είπε...

δεν χρειάζεται να με ευχαριστείς αν έχει κατι να μας δώσει το blogging ειναι η συνειδητοποιήση ότι η μοναξία οδηγεί αν την χειριστείς σωστά σε μια γλυκιά κοινωνικότητα

Unknown είπε...

Όλοι φοβόμαστε να αντιμετωπίσουμε
την απόρριψη
Όλοι ελπίζουμε ότι δεν θα
μας τύχη
Πρέπει όμως να είμαστε έτοιμοι

καλό βράδυ

Κολοκύθι είπε...

Είσαι από αυτούς που μπορούν να περιγράψουν άρτια τα συναισθήματα τους. Και το ακόμα πιο "τρομακτικό" είναι ότι τα μεταδίδεις κιόλας.

Leon / σουταχαπει είπε...

Σήμερα χαρούμενη - φτάνει αυτό.

weirdo είπε...

..Κάθε υπερδοσολογία του παυσίπονου είναι αυστηρά επιβεβλημένη.. (Ανεπιθύμητη ενέργεια μπορεί να προκαλέσει μόνον η έλλειψη του..)

Ladychill είπε...

Έλα Κάντι...πιες τη σοκολάτα σου και πες μας κι άλλα ωραία.

Γλύκα κείμενο.

Ανώνυμος είπε...

εεεειιιι οοοππ!

Ανώνυμος είπε...

Δεν θέλω πια να σκέφτομαι τα ίδια και τα ίδια
σα νάταν όλα ψέματα, στάχτες κι αποκαΐδια
θέλω ανοιχτά παράθυρα να με χτυπάει αέρας
να 'χω το νου μου αδειανό
να 'χω και πρίμο τον καιρό

Δεν θέλω πια να μου μιλάς για όσα έχεις ζήσει
δε χάθηκε κι ο κόσμος πια, το τζάμι αν ραγίσει
θέλω να 'ρθείς και να με βρεις
να κάτσεις να τα πούμε
πως νιώθουμε παράφορα
πως ζούμε έτσι αδιάφορα

Δεν θέλω να πικραίνεσαι τις Κυριακές τα βράδια
χωρίς αυτήν τη σκοτεινιά τα χρόνια μένουν άδεια


Θέλω να φύγεις να σωθείς, να πάψεις να γκρινιάζεις
να ξεχαστείς στη διαδρομή πως ήσουν και πως μοιάζεις
έτσι θα σ' αγαπώ πολύ και θα σε βλέπω λίγο
σαν μια γυναίκα μακρινή π' αγάπησα πριν φύγω

Δεν θέλω να πικραίνεσαι τις Κυριακές τα βράδια
χωρίς αυτήν τη σκοτεινιά τα χρόνια μένουν άδεια...



E candy μου?

candyblue είπε...

@ Ganuma De Linarus: Ωραία λοιπόν κάτσε να κρατήσω την συνταγή
2 μεζούρες κρεσέντο
1 μεζούρα 75%
Και μετά άδειασμα δεξιά και αριστερά
ΟΚ
Θα το φτιάξω. Μου πάει!!


@ paranoic :Πολύ, πολύ σωστά .Και ξέρεις τα όρια είναι πολύ λεπτά,σχεδόν διάφανα.
Εύκολα ξεχνάς τον λόγο για τον οποίο άνοιξες το blog σου.
Η υπάρχει και η εκδοχή να τον κουβαλάς και έξω από το pc σου.
Δύσκολες ισορροπίες.





@ Sailor: Δεν κάνεις τον έξυπνο με αυτά. Εγώ είμαι πάντα μάχιμη. Με όπλα στα χέρια και τόξα στα μάτια.
Η επόμενη στροφή είναι πάντα και η πιο επικίνδυνη.


@ Κολοκύθι: Για μένα είναι κάτι που πάντα ήθελα. Είναι κάτι που με έκανε να χαμογελάσω όταν το διάβασα από σένα
Ναι ιδίως από σένα που είσαι από μια άλλη γενιά.




@ Leon: Σήμερα χαρούμενη
Κάθε μέρα χαρούμενη. Φτάνει τόσο?

candyblue είπε...

@ weirdo:Μμμμμ μου άρεσε πολύ αυτό.
Με πιάνεις τελικά εσύ. Σου το έχω ξαναπεί νομίζω και παλιότερα.
Υπερδοσολογία ναι
Αρκεί να μην έχουν έλλειψη τα λεκτικά παυσίπονα.
Βαριέμαι κάθε αντικατάσταση...



@ladychill:ήπια ήδη 4.Πόσες σοκολάτες να πιω ακόμα για να θυμάμαι τη γλύκα της;

Γράφω, γράφω....όλο και κάτι γράφω γλυκιά μου.




@ Maria_Adouaneta: Η αλλιώς άλλα ντ 'άλλα της παρασκευής το γάλα.





@ κοινωφελής κώνωψ: Ο Μάλαμας ξέρει ότι διάβασες "το γράμμα" του και μετά το έστειλες σε μένα?
Το AUTAN το θυμάσαι?
Το φιδάκι?

Καπετάνισσα είπε...

Ξεγυμνωμένοι σε καταιγίδες λέξεων.
Μια πάρτη, έτσι ορμάμε.
Κι αν υπάρχει κάτι να μας προστατεύσει απ' τα ραπίσματα τ' αγέρα, είναι η γύμνια μας η ίδια.
Αυτό το "δεν υπάρχει παραπέρα", αυτό το "έλα, και λοιπόν;"

Κουρέλια τέτοιες λέξεις Candy.
Ούτε να σε ντύσουν δεν μπορούν.

Ανώνυμος είπε...

Προσπαθώ να αποφύγω την ενηλικίωση ως κάτι μή απολύτως απαραίτητο...
I'm not like them
But I can pretend
(Το κείμενο και η απεικόνιση με καλύπτουν τόσο πολύ, που οποιοδήποτε παραπάνω σχόλιο θα ήταν πλεονασμός)

harlequinpan είπε...

Thank you again for your English text, it's really stunning and beyond my imagination.

Βαγγέλης Μπέκας είπε...

"Οι λέξεις σου μου χορηγούνται χωρίς ιατρική συνταγή..."
:)

candyblue είπε...

@ Καπετάνισσα:Ναι, ούτε να σε ντύσουν..αλλά ξέρεις κάτι;Μερικές φορές δεν χρειάζεται να ντυθείς,χρειάζεται να απογυμνωθείς.
Εκεί σε προτιμούνε.


@ Sandiago Nasar:Ακριβολόγος πάντα.Και ευτυχώς, στην ίδια συχνότητα με μένα.




@ harlequinpan:You will always have it in your comment directory.Thanx





@ VITA MI BAROUAK:Ευκαιρία για verbal overdose τότε.

Ανώνυμος είπε...

Πηδηξα ρεε πανω στο ποστ! Δεν ειναι αλλα ντ'αλλα.Πάει καιρός

candyblue είπε...

@ Maria_Adouaneta:Πρώτον δεν πήγε το μυαλό μου οτι το "ειιι.. οππ" το έγραψες επειδή ανέβηκες στο ποστ μου και δεύτερον το "άλλα ντ΄άλλα" το έγραψα επειδή αν πάτησεις το nicname σου θα δεις που σε βγάζει.Νόμιζα οτι ήταν φάρσα....

Ανώνυμος είπε...

Έχετε σίγουρα κάποιες ευχάριστες γνώμες και απόψεις. Το ιστολόγιό σας προσφέρει μια φρέσκια ματιά σε αυτό το θέμα.