Δευτέρα, Νοεμβρίου 27, 2006

47 φΕσΤιΒάΛ τΕλΟσ


Μπήκαμε και φέτος στην αχλή της πόλης. Αυτής της συγκεκριμένης πόλης,της συγκεκριμένης αχλής που υπάρχει μόνο εκεί.
Ομιχλώδης καιρός,κούφιος. Ούτε κρύο ούτε ζέστη. Η Νίκης με νέα καφέ η πλατεία που όλο και παλαιώνει,τα στενά ανάμεσα στην Τσιμισκή,όλα είναι εκεί. Nέα και παλιά. Σα να μην έφυγα ποτέ. Φέτος το φεστιβάλ είχε πολλή σαβούρα,είχε έναν αχταρμά από δεύτερης διαλογής ταινίες, και άσε να λένε για τριπλό κόσμο που γέμισε τις αίθουσες και για διπλό αριθμό εισιτηρίων σε σχέση με πέρσι. Το φεστιβάλ ήταν το πιο ξενέρωτο φεστιβάλ των τελευταίων δέκα χρόνων. Μα την αλήθεια μου. Ένοιωσα, σα να ψώνιζα εσώρουχα από καλάθια λαϊκής. Σα να έβλεπα ταινίες -πόρνες με φτηνά βουλγάρικα αρώματα,χρησιμοποιημένες ξανά και ξανά. Ευτυχώς που υπάρχουν και οι φοιτητές να γεμίζουν τις αίθουσες.
Το χνώτο αχνίζει. Φύλλα κίτρινα βρεγμένα παντού. Μυρίζει χειμώνας. Σκούφοι πολύχρωμοι,γάντια, τακούνια στα χαλασμένα πεζοδρόμια. Μυρωδιά από φρέσκο κουλούρι και από ζύμη τσουρεκιού. Στάση στον Τερκενλή. Πολύβουο κέντρο. Χαρμάνι εθνικοτήτων. Γυναίκες βαμμένες έντονα,με ψηλοτάκουνα και δερμάτινα παλτά. Μοιάζουν όλες σαν τηλεπαρουσιάστριες τοπικού καναλιού. Άσφαλτος με νερόλακκους. Ανοιχτωσιές που δίνουν για τροφή στο βλέμμα τον Θερμαϊκό. Στις προβλήτες ο κόσμος περιστρέφεται ακάθεκτος.
Το φεστιβάλ με έχει εξουθενώσει για άλλη μια φορά. Το μυαλό μου θολό, όπως το φως της Θεσσαλονίκης. Γαλακτώδες και θαμπό. Κρύβει αλήθειες. Μέσα σε αίθουσες που μυρίζουν τυπωμένο έντυπο και ανθρωπίλα ψάχνω τη μισή αλήθεια μου. Ταινίες που ποτέ δεν έκανα εγώ. Ταινίες που κάνουν άλλοι, για να δω.Για να σκεφτώ και να αποφασίσω τι είναι αλήθεια και τι ψέμα.
Και ξαφνικά η ζωή τελειώνει από εκεί που εσύ την άφησες. Και αρχίζει με ένα καινούργιο όνειρο. Νέοι άνθρωποι που γίνονται κομμάτια για σένα από το πουθενά,σταυροί που φιλιούνται από πολλά υποσχόμενα χείλη και υποσχέσεις παντοτινής φιλίας. Ποτά με άγνωστους- γνωστούς και πρωτόβγαλτες ιστορίες στην επιφάνεια ενός τραπεζιού γεμάτο αλκοόλ κάπου πέρα κάτω στην Αλ.Σβώλου.
Δραπέτευση. Από τα πάντα που με περιστοιχίζουν. Από ψεύτικες σχέσεις, από λάθος φίλους, από αδιάφορες ματιές και πλατιές κουβέντες. Το μυαλό μου καθαρό και απροσάρμοστο σε κάθε είδους πραγματικότητα , έτοιμο να πετάξει. Να ξεχάσει την κάθε βραδιά που χαράμισε άσκοπα. Ηλίθιες συνευρέσεις. Κουβέντες χωρίς νόημα. Ψάχνω την αλήθεια. Τα φώτα του δρόμου με χρωματίζουν. Αμάξια φεύγουν και έρχονται. Δεν γνωρίζω κανένα. Όλα είναι θαμπά. Ο Λευκός Πύργος, ίσα που ξεχωρίζει. Σαν να βγήκε από το μπάνιο. Το Βυζάντιο ακόμα αναπνέει μέσα από τα χαλάσματα σαν απενεργοποιημένο ηφαίστειο. Κάπου εκεί είδα και σένα, με εκείνα τα μαύρα σου μαλλιά κοντά και τις μνήμες της παλιάς φιλίας μας, σαν ξόρκι, περασμένες γύρω από το λαιμό σου. Τι όμορφη που ήσουνα! Και πρόσεξα καλύτερα τα μάτια σου, σαν μαγαζιών βιτρίνες φωτισμένες. Ήξερα ότι η πόλη αυτή θα μας ενώσει. Αλλά ποτέ μου δεν φαντάστηκα τον εαυτό μου να σε συνοδεύει, λίγο πριν το ξημέρωμα, μέχρι το ξενοδοχείο σου. Περπατώντας μέσα από μια πόλη υπνωτισμένη και με μαλλιά ξέλυτα μόνο για μας.
Για σένα, με τα μπλε μάτια και την χαλασμένη πανοπλία, και εκείνη την τέλεια γυναίκα δίπλα σου να με προσέχει σαν παιδί,ένα μεγάλο ευχαριστώ. Θα ανταποδώσω σύντομα.
Η κατακλείδα είναι ότι,αν και δεν ευχαριστήθηκα καθόλου ταινίες φέτος,ευχαριστήθηκα κόσμο, μουσική στο δισκάδικο του Σταύρου (stereodisc),πρόσωπα καινούργια ,θάλασσα πρωί μεσημέρι βράδυ,περπάτημα από 1 μέχρι και 2 ώρες κάθε μέρα,ποτά ποτά ποτά με γεύση Θερμαϊκού και παρέες. Και αυτά τα τόσα λίγα είναι αυτά που τα κάνουν να φαίνονται τόσα πολλά. Και αυτή είναι η ίδια η ζωή που ναι, είναι γαμημένα όμορφη σε τέτοιες πόλεις κάτω από τέτοιες μεγάλες γιορτές.

Τελευταία μέρα. Το βλέμμα μου αναζητεί τον Θερμαϊκό. Φεύγοντας, η Σαλονίκη κρέμεται ακόμα, περιμετρικά στα τσίνορα μου.
Έξοδος, εθνική, ταμπέλες κρεμασμένες σαν σταφύλια στους μεγάλους δρόμους μας μιλάνε και μας κατευθύνουν στη γλώσσα τους. Η Κατερίνη με τα χαμηλά σύννεφα. Σύννεφα- υδρατμοί, σαν σκόνη που άφησε στο πέρασμα του κάποιο μυθικό άλογο.
Κάστρο Πλαταμώνα, παραλία Αγ. Παντελεήμονα, Κοιλάδα Τεμπών, Πηνειός.
Πέντε και μισή το απόγευμα και έξω κανονική νύχτα, ώριμη με μεγάλο σκοτάδι και ουρανό με φεγγάρι ντροπαλό.
Σε λίγο φτάνω στην γενέτειρα. Η Αθήνα με περιμένει υπομονετικά, όπως το ρεύμα στην πρίζα.

39 σχόλια:

markos-the-gnostic είπε...

Μέσα σ αυτό το γαλακτώδες και θαμπό φως ήμουν κι εγώ blue. Καλά δεν με είδες;
Μη μου πεις ότι έχασες τον αυτοκράτορα και δολοφόνο του Κάϊγκε. Και τον ίδιο τον Κάϊγκε που βραβεύτηκε; Και τα ρεζίλια που όλο έπεφτε η εικόνα και βροντούσε η μηχανή προβολής;
Και του χρόνου εύχομαι ξανά μες στα γαλακτώδη και τα θαμπά...

Ανώνυμος είπε...

posa pragmata mporei na xwresoun se mia mera kai mish...mono gia ena lypamai pou den prolava...den peirazei omws , tha yparksoun ki alles eykairies
kalhmera candy...

Seven Film Gallery είπε...

...τυψεις, τυψεις, τυψεις που δεν βρεθηκαμε να γινουμε λιαδα, αλλα παντα υπαρχει ο χρονος κι η διαθεση να κανουμε εμεις την πρωτη σου ταινία...

Ανώνυμος είπε...

Ολοι κινουμασταν στα ιδια μερη αλλα δεν βρεθηκαμε.Μπορει να καθομασταν και σε διπλανες θεσεις ή σε κοντινα τραπεζακια...πλακα δεν εχει;

candyblue είπε...

@ markos-the-gnostic: Δεν το είδα. Είδα όμως το αριστούργημα του Τόνι Γκατλίφ «Τρανσυλβανία»
Εκεί να δεις αληθινά μονοπάτια ζωής,αληθινούς ανθρώπους και μια υπέροχη, υπέροχη μουσική.
Ότι καλύτερο είδα,άντε και «Τσάι από χρυσάνθεμα»,κινέζικο.
Επίσης εντύπωση μου έκανε και η αραχνοΰφαντη φωτογραφία του δικού μας Αρβανίτη στο γαλλικό «un crime» του Μανιέλ Πραντάλ.
Απέδωσε τη Νέα Υόρκη, τελείως μα τελείως διαφορετικά. Ένα περίεργο πράγμα. Άξιος!! Και τρομερά ταπεινός,όπως θα έπρεπε να είναι ΌΛΟΙ οι Έλληνες καλλιτέχνες που κάνουν καριέρα στο εξωτερικό ή έστω κάποιες αξιόλογες συνεργασίες...Ακούει κανείς?
Μπα,όλα πάνε στην θαμπή καταπιόνα των ματαιόδοξων ημερών...

Το mail σου δεν το πρόλαβα. Το διάβασα μόλις σήμερα. Αν το ήξερα ότι θα ανέβαινες θα φρόντιζα να σε δω.
Ή να σε κινηματογραφήσω.



@Tamara de Lempicka: Να μην λυπάσαι καθόλου. Όλα πήγανε καλά. Και κατάφερες τελικά να ανέβεις ,και να μας δεις και να σε δούμε και να φεστιβαλιστείς, και να φας και να πιεις και να περάσεις καλά. Μα τι άλλο να ζητήσει κανείς...
Ότι άλλο θες,το ζητάς και το κάνουμε εδώ.
Και από μένα μια καλημέρα,γλυκιά tamara


@ Seven Film Gallery: Άσε και γω μια από τα ίδια. Δυο φορές πέρασα να σε βρω και στάθηκα άτυχη και τις δύο. Είδα όμως τον τρομερό χώρο σας και την πολύ προχωρημένη ιδέα σας.
Άξιοι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Δεν κατεβαίνετε και σε μας?
Αν και να σου πω το λουκουμάκι θα ήθελα πολύ να το φάω πάνω μαζί σας. Μου το χρωστάτε.


@ archive:,Ναι, είναι πολύ κινηματογραφικό,αν το καλοσκεφτείς. Μπορεί και να είσαι μέσα σε κάποια από τις φωτογραφίες που έβγαλα.
Αν και με κάποιους βρέθηκα επιτέλους και χάρηκα πάρα πολύ γι αυτό,υπήρχαν και άλλοι τόσοι από εμάς που θα ανταλλάξαμε ματιές η απαλές σκουντιές ,ανυποψίαστοι για το οτιδήποτε άλλο.

nosyparker είπε...

Και του χρόνου :-)

Βαγγέλης Μπέκας είπε...

Στο φεστιβάλ είδα μία από τρεις καλύτερες ταινίες που έχω δει στη ζωή μου. Για τις άλλες δύο δεν έχω αποφασίσει ακόμα…

ΥΓ1. Ζήλια, ψώρα…
ΥΓ2. Ήρθατε για νίκη και πήρατε μανίκι!
ΥΓ3.Μου το χουν πει κι άλλοι πως είμαι κωλόπαιδο candy, μην ανησυχείς!
ΥΓ4. Ζήλια, ψώρα…
ΥΓ5. Τον “Faust” του Svanmagier!

melomenos είπε...

Σύννεφα- υδρατμοί, σαν σκόνη που άφησε στο πέρασμα του κάποιο μυθικό άλογο.
καλώς ξαναγύρισες!

candyblue είπε...

@ nosyparker: Να είμαστε καλά, πάνω από όλα.Άσε που θα κατέβεις εσύ πιο γρήγορα κάτω...ε? ε?



@ VITA MI BAROUAK: Είσαι μεγάλο κωλόπαιδο ναι.Σου το λέμε όλοι με πολλή αγάπη.
Επίσης είσαι και πολύ κωλόφαρδος.Αυτό μην το ξεχνάς.Έτσι τα βλέπεις όλα αυτά τα καλά πράγματα.
Τι άλλο? Να πας να χεστείς.
Τι άλλο? Να πω για αυτές τις τρομερές και φοβερές φωτογραφίες που έβγαλες?
Μεταμόρφωση τώραααααααααα.Μα ποιοι είναι όλοι αυτοί???
Εμείς???
Με τίποτα.Με τίποτα σου λέω.
Άλλο? Ήρθαμε μανίκι και πήραμε την πόλη αγκαζέ μια νύχτα που βρεχε.
Πήραμε και άλλα πολλά μαζί μας.
Και σένα σε ένα νυχτερινό εσταντανέ αξέχαστο.Κι ας με νευρίασες με τις καλές ταινίες που είδες.
Δε βαριέσαι.Κάτι είδαμε και μεις...




@ dr.Uqbar:Και γω λυπάμαι για τις φυσσαλίδες.Ήταν η πρώτη εικόνα μαζί σου γιατρέ.Και με τον μικρό μυξάκια σου.
Σκορβουτική νοσταλγία σε έχει πιάσει και παραδέξου το.

Τίποτα δεν τελείωσε.





@ melomenos:Και γω χάρηκα που σας βρήκα εδώ.Και πάλι μαζί.
Πάμε για άλλα τώρα.
Γεμίσαμε τις τσέπες των ματιών μας με ιστορίες.Και το στόμα με κολάζ
για την γεύση.
Έρχεσαι?

Ανώνυμος είπε...

γεια σου candy! χαιρομαστε που περασες καλα στην πολη μας, την αλλη φορα ομως θα χρειαστουμε περισσοτερο χρονο μαζι, αυτη η αισθηση μου μεινε. Ωραιο κολαζ! την αδεια του παιδιου με την φωτογραφικη μηχανη τη ζητησες για να βαλεις τη φωτογραφια του? χι χι :)

homelessMontresor είπε...

Δεν έχει πλάκα που κάθε φορά που ξεκινάς για ένα ταξίδι ή μια εκδρομή, αλλιώς τα περιμένεις και από αλλού σου έρχονται τα καλά;
Υστ. Κι εγώ χάρηκα για τη σύντομη γνωριμία με όλους σας!

melomenos είπε...

γιατί όχι;
να πετάξουμε πάλι πάνω απ'τ'αστέρια
στου απείρου τις οροσειρές
εκεί που είναι οι δικές μας πηγές!
εκεί που ξεχύνονται οι ποταμοί
απο φως στα σύμπαντα...
πάνω απο ήλιους κι απο νύχτες...
και να έχουμε πάντα όλοι μαζί
ωραία και φωτεινά ξημερώματα!
ξεκινήσαμε;

Horexakias είπε...

Eνταξει ρε 'σεις μη κανετε ετσι.Το σεπτεμβρη εχει και στην Αθηνα φεστιβαλ(ο Θεος να τα κανει φεστιβαλ).Οι ταινιες θα ειναι παλι χαλια,ο barouak θα δει 3 ταινιες,(τις καλυτερες εννοειτε),ο γιατρος θα βγαζει τις μυξες του σπαιντερμαν,η tamara θα εχει παρει σβαρνα τα εστιατορια,η nozzzy Θα κοπαναει μπυρες με τη homelessMontresor(ονομα και αυτο)και 'γω με την candy και το ροζ πανθηρα θα κανουμε τσαρκες με το τρικυκλο μου.Χε,χε

candyblue είπε...

@ Pink Panther:Πριτς, σιγά που θα του πάρω και την άδεια.
Την επόμενη φορά στο υπόσχομαι θα περάσουμε περισσότερο χρόνο μαζί.
Και να δεις που θα'ναι στην Αθήνα.
Χμμμ.......
Πότε με το καλό μας έρχεσαι?


Τώρα που μας γνώρισες να...μας γράφεις!



@ homelessMontresor:Αυτή την φορά τα καλά μας πέσανε από παντού. Σχεδόν μας γαζώσανε σου λέω.
Κυρία γλωσσολογού,πάντα τέτοια να μας πέφτουν και όχι άλλα. Αλήθεια,γιατί σε λένε Μητσοτάκη?
Μια χαρά δεν μας πήγαν όλα?




@ melomenos:Πάνω από όλα είμαστε ήδη φευγιά....Έχουμε ήδη ξεκινήσει. Δέσου.



@Horexakias:Λοιπόν καλά μας τα πες. Όλοι πίσω από τον vita mi στην γραμμή. Εγώ τουλάχιστον αυτό θα κάνω.
Ο γιατρός θα μας πει το φλυτζάνι καλέ και η Ταμάρα, που την έκοψα ως πολύ σοβαρή και καλή κοπέλα, μάλλον θα μας μουτζώνει από μακριά.
Nosy πάρε τα γυαλιά σου και έλα έχουμε και μεις ωραία μπαράκια,φέρε και τον Nada μαζί γιατί μας άρεσε πολύ η μουσική του. Ακούς εσύ, άστεγο παιδί?(τα ‘χεις είπαμε τα χρονάκια
σου).
Το τρίκυκλο μάλλον θα το σπρώχνουμε!
Ο ροζ πάνθηρας ξέρει πολλά κόλπα.

Ανώνυμος είπε...

Την ώρα που με άφησες και πήρα την στροφή μου είπες "μια θα είναι η ταινία που θα φέρεις πίσω".
Νομίζω ότι ήταν μια και ήταν αυτή που δεν κατάφερες να δεις. "Πόλη των κοριτσιών" / Τζιμ ΜακΚέι.
Και αν η σκηνοθεσία ήταν κάτι που ο καθείς μπορεί να κάνει το story δεν ήταν ακριβώς έτσι. Είχε κάτι από την τρέλα του ΜακΚέι.
Αλήθεια, το“Faust” και την "Αλίκη", πως και τα σνόμπαρες?
Κατά τα άλλα κράζω και γω την διοργάνωση και το μπάχαλο που επικρατούσε γενικότερα στις αίθουσες ,στα ταμεία,στον προγραμματισμό και στην διεκπεραίωση
Αν συνεχιστεί αυτό του χρόνου οι φοιτητές θα προτιμήσουν Παπακαλιάτη(κι όμως) και φτηνά dreamshow
Μεγαλύτερη ποιότητα και φαντασία θα έχουν από κάτι τέτοιες ταινίες σαν τις φετινές.

Και αυτός ο Χωραφάς.... Πότε θα μάθει να σταυρώνει μια πρόταση ελληνική?
Και ο Γαβράς έχει ζήσει έξω τόσα χρόνια αλλά δεν κάνει τέτοια λάθη.

Ανώνυμος είπε...

2:37 / Μουράλι Κ. Θαλούρι
Ο αυτοκράτορας και ο δολοφόνος / Τσεν Κάιγκε
Τρανσυλβανία / Τόνι Γκατλίφ

3 έφερα πίσω εγώ και έχω άλλη μια στο μανίκι.
Αλλά όλα αυτά είναι σχετικά αν σκεφτεί κανείς, οτι όλοι εμείς οι βόρειοι προτιμήσαμε τον Τζειμς Μποντ απο το φεστιβάλ και νομίζω πως τελείως τυχαία, καλά κάναμε.

Λες να εχει δίκηο ο κώνωπας όταν λέει πως απο του χρόνου όλα τα παιδάκια θα προτιμήσουν την TV?
Φεστιβάλ μούτι-αχταρμάς φέτος
Οι 238 ταινίες του Φεστιβάλ προβλήθηκαν φέτος, γενναιόδωρα, σε 8 παρακαλώ αίθουσες. Σε πόσες ξεκίνησε να προβάλλεται η ταινία με το νέο Τζέιμς Μποντ; Σε 15 αίθουσες μόνο στη Θεσσαλονίκη, επί 3 προβολές η κάθε μία, 45 προβολές ημερησίως, 450 σε ένα δεκαήμερο. Τι συζητάμε τώρα!

Λούκι είπε...

Candy, δεν θα μιλήσω για ταινίες γιατί φέτος δεν φεστιβαλιάστικα. Έγραψες όμως τη μαγική λέξη ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΗ, τι θα κάναμε δίχως αυτήν;

Καπετάνισσα είπε...

Αγκαλιές καλωσορίσματος.
Δούναι και λαβείν.

Έχει (κι) ο Νότος ομορφιές, ενημερώνω.
Να το έχεις κατά νου γλυκόπαιδο.

Στη μέθη βουτηχτήκατε -οσμίζομαι- κι είναι τούτο καλό.
Μπορεί και να μας υποσχεθείτε πως αναβάλλεται ο χειμώνας, ε;

Ανώνυμος είπε...

Πόσο έχω βαρεθεί όλα τα φεστιβάλ ρε κάντυ!


(Νυκτιπόλος)

candyblue είπε...

@κοινωφελής κώνωψ:Ναι, μου το είπανε και μένα αυτό το περιστατικό με τον Χωραφά, ο οποίος μου φάνηκε γενικότερα ασόβαρος και έξω από τα νερά του.

Αχ, δεν μπορώ άλλο να δίνω σημασία σε τέτοια πράγματα. Έχουμε δίπλα μας και απέναντι μας αυτό που μας αξίζει τελικά.
If you can not avoid it stay back and enjoy it

Και που είσαι ακόμα...


Η πόλη των χαμένων κοριτσιών ε?Εξαιρετικό αυτό τουλάχιστον μου είπαν όσοι το είδαν. Δυστυχώς το έχασα. Θα βγει όμως νομίζω στις αίθουσες.




@ dizzyD: Κοίτα από τη μια και γω το ίδιο θα έκανα, αν ήξερα την ποιότητα του φετινού φεστιβάλ, αλλά οπό ότι φαντάζομαι αυτό γίνεται κάθε χρόνο εκεί πάνω.
Δυστυχώς ο κόσμος γουστάρει μπαμ- μπουμ- μπόινγκ πράγματα.
Αν κάποιοι μπορούσαν να ζήσουν κι έτσι θα ήταν μια χαρά,για αυτούς, κόλαση για εμάς.

Γίδια φιλαράκο,γίδια.




@ Λούκι: Μου αρέσει πολύ η φωτογραφία και φλερτάρω με το σπαθί σου μέρες τώρα.
Καλύτερα που δεν φεστιβαλιάστικες φέτος. Κράτα άμυνες και όνειρα για του χρόνου
Και μια προσευχή. Να μην χαθεί τόσο ανέλπιστα και ξαφνικά το φεστιβάλ της ομορφούπολης.

όσο για το τι θα κάναμε αν δεν υπήρχε δραπέτευση...νομίζω πως κάποιοι από εμάς θα εφευρίσκαμε μία. Κάποιοι άλλοι θα γινόμασταν αυτόχειρες.
Δραπέτευση είναι και αυτό.

Προς το παρόν υπάρχουν ακόμα οι διέξοδοι. Και κάνω πάρτι κάθε μέρα για αυτό και μόνο το λόγο!

ΑΑΑ,επίσης θέλω να μου φυλάξεις λίγη από εκείνη την βλακομουτρόπιτα. Διάβασα την συνταγή στο blog σου και εξεπλάγην



@Καπετάνισσα:Θα προσπαθήσω να το κάνω αλλά δεν εξαρτάται από μένα μόνο τελικά...Ο νότος δεν με έχει φωνάξει ποτέ μου
Μήπως να περιμένω την στιγμή που όπου να είναι πλησιάζει?

Κρίμα που δεν σε πέτυχα στα μέρη μου. Που θα πάει θα συντονιστούμε...


Ναι,στην μέθη και στην λήθη βουτηχτήκαμε.
Και ήταν αυτό, ότι καλύτερο μπορούσε να μας τύχει
Ασανσέρ στους αφράτους ουρανούς του Βορρά.

candyblue είπε...

@ Vromios: Κάποια δεν είναι και τόσο κακά όμως. Μην τα βάζουμε όλα στην ίδια μοίρα.
Υπάρχουν ελάχιστα που παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον. Αλλά εξαρτάται και τι παρουσιάζει για εσένα μεγάλο ενδιαφέρον
Ας πούμε εμένα δεν θα με ενδιέφερε ποτέ ένα φεστιβάλ χορού.
ή ένα φεστιβάλ κρασιού...
Κατάλαβες τι εννοώ?

Και γιατί παρακαλώ άλλαξες ταυτότητα?

nosyparker είπε...

θέλω πολύ να κατέβω, κάθε φορά που έρχομαι περνάω πολύ καλά. :-)
Μόνο που δεν ξέρω ποιον να πρωτοδώ, πρέπει να έρθω και να μείνω κάνα μήνα για να σας δω όλους πια, όλο γκρίνιες ακούω...

Ανώνυμος είπε...

Βρε candy στυλιστικά πως το βλέπεις το θέμα; Τι εννοώ: δεν νομίζεις πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι του σινεμά έχουν ένα κάποιο ύφος, μία ελιτίστικη ματιά στα πράγματα; Και δεν αναφέρομαι στους θεατές, προς θεού, αλλά σε αυτούς που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο εμπλέκονται στη μίζερη βαλκανική μας κινηματογραφία. Προσωπικά θα με ενδιέφερε πάρα πολύ να διαβάσω τη δική σου ματιά σε αυτές τις φάτσες, σε αυτόν τον κόσμο. Διότι είσαι έξω, αλλά και τόσο κοντά. Εμένα μου βγάζει μία βλαχιά με αριστερές αφέλειες. Μπορεί να κάνω και λάθος βέβαια, αλλά θέλω την άποψη σου διότι την εμπιστεύομαι.

Ανώνυμος είπε...

Νέο όνομα (που όμως είναι το ίδιο), νέο μπλογκ... αλλαγές κάντυ μου, κριάρι γαρ, δεν μπορώ να μείνω για πολύ στα ίδια!

candyblue είπε...

@ nosyparker: Τώρα μου λες, ποιος γκρινιά-ΖΕΙς?



@ Μπίχλας: Ναι, νομίζω πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι του σινεμά έχουν ένα κάποιο ύφος. Και βάζω εκεί τελεία γιατί πέρα από αυτό δεν έχουν άλλο τίποτα. Και αυτό φαίνεται πια σε όλους. Εκπαιδεύτηκαν οι απλοί άνθρωποι τόσα χρόνια, και τίποτα δεν μπορεί να τους ξεγελάσει.
Αγαπώ το Φεστιβάλ δεν σημαίνει απαραίτητα, αγαπώ να βρίσκομαι με τους ανθρώπους του κινηματογράφου, και αν ανήκω σε αυτούς, δεν σημαίνει αγαπώ να συνευρίσκομαι με τους συναδέλφους μου. Γιατί οι περισσότεροι είναι ταγάρια .Δεν έχουν φάτσες,εγώ τουλάχιστον τις ξεχνάω όσες φορές και αν τις δω μπροστά μου,όσες φορές και αν φωτογραφηθούν. Ξεχνάω τις φάτσες που δεν έχουν όραμα και βλέμμα. Θυμάμαι τα φεστιβάλ από τις ταινίες και τα άτομα αυτά από τα έργα που (δεν) κάνουν.
Οι κυρίαρχοι τρόποι συμπεριφοράς και η επικοινωνία μεταξύ ανθρώπων που έχουν κοινά ενδιαφέροντα και προβληματισμούς στην καλύτερη των περιπτώσεων καθορίζονται από τους κανόνες των δημόσιων σχέσεων. Γνωρίζεις, δε γνωρίζεις κάποιον δεν παίζει κανένα ρόλο. Η ουσία υποβαθμίζεται από αυτό που φαίνεται. Η σκέψη παραπλανάται από τις φλύαρες πληροφορίες που δεχόμαστε. Μισώ τις δημόσιες σχέσεις, την διαφήμιση και την προώθηση του εαυτού μου σαν να είναι προϊόν. Αποφεύγω να παρευρίσκομαι σε πάρτυ,happenings και κοινωνικά γεγονότα που κοπελίτσες βρίσκουν την ευκαιρία να φορέσουν τα καλά και τα ακριβά τους για να βρωμίσουν τους χώρους με την κενή τους παρουσία. Ανίερα πλάσματα χωρίς στυλ,οι περισσότεροι και αυτό φαίνεται από τον ελληνικό κινηματογράφο,όχι τόσο τον νέο αλλά τον παλιό. Και δεν αναφέρομαι στους θεατές, εννοείται.
Λατρεύω στις ταινίες την φωτογραφία, την μουσική, το στιλ και το γερό σενάριο. Λατρεύω αυτά δηλαδή που κάνεις ή μάλλον ελάχιστοι δικοί μας έχουν στις ταινίες τους. Έτσι αγαπώ εγώ το φεστιβάλ και την πόλη που το αγκαλιάζει κάθε χρόνο
Όλα τα άλλα μου είναι αδιάφορα γιατί είναι ανειλικρινή,χωρίς στυλ. Εμένα μου βγάζει πέρα από την βλαχιά και ένα υπερχείλισμα εμετικής υποτέλειας.


Φαινομενικά ο σκοπός επετεύχθη, οι αριθμοί αυξήθηκαν, κόσμος έτρεξε εδώ κι εκεί ταξίδεψε σε πολλές διαφορετικές ταινίες, οι πολιτικοί καταξιώθηκαν, οι χορηγοί ικανοποιήθηκαν, οι δημοσιογράφοι δούλεψαν και γέμισαν σελίδες εφημερίδων. Ξενοδοχεία εστιατόρια, καφέ-μπαρ, σιντάδικα, βιβλιοπωλεία, αίθουσες τέχνης και άλλα μαγαζιά της Θεσσαλονίκης επίσης γέμισαν.
Κι όπως λέει και ο Δικός σας Ντίνος Χριστιανόπουλος που τόσο πολύ ταιριάζει εδώ:

"τα χέρια βρώμικα / τα πόδια βρώμικα / τα μάτια καθαρά"




@ Vromios: Πάντα πίστευα πως είναι καλύτερο να μην μένει κανείς στα ίδια. Οπότε πολύ καλά έκανες. Καλό νέο ξεκίνημα.
θα περάσω και θα μείνω αν δω ότι σερβίρεται την ίδια ποιότητα και ποικιλία.!!!!!

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Οποτε καλυτερα που δεν ηρθα.Εχω μεινει με τη γλυκια αναμνηση απο τις νυχτες πρεμιερας.

candyblue είπε...

@ ΠΡΕΖΑ TV: Στάνταρ καλύτερες οι νύχτες...Φαντάσου.
Καλύτερα που δεν ήρθες.Του χρόνου.

Λούκι είπε...

"Αγαπώ το Φεστιβάλ δεν σημαίνει απαραίτητα, αγαπώ να βρίσκομαι με τους ανθρώπους του κινηματογράφου, και αν ανήκω σε αυτούς, δεν σημαίνει αγαπώ να συνευρίσκομαι με τους συναδέλφους μου"

Συγνώμη, αν γίνω λίγο απότομη όταν ανήκεις κάπου και το βρίζεις δεν σε τιμά! Γιατί απλά είναι επιλογή σου...
Τώρα σε κινηματογραφικέςε παραγωγές έχεις δουλέψεις με πόσα κινηματογραφικά συνεργεία έχεις βρεθεί ώστε να κρίνεις ανθρώπους κ καταστάσεις;
Έχω δουλέψει με πολλούς δημιουργούς παλαίοτερους αλλά και νεότερους, και σέβομαι απόλυτα την αγωνία τους. Ίσως το αποτέλεσμα να είναι κακό,μίζερο, αλλά τουλάχιστον έχουν πάρει την απόφαση να εκτεθούν. Δεν είναι σωστό να μιλάμε για φτωχό βαλκανικό σινεμά γιατί το κάνουμε εμείς.
Αν έχεις κάποια πρόταση...απλά κατεθεσέ την.
Εκεί θα δεις πραγματικά πόσο δύσκολο είναι να κάνει μία ταινία...

Συγνώμη και πάλι για τον τρόπο μου, αλλά όπως ξέρεις έχουν δουλέψει πολύ για όλα αυτά τα "σκουπίδια" και δεν έχω μετανιώσει ούτε στιγμή!!!!!!

candyblue είπε...

Αγαπητή Λούκι μου,επειδή εσύ είσαι μια εξαίρεση δεν είναι ανάγκη να πανικοβάλλεσαι για κάποιους που είναι στον κανόνα των απαράδεκτων.
Εσύ αν και του χώρου δεν ανέβηκες καν και δεν είσαι και μέσα σε όλα αυτά τα γελοία happenings για να μπορείς να ξέρεις με ακρίβεια σε τι και ποιους αναφέρομαι.
Σέβομαι τον εκνευρισμό σου αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι για αυτό.
Υπάρχουν δημιουργοί που σέβομαι και εκτιμώ,αλλά είναι ελάχιστοι. Ναι, είμαι τόσο κάθετη που δυστυχώς δεν θα μου αλλάξεις εύκολα γνώμη.
Ανήκω κάπου δεν σημαίνει ότι κατεβάζω το κεφάλι χαμηλά και γίνομαι γίδι. Ανήκω κάπου σημαίνει ότι παρατηρώ και σταχυολογώ. Και με την μέθοδο αυτή προσπαθώ να αλλάξω ότι με τσιμπάει και με βλάπτει.
Επειδή είσαι στο χώρο ξέρεις τι αρπαχτές γίνονται και ποσό ανέραστοι είναι όλοι όσοι....
Έλα ξέρεις όπως και γω.
Τόσα χρόνια πάνω κάτω δεν μπορεί κάτι θα πήρε το μάτι σου.
Αγαπάω πράγματα που δεν τα βρίσκει εύκολα κανείς, τι να κάνω που είμαι επιλεκτική...Δεν νοιώθω ότι έχω κάτι καλό ακόμα να δώσω και είμαι τίμια με τον κόσμο...θα μπορούσα να δώσω ότι κουταμάρα μπορεί να γίνει χιλιομετρά φιλμ αλλά έχω σεβασμό απέναντι στον κόσμο και σε μένα κυρίως.
Εγώ λοιπόν προσπαθώ να μην κάνω φτωχό βαλκανικό σινεμά ας προσπαθήσουν και αυτοί το ίδιο. Ας κάνουν αληθινό σινεμά,δουλεύεις στα media όπως και γω και ξέρεις ότι τα καλά θέματα υπάρχουν μέσα σε δελτία και ιστορίες ανθρώπινης τρέλας που ποτέ κανείς δεν ύμνησε με εκείνο τον μαγικό τρόπο του Κιν/φου. Δεν είπα ότι είναι εύκολο,προς θεού ή ότι δεν δουλεύουν άνθρωποι. Αλλά μέχρι ένα σημείο ρε συ η ανεκτικότητα. όταν νοιώθω ότι υποτιμάνε την καλλιέργεια και την παιδεία μου είναι κάπως....δεν είναι;
Και οι δολοφόνοι δουλεύουν με σχέδιο και στρατηγική για το έγκλημα(κάποια από αυτά είναι και έργα τέχνης) πρέπει να τους επιβραβεύσω κι όλας?


Και άλλωστε,όπως λες και συ από την στιγμή που έχουν πάρει την απόφαση να εκτεθούν θα κάτσουν και θα εκτεθούν αλλιώς θα ήταν καλύτερο να κάτσουνε σπίτια τους. Όταν κάνεις κάτι έχεις αντιδράσεις. Είναι απόλυτα φυσιολογικό. Αν κάτι ήταν καλό θα είχε ακουστεί και θα είχε περάσει στην σφαίρα του κλασικού,όπως ο παλιός ασπρόμαυρος κιν/φος
Αλλά τι μπορεί να περιμένει κανείς από μια χώρα που δεν έχει Ακαδημία κινηματογράφου...
Και επιτέλους τα σκουπίδια καλό είναι να πετιούνται γιατί βρομάνε.

Όταν αγαπάς την θάλασσα δεν είναι απαραίτητο να αγαπάς και τους φελλούς που επιπλέουν πάνω σε αυτήν...

Με κάθε εκτίμηση και εξαίρεση για το άτομό σου

Alkyoni είπε...

μα..σοβαρά ήσουν εδώ;;;;
:(

candyblue είπε...

@ Alkyoni: Ναι ήμουνα και πέρασα και πολύ πολύ καλά..(ρώτα την nosy)θα ξανάρθω όμως και θα δω όσους δεν είδα και ήθελα να δω.
Ξέρουν αυτοί.

Λούκι είπε...

Candy,
Όπως ξέρεις πολύ καλά είμαι από τους λίγους ανθρώπους όπου έχω πει σε πολύ γνωστό καλλιτέχνη (εσκεμένα αποφεύγω τη λέξη δημιουργό), ότι πιο φτηνά θα του έρθει να κάνει ψυχοθεραπεία, από το να κάνει ταινία!
Από την άλλη τρωγοπίνοντα μία μέρα με τον Π.Βούλγαρη μου είπε κάτι που με προβλημάτισε. Ότι έαν είσαι σκηνοθέτης πρέπει συνεχώς να παράγεις έργο και κακό και καλό. Μάλιστα μου τόνσε ότι μέσα από ένα κακό έργο και μία σωστή στάση κριτικής από τον ίδιο τον σκηνοθέτη μπορεί και να προχωρήσει. Άλλωστε αυτά τα έργα δεν φτάνουν τελικά ποτέ στο κοινό. Αυτά που φτάνουν έχουν στηριχθεί αποκλειστικά και μόνο,όπως είπες,στις δημόσιες σχέσεις.
Τέλος, Βαλκάνια δεν είναι μόνο η Ελλάδα. Πέρσυ στο Βερολίνο είδα ταινίες Αλβανικές και Ρουμάνικες, που πήραν ειδικά βραβεία και συγκίνησαν πολύ κόσμο...
Αυτά τα υπόλοιπα από κοντά,ούτως η άλλως πάντα είναι ένα θέμα προβληματισμού για έμας.

Καλημέρα σας και σας φιλώ

Ανώνυμος είπε...

Επειδή το θέμα ξεκίνησε από μένα, θέλω να παρατηρήσω, Λούκι, ότι η candy αναφέρθηκε στη συμπεριφορά των ανθρώπων του σινεμά, στην κοινωνική τους συμπεριφορά δηλαδή, και όχι τόσο στην ποιότητα του έργου που παράγουν. Μάλιστα αυτή η συμπεριφορά, αποτυπώνεται, τελικά, και στην ποιότητα του έργου. Ασφαλώς και υπάρχει το ελαφρυντικό της έλλειψης πόρων, αλλά αυτό θα έπρεπε να τοποθετεί και αλλιώς τη συμπεριφορά τους.

candyblue είπε...

αγαπητή Λούκι ο καθένας είναι ελεύθερος να λέει ότι θέλει. Ο κύριος Βούλγαρης είναι ένας σκηνοθέτης που σέβομαι,μια εξαίρεση στον κανόνα των φελλών, αλλά αυτό που είπε δεν με βρίσκει και τόσο σύμφωνη.
Ο θεατής αγαπητό μου παιδί Διψάει και πεινάει το θέμα είναι να μην του δώσεις junk food αλλά την κουζίνα της μαμάς.
Διψάνε(και γω μέσα)να ταυτιστούνε με διαφορετικές ιστορίες, ν’ ακούσουνε διαφορετικές φωνές να τους μιλάνε για την εποχή μας. Κι έτσι ο καθένας μας, από τη θέση του θεατή, κυνηγά την ταινία που θα αφυπνίσει το πνεύμα του. Το κάθε φεστιβάλ είναι ένας χείμαρρος από απίστευτες εικόνες, από απρόβλεπτα ερεθίσματα, από ερμηνείες ζωής.
ΣΕΒΑΣΜΟς ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ- ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ- ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ
Αυτό τονίζω.

Από κει και πέρα επειδή στα νιάτα μου, σαν φοιτήτρια, έκανα και γω πολλή παρέα με διάφορους φερέλπιδες νέους κινηματογραφιστές και δασκάλους του ελληνικού σινεμά,έμαθα και συνειδητοποίησα ένα πράγμα.
Πως καλό θα είναι όταν ανοίγεις το στόμα σου, στην συγκεκριμένη περίπτωση το μάτι του βιζέρ,να έχεις κάτι να μας πεις.
Γιατί αν δεν έχεις θα είσαι πολύ αστείος. Και δυστυχώς αυτό θα το κρίνει ο θεατής και όχι εσύ.
Ξέρεις θα ήθελα να δω μια φορά στον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο κάποιον που θα αποτυπώσει στο φιλμ του την αγωνία του σύγχρονου ανθρώπου, που μέσα από την αναζήτηση της προσωπικής και συλλογικής ισορροπίας, αγωνίζεται να αντεπεξέλθει στις καθημερινές δυσκολίες,κάποιον που θα αναδεικνύει την ικανότητά του να ονειρεύεται ακόμη κι όταν η πραγματικότητά αντιστέκεται στα όνειρά του.

Κάποτε ένας καθηγητής μου, στο δεύτερο έτος, μου είχε πει: «Συγχαρητήρια δεσποινίς μου έχετε άποψη. Και αυτό είναι που χαρακτηρίζει πάνω από όλα έναν σκηνοθέτη. Μην βιαστείτε. Να διεκπεραιώνεται κάτι αργά, ακόμα και αν έχετε περιόδους δυστοκίας θα είναι προτιμότερο να σας περιμένουν, από το να χαλάσετε το στομάχι του κόσμου με υγρά »




Από την άλλη σε αυτό που με ρώτησε ο Μπίχλας και γενικότερα σε ότι έχει να κάνει στη συμπεριφορά των ανθρώπων του σινεμά και στην κοινωνική τους συμπεριφορά
η γνωμάτευσή μου είναι κλινική και στεγνή, είναι ψυχρή ξερή και κατά γράμμα διατυπωμένη, είναι αυστηρώς αληθινή.


Καλημέρα σε όλους

harlequinpan είπε...

Look forward to performing careers, the dream will be come true,or not....
 
A special talent in performance can have a flashy bar on the way,or fallen....

How to stop in time,or try again?

Superstar will pay all the costs if the determination is still a temptation.

alex είπε...

Πω πω! Έχω καιρό να περιμένω κάποιον όπως το ρεύμα στην πρίζα.Τι μου θύμισες τώρα...

candyblue είπε...

@ harlequinpan:Superstar will pay all the costs as always...but tell me something,where did you see all that story?




@ alex: Δεν είναι όμορφο συναίσθημα;;
Δεν νοιώθεις σαν κρεσέντο που πάει να υπάρξει πριν αυτοκαταστραφεί;;

harlequinpan είπε...

I can't read Greek,all the story i read from your collage,not just guessed but felt in bones.

candyblue είπε...

that what you' ve just said(or better wrote ) was very deep and really moved me.
I will try to translate it...
You know the way..