Κυριακή, Ιουλίου 30, 2006

ΈλΕυΣιΣ


Ο νυχτερινός χάρτης του ουρανού από πάνω. Τα φώτα των παραλιακών χωριών. Ο φλοίσβος που ακούγεται μέχρι μέσα,τα πυρακτωμένα σώματα.
Οι απέναντι κορυφογραμμές.
Οι μπλε ώρες.
Τα κρυφά μονοπάτια, τα πλατάνια με τα νερά. Ρεματιές και ιαματικά λουτρά.
Βιβλία σκόρπια στο κομοδίνο,εφημερίδες αργά το απόγευμα. Ένας Λιβανέζος περπατάει ανάμεσα στα ερείπια του δρόμου,στο νότιο Λίβανο,φωτιά στο Λαύριο,η θάλασσα μπροστά μου παλεύει να με κερδίσει...
Οι παρατάσεις και οι περιπέτειες του προαστιακού στο τρίτο τμήμα του, ο τουρισμός που αναζητεί νέο μοντέλο ανάπτυξης, γιατί ενώ βουλιάζει από τουρίστες η κίνηση είναι μειωμένη λόγω του“all inclusive”.
Ο μοντέρνος Ζακ Τατί στα θερινά της Αθήνας. Κι έπειτα, όλοι έχουμε μάθει με ένα αγκάθι να ζούμε κρυμμένο βαθιά. Σε έχω όλο στο μυαλό μου. Κουλουριασμένο, μουδιασμένο και τόσο δα μικρό. Χιλιάδες οι κλοπές και οι διαρρήξεις στην Αθήνα, η εγκληματικότητα έχει αυξηθεί τον τελευταίο καιρό στην πρωτεύουσα. Τα βράδια στο νησί βλέπω όλο εφιάλτες Το καλό παλεύει με το κακό πάνω από το μαξιλάρι μου,παίρνω μαχαίρι και του κόβω το κεφάλι και έπειτα τρέχω σε δρόμους άγνωστους σαν εκείνο το Λιβανέζο, κρύβομαι μήπως και με πιάσουν.
Με το μαχαίρι στο χέρι ακόμα αλλά αίματα πουθενά. Εσύ εμφανίζεσαι πολύ πιo μετά με ένα μπαλωμένο σκούρο μπλε φουστάνι και ξυρισμένο το κεφάλι σου,κορίτσι πράγμα. Σε καμαρώνω μέσα από τα κύματα του Αρμενιστή κάτω από τον λυτρωτικό ήλιο και ζηλεύω που λύθηκες, θα ήθελα όπως μου είπες και συ, να ήμουνα μια μύγα στον τοίχο της ψυχής σου, όταν ταιριάζεις τις λέξεις και φτιάχνεις τις φράσεις που εκφράζουν τις έννοιες και τις ιδέες σου. Κάθε φορά που σε ανακαλύπτω με κάνεις να θυμάμαι ότι δεν είμαι μόνη. Πάμε πάλι. Καστανιές, πλατάνια νερά τρεχούμενα, μισοεξαντλημένοι ποταμοί,αυλές με πλάκες που καίνε, αντικουνουπικά με ιλαρά πορτοκαλί φωτάκια,λευκά σεντόνια,μυρωδιά σχοίνου και θυμαριού,φασκόμηλου και πεύκου. Διάσπαρτα σπίτια σε ράχες βουνών,αδύνατα ηλιοκαμένα παιδικά σώματα,νυσταγμένα βλέμματα ντόπιων,ήλιος σφυρί ,χωματόδρομοι,κύματα, πράσινα ανακατεμένα νερά, στρογγυλοί βράχοι με πτυχώσεις να μου θυμίζουν μπαγιάτικο ξεραμένο ζυμάρι,ανάβαση, κατάβαση για παγωμένες θάλασσες. Καρπούζι στη μέση κομμένο, ο αφρός της μπίρας που φουσκώνει στο ποτήρι σου, ανάσες καστανιάς πάνω σε επικίνδυνες στροφές. Υπέροχα πανηγύρια στις Ράχες, στον Άγιο Πολύκαρπο, στο Καρκινάγρι. Με Ικαριώτικους χορούς και κρασί μέχρι αργά. Στο γυρισμό εργάτες φτιάχνουν, όλο φτιάχνουν, ένα απέραντο εργοτάξιο η Ικαρία.
Και το άλλο μεσημέρι σε μια ξαπλώστρα η Φλέρυ Νταντωνάκη μου κρατάει, μέσα από το «Δίφωνο», συντροφιά.

-Τι σκέφτεσαι;
-Την Αθήνα...εσύ;
-Την επόμενη βουτιά!


Επιστρέφοντας κρατώ τα σκήπτρα του νησιού παραμάσχαλα σαν πατερίτσες. Το λιμάνι ζεστό,απόκοσμο σαν χυδαία χαβούζα που βράζει δυσώδη βλέμματα.
Το αγκάθι είναι για να μένει εκεί και να το αισθανόμαστε κάθε φορά που εμείς το τσιγκλάμε.Μετά από χρόνια, ξέρετε, το απορροφά ο οργανισμός μας και ξεχνάμε πότε και γιατί το αποκτήσαμε.

24 σχόλια:

Ο Καλος Λυκος είπε...

Βρε καλώς την...να σε καλωσορίσω πρώτος...Πέρασες καλά;

GLOBAL είπε...

έι, να 'σαι...

2 Shots of Happy, 1 Shot of Sad είπε...

Καλώς την! :)

candyblue είπε...

@ καλέ λύκε:Πέρασα καλοκαιρινά, ύπνο,πολύ και καλό φαΐ ,θάλασσα με τις ώρες .Δεν λέμε καλό χειμώνα όμως ακόμα...έπονται και άλλα ταξιδάκια 4ημέρα και 5ήμερα σε νησιά, μέχρι και τον Σεπτέμβρη.


@ globalitsa:πίσω ξανά στα λημέρια τα παλιά…θα τα γεμίσω με ιστορίες γεμάτες αλμύρα και ιώδιο…σε ευχαριστώ πολύ για το συγύρισμα. Τα βρήκα όλα όπως τα άφησα και τα φυτά μου….ω, πόσο ψήλωσαν!

@2 Shots of Happy, 1 Shot of Sad: Όταν έπινα σε μικρά κρασοπότηρα ικαριώτικο κρασί σε σκέφτηκα .Καλώς σε βρήκα!

mortaki είπε...

με είδες...εε? :)

θα μαφήσεις σήμερα να μετατοπιστώ λίγο πιο αριστερά σου...?
...θέλω να σου πω κάτι ψιθυριστά...

"τι εύκρατη που γίνεται η σκέψη όταν τα μπλε σου βγαίνουν περίπατο"

Φιλί!
Καλως ήρθες!

Καπετάνισσα είπε...

Μικρούλα μου, καλώς ήλθες...

Ένα ροζ καπελλάκι να'χα λέω!
Κι ένα χέρι απλωμένο στον ώμο (το δικό σου είναι στη φωτό, ναι;) και μια αμμουδιά να ξαπλώνει στα μάτια μου, να τα χρυσίζει!

Πόσες μυρωδιές μας έφερες!

Θα βάψω τους τοίχους μπλε.
Το αποφάσισα.
Θα με βοηθήσεις;

Horexakias είπε...

Οι διακοπές,τέλη Ιουλίου,είναι ότι καλύτερο. Έχεις πάει τις διακοπές σου στα μέσα καλοκαιριού,και τον Αύγουστο απολαμβάνεις την Αθήνα, χαλαρή ,ήσυχη με πολλές βόλτες, ....

Santiago Nasar είπε...

Θέλω κι εγώ διακοπές!!!
Όμορφα κείμενα, Πολύ ωραία κολάζ με φωτογραφίες, μεταφέρεις το summertime mood με τον καλύτερο δυνατό τρόπο!

eryx-t είπε...

α, πα πα! δε είναι διακοπές αυτό... κάτι σαν αναρωτική άδεια (για ανίατη ασθένεια) ακούγεται. Εκεί που γυρίζοντας κοιτάς τη θάλασσα απ' το καράβι κι εύχεσαι να γινόσουν πέλαγος ή ορίζοντας. Και εφιάλτες τα βράδια ... ίσως έπρεπε να μείνεις μια βδομάδα ακόμη. 5-6 μέρες δεν είναι διακοπές, δεν προλαβαίνει η ψυχή σου να γεμίσει φως. Αν και δε νομίζω πως είναι αυτή η περίπτωσή σου.
Οι φωτογραφικές μηχανές πάντως έχουν την τιμητική τους στο κολλάζ. Καθένας φτιάχνει τις δικές του εικόνες;

candyblue είπε...

@ mortaki:Μμμμ !!!μέλι,οι ψίθυροι μέλι, και τα εύκρατα κλίματα έτοιμα να δώσουν καρπούς καθώς τα ξέφωτα του μπλε μεγαλώνουν και σε αγκαλιάζουν...σύννεφο γαρ.

@ Καπετάνισσα:Θα τους βάψω εγώ αν θες...εγώ έχω αυτό το μπλε που εσύ ψάχνεις να ντύσεις τους τοίχους...θα σε βοηθήσω,αφού μου το ζητάς,ωστόσο εσύ το βράδυ όσο θα τρως την κόκκινη φέτα από φεγγάρι,να προσέξεις μην τρέξουν ζουμιά και λερώσουν το φανελάκι σου...

@ Horexakias: τα καλύτερα γεγονότα της ζωής μου τα έχω ζήσει στην άδεια Αθήνα, Αύγουστο μήνα.

@ Sandiago Nasar: Καλώς σε βρίσκω και εύχομαι να μπεις μια νύχτα σε ένα πλοίο και να φύγεις, άγνωστο για που!Τολμάμε πάντα το ακατόρθωτο...

@ eryx-t: Κι όμως φίλε, οι διακοπές μας πια μοιάζουν με ένα είδος αποτοξίνωσης.
Πονάνε τα κόκαλα και το κεφάλι,ύπνος με εφιάλτες.Και όλο το μυαλό γυρνάει εκεί πίσω σε ότι άφησες, κι όλο βουλιάζεις μέχρι να κυλήσεις σε λευκές παραλίες με μια θάλασσα σιρόπι. Να την πεις όλη και να γίνεις καλά. Άσχημο ναρκωτικό η καθημερινότητα στην πόλη
Εγώ θα σου έλεγα ότι θέλω άλλες 20 μέρες μακριά.
Τουλάχιστον.

Και εννοείται πως θα ξαναφύγω...θα χωθώ μέσα σε μικρά αποσπάσματα καλοκαιριού,μέχρι το κύμα να με ξεβράσει στις όχθες του Σεπτέμβρη
Ευχαριστώ που πέρασες.

Фе́ммe скатале είπε...

Wellcome back

Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετικό κολάζ, από τα καλύτερα σου, καλοκαιρινό, ωραία σύνθεση. Πάντα τέτοια, έτσι καλά

Ανώνυμος είπε...

Αφήστε την ποίηση και συνεχίστε τις διακοπές γιατί θα ξυπνήσετε ένα πρωί και θα είναι πάλι χειμώνας

candyblue είπε...

@ το τρίτο πνεύμα που επισκέφθηκε τον Σκρουτζ: χμμμμμμμμμ.... Ύποπτο το nick name σου...σε ξέρω εσένα! Και απορώ τι δουλειά έχεις εδώ?
Καλοκαιριάτικα
Ξουτ! Τα Χριστούγεννα έλα πάλι.
Αυτό είναι το κακό με τα πνεύματα,είναι εκτός τόπου και χρόνου!

andy dufresne είπε...

Αυτή είναι η γειτονιά μας.

Απ' τη μία
"Καστανιές, πλατάνια νερά τρεχούμενα, μισοεξαντλημένοι ποταμοί,αυλές με πλάκες που καίνε, αντικουνουπικά με ιλαρά πορτοκαλί φωτάκια,λευκά σεντόνια,μυρωδιά σχοίνου και θυμαριού,φασκόμηλου και πεύκου. Διάσπαρτα σπίτια σε ράχες βουνών,αδύνατα ηλιοκαμένα παιδικά σώματα,νυσταγμένα βλέμματα ντόπιων,ήλιος σφυρί ,χωματόδρομοι,κύματα, πράσινα ανακατεμένα νερά, στρογγυλοί βράχοι με πτυχώσεις να μου θυμίζουν μπαγιάτικο ξεραμένο ζυμάρι,ανάβαση, κατάβαση για παγωμένες θάλασσες. Καρπούζι στη μέση κομμένο, ο αφρός της μπίρας που φουσκώνει στο ποτήρι σου, ανάσες καστανιάς πάνω σε επικίνδυνες στροφές.

κι απ' την άλλη
σαν χυδαία χαβούζα που βράζει δυσώδη βλέμματα.

Kαλά τα λες.
Και όμορφα.

Καλημέρα.

Ecumene είπε...

Well come back απ την

Επαναστατικη Νησο Ικαρία!!!



Nα και τον Andy απ τα μερη μας...

Σου συνιστω Candy μου

να διαβασεις το τρεχον του

βρεφοπόνημα

markos-the-gnostic είπε...

ευχαριστούμε για τις ζωντανές εικόνες και την άμεση γραφή σου

candyblue είπε...

@ Ganuma De Linarus:Πάντα έτσι δε γίνεται;;
Μπορύμε να κόψουμε την ποίηση όμως καλοκαιριάτικα?
Τι δηλαδή ουζάκι χωρίς ποικιλία; έτσι ξεροσφύρι..
@ ndy dufresne: καλως όρισες και σε ευχαριστω πολύ,
και σένα ευχαριστώ,
@ markos-the-gnostic!!

@ ergotelina: Πήγα...Μα ναι, τι να λέμε είναι εκπληκτικό!
Και όπως άλλοι είπαν"Μία ερωτική εξομολόγηση από την μήτρα (πως λέμε... γκολ από τα αποδυτήρια)".

Νίκος Παργινός είπε...

Καλώς ήρθες και καλή δύναμη για τη συνέχεια, αν και βλέπω πως επέστρεψες ορεξάτη και δυναμική από το πρώτο κιόλας ποστάκι.

Ανώνυμος είπε...

Πάντα έτσι γίνεται αλλά κάτι δεν μου αρέσει..δερμάτινα κραγιόν, ιλουστρασιόν ευχές και ιμιτασιόν λόγια.

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Κατι μου λεει οτι οπι διακοπες σε μελαγχολησαν λιγο...
Πολυ καλο το κειμενο σου...

Ανώνυμος είπε...

Καλοκαιρινές διακοπές...πόσο μου λείπουν, να ήξερες.

Ωραίες εικόνες μας χαρίζεις, μαζί με μια σταγόνα αλμύρας από την γαλάζια θάλασσα...

Καλώς την...

Ανώνυμος είπε...

"Επιστρέφοντας κρατώ τα σκήπτρα του νησιού παραμάσχαλα σαν πατερίτσες"

Πειράζει που εγώ όντως κρατώ παραμάσχαλα πατερίτσες μετά τις διακοπές?

Καλώς ήρθες και θα τα πούμε (έτσι για να ζηλέψουν οι άλλοι)από κοντά!!!

candyblue είπε...

@ ΠΡΕΖΑ TV: Λιγάκι...Είναι το άκομψο ξεβόλεμα από την αστική μονομανία που με κάνει έτσι .Στην αρχή μετά όλα περνάνε. Γαλάζιο σιρόπι η θάλασσα,αντιβίωση.

@ Theodora: Αν είναι έτσι μεγάλη μου χαρά!

@ Νίκος Παργινός:δύναμη,τι όμορφη λέξη,σαν τη λέξη ζωή.

@ η γνωστή συνάδελφος: Ναι,ναι, θέλω και τις πατερίτσες σου απο κοντά..