Ανακριβείς μέρες με συννεφιά και ψύχρα. Ιούλιος όμως γράφει το ημερολόγιο. Απέναντι η θέα αποκαλυπτική.Ένα απόσπασμα από βοριαδάκι ανακάτεψε τα μαλλιά μου,κούνησε την τέντα στο μπαλκόνι,καθάρισε κι άλλο την ατμόσφαιρα Μα εσύ πουθενά ακόμα. Ε, μάθε λοιπόν πως βαρέθηκα να μιλώ. Νομίζω πως όλα είναι ένα ψέμα Πως δεν υπάρχεις,πως όλα είναι αποκυήματα της φαντασίας μου. Απλά περιμένω να εκπληρωθεί το όνειρο. ..Προς το παρόν απολαμβάνω την φασαρία και την αναρχία που συνθέτει το τίποτα. Κανένα πρόβλημα γιατί ακόμα βλέπω,είναι το μόνο που κάνω χωρίς περικοπές,είναι η μόνη επαφή του μέσα μου βουνού με τον έξω ουρανό ,που όλο χαμηλώνει με αίτημα να αγγίξει τις κορυφές του.
14 σχόλια:
Το τίποτα και το πουθενά έχει χρώμα γκρι...επαυξάνω
@ Ganuma : και η μελαγχολία χρώμα μπλε!
Χάλια ο καιρός.Χάλια τα νευρα μας,κάποιος μας κάνει πλάκα.Ακου εκεί Ιούλιος!!!
τσ τσ τσ
Καλό φθινόπωρο θα αρχίσουμε σε λίγο να λέμε... :-(
«...είναι η μόνη επαφή του μέσα μου βουνού με τον έξω ουρανό ,που όλο χαμηλώνει με αίτημα να αγγίξει τις κορυφές του.»
Και ξαφνικά ο ουρανός ανοίγει και σε λούζει πατόκορφα...
Θα καλοκαιριάσει έξω. Μάλλον και μέσα. Όλοι περιμένουμε να εκπληρωθεί το όνειρο.
@ mortaki:Το απεύχομαι...Ένα μικρό απόσπασμα φθινοπώρου ήταν και να βλέπεις φεύγει, με τα μαλλιά στους ώμους βρεγμένα.
@ γυφτάκι: έτσι είναι αυτά για αυτό καλού κακού κράτα και καμιά ομπρέλα!
@ nomoretearsallowed: Δίνει κουράγιο αυτό που λες.
Κάνει δουλειά μέσα μου!
Ανακριβείς μέρες, ναι...
Κι η χαρά, πάντα μ' έναν ήλιο καθυστέρηση...
Οι ανακριβείς αυτές μέρες κάπου έχουν κρυμμένες και ακριβές στιγμές, δε μπορεί.. Βρες τες και κράτα τες.
Ε ψιτ, εσύ, έναν ωκεανό βροχή θες για να ξεπλυθείς. Να αγγιχτείς όσο δεν πάει άλλο, από κάτι τόσο συγκεκριμμένο όσο το νερό. Aν σου λέω μαλακίες, απλά προσπέρνα τες.
@ 2 Shots of Happy, 1 Shot of Sad: Δεν μπορεί θα τις βρω,κάτσε να δω και κάτω απο το χαλάκι του μπάνιου...
@ Καπετάνισσα: Μας χρωστάει όμως κάποιες μέρες καλοκαίρι παραπάνω.
@ globalitsa:όλα τα διαβάζω,κανένα comment ποτέ δεν είναι μαλακία για να το προσπεράσεις.
Νεφέλη δεν με ξεπλένει τίποτα πια.
ε?
Ρε θα έρθω να σε μπουμπουνίσω!
Κοιτάζω έξω από το παράθυρο, το γκρι-σιελ ουρανό. Σιγά να μην είναι Ιούλης αυτός. Κι όμως ειναι η πρώτη φορά που φέτος η αγαπημένη μου εποχή δεν είναι οπως τη θέλω. Έτσι ο (ανάρμοστος) καιρός αυτός ίσως και να μου πάει...
Δοξάζω την ανακρίβεια των ημερών...
την εκφρασμένη στον καιρό και στα ποτάμια που γεμίσανε με δάκρυ...
την ζωγραφισμένη στα πρόσωπα των προσμονών που έμειναν προσμονές...
...δες τις μέρες αυτές που λες ανακριβείς, σαν "θερινές Αλκυονίδες..."
@ UrbanTulip: Όπως ένα όμορφο φόρεμα χωρίς εσάρπα μέσα στο Γενάρη!
@ αλαφροίσκιωτος: έξυπνη σκέψη..δεν το είχα ποτέ μου φανταστεί!
Δημοσίευση σχολίου