Παρασκευή, Νοεμβρίου 16, 2007

ΕλΑύΝω


3.2.1** Ελαύνω στην ανηφόρα του Θερμαϊκού. Ο χρόνος μετράει από τώρα.

3.2.1**Δεν ζητιανεύω τίποτε ξανά. Από πότε ρε η αγάπη έγινε ελεημοσύνη; Ελαχιστοποιώ την δαπάνη της. Σε καλάθια παζαριού εγώ δεν την βγάζω για να την πουλήσω. Ελαύνω.

3.2.1** Μια ελαφράδα στο σώμα και στο νου με έχει ευνοήσει τις τελευταίες μέρες. Κι έτσι ακριβώς ανεβαίνω πάνω. Με αυτή την ελαφράδα και ένα μπλε ηλεκτρίκ πουλόβερ. Ίσως φέρω και το μπούστο της νύχτας μαζί.

3.2.1** Έβγαλα την ζώνη του Ωρίωνα στο αριστερό μου μάγουλο. Δεν θα το πιστέψεις. Χάρηκα τόσο που μάτωσα.
Κι ένα μόνο χέρι να είχα θα ερχόμουνα να σε βρω και να σε αγκαλιάσω με αυτό.

3.2.1** Ο λευκός πύργος μέσα από υδρατμούς, σαν μια άλλη πυθία, με καρτερεί με ξεδιπλωμένο χρησμό.

3.2.1** Η πόλη θα κάνει πάλι το ίδιο όπως κάθε φορά που με συναντά τέτοια εποχή. Θα με περιμένει στο πιο παλιό της στενοσόκακο με το τσιγάρο στα χείλη. Θα μου φωνάξει με ότι πιο πρόστυχο βρει. Όταν κάποτε γυρίσω και την κοιτάξω, εκείνη θα σβήσει το τσιγάρο της. Οι ματιές μας θα διασταυρωθούν. Θα κοιταχτούμε ώρα και όταν καταλάβω ότι με ένιωσε, πιο ξεσηκωμένη από ποτέ, θα χωθώ μέσα της με οποιονδήποτε τρόπο,αρκεί να είναι ο δικός μου.

3.2.1**Με το πρόγραμμα των ταινιών στο χέρι σημειώνω ότι με ακουμπά. Αφήνω κόκκινους κύκλους γύρω από τίτλους με γεύση εντοσθίων και καταπιεσμένης άχνας.Θα με κεράσεις κι ένα "Βαλς για έναν μεθυσμένο άγγελο";
Bliss λένε το σημείο εκκίνησης μου φέτος και η μικρή archive ξέρει να σας πει για αυτό. Δικό της είναι άλλωστε.



3.2.1** Είμαι ένας μικρός τυφώνας. Τα μαλλιά μου, μισά πια, έμειναν να με οδηγούν με το κεφάλι σκυφτό και τα μάτια πίσω, μήπως και σε δουν. Αφού ξέρω πως με ακολουθείς παντού. Ακόμα τραβάς τα ξεσκίδια μου σαν λυσσασμένο σκυλί.
Βγάζω το σπαθί από την θήκη. Μην τολμήσεις να πλησιάσεις. Θα σε ξεκοιλιάσω. Γεμάτη τρύπιο δέρμα με άφησες. Τράβα.

3.2.1** Τα απογεύματα θα είμαι στα συννεφοχώραφα του Βορρά και θα παρατηρώ τα σύννεφα και τις εναλλαγές των χρωμάτων. Θα μυρίζω ξανά σελιλόιντ και κλειστή αίθουσα και θα έχω στα τσίνορα αποσπάσματα ταινιών να γυαλίζουν σαν δάκρυα.
Θα φοράω το κόκκινο σκουφί και θα κρύψω μέσα του ένα κομμάτι από την συνθετική σου ευτυχία .Και το βράδυ...όταν θα γλιστράν οι σόλες στις προβλήτες και το φως θα γίνεται γαλακτώδες,όταν η υγρασία θα τρυπώνει μέσα από τις πληγές, τότε θα χαμηλώνουν τα άστρα να με δουν μαζί με τα μαύρα νυχτερινά σύννεφα και γω με το νυστέρι στην παλάμη θα κόβω τον καρπό τους για να στον φέρω πίσω να τον δεις.

3.2.1** Εκφυλίζομαι από τον πόνο. Όλοι εμείς που λεγόμαστε άνθρωποι. Εκφυλιζόμαστε από τον πόνο. Γδέρνω με τα τακούνια μου την ράχη της γης και φτύνω τα μούτρα του ουρανού. Έτσι, γιατί τράκαρα με τα όρια μου. Και φτάνει τόσο.

3.2.1** Ελαύνω ρε!

18 σχόλια:

Orelia είπε...

λοιπον.. τυφωνα! :)
διαβαζα χτες το προηγουμενο σου και θελησα να σου γραψω τουτο:
τα κειμενα σου με εκπλησουν ετσι που να μου αρεσουν κατα κανονα
μπερδευεις τη πραγματικοτητα με τη φαντασια, την αισθηση με τα συναισθηματα
στοτελος καθε αναγνωσης μου, φανταζομαι τα κειμενα σου θεατρικοποιημενα
σε μονοπρακτα με ταιραστιους μονολογους
στους ρολους που θα εναλασσονται η Μαριετα Ριαλδη
την εχεις αραγε δει ποτε;
με την ιδιορυθμη φωνη της να λαχανιαζει απο αγωνια και να ησυχαζει απο λυτρωμο
ν' ασθμαινει απο ερωτα και να λυτρωνεται στην αγαπη
πολυ θαθελα να τα δω ετσι τα κειμενα σου
θεμα σε θεατρικη σκηνη με φωνη σε ολες τις αποχρωσεις του παθους και του ησυχασμου

καλο σου περασμα, τυφωνα

εκει βρεθηκα κι εγω το προηγουμενο Σαββατοκυριακο σαν αερακι ομως
ο τυφωνας με πηγαινε...

Filotas είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

"Τρακάρω με τα όρια" μα κάθε φορά ξανατρακαρω. Γιατί δεν εχουν τέλος αν είμαστε ολίγον δυστυχείς..Καταδικασμένοι με καποιόν τρόπο να ξεφεύγουμε από τον πόνο..Eξαπατώντας αυτός εμάς κι εμείς το ναρκισσιστικό εαυτό μας..

ΩΣΗΕ είπε...

Επέτρεψέ μου να εγκωμιάσω την ακραιφνή απεικόνιση της ονειροεφιαλτικής πραγματικότητας που χύνεται από την πέννα σου προ-ελαύνοντας προς την αλήθεια...

Κάποια ψυχή μου είπε απόψε πως ''σε πεθύμησα... είναι αλήθεια''. Της απάντησα ότι η αλήθεια υπάρχει μόνο στα παραμύθια και στο παράλογο.

Εκεί βρίσκονται οι καλλιτέχνες παρέα με μια άσχημη μοίρα...

Dee Dee είπε...

Πως περνας;;; Αναμενωντας την επιστροφη σου!!! :)

seizeTHEsky είπε...

Πολύ όμορφο το κείμενο σου... Σίγουρα θα ξαναblogάρω από την γειτονιά σου, μου άρεσε. Καλή συνέχεια εύχομαι!

anyone είπε...

τα δικά μου όρια απέχουν πολλά χιλιόμετρα από εδώ που στέκομαι..για πολύ καιρό...


καλή αρχή...και καληνύχτα

Caesar είπε...

Ένα σοκάκι με κρατάει σαλονικιώτικο/έλα ένα βράδυ την υπόσχεση να πάρεις/ πριν να τη σβήσει με σφουγγάρι ο βαρδάρης/σ'αναζητώ, σ'αναζητώ στη Σαλονίκη ξημερώματα/λείπει το βλέμμα σου απ' της αυγής τα χρώματα ;))

fish eye είπε...

λες να καθομαστε διπλα διπλα ρε;;λες;;

Παπαρούνα είπε...

σχετικό άσχετο:
http://rapidshare.com/files/69235538/1997_Pes_Mou_Ena_Psema_Na_Apokoimithw.rar
σε αυτο το λινκ θα βρεις το τραγούδι που σου λεγα στο προηγούμενο κειμενό σου.
Έπεσα πάνω του και σε θυμήθηκα.

[UKUMUTU] είπε...

#ξέρεις πως αν υπήρχε δικαιοσύνη, αυτή την στιγμή, ένας κροκόδειλος στην αφρική θα φόραγε γόβες φτιαγμένες από το δέρμα της μάνας μου?#

Ανώνυμος είπε...

Eλπιζουμε να πηρες απο τη Θεσσαλονικη τσουρεκια και ΔΥΟ -τουλαχιστον- στραγγαλια.

Ανώνυμος είπε...

Στραγάλια ήθελα να πω...

Ανώνυμος είπε...

Η επήρεια της μαστίχας βλέπω δεν έχει περάσει ακόμα...

markos-the-gnostic είπε...

έφτασες στα όρια σου λοιπόν μπλουδάκι. κοίτα εκεί να ξεσπάσεις. και να γυρίσεις με νέα κέφια. εγώ ο συνήθης ύποπτος της πόλης του θερμαϊκού δεν θα είμαι πάνω. Θα ανεβαίνω σπανιότερα λόγω μιας ευτυχούς εξέλιξης

candyblue είπε...

Σας ευχαριστώ όλους κι έναν, έναν ξεχωριστά.
Ορέλια θα το κοιτάξω πολύ σοβαρά αυτό που λες αλλά όχι ακόμα. Είμαι άγουρη ακόμα.

Μασίφ ξύλο και γκρινιαρόγατο την πρωτοχρονιά αν ανέβω ξανά θα πάρω και μια βρεγμένη σανίδα μαζί μου. Μπορείτε να φανταστείτε γιατί έτσι;


back again

Ανώνυμος είπε...

έλα εσύ την πρωτοχρονιά...κι ας το φάμε το ξύλο!

candyblue είπε...

@ σαν αστρονόμος μετανάστης: Αστρονόμε...οι μεταμφιέσεις μπορούν να περιμένουν ακόμα λίγο μέχρι τον Φλεβάρη. Απόκριες γαρ.