Κυριακή, Σεπτεμβρίου 12, 2010

ΕτΟιΜάΖοΜαΙ



Ετοιμάζομαι για νύχτες μεγαλύτερες, νύχτες μακριά σου, νύχτες με όνειρα φθινοπωρινά γεμάτες από τα λαγοκοιμισμένα χάδια σου, χωρίς λάμπες φθορίου να μας ξεματώνουν, νύχτες πράσινες γεμάτες lime, νύχτες που σύντομα μαζί σου θα γίνουν μέρες θαλασσιές σαν χάντρες βασκανίας. Νύχτες πρεμιέρας.
Ετοιμάζομαι να φορέσω στα χέρια μου πολύχρωμα βραχιόλια γεμάτα στρογγυλούς υπότιτλους. Στα αυτιά μου κομμένα σελιλόιντ. Να κρυφτώ μέσα στην ίδια μου την πόλη, σε σκοτεινούς κινηματογράφους που μυρίζουν καμένο καλαμπόκι, βροχή, αφηρημένα χτενίσματα, ξινά αρώματα, τσίχλες trident και κλεισούρα. Να αναλωθώ μέσα από περίεργα βλέμματα που πάντα κοιτάνε την μέση μου κι έπειτα τα μαλλιά μου. Να μην μιλάω παρά μόνο αν με ρωτήσουν κάτι που πρέπει να απαντηθεί. Να έχει σημασία.
Ετοιμάζομαι για κάτι που θα έρθει να με βρει χωρίς να ξέρω πόσο μεγάλο θα είναι. Ετοιμάζομαι για μια αγκαλιά, για μια ξεχασμένη λέξη που είχα καιρό να ακούσω. Για κοντές ζακέτες και κλειστά παπούτσια. Για Ψαγμένα ακούσματα και νέες τάσεις. Ετοιμάζομαι να Κουβαλήσω αποσπάσματα ταινιών παντού. Στο βλέμμα μου, στον τρόπο που περπατώ, που μιλώ, στον τρόπο που θα διορθώνω το φόρεμα μου ή τα μαλλιά μου καθώς θα μπαίνουν στα μάτια μου την ώρα που φυσάει.
Ετοιμάζομαι για μια νέα αρχή, για ένα απότομο τέλος, για μια καινούργια στρασάτη περιφρόνηση που θα με κάνει ατίθαση ξανά. Για φιλιά στο στόμα και κυνηγητό στην πλατειά Καρίτση. Για ένα παράφορο κλάμα στην μέση του δρόμου, μέσα στο αυτοκίνητο, για ένα γέλιο που θα ξυπνήσει το άσθμα μου και για ένα δυνατό νευρόπονο στο μέρος της καρδιάς.
Ετοιμάζομαι για εκείνες τις ειδικές μέρες που δεν τελειώνουν το βράδυ ,αλλά το επόμενο πρωί, για τους φίλους που θα φιλοξενήσω με λαχτάρα, και για τις συζητήσεις που θα με κρατήσουν ακμαία μέχρι το πρωί, με άδεια ποτήρια κρασιού. Κι έπειτα ετοιμάζομαι και για ένα παρανοϊκό ξέσπασμα που θα έρθει καθώς όλα αυτά θα ξεμακραίνουν κρατώντας μέσα τους μόνο την σκιά όλων όσων έζησα. Και θα γελάω δυνατά μέχρι να βραχνιάσω. Μέχρι να λυγίσουν τα γόνατα μου και να φανούν οι τεντωμένες μου αμυγδαλές .Θα γελάω μέχρι να παύσουν όλα και να φύγει βίαια ο ήχος από μέσα τους. Θα γελάω όσο πιο κοροϊδευτικά γίνεται. Γιατί στο τέλος όλοι ξέρουμε τι έχουμε κάνει.

10 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Ακούγεται σαν μια περίοδο γεμάτη με υποχρεώσεις γιατις οποίες προ-ετοιμάζεσαι.. ::):)
Αλλά δεν φαίνεται να σε στεναχωρεί.. :):)
Όλα καλά;;

Ανώνυμος είπε...

Κινηματογραφικές Νύχτες Πρεμιέρας..ξεχωριστό γεγονός..καλή σινε-θέαση!

(τ΄"αφηρημένα χτενίσματα" μου άρεσαν πολύ!)
(πολύ όμορφο το κολάζ!)

Καλημέρα!

candyblue είπε...

@ Hfaistiwnas Είναι μια περίοδος με έντονη κινητικότητα σε όλους τους τομείς της ζωής μου. Πιο έντονη από ποτέ. Οπότε οι υποχρεώσεις είναι πολλές αλλά γουστάρω κι όλας! Συμβαίνουν πολύ όμορφα πράγματα και νοιώθω καλά.

Όσο για τις νύχτες πρεμιέρας, αφού υπάρχει το σινεμά και η μουσική γύρω μου θα είμαι μόνο καλά. Θα χιονίσει ταινίες ξανά.


@ new-girl-on-the-blog: Σε ευχαριστώ πολύ για το κολάζ. Αν θες μπορώ να σου φτιάξω και σένα ένα. Για οποιαδήποτε πληροφορία mail me.
Νύχτες πρεμιέρας ξεχωριστό γεγονός. Κεφάλαιο ολόκληρο, όπως κάθε χρόνο.
Καληνύχτες και μέρες τουρλού, νεοκόριτσο

adaeus είπε...

... τελικά είναι όμορφο να ζεις, ακόμη πιο όμορφο να το ξέρεις και ακόμη ακόμη πιο... να ξέρεις να το περιγράφεις :)
Καλημέρα!

candyblue είπε...

@ adaeus: Αυτο συμβαίνει κυρίως όταν περιμένεις κάτι να ρθει και αυτό είναι στο δρόμο.Εκεί ξεκινάνε τα pik και χτυπάνε κόκκινα!!!!!

Good to have you back again in my white boxes
;)

Ορέστης είπε...

Εγώ πάλι ετοιμάζομαι να πατήσω τα λάστιχα στην Ιταλία του νότου. Τι ετοιμάζομαι δηλαδή...ψέματα...απλά το αποφασίζω και φεύγω...τόσο απλά.

Το κείμενό σου με πέτυχε να πίνω άσπρο κρασί από κρητικά ακαλλιέργητα σταφύλια...

Αφού ούτως ή άλλως στο τέλος όλοι ξέρουμε τι έχουμε κάνει γιατί να κοροϊδευόμαστε? :)

Καλή σου νύχτα!

Ανώνυμος είπε...

Εμείς θα τα πούμε για το κολάζ μου, dear candyblue!

(ο Ορέστης μας έκανε να ζηλέψουμε τρελά-και τα videos απ΄ότι είδα, το ίδιο κάνουν..κι η μουσική του μας ταξιδεύει!)

Ορέστης είπε...

@ New girl on the blog

Ευχαριστώ πολύ για τα γλυκά λόγια - όμορφες οι "βουτιές" σου. Θα τις κοιτάξω περισσότερο μόλις επιστρέψω...

Ανώνυμος είπε...

Ορέστη, συμπτωματικά, μόλις μπήκα στο e-mail μου και είδα το σχόλιό σου!!
Κι εγώ σ΄ευχαριστώ με τη σειρά μου και..περιμένω!
Καλό δρόμο!
:-)

Λάθος άνθρωπος είπε...

Πάντα ξέρουμε τι έχουμε κάνει. Κι αυτό κάθε φορά είναι ένας μικρός θάνατος.