Πέμπτη, Ιουλίου 12, 2007

ΑλΜυΡή ΟνΕιΡοΤρΟφΗ


Ο Ιούλιος με το χνούδι στα μάγουλα έκλεισε τα 12.Το μονότονο ρεφρέν των τζιτζικιών με πηγαινοφέρνει σε ότι πιο παλιό υπάρχει από καλοκαίρι στο χρονοντούλαπο της μνήμης μου. Με ψευτοπαίρνει ο ύπνος στην αιώρα της φαντασίας μου. Όνειρα με χυμώδεις θάλασσες γεμάτες αφρόψαρα και αναμνήσεις ηλίασης. Είμαι σε μια τεράστια παραλία που θυμίζει δαντέλα Κρήτης κι όταν μελαγχολώ σε σκέφτομαι. Στέκομαι μόνη και ακούω το κύμα να απομακρύνεται. Η δικιά μου παραλία δεν έχει καύκαλα σουπιάς και μαγικά δειλινά δίπλα στην θάλασσα. Δεν έχει κανένα δείκτη προστασίας στο δέρμα.Έχει μόνο εμένα που κοιτάω την παλιούρα του τότε να αφανίζεται από τον πολιτισμό του τώρα.Όλα υπέρ του θυμικού. Σχιστόλιθοι,αλμυρίκια,καλαμιές στα βαλτόνερα,νευρικοί σκορπιοί,γεμάτοι εύσημα πόνου. Περιττώματα γαιδάρων,χώμα,ιώδιο,πέτρα,φωνές που τις παίρνει για μενταγιόν ο άνεμος. Παλιός κόσμος,παλιός ουρανός παλιά σύννεφα,παλιά μητέρα και πατέρας, παλιός βυθός, παλιά δόντια, μάτια,έρωτες. Παλιοί φίλοι,παλιά φαγητά και μυρωδιές. Παλιά τραγούδια,παλιός αέρας από τα δυτικά,παλιά ποδήλατα πεταμένα στην παλιά άσφαλτο. Παλιές εφημερίδες ποτισμένες με αλμύρα και λεκέδες φρούτων. Παλιά αντηλιακά. Παλιοί άνθρωποι ολόφρεσκοι ακόμα, μαζί με όλον αυτό τον παλιό κόσμο. Κανένας δεν ήξερε τότε τι θα γίνει μετά. Ανοίγω τα μάτια μου απότομα .Εδώ είμαι. Ακόμα εδώ. Κρατάω στα χέρια μου ένα κουτί γεμάτο μέλλον που ψύχεται παίρνοντας μορφή και περιεχόμενο, που κανείς άλλος δεν θα γνωρίσει ποτέ. Το κουτί αυτό έχει αέρα, νερό, άμμο,βαθιά σπήλαια και λίγο σύμπαν. Παράξενο. Από μακριά, αν με δει κάνεις θα νομίσει ότι κήδεψα τον οίστρο των ημερών,αλλά δεν είναι καθόλου έτσι. Αναχαιτίζω φρενιτίδες και κοινοτοπίες που θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό. Τώρα έχω ένα σπάνιο χαλαζία στο λαιμό μου γεμάτο φαντάσματα, που παίρνει όλη την αρνητική μου ενέργεια και όταν θολώνει από αυτήν τον βγάζω στον ήλιο να καθαρίσει. Σε φέρνω στο νου μου και κοινωνώ τα όνειρα στο σάλιο των λέξεων σου. Θα κάνουμε όμορφα πράγματα μαζί να το θυμάσαι. Θα γεμίσουμε τα χέρια μας μελάνι τυπογραφείου,θα κόψουμε παλιές εφημερίδες,θα κολλήσουμε νύχτα και μέρα πάνω τους και μετά θα χρωματίσουμε από την αρχή όλα όσα ήρθαν και μας βρήκαν. Τις λασπωμένες φωνές,τα αμαρτωλά καπούλια,την σκόνη που αιωρείται συνέχεια από πάνω μας και μας λερώνει. Ξανά από την αρχή. Θα φτιάξουμε ένα νέο κόσμο. Και θα τον πουλήσουμε μετά. Θα ανταμώσουμε κάτω από μια νέα θεωρία εξέλιξης. Κάτω από ένα νέο κόσμο που θα έχει μελωδίες πουλιών, μια δύση κατακόκκινη στη μέση μιας λίμνης, αστέρια άπειρα και ένα μεγάλο «ΝΑΙ». Το τέλος πλησιάζει μεταμφιεσμένο σε αρχή. Φοβάμαι τόσο που έχω γαντζώσει τα νύχια μου στα πιο βαθιά μου όργανα. Ερχόμαστε και φεύγουμε μονοί μας, όλα τα υπόλοιπα είναι ένα δώρο. Αλμυρή ονειροτροφή. Ιώδιο στη μνήμη και στα τραύματα που άφησε ο παλιός μας κόσμος, καθώς γκρεμιζόταν στο σχήμα του καινούργιου. Πάω να γευτώ την μέρα που σαν ολόφρεσκο φρούτο κρεμιέται στον ορίζοντα αν και ξέρω πως τίποτα δεν θα σταματήσει τον πόνο από όλα αυτά τα αγκάθια που έχω μέσα μου, μιας και στέκομαι άπραγη στον πόνο. Ξέρω πως η απραξία για κάτι καλύτερο ισούται με τον θάνατο. Και όπως λέει και ο Κούντερα «Ο θάνατος μπλεδίζει,όπως η ανυπαρξία. Γιατί η ανυπαρξία είναι ένα απέραντο κενό και το κενό είναι μπλε και τίποτα δεν είναι πιο όμορφο από το μπλε»

31 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

μου αρεσει πολυ ο τροπος που μετατρεπεις τις λεξεις σε σχηματα.
το παλαιο σε καινουριο με σεβασμο.
"τιποτα δεν ειναι πιο ομορφο απο το μπλε": εγραψες.
"τιποτα δεν ειναι πιο ομορφο απο τα χρωματα που αλλαζει η σκουρια(ολες οι αποχρωσεις του κοκκινου κι ακομα παραπερα": θα πω εγω...βοηθανε να θυμασαι αλλαζοντας!
υ.γ:τα κολαζ σου ειναι υπεροχα!

Tamara de Lempicka είπε...

Κρατάω:
τζιτζικι, αλμυρα, παλιές εφημεριδες, καινουριοι ερωτες, τη νυχτα κυριως, αμμο και χρωματα, κοχυλια, σταλακτιτες σε φοντο μπλε... κανω χωρο για το μεγαλο ΝΑΙ(το θανατο της ανυπαρξιας)
αλλα και για ολα αυτα που θα ερθουν να μας βρουν...

nosyparker είπε...

Υπέροχο κείμενο, όπως πάντα. :-)

Βαγγέλης Μπέκας είπε...

Δεν βαρέθηκες ακόμα να γράφεις;!
Όχι άλλο κάρβουνο, έλεος...

Άντε κανόνισε να βγούμε να κεράσεις κανά ποτό για τα καλά μου λόγια...

ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΜΗΝ ΜΕ ΠΑΡΕΞΗΓΕΙΤΕ< ΕΙΜΑΙ ΚΑΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ< ΑΡΡΩΣΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΚΙ Ο ΜΟΥΣΑΤΟΣ!!

Βρε συ με κόλλησε ο Κροκοδειλάνρωπος... τι μαλακίες γράφω...

Έγραψες πάλι Candy!!
Γεια σου tamara, γεια σου Nosy...

Ανώνυμος είπε...

σχήματα, αισθήματα χρώματα μυρουδιές και σιωπηλές συνομιλίες και φράσεις που καθορίζουν αξίες.

απόλαυση.

Ρωξάνη είπε...

Candyblue !
Σ ε α γ α π ώ !

Μα πού ήσουνα όταν σε γύρευα στις ερήμους του κόσμου;

γιωργος είπε...

Τελικά μας φαίνονται πιο όμορφα εκείνα που μας ταιριάζουν...

the BluElephant είπε...

:)

Ανώνυμος είπε...

κάθε φορά που σε διαβάζω
παθαίνω και
μια
μικρή
α ν α κ ο π ή

Ανώνυμος είπε...

"..θα κάνουμε όμορφα πράγματα μαζί να το θυμάσαι.θα γεμίσουμε τα χέρια μας μελάνι τυπογραφείου,θα κόψουμε παλιές εφημερίδες,θα κολλήσουμε νύχτα και μέρα πάνω τους και μετά θα χρωματίσουμε απο την αρχή όλα όσα ήρθαν και μας βρήκαν.."

κλείνω τα μάτια για να σε φανταστώ.να φωτογραφίσω αυτή τη στιγμή.

σε ευχαριστώ για όλη την θετική ενέργεια που μου έχεις διοχετέυσει όλο αυτόν τον καιρό.να θυμάσαι ότι τις υποσχέσεις μου τις κρατώ και θα στο ανταποδώσω.΄

δευτέρα αρχίζω τα "βελάκια" στους προορισμούς μου.θα έχω μαζί μου την -μπλέ- σκέψη σου..σε φιλώ..

markos-the-gnostic είπε...

πωπω, μεγάλη αλήθεια αυτή, οι παλιοί κόσμοι γκρεμίζονται στο σχήμα του καινούργιου, σε κανένα πράγμα δεν μπορούμε να περισώσουμε τη τιμή και την αξιοπρέπεια του...

candyblue είπε...

@ η bloggoios :Μετατρέπω τις λέξεις σε σχήματα; Αλήθεια λες;
Δεν ξέρω πως το κάνω αυτό. Μου το έχουν ξαναπεί κάποιοι άνθρωποι και με έχουν προβληματίσει. Ο καθένας μας είναι ξεχωριστός σε κάτι μάλλον. Κάτι που μόνο οι σωστοί αποδέκτες του το αναγνωρίζουν.
Η σκουριά είναι υπέροχη. Αφήνει την πιο ένδοξη φθορά. Τυχερά τα σίδερα.

Χαίρομαι που σου αρέσουν τα κολλάζ μου
Τα κάνω με μεγάλη αγάπη. Κάθε φορά είναι σαν κόβω μικρά κομμάτια την ψυχή μου.

Να σε καλώς ορίσω κι όλας...





@ Tamara de Lempicka: Κράτα και το χέρι μου μαζί. Το βλέμμα μου,το κρυφό χαμόγελο μου και ρίχνε και καμιά ματιά στο τσόφλι του ονείρου μου που σπάει και είναι έτοιμο να βγει.
Είμαι έτοιμη για αυτά και για άλλα τόσα που ούτε καν φαντάζεσαι.
Κρατάω την αναπνοή μου και μετράω ως το 100





@ nosyparker: Είναι ότι πιο περίεργο και συνάμα ότι πιο κοντά σε μένα έχω γράψει.
Σε ευχαριστώ γλυκύτατη κοκκινομάλλα!






@ VITA MI BAROUAK: Το ένα χέρι ξύλο που σου έδινα κάποτε τελικά δεν είναι πια αρκετό.
Δεν βαρέθηκες ακόμα ν αλητεύεις και να με αποπαίρνεις;
Ουφ...άντε πια

Πες εσύ πότε θες να πάμε για ποτό και θα τα βρούμε.
Άντε πες. Ακόμα;


Τρελοκομείο!!

candyblue είπε...

@ Ρο: Η αξία που όσο πάει και τρώει μεγάλες φθορές αχνοφέγγει ακόμα σε κάποια γραπτά και σε κάποιους ανθρώπους
Μου επιτρέπεις να βάλω και σένα σε αυτούς;

Απόλαυση δική μου ή δική σου απόλαυση.







@ Hliodendron: Σκόρπια θ ήμουνα μάλλον. Κάπου εδώ κι εκεί. Θα παρακολουθούσα ωκεανούς και δάση που όλο και μικραίνουν. Θα ανέβαινα σε κορυφές και θα ευχόμουνα να άντεχε ο κόσμος όλος την δικιά μου προσμονή που ήταν σαν και την δική σου. Να βρω ανθρώπους σαν οάσεις στην έρημο του πλανήτη αυτού.
Και τελικά όλο και κα΄τι βρήκα. Και συ!! Τελικά κάτι βρήκες. Η όαση πάντα υπάρχει








@ γεώργιος-axenbax :Τελικά ναι. Πιο όμορφα και πιο μαγικά λες και δεν τα ζήσαμε εμείς αλλά κάποιος άλλος.

candyblue είπε...

@ the BluElephant: Χαμόγελο ταύτισης υποθέτω...






@ misstati: έχω το οξυγόνο κάτω από το δέρμα σου φυλάξει.
Μικρή ανακοπή. Τίποτα πιο δυνατό. Και οι δύο αυτές λέξεις φτιάχνουν μια νέα αρχή.







@ Efi: όταν φτάσεις στην πατρίδα μου let me know.Η μπλε σκέψη μπορεί να γίνει μπλε επαφή







@ markos-the-gnostic: Και η ψυχή μέσα στο σώμα γκρεμίζεται....Στην ψυχή ας προσπαθήσουμε να περισώσουμε μια κάποια τιμή και μια κάποια αξιοπρέπεια.

Y. K. είπε...

"Ερχόμαστε και φεύγουμε μονοί μας, όλα τα υπόλοιπα είναι ένα δώρο. "

μου επιτρεπεις να σε παραφρασω λιγο;.."ολα τα υπολοιπα ειναι δανεικα και ανα πασα στιγμη χανονται μεσα απο τη χουφτα σου..

γεια σου καραμελιτσα που τοσο ομορφα με ταξιδευεις..

:)

Horexakias είπε...

..but if you listen real close, you can hear them whisper their legacy to you. Go on, lean in. Listen, you hear it? - - Carpe - - hear it? - - Carpe, carpe diem, seize the day candyblue, make your live new + extraordinary!!!

Βουτα τη απο τα μαλλια με λυσσα και επιμονη.Ολα κενουργια.Σαν παπουτσια αφορετα.Λιωσε τα τακουνια σε αλλο ταξιδι.Κενουργιο.

anyone είπε...

''Όλα υπέρ του θυμικού.''.....γνώριμο το συναίσθημα...αλλά κι αυτό δεν έχει την μαγεία του;...εμένα μου είχε λείψει..
σ'ευχαριστώ που συνεχίζεις να με ταξιδεύεις....

Unknown είπε...

Καλημέρα

Το τέλος πάντως πλησιάζει
Αυτό είναι το πιο σίγουρο
και ο θάνατος μπλεδίζει

Συμφωνώ απόλυτα με τον θάνατο

καλό πρωινό
καλοκαιρινό από την αιώρα
της ζωής
και άσε τον θάνατο να μπλεδίζει
ξέρει αυτός

candyblue είπε...

@ alicia:Υπάρχουν και άλλα όμως που δεν χάνονται και γίνονται δέντρα γεμάτα καρπούς στις γραμμές των χεριών μας. Για αυτά τα δώρα λέω







@ Horexakias: Σε ευχαριστώ για την προτροπή. Το ίδιο επιθυμώ και για εσένα.






@ anyone: Εμένα μου λείπει πάντα. Από την ώρα που έχω αρχίσει και θυμάμαι...
Εγώ ευχαριστώ που μπαίνεις στην βάρκα μου.






@ Sailor: Καλημέρα καπετάνιε! Σε τράβηξαν οι θάλασσες μακριά τον τελευταίο καιρό νομίζω.
Αν και στο συγχωρώ γιατί πάνω σε μπλε ταξίδευες, πάνω σε μπλε ταξιδεύω και γω.

BeBe είπε...

Καλώς σε ξαναβρήκα μπλε οπτασία μου.
Ευτυχώς που δεν άλλαξε αυτό που αποτυπώνεται από το μυαλό σου.
Φιλώ σε

Ανώνυμος είπε...

Aκόμα και οι φωτιές όταν ξεσπούσαν στα βουνά είχαν διαφορετική σημασία τότε.
Το πράσινο ήταν περισσότερο τότε και τίποτε δεν φανέρωνε αυτόν τον κόσμο εδώ.
Πάει και άλλο ένα κομμάτι,από τον αγαπημένο σου Υμηττό. Ξέρω ότι λυπάσαι για αυτόν σα να λυπόσουν κάτι πολύ δικό σου.

λολιτα είπε...

Παρα πολυ ωραιες οι φωτο σου...


φιλακια

Flying Libido With A Ukulele είπε...

Η τυχαία περιήγηση από μπλοκάκι σε μπλοκάκι έχει τις δικές της "τυφλές ελπίδες"!! Αισθάνομαι τυχερός που πέρασε κι από δω, προς το παρόν γιατί στάθηκα "ενεός" (με την καλή έννοια μπροστά στα κολάζ σου... Δεν έχασα την ευκαιρία να τους ρίξω μια γρήγορη αλλά προσεκτική ματιά στο DEVIANTART. Προς το παρόν ως σχόλιο μου έρχεται το απόφθεγμα του ΕΛΥΤΗ (από τη Μαρία Νεφέλη):
"Κι από την ανάποδη φοριέται η φαντασία και σ' όλα τα μεγέθη της". Το άπειρο υπάρχει σ' όλα αυτά τα μικρά κομμάτια που συνταιριάζεις με μαεστρία μοναδική... Κι είναι όλο αυτό μια γλώσσα μαγική

candyblue είπε...

@ BeBe : Όχι δεν άλλαξε ακόμη...ευτυχώς
Εδώ θα είμαι για λίγες ακόμα εβδομάδες...μετά θα βουτήξω και γω στο μπλε του καλοκαιριού και όχι μόνο.
Να είσαι καλά...





@ κοινωφελής κώνωψ: Άστα να πάνε! Όταν φάμε και το τελευταίο δηλητηριασμένο ψάρι,όταν καεί και το τελευταίο δεντράκι τότε θα καταλάβουμε πως το χρήμα δεν προσφέρει ζωή.









@ λολιτα: Σε ευχαριστώ πολύ. Μπορείς να μπαίνεις και να τις βλέπεις όποτε νοιώθεις κάπως έτσι, σαν και αυτές.







Flying Libido With A Ukulele: Καλώς σε βρήκα. Καλώς με βρήκες. Πάρε τα απαραίτητα και έλα στην ενδοχώρα μου. Είναι περίεργο το ταξίδι αυτό. Είναι περίεργες οι λέξεις όταν φλερτάρουν με εικόνες μαζί.
Το μαγικό το κάνουμε εμείς να υπάρχει. Το φωτίζουμε εμείς. Εσύ λοιπόν φωτίζεις με αυτή την μαγεία που υποβόσκει σ' όλα αυτά τα μικρά κομμάτια.

Σε ευχαριστώ για αυτό.

etalon είπε...

με βολευει να πιστευω οτι εισαι καπου δροσερα, με θαλασσα τριγυρω, μουσικη και μια ομορφη παρεα.
με βολευει και με ηρεμει
ετσι εχω λιγότερες τυψεις για μια την απουσια μου
αλλα κι εγω τη συμβουλη σου ακολουθώντας τον παλιο κόσμο μου γκρεμιζω σιγα σιγα-σαν αμαθος σε τετοια-και προσπαθω να χτισω νεο
εστω ενα απλο καλυβι σκεψεων με την λιγότερη εκθεση σε αισθηματα που καθε επισκεψη μου εδω, επανερχονται νομοτελιακα...
....σ΄ευχαριστω(?) δεν ξερω ακόμα.
Θα δείξει...

Ανώνυμος είπε...

"Το ταξίδι της Φάλαινας".Αν ακόμα σε ξετρελλαίνει όπως τότε στο αφιερώνω με όλη μου την καρδιά(κι ας έχει γίνει 1000 κομμάτια)

3 parties a day είπε...

Τι να πω για τη φράση "το τέλος πλησιάζει μεταμφιεσμένο σε αρχή"...
Έχει κολλήσει στο μυαλό μου από την ώρα που τη διάβασα και δε λέει να φύγει...

drskafidas είπε...

καιρο είχα να σε διαβάσω... πάντα μ αρέσεις...

candyblue είπε...

@ etalon:Και μένα αυτό με βολεύει με φαντάζομαι για την πολύκαιρη απουσία σου
Γενικότερα.
Κάνω υπομονή γιατί σε λίγο καιρό η θάλασσα θα μου γλείφει τα πόδια
Και τότε όλα όσα φαντάστηκες για μένα και γύρω από μένα θα είναι αλήθεια.
Μου έλειψες.






@ Lolipop: Ναι ακόμα με ξετρελαίνει και μου το θύμισες πάλι. Τίποτα δεν είναι όπως παλιά. Ούτε τα ίδια μου τα αυτιά στις τόσο οικείες μελωδίες.
Το έλιωσα στο cd.






@ 3 parties a day: Να μην φύγει τότε. Γιατί είναι η αλήθεια και η αλήθεια πάντα μας εξυπηρετεί στο τέλος όσο στενή κι αν είναι.
Και συ μου έλειψες.





@ drskafidas: Να με διαβάζεις όποτε μπορείς. Εγώ εδώ. Για όσο...
Καιρό είχες να φανείς,πράγματι.Ελπίζω να είσαι και να περνάς καλά.

Ανώνυμος είπε...

:)

candyblue είπε...

:)