Πέμπτη, Αυγούστου 24, 2006

ΚαΛό ΧεΙμΩνΑ



Όταν έφτασα στο λιμάνι με περίμενε ο Φεντερίκο μαζί με τα 70 χρόνια από το θάνατο του. Νέος, ωραίος,ευθυτενής. Μου πήρε τα μπαγκάζια από τα χέρια και τα έβαλε στη μηχανή. Τα 70 χρόνια από το θάνατο του έβρεχαν τα πόδια τους στη θάλασσα του λιμανιού,αδιάφορα για το τώρα. Μου είπε ότι είχε κλείσει δωμάτιο στο σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα.
Τον ρώτ
ησα αν ήταν μόνος ή αν συνόδευε τη Γέρμα; Δεν μου απάντησε.Φάνηκε λυπημένος. Μου έδωσε ένα μπλε αστερία, ένα μικρό κύμα για κολιέ και λίγο θυμάρι. Έφτιαξε το καπέλο του,χαμογέλασε και απομακρύνθηκε μέσα στον ορίζοντα του νησιού.
Η Άνδρος μέσα στο γαλάζιο και στη φασαρία του αέρα ξεκόμπιαζε τα μαλλιά της.
Όλα όπως τα άφησα,και ίσως λιγάκι πιο απλωμένα. Ξανάγινα σάρκα και αίμα που βράζει,μύρισα φύση και πέλαγος,βράχηκα μέχρι το κόκαλο,τσίριξα κόντρα στον φασαριόζικο αέρα της,άφησα τις λέξεις και τα φιλιά μου σε έρημα ξωκλήσια. Επισκέφτηκα όρμους γεμάτους μουλιασμένα όνειρα και γυαλιστερά βότσαλα. Πάτησα άμμο σιμιγδαλένια και έπιασα βάρκες που έδεναν σε ρηχά νερά.
Έφτυσα κουκούτσια για να φυτρώσουν όνειρα με πλοκάμια αστερία
. Κάλεσα τον ήλιο στο κορμί μου,διάβασα ιστορίες άλλων, που μίλαγαν για έρωτα,έντυσα με άστρα τις νύχτες μου,άπλωσα ρούχα σε βρόμικα σχοινιά,μίλησα με γέροντες,έφαγα γλυκό του κουταλιού, ροδοζάχαρη,ξήλωσα όλες τις κλωστές από τις άσχημες μνήμες μου και λύθηκα χωρίς τρόμο στα μάτια των αιώνιων φίλων που με κοίταζαν αφηγηματικά.

Αν εξαιρέσεις την απεργία που είχαν οι σκουπιδιάρηδες, με αποτέλεσμα όλη η Άνδρος να πνιγεί από τη δυσωδία των σκουπιδιών, όλα τα άλλα έμειναν ανεξίτηλα,έτσι όπως έπρεπε να μείνουν.


Μέχρι που ήρθε εκείνο το μπλε καράβι με την μεγάλη κοιλιά και μας έφαγε,αφήνοντας μας κάποτε στη μεγάλη πόλη.
Μέσα σε βιαστικές ματιές, λογαριασμούς απλήρωτους,κάποια κάρτα από μια φίλη που είναι με ένα βαλιτσάκι διαδρομές όλο το καλοκαίρι,ένα τρελό γατί που όλο νιαουρίζει και έναν τηλεφωνητή γεμάτο μηνύματα.

Φίλοι και εχθροί ακονίζουν τα δόντια τους...Βραδιάζει και τα γαλαζωπά φώτα της τηλοψίας πληθαίνουν στα μπαλκόνια των γειτόνων που επιστρέφουν σιγά σιγά.
Ένα μωρό κλαίει,οι από κάτω τσακώνονται,κάποιος τηγανίζει ψάρια,ο απέναντι ποτίζει. Όλα είναι στη θέση τους ξανά.
Ευτυχώς που είμαστε χαμαιλέοντες,σκέφτομαι...και αναπολώ ήδη το επόμενο καλοκαίρι,τα καλά και τα κακά της ζωής μου,αυτά που θέλω να κάνω και αυτά που δεν θα καταφέρω να κάνω ποτέ. Όλα βρίσκονται εκεί μέσα σε αυτή στην ηλεκτρισμένη πορτοκαλί νύχτα της επιστροφής μου.


Στο λιμάνι,όταν έφευγα πια, ήρθε πάλι ο Λ
όρκα,μου έβαλε ένα ροζ τριαντάφυλλο στο χέρι και μου είπε, πως η ποίηση είναι κάτι που κυκλοφορεί στους δρόμους,που κινείται μόνο του,που ζει δίπλα μας. Κάθε πράγμα, συνέχισε, καθώς με βοήθαγε να επιβιβαστώ στην κοιλιά του μπλε καραβιού, έχει το μυστικό του και η ποίηση είναι το μυστήριο που συνέχει όλα αυτά τα πράγματα!

Καλό μας χειμώνα.

23 σχόλια:

Horexakias είπε...

Πολύ συγκινητικό candy. Τώρα?Μονό υπομονή και προσπάθεια προσαρμογής. Που ξέρεις?Μπορεί να ξανά αποδράσεις πάλι,για λίγο...

alzap είπε...

Καλώστην,
το: "The Weeping Meadow" της Καραίνδρου για δώρο της επιστροφής.
Για παρέα όταν κοιτάς τα φώτα της πόλης
:-)

candyblue είπε...

@ Horexakias: Μα εννοείται ότι θα ξανά αποδράσω έστω και για λίγο....Θα πάρω σβάρνα όλα τα Σαββατοκύριακα…
Ξέρεις κάτι;

@ dr.Uqbar:Θα κουβαλάω πολλούς. Τα λόγια τους τα έχω φυλαγμένα στις τσέπες μου, προσάναμμα για το βαρύ χειμώνα στο βάθος.


@ alzap: Καλό χειμώνα,καλώς σε βρήκα. Σα να πέρασαν χρόνια,καλοκαίρια επί δέκα.

Καταπληκτική η Καραίνδρου
Φοβερό soundtrack
ότι καλύτερο μπορούσες να μου δώσεις παρείτσα μου.

12234 είπε...

Πάντως, η επιστροφή στο ..."κολαστήριο" είναι που δίνει τόσο μεγάλη ώθηση και αξία στις διακοπές ...ακόμη ακόμη και στα σαββατοκύριακα απόδρασης. Οπότε ας μην το παίρνουμε τόσο κατάκαρδα!

Welcome back!
:-)

Kallioph είπε...

Καλό χειμώνα ψυχή..
υπέροχα τα κολάζ σου

markos-the-gnostic είπε...

πράγματι η ποίηση τα συνέχει όλα - συμφωνώ απόλυτα.
επίσης μου αρέσουν πολύ τα όνειρα με πλοκάμια αστερία.
καλώς ήρθατε...

Καπετάνισσα είπε...

Μια τεράστια αγκαλιά για να πέσεις μέσα.

Θέλω να πάμε κάποτε στην Άνδρο μαζί. Και να΄ναι γύρω ο κόσμος ροδοζάχαρη.

Γιατί μέσα θα'ναι.
Σίγουρα.

(Οι άγκυρες να μείνουν πρόχειρες. Ποτέ δεν ξέρεις)

Corto Maltese είπε...

Μ'αρεσει πολυ που η Ανδρος καθεται στην ακρη του βραχου και ξεκομπιαζει τα μαλλια της αδιαφορη.

Οπως και αυτο το συναισθημα της επιστροφης στη πολη μετα το καλοκαιρι..

Καλο χειμωνα.

mortaki είπε...

Επ! Σε βλέπω! Στου κολάζ σου τα ηλιόλουστα παραθυράκια! Καλώς την...

Μου θύμισες του Αναγνωστάκη:
Σε τι βοηθά λοιπόν η ποίηση
(αυτή εδώ η ποίηση λέω)
στα υψηλά σου ιδανικά, στη συνείδηση του χρέους, στο μεγάλο πέρασμα από τον καταναγκασμό στις συνθήκες ελευθερίας?
Σε τι βοηθά λοιπόν η ποίηση
-αυτό, έστω που εγώ ποίηση ονομάζω-
(ας ζήσουμε λοιπόν και μ'αυτά ή μόνο μ'αυτά.)

Καλό μας χειμώνα...

...αψού!

candyblue είπε...

@yellow lemon tree: Ο Μόρισον απαντάει αντί εμού με ένα του κομμάτι:
"Morning found us calmly unaware
Noon burn gold into our hair
At night, we swim the laughin' sea
When summer's gone
Where will we be

Summer's almost gone
Summer's almost gone
We had some good times
But they're gone
The winter's comin' on
Summer's almost gone

@ Kallioph: Χαίρομαι πολύ που σου αρέσουν τα κολάζ μου,γιατί είναι φτιαγμένα στο χέρι από μπαλώματα αναμνήσεων και ψυχικών διαδρομών.

@ markos-the-gnostic:έχω αστερίες σε διάφορα χρώματα. Διάλεξε και πάρε,πόδια για να βάλεις στα όνειρα σου.

@Καπετάνισσα:Πάμε όπου θες,κατέβασε τη μαΐστρα,άφησε την σκότα...
Είμαστε ήδη εκεί.


@ Corto Maltese:Μας αρέσουν τα ίδια πράγματα οπότε.
Εμένα επίσης μου αρέσει το nick-name σου όπως και το αντίστοιχο κλαμπάκι...

@ mortaki:Ας ζήσουμε με όλα...Είπαμε
η ποίηση τα συνέχει όλα.

Περαστικά. Ακόμα χορεύουν στο ρυθμό του πυρετού οι λέξεις;;

GLOBAL είπε...

καλό φθινόπωρο..αυτό κι ο πρίγκηπάς του ντε...

Ecumene είπε...

Τωρα ανδρώθηκες καλη μου.....

και εχεις όρεξη χρυση μου....

Σε βλεπω υποψηφια...

αρκει να δεχτεις
να μπεις στα "κορίτσια του Σκανδαλίδη"

:)

candyblue είπε...

@ Ergo te Lina: «Είναι κριτήριο η ομορφιά;», ρωτάμε την Ολγα Μπαλαούρα, πτυχιούχο Παιδαγωγικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών, με δύο μεταπτυχιακά στην Ερευνητική Μεθοδολογία και στην Εθνική και Κοινοτική Διοίκηση. «Δεν φτάνει, χρειάζονται η γνώση, το πρόγραμμα, οι στόχοι. Το δυνατό χαρτί του συνδυασμού μας είναι ότι προωθεί τους νέους στο να ανατρέψουν και να αλλάξουν την Αθήνα».


Είμαι πανέτοιμη κυρία Σκανδαλίδη μου θα με ψηφίσετε?


thripas: Ε ναι λοιπόν,θα πάω στην Κούβα
Να σε πω...λέω να αρχίσω να το ψάχνω σιγά-σιγά. Βοήθα και συ λίγο ντε.
Κακούργε.

@ GLOBALITSA μου ποιος είναι ο πρίγκιπας του;

mortaki είπε...

;)

;*

Και άμα σε κολλήσω θα γίνεις εσύ παραπονιάρικο...

Ανώνυμος είπε...

Και τώρα τι;
Θα χαθούμε ε;
Θα με εξαφανίσει το χειμερινό ψύχος

έχεις κανένα φωτεινό μέρος με πολλή ζέστη μνα με βάλεις
Μπορώ να απλώσω την ψάθα μου στην παραλία των παραγράφων σου;

Βάλε με κάπου μυστικά να βγαίνω στα κρυφά και να διαβάζω τα λόγια σου

Μην με αφήσεις στους υδρατμούς της
χειμερίας

Ήμουνα και γω στην Άνδρο σου. Πίσω από μια μικρή μελισσούλα
Σε πήρα στο κατόπι...

114ΛΕΞΕΙΣ είπε...

καλό φθινόπωρο πρώτα, μετά καλό χειμώνα, καλή άνοιξη...
Και όμορφες νύχτες. Θα είναι μεγάλες σε λίγο, και κυρίαρχες στην καθημερινότητα.

Unknown είπε...

Καλώς όρισες και πάλι κοντά μας
Για καλό χειμώνα είναι πολύ
νωρίς ακόμα
φαντάζομαι να πήγες στους Μένητες

και δεν χρειάζεται να ρωτήσω αν
πέρασες ωραία

Καλό σου βράδυ
εγώ θα αργήσω ακόμη να γυρίσω

Ανώνυμος είπε...

Οι πιο πολλοί μετράνε αντίστροφα για το επόμενο καλοκαίρι
Εγώ μετράω αντίστροφα για τον προσεχή όσο και τον επόμενο Νοέμβριο.
Καλό φθινόπωρο σε πρώτη φάση και το επόμενο καλοκαίρι είναι κοντά..κίνηση περιστροφική και γρήγορη

candyblue είπε...

@ Ganuma De Linarus:Η μαμά πατρίδα ε;
Κίνηση περιστροφική και γρήγορη. Πολύ όμορφο αυτό...μου δίνει αισιοδοξία και δύναμη για το χειμώνα.
Τον φοβάμαι τον χειμώνα,με κλειδώνει,με πνίγει,με απομονώνει,βρόγχος είναι.

@ Prometheus:Πόσο πολύ μου αρέσει όταν οι άνθρωποι αναγνωρίζουν.
όταν οι άνθρωποι λύνονται από κάθε τι που τους τραβάει προς τα κάτω και μιλάνε για κάτι όμορφο,κάτι που μπορούν να χαζέψουν.
Καλώς ήρθες στην παρέα του δάσους
Έφερες και την φωτιά μαζί;

@ Sailor blue: Θα είμαι εδώ,μεθυσμένη από θάλασσα,να γράφω και να διαβάζω.
Κατέβασε τη μαΐστρα,άφησε την σκότα...Η καπετάνισσα ξέρει.

@ padrazo:Άρχισε να λεπταίνει κι όλας το σώμα των ημερών...
Βραδιάζει νωρίτερα,οι μπλε ώρες κατέβηκαν μια οκτάβα
Να ξανάρθεις στην επόμενη φωτιά.

@ κοινωφελής κώνωψ: Χμμμμμ λοιπόν, έχω ένα μέρος για σένα...

@ mortaki:όχι δεν υπήρξα ποτέ τέτοιο. Μην με κολλήσεις.
Αν και έχω τερατώδη αντισώματα.

mortaki είπε...

Δεν κολλάει. Πλάκα έκανα.
Πες στα τερατώδη αντισώματα σου να μην με απολυμαίνουν άλλο.

GLOBAL είπε...

Άννα, το βιβλίο λέγεται "τα πράσινα, τα καστανά και τα μαύρα μάτια" της Μαρίας Σούμπερτ, εκδόσεις Πόλις. ο Πρίγκηπας του Καλοκαιριού, η κυρά της Άνοιξης, κλπ. Να σου δανείσω το δικό μου θες;

Annabooklover είπε...

Υπερόχα κολλάζ

candyblue είπε...

@Prometheus: Η φωτιά είναι εκεί,ζεσταίνει τις λέξεις,και έπειτα τους κρατάει συντροφιά,όπως και σε μας.

@ Annabooklover:Χίλια ευχαριστώ συνονόματη.

@ global:Ναι αμέ!!!!
Όταν το τελειώσεις.

@ mortaki:Βεβαίως,θα τους το πω!Αν και σπάνια με ακούνε πια.